-మారంరాజు శ్రీనివారావు

సృష్టి ఎవ్వరి స్వంతం
మైల పడి పోయింది అసాంతం
ఎక్కడో అల పైన
భువన భోనాంతరాలలో కూర్చున్న
ఆ బ్రహ్మ పీఠానికే ఎసరు పెట్టింది
ఈ మానవ ప్రపంచం
తన పీఠానికే ఎసరు వచ్చుచువున్నా
ఏ మాత్రం గ్రహించకనే ఉన్నది
ఈ మానవ ప్రపంచం
రాళ్లు పగల గొడుతున్నారు
రత్నాల కోసమని
దేవుని విగ్రహాలు పగల గొట్టుచున్నారు
నిధి నిక్షేపాల కోసమని
స్నేహ హస్తమిచ్చి
రోగమొకటి అంట గడుతున్నారు
ఈ విశాల భూ ప్రపంచములో
తానొక్కడే ఉండాలని ఆశపడుతున్నాడు
కాని తాము తీసిన గోతిలో తామె పడుతున్నారు
ఈ మానవ ప్రపంచం
ఎక్కడో అడవుల్లో రాతి గుహల్లో
పుట్టిన మనిషి
ఆకులు అలాలూ తింటూ
ఎంతో పరిణామం చెంది
పాలకడలి నంతా గాలిస్తూ వున్నాడు
మొదట వాసుకి కనిపించితే
ఆపై విష్ణు మూర్తియే మనకు చిక్కితే
లక్ష్మి దేవి బంగారు నగలకై ఎసరు పెట్టవచ్చు
విష్ణు నాభి దొరికితే బ్రహ్మ పదార్ధాన్ని కనిపెట్టవచ్చు
మనిషి పుట్టుకనే విడమరిచి చెప్పవచ్చు
కాని అటుదిటై ఇటు దటయితే
కాలు జారీ భూమ్మీద పడితే
రెండు ముక్కలవ్వ వచ్చు
మళ్ళీ “” జర”” కోసమై ఎదురు చూడావచ్చు
జర చేతనే సంధింప బడను వచ్చు
మేం నమ్మమంటే మనుషుని బతుకు
కొంప పూర్తిగా మునగ వచ్చు
మనిషి మళ్ళీ తిరోగమనమై పోవచ్చు
ఇప్పుడు జరుగుతున్న దదేనని
అర్ధం చేసుకున్న వారికి అగుపడనువచ్చు.