- ఓ నిజాయితీ మనిషి
భూషణంగాదు ఓ పెద్దమనిషి. కొందరైతే ఆయన్ని అసలు ప్రపంచంలో కెల్లా గొప్ప వ్యక్తి అని అంటూ ఉంటారు. దీనికి ఎన్నో కారణాలున్నాయి. ఆయన పేదల పాలిటి పెన్నిధి. మంచి విషయాన్ని ప్రచారం చేస్తాడని, ఓ గొప్ప నిజాయితీ పరుడని… ఇలా… ఎన్నో రకాలుగా అనుకుంటూ ఉంటారు జనం.
ఇవాళ పొద్దు నుంచి ఎందుకో మరి ఆయన చాలా బాధ పడిపోతున్నాడు. తన చుట్టూతా ఉండేవారి బాధల్ని దుఃఖాల్ని చూసి ఆయన పాపం, తీవ్రంగా బాధ పడిపోతాడు. వెంటనే తన సెక్రటరీని పిలిచాడు. ఆయన వచ్చి మౌనంగా తలొంచుకునే ‘సార్! మీరు నన్ను పిలిచారా?’ చెప్పండి సార్. ఏం చేయమంటారు? అని అడిగాడు.
‘ఆఁ నిన్ను పిలిచా. నీకు తెలుసు కదా! ఎవరన్నా సరే, బాధపడితే నేను చూడలేనని. చూడు! మన వీధిలోనే ఒక ‘విధవరాలు’ ఉంది కదా! ఆమె యవ్వనంలో ఉన్నఅందగత్తె కూడా. ఆమెకి ఎవరైనా మంచి కుర్రాణ్ణి తెచ్చి పెళ్ళి చేయాలని ఉందోయ్!’ అన్నాడు.
దానికి సెక్రటరీ ఒక్క క్షణం ఆలోచించి “సార్! మీ తమ్ముణ్ణి మించిన యోగ్యుడూ, మంచివాడూ, అందగాడు మరెవరున్నారు మన వీధిలో? పైగా అతనికి పెళ్ళి కూడా కాలేదు కదా!”
‘అంతే! మర్నాడే పాపం! ఆ సెక్రటరీ గారి ఉద్యోగం ఊడి పోయింది.
2. అనుకరణ (నకలు)
25 సంవత్సరాల సుధారాణికి వ్యతిరేకంగా ఉన్న కేసు ఎలాంటి మెలికలు, ఇబ్బందులు లేకుండా, స్పష్టంగా ఉండడంతో – ఒక జడ్జిగా – నా నిర్ణయఁ పెద్దగా కష్టపడకుండానే, వినిపించా.
తీర్పు చెప్తూ – సుధారాణీ! నువ్వు మాదక ద్రవ్యాలకు అలవాటుపడి, నీ ఆరేళ్ళ కూతురు మీనాని ఇద్దరు కుర్రాళ్ళకి అప్పగించేసావ్. పాపం, అపరాధాల చరిత్రలో బహుశా ఇది అన్నిటికన్నా ఘోరాతి ఘోరం. దీనికిగాను నువ్వు 20 సంవత్సరాల జైలు శిక్ష అనుభవించాల్సి ఉంటుంది. పారిపోయిన ఆ కుర్రాళ్ళిద్దరి సంగతి పోలీసు చూసుకుంటుంది” అని అన్నా.
తీర్పు వినిపించాక, ఒక తాత దృష్టితో నేను ఆ పాప మీనాని చూసా. రేపు ఈ అమ్మాయి కూడా వాళ్లమ్మను అనుకరించదు కదా! అలాగే తయారవదు కదా”! అని అనిపించింది నాకు
3. ఫోటో
కార్యక్రమం ఎంతో హంగూ – ఆర్భాటాలతో హడావుడిగా ప్రారంభమైంది. పెద్ద షామియానా, లోపల, క్రింద నేలపై పెద్ద సంఖ్యలో కూర్చుని ఉన్న నిరుపేదలు, పైన వేదికపై చక్కగా అలంకరించిన మేజా బల్ల, కుర్చీలు అన్నీ యథాస్థానంలో అందంగా ఉన్నాయి.
ఇక మొదలైంది కార్యక్రమం. ఉపన్యాసాలు మొదలైనాయి. ఒకరి వెంట ఒకరు వచ్చి గోపాలయ్యను, ఆయన గొప్పతనాన్ని పోటీపడి పొగుడుతూ ఆకాశానికి ఎత్తేస్తున్నారు. మేడనిండా పూలమాలలో గోపలయ్యగారు గంభీరంగా, చిద్విలాసంగా ఉన్నాడు. ఏదో అప్పుడప్పుడు చిరునవ్వులు రువ్వుతూ ఉన్నాడు.
సరే, భోజనాలు, కంబళ్ళు పంపిణీ కార్యక్రమం… అన్ని మునిగిపోయి, అందరూ ఒక్కొక్కరే మెల్లగా వెళ్లిపోయారు. ఫోటోగ్రాఫర్ కూడా వెళ్లిపోయాడు. అదిగో, అప్పుడొచ్చాడు ఓ ములి నిరుపేద వ్యక్తి, తన మనవడి సహాయంతో వచ్చి గోపాలయ్యను దీవించి, “అయ్యా1 నేను అనాథను, నిరుపేదను, కొంచెం ఆలస్యం అయింది. మన్నించండి. సమయానికి రాలేకపోయా. ఒంట్లో బాగాలేదు. వీడూ లేడు దగ్గర. చివరికి ఎలాగో రాగలిగా! దయచేసి నాకు కంబళి, భోజనం దయచేస్తే…”
గోపాలయ్యగారు అతని మాటల్ని వినీ విననట్లుగా అలా ముందుకి వెళ్లి – “ముసలోడు పిచ్చోళ్ళా ఉన్నాడు. అంతా అయిపోయాక వీడికెవరిస్తాడు కంబళి, భోజనం? ఆ ఫోటో గ్రాఫర్ ఉంటే, పరిస్థితి మరోలా ఉండేదేమో! అయినా… ఫోటో లేకుండా పుణ్యకార్యక్రమాలు, దానధర్మాలు చేస్తే స్వర్గం దొరకదు కదా!” అన్నాడు చిన్నగా నవ్వుతూ తన అనుచరుడితో
4. దర్యాప్తు
ప్రజలు పెట్టిన గగ్గోలు విని మంత్రిగారు లక్షల రూపాయల కుంభకోణం కేసు పరిష్కరించేందుకుగాను ఒక ‘కమీషన్’ని ఏర్పాటు చేశారు. ఆ కమిటీ ఎంతో నిజాయితీగా, న్యాయబద్ధంగా తన పని ప్రారంభించింది.
ముందుగా ఆ విభాగం అధ్యక్షుణ్ణి, వారి క్రింద పనిచేసే ఉపాధ్యక్షుణ్ణి, అలాగే వరుసగా పెద్దా – చిన్నా అధికారులందరినీ లోతుగా విచారణ చేసింది ఆ కమిటీ. అందరూ తమ తమ తెలివి తేటల్తో, మరో కారణాలతో చక్కగా తప్పించుకున్నారు. చట్టం వారికి చుట్టం అయింది. చివరికి ఆ కార్యాలయంలో పనిచేసే ఓ అటెండర్ (చప్రాసీ) ఇరుక్కున్నాడు. ఆ విచారణ కమిటీ తన నిర్ణయం వినిపిస్తూ – మాయమైన 5 లక్షల కుంభకోణం కేసులో ప్రధానమైన వేరులాంటివాడు ఈ అటెండర్. అందుకనే మేం ఆ ‘వేరును’ తొలగించేసాం. ఇక చెట్టు, కాండం, ఆకులు, పూలు అన్నీ ఆనందంగా ఉన్నాయి. ఈ విభాగం ప్రగతిపథంలో చక్కగా పరిగెడుతుంది అని అన్నారు.
5
నేనొక శిల్పిని. విగ్రహాలు రూపొందిస్తూ ఉంటాను. ఓ రోజున సీతారామయ్యగారు తన మనసులోని మాట చెప్పడంలో నేను ఆయన అభిమానుల్ని కలిసి, సంప్రదింపులు జరిపా. అంతా చక్కగా నిర్ణయించి, ఆయన విగ్రహం ఒకటి ఏర్పాటు చేయడానికై ఏర్పాట్లు ప్రారంభించాడు. విగ్రహం రూపొందించే పని నా కప్పగించారు. చివరికి విగ్రహం తయారైంది. దాన్ని స్థాపించడం సీతారామయ్య తాను జీవించి ఉండగానే తన విగ్రహావిష్కరణ దృశ్యం చక్కగా చూడగలిగాడు. కొన్ని రోజుల తర్వాత ఆయన మరణించాడు. ఓ రోజు రాత్రి ఆయన నా కలలోకి వచ్చి చాలా బాధతో – “నా విగ్రహం కారణంగా నేను చాలా బాధపడుతున్నా. విగ్రహం పెట్టిన కొత్తల్లో నాకు చాలా ఆనందం కలిగేది. విగ్రహం ఏర్పాటు కాగానే నా బాధ మొదలైంది. విగ్రహం విగ్రహమే కదా! అది జీవించి ఉండేవారి స్థానం భర్తీ చేయగలదా? అది కేవలం పైన పక్షులకి, క్రింద కుక్కలకు, పందులకు ఆశ్రయం ఇస్తోంది” అని అన్నాడు. ఇప్పుడేమీ ఆ విగ్రహం పేరు తలచుకుంటేనే వాళ్ళు కంపరమెత్తిపోతుంది. దాని స్థితి చూస్తే నాకు కడుపులో దేలినట్టౌతోంది. ఇది మీకే కాదు, నాకూ అవమానమే. ఇప్పుడు నేను కూడా ఆ విగ్రహంలా వివశత్వంతో, తప్పించుకోలేని స్థితిలో ఉన్నా” అని ఆయన నిట్టూర్చాడు.
