కుడికాల వంశీధర్

ఎన్నో ఉదయాలు
ప్రాజెక్ట్ డెడ్‌లైన్స్
బ్రేక్‌ఫాస్ట్ బ్రెడ్ స్లైసుల్లో చేరిపోతాయి.

ఎన్నో మధ్యాహ్నాలు
పనిభారంతో కళ్లు
లంచ్ బాక్స్‌ని మరిచిపోతాయి.

ఎన్నో సాయంత్రాలు
నిబద్ధత, విధేయత
కండెన్స్డ్ పాలలా  కాఫీ కప్పులో దూరిపోతాయి.

ఎన్నో రాత్రులు
స్క్రీన్ మీద ఎర్రర్స్
ఎర్రని కంటిజీరలా మారిపోతాయి.

మాటల ప్రవాహాన్ని,
చూపుల బేలతనాన్ని
వైఫై తరంగాలు
గిగాబైట్లలో మోసుకు పోతాయి.

అతను అక్కడ వేరే ప్రాజెక్ట్‌లో
ఆమె ఇక్కడ కోడ్ రివ్యూలో

నేరుగా ఇటుక ఇటుక పేర్చి కట్టుకోక పోయినా
వారు ఇన్‌స్టాల్‌మెంట్స్ కూర్చి కట్టుకున్న ఫ్లాట్
అందంగా, విశాలంగానే ఉంది
వర్క్ ఫ్రమ్ హోమ్‌కి వీలుగా
ఇద్దరికీ చెరో గది.

బాల్కనీ లోంచి రోజూ
వారిని గమనించే గువ్వల జంట
పుల్ల, పుడక తెచ్చి అల్లుకున్న
గుండె అంత గూటిలో
దగ్గరగా చేరుకుంటూ
ఇంటికి కొత్త అర్థాన్ని తెచ్చే పనిలో
లోకాన్ని మరచిపోతున్నాయి.

ఆర్టిపీషియల్ గాలికి అలవాటుపడ్డ దేహాలు
గ్లోబల్ వార్మింగ్ వేడికి
కలుగులోని ఎలుకల్లా
బయటపడతాయి.
‘గో గ్రీన్’  అని
బోదురు కప్పలా అరిచి
సొల్యూషన్ ఏదో దొరికిందనిపించి
పొల్యూషన్ లెవెల్స్ పెంచుకుంటూ
వచ్చిన కార్లలో
తిరిగి బతుకు బావిలోకి వెళ్లిపోయాయి.
*
వైఫైతో వల్లెవాటు వేసుకున్న విశ్వైక జీవాలు
తలుపులు లేని గదికి
తాళం వేసి
ఒంటరిగా గడుపుతాయి.
ఇంటర్‌నెట్ ఇంటరప్షన్‌తో
మరో ప్రపంచం ఉన్నదని తెలుసుకొని
భయకంపితులౌతాయి.
తెలియని ఏకాకితనపు కరతాళ ధ్వనులకు
తాళలేక
ఫ్రీక్అవుట్ అవుతాయి.
*