కొన్నిసార్లు అంతే..
కాలం మాత్రమే సమాధానాలు చెప్పగలిగే ప్రశ్నలకి మనం మౌనంగా తలొంచాలి తప్పితే ..
అవి మదిని వెంటాడుతూ మనం కాలం మహిమ ని తెలుసుకునేలా చేస్తుంటాయి !
ఇద్దరం కలిసి ఓ ఆఫీస్ లో ఐదేళ్ల పని చేశాము.
వాడ్ని అంత కాలం తరువాత చూడగానే గతం లోని మా పరిచయం తాలూకు అనుభవాలు ఒక్కసారిగా నా కళ్ళ ముందు కదిలాయి.
ఎప్పుడో ఒకసారి కాల్ చేసి మాట్లాడేవాడు.
నేను వాడు ‘రేయ్ ‘ అని పిలుచుకునేంత చనువు ఉంది మా ఇద్దరి మధ్య.నాగేంద్ర ఓ రోజు నాతో..
“రెండు రోజులు నేను ఊరు వెళ్ళి వస్తాను రా.. ” అన్నాడు.
నేను పనేంటి అని అడిగే లోపుగా..”ఓ రెండెకరాల పొలం ఊరి దగ్గర కొంటున్నానురా!” అన్నాడు .”మొన్నెప్పుడో అన్నావు కదా .మీ నాన్న గారికి ఒంట్లో బాగోలేదని !
“సరే ! చెప్తాను లే .కాని ఆయన ఆరోగ్యం ఇప్పుడు కూడా బాగాలేదు, మా నాన్న ఆరోగ్యం గా వుండగానే పొలం కొనాలని నా కోరిక రా.. “అన్నాడు వాడు.
‘తన తండ్రి వుండ గానే తమ వూళ్ళో పొలం కొనాలని వాడి ఆశ.
కాని తన తండ్రి కి ఆరోగ్యం బాగాలేదు..సిటీ కి తీసుకువచ్చి వైద్యం చేయించాలని వాడికి ఎంత మాత్రం ఆలోచన లేదని ‘ ఎందుకో నా మనసుకు అనిపించింది.అదే మాట అంటే వాడు బాధ పడతాడని తెలుసు.
అయినా మిత్రుడిగా వాడికి మంచి సలహా ఇవ్వాలని నా అభిలాష.!
స్నేహమంటే అదే కదా !
మాట మాత్రం గా నైనా వాడికి మంచి చెప్పాలని ప్రయత్నించాను.
మా నాన్న ఎప్పుడైనా నా మాట విన్నాడని.చిన్నప్పుడు అంతా ఆయనకి భయపడుతూనే పెరిగాం. ఇప్పటికి ఆయనంటే మాకు భయం.ఆయన మాటే నెగ్గాలని ఎప్పుడూ తాపత్రయ పడుతుంటాడు.మన మాట విన్నట్లుగానే వుంటాడు కానీ ఆయన ధోరణి ఆయనదే.
నీకీ విషయం తెలుసా..నా పెళ్ళైన ఈ పదేళ్ల కాలంలో ఆయన ఎన్నిసార్లు ఇక్కడికి వచ్చాడో తెలుసా..కేవలం నాలుగు సార్లే ! అదీ మనవడు అడిగాడని.”
“అదంతా ఓ.కే నాగేంద్ర ! ఇప్పుడు ఆరోగ్యం బాగోలేదు కదా కనీసం వైద్యం చేపించుకోడానికైనా వస్తాడు .నువ్వు అడిగి చూడు .ఎలాగు నీ శ్రీమతి ఇ.ఎస్.ఐ లో సూపరెండెంట్ గా పని చేస్తుంది కదా .అలాగైతే తనకి మంచి వైద్యం సకాలంలో అందుతుంది. ” అన్నాను.
నవ్వాడు..”సర్లే రా చూద్దాం !” అన్నాడు.
రెండు రోజుల కోసం లీవ్ అప్లై చేసుకుని ఊరు వెళ్ళాడు.
పొలం బేరం కుదిరిందని సంబరంగా చెప్పాడు.
నా మనసులో వాళ్ళ నాన్న గారికి ఎలా ఉందో తెలుసుకోవాలన్న ఆత్రుత.
నేను అడగకుండానే చెప్పాడు .
“నాన్న కి సీరియస్ గా వుంది రా.మరో రెండు రోజులు ఆగి వస్తాను. ” అంటూ చెబుతూ నేనింకేదో అడగబోతుంటే కాల్ కట్ చేశాడు.
వాడేమైనా ఫోన్ చేస్తాడేమో నని ఎదురు చూశాను.
రెండు రోజుల తరువాత వాడి నుండి మెసేజ్ వచ్చింది “నాన్నిక లేరు” అని.
ఆ మెసేజ్ చూడగానే చాలా బాధగా అనిపించింది.
వీడు కాస్త శ్రద్ధ తీసుకుని తండ్రి కి వైద్యం చేపించినట్లయితే ఆయన తప్పకుండా కోలుకునే వాడు.
పైగా తన తండ్రి ఊరు వదిలి రాడని ప్రచారం !ఇలాంటి వాళ్ళు కూడా ఉంటారా లోకం లో అనుకున్నాను ఇంత కాలం.
కాని నేడు ప్రత్యక్షంగా చూస్తున్నాను.
మా పరిచయం అయి నాలుగైదేళ్లు అవుతుంది.
పిడుగురాళ్ళ బస్టాండ్ లో బస్ కోసం ఎదురు చూస్తున్న నాకు వాడు హఠాత్తుగా ఎదురయ్యాడు.
కుశల ప్రశ్నలు వేశాను.
అన్యమనస్సుతో సమాధానాలు చెప్పాడు.
“ఏమయిందిరా!?” నా మనసేదో కీడు శంకిస్తుంటే సంశయంగానే అడిగాను.
“అది.అదీ..”
“చెప్పరా.మరేం పర్లేదు ” అన్నాను.
“నీకు తెలుసు కదా ఎంతో కష్టపడి ,రాత్రనక పగలనక శ్రమించి..
ప్రేమ ఆప్యాయత ను పంచాలని,
వాళ్ళకి స్వతహాగా ధైర్యంగా బ్రతికే ఆత్మస్తైర్యాన్ని అందిచాలని గ్రహించలేక పోయాను.
మావాడు ..నా ఒక్కగానొక్క కొడుకు ని ఎంతో గారాబంగా పెంచాను.
వాడేం చేశాడో తెలుసా పెళ్లవగానే నా ఆస్తులన్ని కావాలని అడిగాడు.
ఇవ్వడం కుదరదని నేను నా భార్య తెగేసి చెప్పేశాము.
వాడి కి ..మా దగ్గర వున్న ఆస్తులన్ని ఊడ్చేసి ఇస్తే మేమెలా బ్రతకాలి.!?
అంతగా కావాలంటే బ్యాంకులో వున్న డబ్బులు ఇస్తామన్నాము.
వాడు,వాడి భార్య అందుకు ఒప్పుకోలేదు.
ఎప్పటి కైనా ఈ ఆస్తులన్ని తనవే అన్నాడు.
ఆ అమ్మాయి కూడా భర్త నే సమర్థిస్తూ మాట్లాడింది.
మాకు ఉండటానికి వాడే ఏదో ఒక ఇల్లు చూస్తాడట ..అదీ తాత్కాలికంగా !
తరువాత తన దగ్గర కే వచ్చేయాలంటూ ఒకటే గొడవ !
ప్రేమతో పిలిస్తే వెళతాం కాని ..
ఇలా ఆస్తులు అమ్ముకుని పూర్తిగా వాళ్ళ పైనే ఆధారపడాలని ఎలా వెళతాం !? ”
అన్నాడు వస్తున్న కన్నీళ్ళని దిగమింగుకుంటూ !
ఇంటికి వచ్చి ఎంతో కాలం అయ్యింది.
