అద్భుత యాత్రా ప్రదేశం త్రిపుర

ఆ రోజు ఉదయం హైదరాబాద్ విమానాశ్రయం నుంచి బయలుదేరి త్రిపుర లోని మహారాజా బీర్ విక్రమ్ విమానాశ్రయం అగర్తలా కి చేరే సమయానికి మమ్మల్ని ఆహ్వానించడానికి అగర్తలోని మిత్రులు మా కోసం బయట నిరీక్షిస్తున్నారు. (Photo 1) మిత్రులందరికీ అగర్తలా లోని మాకు కేటాయించిన అతిథి గృహం కు వెళ్లడానికి చాలా సమయమే పట్టింది. దారికి ఇరువైపులా నేల కనపడనంత వివిధ రకాల మొక్కలు, చెట్లు, పొదలతో పాటు ప్రతి ఇంటి ముందు ఇంటికంటే విశాలమైన ఇంకుడు గుంతలు వాటిలో సమృద్ధిగా నిలిచి ఉన్న నీరు సంబ్రమాశ్చర్యాలకు గురి చేసింది రకరకాల మొక్కలు కొన్ని వందల సంవత్సరాలుగా నిటారుగా పెరుగుతున్న చెట్లు, గుబురుగా సమూహాల్లాగా వెదురు చెట్లతో నిండి ఎటు చూసినా ఆ ప్రాంతమంతా పచ్చదనంతో ఎంతో ఆహ్లాదకరంగా ఉంది. ప్రకృతిలో మైమరచి పూర్తిగా లీనమై పోవడం వల్ల మా అతిథి గృహం చేరింది కూడా గమనించుకోలేకపోయాము.
లగేజ్ తో సహా మాకు కేటాయించిన గదికి వెళ్లి సేద తీరాము అతిధి గృహంలో సైతం వెదురు బొంగులతో తయారుచేసి ప్రదర్శించబడుతున్న వివిధ వస్తువుల్ని చూసి కొనుగోలు చేయవలసిన వస్తువుల జాబితా రాసుకుని ఆరోజు కార్యక్రమాలు ముగించుకొని లోకల్ మార్కెట్ లోని షాపింగ్ కి వెళ్ళాం. ముఖ్యంగా యాత్రలంటే అత్యుత్సాహం ప్రదర్శించే నాకు ఇండియాలోని చాలా చారిత్రక ప్రదేశాలు అయితే దర్శించుకోవడం జరిగింది.కానీ ఎక్కువగా ఇష్టపడి వెళ్లాలనుకున్న ఈశాన్య రాష్ట్రాలకు వెళ్లడం మాత్రం వీలు కాలేదు. కొద్ది సంవత్సరాల క్రితం అస్సాంలోని కామాఖ్య, పరిసర ప్రాంతాలు చూడడం జరిగింది కానీ ఇంకా చాలా ప్రాంతాలు చూడాల్సిన జాబితాలో మిగిలిపోయాయి.
ఈశాన్య రాష్ట్రాలన్నీ కలిపి వీటిని 7 సిస్టర్స్ గా పరిగణిస్తారు. ఇందులో అరుణాచల్ ప్రదేశ్, అస్సాం, మణిపూర్, మేఘాలయ, మిజోరాం, నాగాలాండ్ మరియు త్రిపుర రాష్ట్రాలు ఉన్నాయి.
ఇటీవల గత నెలలో త్రిపుర రాష్ట్రాన్ని దర్శించాలనే కోరికతో కొంతమంది మిత్రులతో కలిసి ప్రయాణించాం. త్రిపుర నే ఎంచుకోవడానికి ముఖ్య కారణం ప్రపంచ ఏడు వింతల్లో ఒకటైనా మచ్చు పిచ్చు పోలికలతో ఈ ప్రాంతం ఉంటుందని దీన్ని ఇండియా మచుపిచ్చుగా కూడా పరిగణిస్తారని కారణం ఒక్కటైతే ఇంకోకారణం ఈ ప్రాంతాన్ని అమెజాన్ ఆఫ్ ఇండియా గా కూడా వ్యవహరిస్తారని దర్శించిన మిత్రులు చెబితే దీన్ని ఎన్నుకోవడం జరిగింది.
త్రిపుర చరిత్ర పరిశీలిస్తే 14వ శతాబ్దం నుండి 1949 లో త్రిపుర భారతదేశంలో విలీనం అయ్యే సమయం వరకు దీన్ని గిరిజన రాజులు పరిపాలించేవారు. ఈ ప్రాంతంలో దాదాపు 19 తెగలకు సంబంధించిన గిరిజన జాతులు నివసిస్తున్నారని అంచనా ఎక్కువగా అతి సమీపంలో ఉన్న బంగ్లాదేశ్ మరియు మయన్మార్ ప్రాంతాలకు సంబంధించిన ప్రజలు వలస వచ్చి ఈ ప్రాంతంలో గత కొన్ని దశాబ్దాలుగా నివసిస్తున్నారు.

1897 వ సంవత్సరంలో వచ్చిన అతి పెద్ద భూకంపం త్రిపుర రాష్ట్రానికి అంతులేని నష్టం మిగిల్చింది. ఆ తదుపరి ఇక్కడి పాలకులు యూరోపియన్ పద్ధతుల్లో అనేక నిర్మాణాలు చేపట్టారు. ముఖ్యంగా చెప్పుకోదగ్గ గొప్ప భవనాల్లో త్రిపురలోని గ్రాండ్ ఉజయాంట ప్యాలెస్ మరియు రుద్ర సాగర్ చెరువులో వేసవికాల విడిది గా నిర్మించబడ్డ నీర్ మహల్ ప్యాలెస్ లు ప్రముఖమైనవి. భారతదేశంలో అతి చిన్న మూడవ రాష్ట్రం త్రిపుర.
ఆ మరుసటి రోజు అగర్తలా నుండి 140 కి.మీ ప్రయాణించి ఉనకోటి అనే యాత్రా ప్రదేశానికి వెళ్ళాం. ఈ ప్రాంతం దరిదాపుల్లో యాత్రికులు, యాత్రికులను తీసుకొచ్చే వాహనాలు వారికి తినుబండారాలు సమకూర్చడానికి వచ్చిన ఆ ప్రాంతవాసులు తప్ప ఆ ప్రాంతంలో నివసించే వాళ్ళు ఎవరూ ఉండరు.
మన తెలుగు సినిమా పాట” శిలలపై శిల్పాలు చెక్కినారు ” లాగా ఆ ప్రాంతంలో అనేక గుట్టలపై చదును చేసిన భాగంలో 3 అడుగుల నుండి 30 అడుగుల పైబడి నిడి విగల అనేక శిల్పాలు మనకు కనువిందు చేస్తాయి. ఇలాంటి దేవతా విగ్రహాలను పోలిన శిల్పాలు కాంబోడియాలోని బయాన్ టెంపుల్ లో కనువిందు చేస్తే, అమెరికా అధ్యక్షుల శిల్పాలు మౌంట్ రాస్నోర్ లోని గుట్టల పైన మాత్రమే కనిపిస్తాయి.
ఈ ఊనకోటి ప్రాంతం కైలాస శిఖరం మార్గంలో ఉంటుందంటారు. ఊనకోటి అంటే ఒక్కటి తక్కువ కోటి అంటే 99,99,999 ఈ ప్రాంతంలో మనం ఏ వైపు చూసినా రాళ్లపై చెక్కబడ్డ శిల్పాలే దర్శనం ఇస్తాయి. ప్రపంచ వారసత్వ సంపదగా గుర్తింపబడ్డ ఈ ప్రాంతానికి ప్రపంచంలోని అన్ని ప్రాంతాల నుండి యాత్రికులు వస్తుంటారు. ప్రతి సంవత్సరం ఏప్రిల్ మాసంలో ఇక్కడ “అశోకాష్టమి” జాతరలో వేలాదిమంది గిరిజనుల, గిరిజనేతరులతో పాటు వచ్చిన యాత్రికులు కూడా పాల్గొంటారు. (Photo 2)

1897 వ సంవత్సరంలో వచ్చిన పెను భూకంపానికి చాలా శిల్పాలు భూగర్భంలో కలిసిపోగా చెక్కుచెదరకుండా ఉన్న అనేక విగ్రహాలు ఇచ్చట మనకు దర్శనం ఇస్తాయి. చెల్లాచెదురుగా పడి ఉన్న కొన్ని విగ్రహాలను పురాతత్వ శాఖ వారు సేకరించి ఒక పెద్ద గది లో ప్రదర్శనకు పెట్టారు 30 అడుగులపై బడి ఉన్న కోటేశ్వర కాలభైరవ అనే శిల్పం ఇండియాలోనే అతి పెద్ద శిల్పంగా గుర్తింపబడింది. ఇలా చెక్కుచెదరకుండా ఉన్న విగ్రహాలు అనేక రూపాల్లో ఉన్నాయి. విష్ణువు, గణపతి, కార్తికేయుడు, కాలభైరవ శిల్పాలు ఈ ప్రాంతంలో విరివిగా ఉన్నాయి. ఉనకోటి అంటే బెంగాల్ భాషలో కోటికి ఒక్కటి తక్కువ అని. నిర్దిష్ట సమాచారం అందుబాటులో లేనప్పటికీ ఈ ప్రాంతంలో రెండు కథలు మాత్రం బాగా ప్రాచుర్యంలో ఉన్నాయి.
మొదటి కథ ప్రకారం శివుడు తన తోటి దేవి, దేవత, సహచర గణంతో కైలాస శిఖరం నుండి కాశీ వెళ్లే మార్గంలో ప్రయాణిస్తూ సాయంత్రం అవ్వడం చేత సేద తీరడానికి ఈ ప్రాంతం ఎంచుకుంటారు. అందర్నీ సూర్యోదయం పూర్వమే తిరిగి కాశీ ప్రయాణానికి సన్నద్ధంగా ఉండాలని ఆదేశిస్తాడు. సూర్యోదయ సమయం వరకు ఒక్క శివుడు తప్ప మిగతా దేవతా గణాలు ఇంకా నిద్రలో ఉండటం గమనించి వాళ్ళందరినీ శిలారూపాలుగా మారిపొండని శపిస్తాడు. ఈ కారణం చేతనే ఈ ప్రాంతంలో 99,99,999 దేవి, దేవత, గణాలు, వారి వాహనాలు శిల్పాలుగా మారిపోయారనే కథ విస్తృతంగా ప్రచారంలో ఉంది.

ఇంకో కథ ప్రకారం విశ్వకర్మ కుమారుడైన కల్హ కుమార్ అనే శిల్పి బొందితో కైలాసం చేరాలని పార్వతీ- పరమేశ్వరుల కోసం తపస్సు చేయగా పార్వతి అతన్ని వారించి బొందితో కైలాసం చేరడం అసంభవం అని చెప్పినా పట్టు విడవకపోవడంతో అతన్ని ఒకే రాత్రి సూర్యోదయం లోపు ఒక కోటి శిలా ప్రతిమలు చెక్కమని ఆదేశించడం మూలాన ఆ శిల్పి 99,99,999 శిల్పాలు చెక్కి చివరిది చెక్కే సమయంలో సూర్యోదయం అవ్వడం చేత ఆ ప్రాంతంలో ఒకటి తక్కువ కోటి శిల్పాలు ఉన్నట్లు ప్రతీతి. నిర్దిష్టంగా ఆధారాలు లేనప్పటికీ చరిత్రకారులు ఈ శిల్పాలు 6 నుండి 9 దశాబ్దంలోపు చెక్కబడి ఉండొచ్చని అంచనా వేశారు. ఉదయం 10 గంటల నుండి సాయంత్రం నాలుగు గంటల వరకు ఈ ప్రాంతం అంతా కలియతిరిగి అందుబాటులో ఉన్న అన్ని శిల్పాల వద్ద ఫోటోలు దిగి ఈ ఒక్క ఊనకోటి కోసం అయినా మళ్లీ ఈ ప్రాంతం రావాలనే కోరికతో అగర్తలా చేరడానికి ప్రయాణం మొదలెట్టాం. నాలుగు గంటలు దట్టమైన అడవుల గుండా చిన్నచిన్న లోయల గుండా ప్రయాణించి అగర్తలా చేరుకొని ప్రయాణ బడలికతో ఉనకోటి శిల్పాలు స్మరించుకుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాం. లోయల గుండా ప్రయాణించి అగర్తలా చేరుకొని ప్రయాణ బడలికతో ఉనకోటి శిల్పాలు స్మరించుకుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాం.
ఆ మరుసటి రోజు ఉదయం త్రిపుర పర్యాటక రాజధాని అయిన ఉదయపూర్ చేరుకున్నాం ఇక్కడ చాలా దేవాలయాలు ఉన్నప్పటికీ 51వ శక్తి పీఠాలలో ఒక్కటైన మాతాబరి త్రిపుర సుందరి ఆలయానికి చేరుకొని దర్శించుకున్నాం. 1501 వ సంవత్సరంలో ఈ ప్రాంతంలో పరిశీలిస్తున్న మాణిక్య డేబర్మ అనే రాజు ఈ ఆలయాన్ని నిర్మించాడని చెప్తారు. ఈ ఆలయం ప్రక్కనే కళ్యాణ్ సాగర్ అనే ఒక పెద్ద సరస్సు ఉంది. ఈ ప్రాంతంలో అనేక సరస్సులు ఉండటం చేత ఈ నగరాన్ని సరస్సుల నగరంగా కూడా వ్యవహరిస్తారు. ఇక్కడ ఇంకా చాలా ఆలయాలు ఉన్నప్పటికీ సమయం లేకపోవడంతో తదుపరి పర్యాటక ప్రాంతమైన చాభిమురా కి వెళ్లిపోయాం.
ఆ తదుపరి మేము చూడాల్సిన ఎంతో ప్రాముఖ్యమైన ప్రాంతం చాభిముర. ఈ చాభిముర మాత్రం మా జీవితాల్లో ఎప్పుడూ మర్చిపోకుండా గుర్తుంచుకునేలా నిలిచిపోయింది. ప్రఖ్యాతి వహించిన జలపాతాల్లోకి వెళ్తున్నా, నదుల్లో విహారయాత్రకు వెళ్తున్నా, సముద్ర ప్రాంతంలోని బీచ్లకు వెళ్తున్నా ఇక్కడి నదిలోని విహారయాత్రనుభవం మరి మరి గుర్తుకు వస్తుంటుంది.
చాభిమురా ను అమెజాన్ ఫారెస్ట్ ఆఫ్ ఇండియా గా కూడా పరిగణిస్తారు యాత్రికులు. ఎందుకంటే బ్రెజిల్ లోని అమెజాన్ ఫారెస్ట్ గురించి సాహస యాత్రికులకు అందరికీ సుపరిచితం. నది రెండు వైపులా ఆకాశం హద్దుగా sand స్టోన్ తో తయారైన గుట్టలు, వాటి పైన గల పెద్ద నిడివి గల శిల్పాలు, ఎంతో ఎత్తైన చెట్లు, మధ్యలో నిరంతరంగా ప్రవహించే 95 కిలోమీటర్ల గోమతి నది అందమైన ప్రకృతి దృశ్యాలు, యాత్రికుల మనసులను కట్టిపడేసేలా ఉంటాయి. అందువల్లనే ఈ ప్రాంతం గురించి తెలిసిన ప్రతి యాత్రికుడికి ఇది గమ్యస్థానం.(photo 3)
మా టూర్ షెడ్యూల్ ప్రకారం చాభిముర చేరవలసిన నిర్ణీత సమయం కంటే ఆలస్యం అవ్వడం మూలాన, దట్టమైన అడవి ప్రాంతం వల్ల అనుకోని వర్షం కారణంగా ఇంకా కొంత సమయం ఆలస్యం అయ్యింది. ఆలస్యం అవ్వడం మూలాన ఇంకా పెరిగిన ప్రయాణికుల వల్ల ఇంకా కొంత ఆలస్యంగా మా యాత్రికులతో మర పడవల ప్రయాణం కేరింతలతో ఆరంభమైంది.
దట్టమైన అడవి, ఇరువైపులా ఎత్తైన చెట్లు, పక్షుల కిలకిలా రావాలతో ఆ పడవ ప్రయాణం ఎంతో ఆహ్లాదకరంగా సాగింది. కొంత దూరం ప్రయాణించాక నదికి ఒక వైపు ఉన్న గుట్టపైన అరుదైన శిల్పాలు రాతితో చక్కబడటం చూసి మేమంతా సంభ్రమాశ్చర్యాలకు లోనయ్యాం. శివ కళ్యాణం కు సంబంధించిన భరాత్ పోలికలతో కొన్ని శిల్పాలు ఒకచోట, ఇంకో ప్రాంతంలో వైష్ణవి మాత, మధ్య భాగంలో ఇరువైపులా గణపతి, కార్తికేయుడు పైన శివుడు, కింద భాగంలో విష్ణు పోలిన ఆకారంలో రాతిపై చెక్కిన శిల్పాలు మమ్మల్ని అబ్బురపరిచాయి. నిర్దిష్టంగా వీటి ఆధారాలు ఎప్పుడు చెక్కబడ్డావో అనే విషయం మాత్రం తెలవదు. కానీ ఈ శిల్పాలను బట్టి పంచ దేవతల ఉపాసన అనేది అప్పటికే ప్రాచుర్యంలో ఉన్నట్టు తెలుస్తుంది. (Photo 4)
ఇంకా అలానే కొంత దూరం ప్రయాణించాక దాదాపు 2 అడుగుల నిడివి గల మహిషాసుర మర్దిని రూపంలో పెద్ద రాతిపై చెక్కబడ్డ శిల్పం అబ్బుర పరుస్తుంది. వీటికి సంబంధించిన చిత్రాలను కెమెరాల్లో బంధించి ఇంకా అలానే ముందుకు సాగాం.

ఇంకా కొన్ని కిలోమీటర్ల ప్రయాణం తర్వాత మేం వెళ్లాల్సిన గమ్యం రానే వచ్చింది. తీర ప్రాంతంలో బోటుకు లంగర్ వేసాక మెల్ల మెల్లగా ఒకరి తర్వాత ఒకరం బోటు దిగి ఇరుకైన ప్రదేశం గుండా ముందుకు సాగాం. సూర్యకిరణాలు కూడా సోకనంతగా దట్టమైన అడవి, గుట్టల పైనుండి జాలువారి జలపాతాలు, వాటి తుంపర్లు మా మీద పడుతుంటే అనిర్వచనీయమైన అనుభూతితో ఇంకా ముందుకు సాగాం. జలపాతాల ద్వారా వచ్చే నీటిని మళ్లించేందుకు మెట్ల రూపంలో నిర్మించిన ప్రాంతం ద్వారా నీరు జలజలా పారుతుంటే మధ్యనుండి నీరు ప్రవాహంలో ముందుకు వచ్చి గోమతి నదిలో కలుస్తుంది. రెండు వైపులా కేవలం ఒక్కరు మాత్రమే నడవగలిగేలా అవకాశం ఉన్న స్థలం గుండా ఒకరి తర్వాత ఒకరం అతి కష్టంగా గుట్ట పైన ఉన్న గుహల్లోకి వెళ్ళాం.
ఎంతో ఇరుకుగా ఉండి స్వర్గానికి రహదారి గా పరిగణిస్తున్న ఈ రెండు గుహలు చూడడానికి, ప్రకృతిలో మమేకమై పరవశించడానికి నిర్దేశించబడిందే ఈ సాహస యాత్ర.
గుహలోకి ఒక్కొక్కరు వెళ్లడం, సరిపోను గాలి లేకపోవడం మూలాన కొన్ని క్షణాల్లో బయటకు రావడం యాంత్రికంగా జరిగిపోయాయి. ( Photo 5)
స్థానికంగా వీటికి స్వర్గలోకంలోకి ప్రవేశ ద్వారాలైన దేవతా గుహలుగా వర్ణిస్తారు.
అందమైన ప్రదేశాలకు వెళ్ళినప్పుడు మనం ఆ ప్రాంతంలో ఎక్కువగా ఉండటానికి ఇష్టపడతాం. ప్రకృతిలో పరవశిస్తూ ఉండటం మూలాన కేటాయించిన నిర్దిష్ట సమయం కంటే ఇంకా ఎక్కువ సమయం ఆ ప్రాంతంలో గడపటం జరిగింది. మెల్లమెల్లగా చుట్టూ చీకట్లు అలుముకోవడం, అడవి ప్రాంతం అవ్వడం మూలాన ఇంకా తొందరగా ఆ ప్రాంతమంతా సూర్యాస్తమయ ఛాయలు అలుముకున్నాయి.
సెల్ ఫోన్ టార్చ్ ద్వారా గుహలోకి ప్రవేశించి, కెమెరాల్లో గుహల చిత్రాలను బంధించి సెల్ఫీలు తీసుకొని ఒక్కొక్కరం వచ్చి బోటులో మా స్థానాల్లో కూర్చున్నాం.
సమయపాలనను నిర్దిష్టంగా పాటించకపోవడం మూలాన వచ్చే ఇబ్బందులు మాకు తప్పలేదు. చుట్టూ దట్టమైన అడవి మూలాన ఆ ప్రాంతం అంతా త్వరత్వరగా చీకట్లు అలుముకుంటున్నాయి. బోటులోని ప్రయాణికులందరూ ఎంత త్వరగా అయితే అంత త్వరగా ఆ ప్రాంతం నుండి నిష్క్రమించి తిరిగి గమ్యం చేరాలనే ఆత్రుత ప్రతి ఒక్కరి ముఖంలో ప్రస్ఫుటంగా కనిపించ సాగింది. మా మర పడవ సారంగి బోటు లంగర్ విప్పి తిరుగు ప్రయాణానికి కోసం నది మధ్యకు బోటును తీసుకువచ్చాడు. అప్పటికే మా బోటుతో పాటు వచ్చిన ఇతర పడవలన్నీ వెళ్ళిపోయాయి మాదే చివరిది. నది మధ్యలోకి తీసుకువచ్చిన మా మర పడవ సెల్ఫ్ మోటార్ పనిచేయకపోవడం మూలాన ఎంతకీ స్టార్ట్ అవ్వడం లేదు. యాంత్రిక లోపమో, మరి ఏ ఇతర కారణమో తెలియదు.
ఎంత ప్రయత్నించిన పడవ స్టార్ట్ అవ్వకపోవడం మూలాన అందరి మనస్సు లోనూ ఒకింత భయం, ఉద్విజ్ఞత మొదలైంది. ఎంతో ఉత్సాహంగా, నవ్వులతో, కేరింతలతో ఆహ్లాదకరంగా గడిచిన సమయం కొద్ది నిమిషాల్లోనే ఏదో తెలియని భయం, అభద్రత మనసుల్లో మెదలడం మొదలయింది. శరీరం అలసిపోవడం, తెచ్చుకున్న తినుబండారాలు, నీళ్లు పూర్తిగా అయి పోవడం, సెల్ ఫోన్స్ కూడా చార్జ్ పూర్తిగా అయిపోవడం మూలాన సెల్ ఫోన్ లైట్స్ కూడా రావడం లేదు. ఆ ప్రాంతంలో సెల్ ఫోన్ టవర్స్ లేకపోవడం మూలాన సిగ్నల్స్ కూడా లేవు. మర పడవల్లో ఉండాల్సిన వాకి టాకీ కూడా లేకపోవడంతో ప్రతి ఒక్కరూ పైకి గంభీరంగా ఉన్నా అంతర్లీనంగా అభద్రతలో క్షణం ఒక యుగంగా అనిపించి ఎంత తొందరగా ఈ ప్రాంతం వదిలి వెళ్లామా అనే ఆత్రుత అందరిలోను మొదలైంది. దీనికి తోడు గోమతి నదీ ప్రవాహం మూలాన మా మర పడవ మెల్లమెల్లగా తిరోగమన దిశలో వెనుకకు ప్రయాణిస్తున్న విషయం గమనించాం. ఇదే సమయంలో లైఫ్ జాకెట్స్ విప్పి నింపాదిగా వున్నా ప్రయాణికులు ఒక్కొక్కరు లైఫ్ జాకెట్ బటన్స్ టైట్ చేసుకోవడం కూడా యాంత్రికంగా జరిగిపోయింది. అందరం నిస్సహాయ స్థితిలో ఉండిపోయాం. మనసుల్లో మాత్రం అందరం దేవుని ప్రార్థిస్తూ ఎంత తొందరగా ఈ ప్రాంతం వదిలి భద్రత గల ప్రాంతానికి వెళ్లిపోవాలనే సంకల్పంతో నిమిష నిమిషానికి అందరిలోను ఉచ్చుకథ, ఉత్కంఠ మనసులో పరిపరి విధాల ఆలోచనలతో ఎంత సమయం గడిపామో మాకే గుర్తులేదు.
ఆ సమయంలో కొద్ది దూరంలో మా కోసం ఒక కాళీ మర బోటు రావడం గమనించి అందరం మా ప్రార్థనలు ఫలించాయని సంతోషపడ్డాం. గుహ గమ్యస్థానంగా వెళ్లే ప్రతి బోటు నిర్దిష్ట సమయానికంటే రెండు గంటల వరకు తిరిగి గమ్యం చేరకపోతే దానికి ఏదో ఆపద సంభవించిందని ఒక రెస్క్యూ బోట్ ని పంపించే నియమం ఉందట ఆ బోట్లు నడిపే యాజమాన్యానికి ఆ రెస్క్యూ బోటు లో తెచ్చినా తాళ్లతో మా మర పడవకి తాళ్లతో కట్టి మమ్మల్ని కొంత సమయానికి గమ్యస్థానానికి చేర్చింది. రెస్క్యూ బోటు రాకపోతే మా పడవ అలానే వెనక్కి ప్రయాణించి బంగ్లాదేశ్ జల్లాలోకి ప్రయాణించి, అలాగే బంగ్లాదేశ్ కూడా చూసి వచ్చేవాళ్ళం అంటు అందరం తెలికైనా హృదయాలతో కబుర్ల లోకి వెళ్లిపోయాం.
చాభిమురా నుండి మా ప్రయాణం మా తదుపరి గమ్యస్థానం అయినా డంబుర్ లేక్ కి బయలుదేరాం. డంబుర్ చెరువు అతి పెద్ద చెరువు దీని వైశాల్యం 41 స్క్వేర్ కిలోమీటర్ వుండి చుట్టుపక్కల ఎత్తైన గుట్టలతో ఎంతో ఆహ్లాదకరంగా ఉంది. చుట్టూ చెరువు మధ్యలో నారల్ కుంజ్ అనే ఒక ద్వీపకల్పం అందులో నూతనంగా నిర్మించాబడ్డ అధునాతనమైనా కుటీరాలు ఎంతో అద్భుతంగా ఉన్నాయి. (photo 6)
ఆ ప్రాంతం అంతా కొబ్బరి తోటల తో నిండి ఉండి సూర్యోదయ, సూర్యాస్తమయాలు ఎంతో ఆకర్షవంతంగా ఉండి . అనేక వాటర్ క్రీడాలకి ముఖ్య కేంద్రంగా యాత్రికులను ఆకర్షిస్తున్నది.
గోమతి నదీ ప్రాంతంలో ఈ హైడల్ ప్రాజెక్టు నిర్మించడం చేత క్రిందికి దుమికే జలపాతం చాలా అద్భుతంగా ఉంటుంది. సరైన దారి లేకపోవడం, సమయం లేకపోవడం వల్ల ఆకర్షణీయమైన జలపాతం వైపు వెళ్లలేకపోయాం.
సాటిలైట్ ఇమేజ్ లో డంబుర్ లేక్ డమరుకం ఆకారంలో ఉండటం చేత దీనికి డంబుర్ లేక్ అనే పేరు స్థిరపడిందని చెప్పుకుంటారు. ఆరోజు జరిగిన యాత్ర విశేషాలను చర్చించుకుంటూ బాగా అలసిపోవడం చేత నిద్రలోకి జారుకున్నాం.
ఆ మరుసటి రోజు ఉదయం సూర్యోదయం పూర్వమే లేచి అందరం ఆ లేక్ పరిసరాల్లోకి వెళ్లి సూర్యోదయ సమయాన్ని మా కెమెరాల్లో బంధించి ఆ లేక్ పరిసరాల్లో జరుగుతున్న వాటర్ స్పోర్ట్స్ ఎంజాయ్ చేసాం. ఇంకా కొంతమంది స్కూబా డైవింగ్, బోటింగ్, పెడ్లింగ్ కార్యక్రమాల్లో పాల్గొని అక్కడి నుండి ఆ
తదుపరి విహార ప్రాంతమైన మేలాఘర్ ప్రాంతానికి చేరాం. మేలాఘర్ నే నీర్ మహల్ అని కూడా అంటారు.

నీర్ మహల్ ఈశాన్య భారతదేశంలోనే ఒక గొప్ప నీటిపై తేలియాడుతూ ఉండే నీటి ప్యాలెస్. రుద్ర సాగర్ చెరువు మధ్య భాగంలో నిర్మింపబడ్డ ఈ లేక్ లో దాదాపు 24 పెద్ద పెద్ద గదులతో నిర్మించబడిన అందమైన ప్యాలెస్ లాంటి గృహం దీన్ని 1930 ప్రాంతంలో రాజా బీర్ విక్రమ్ కిషోర్ మాణిక్య చేత నిర్మింపబడిన ఈ ప్యాలెస్ నిర్మాణానికి దాదాపు తొమ్మిది సంవత్సరాలు పట్టింది. మేళాఘార్ ప్రాంతం నుండి రుద్ర సాగర్ లేక్ లో పడవలో ప్రయాణించి ఈ నీర్ మహల్ ప్యాలెస్ కి చేరుకొని ఆ ప్రాంతంలో అన్ని ప్రదేశాల్లో ఫోటోలు తీసుకున్నాం. దాదాపు 5.3 sq కిలోమీటర్లు ఉన్న ఈ రుద్ర సాగర్ చెరువులోకి రకరకాల పక్షులు వచ్చి సందడి చేస్తుంటాయి. ఈ ప్రాంతమంతా తామర పూలతో నిండి ఉన్నప్పటికీ సరైన పోషణ లేకపోవడం వల్ల గుర్రపు డెక్క తో పాటు వివిధ పిచ్చి మొక్కలు పెరిగి కొంత అసౌకర్యం కల్పించినప్పటికీ ఒక అద్భుత యాత్ర ప్రదేశంగా ఎంతో మంది యాత్రికులను ఆకర్షిస్తున్నది.
కొంత సమయం ఇక్కడ గడిపి అక్కడికి సమీపంలోనే బంగ్లాదేశ్ బోర్డర్ ప్రాంతంలోని ప్రఖ్యాత కాళీమాత ఆలయం దర్శించుకుని అక్కడి నుండి ప్రముఖ పర్యాటక ప్రాంతమైన సెఫహిజాల వన్యమృగాల ప్రాంతంలోకి వెళ్లి వివిధ వన్యమృగాలు దర్శించి తిరిగి రాత్రి 12 గంటల ప్రాంతంలో అగర్తలా చేరడం జరిగింది. తిరుగు ప్రయాణంలో మాతోపాటు ప్రయాణిస్తున్న ఒక ఇన్నోవా కి యాక్సిడెంట్ అవ్వడం మూలాన ప్రయాణికులకు కొంత అసౌకర్యం కలిగినప్పటికీ నిర్ణీత సమయం కంటే చాలా ఆలస్యంగా అగర్తలా తిరిగి చేరుకోవడం జరిగింది.
ఆ తదుపరి రోజు చివరి రోజు అయిన ఆ రోజు అగర్తలాలోని లోకల్ మ్యూజియం మరియు ఉజంతా ప్యాలెస్ మరియు చాతుర్ దశ దేవత టెంపుల్ దర్శించుకుని అక్కడకి సమీపంలోని బంగ్లాదేశ్ బార్డర్ వరకు వెళ్లి బంగ్లాదేశ్ నుండి ఇండియాకు వచ్చే యాత్రికులను, ఇండియా నుండి బంగ్లాదేశ్ వెళ్లే ప్రయాణికులతో కాసేపు ముచ్చటించి ఆ తదుపరి లోకల్ మార్కెట్ లో షాపింగ్ చేసి మా విశ్రాంతి గృహాలకు వచ్చి ఆ మరుసటి రోజు ప్రయాణించి హైదరాబాద్ చేరాం. (photo 7)

త్రిపుర ప్రాంతం లో ముఖ్యంగా ఉనకోటి, చాభిమురా, మరియు డంబుర్ చూడ్డానికి కోసం ఇంకో మారైన వెళ్లాలని అనిపిస్తుంది. ఇదే కాకుండా ఈ ప్రాంతం 100 అడుగుల ఎత్తు నుండి 3 వేల అడుగుల ఎత్తు వరకు ఉండే ఈ ప్రాంతాలను చూస్తే ప్రపంచ వింతల్లో ఒకటైన మచుపిచు లోని ప్రాంతాలు గుర్తుకు వస్తాయి. త్రిపురను ఇండియా మచ్చుపిచ్చు అని పిలవడానికి సరైన పోలికలు ఉన్నట్టుగా అనిపిస్తాయి.
చాభిమురా ప్రాంతం కూడా దాదాపు అమెజాన్ నదిని పోలి రెండు వైపులా ఆకాశాన్ని అంటే చెట్లతో నిండి ఉండటం వల్ల ఇండియన్ అమెజాన్ అనే పేర్లు పోలికకు సరితూగేలాగే ఉంది. ఈ ప్రాంతం అనేకమంది యాత్రికులను ఆకర్షిస్తుంది అనడంలో ఎలాంటి అతిశయోక్తి లేదు.
మా జీవితంలో ఈ త్రిపుర విహారయాత్ర ఒక అద్భుతమైన సాహస యాత్రగా మరచిపోలేని అనుభూతిని మిగిల్చింది.