మెల్లగా అడుగులో అడుగేసుకుంటూ గణేష్ అయ్యర్ గారి క్యాబిన్ లోకి అడుగు పెట్టాడు సురేంద్ర.
ఇరవై ఏడు సంవత్సరాలకే పి.హెచ్ డి పూర్తి చేసి జి.ఎం గా కొత్తగా జాయిన్ అయిన గణేష్ అయ్యర్ కూల్ గా సీట్లో కూర్చుని ఫైల్ ఏదో పరిశీలించే పనిలో ఉండగా..
“Come in ..Surendra..” అంటూ కూర్చోమన్నట్లుగా చేయి చూపాడు.
అతడు ఆ ఫ్యాక్టరీలో సూపర్వైజర్ గా జాయిన్ అయ్యాడు.
చేరిన నాటి నుండి గణేష్ అయ్యర్ గారి దగ్గరే వర్క్ చేస్తున్నాడు.
మనస్సులో తన ఇష్ట దైవాన్ని ప్రార్థిస్తూ కూర్చున్నాడు సురేంద్ర.
సి.ఎన్.సి మిషనింగ్ (Computer numerical control machining ) డిపార్ట్మెంట్ లో సూపర్వైజర్ గా పనిచేస్తున్న సురేంద్ర అంటే గణేష్ అయ్యర్ కి ఎంతో ఇష్టం.
పని ఎంతో నిబద్ధతగా ,దీక్షగా చేసే సురేంద్ర ని అందరూ అభిమానిస్తారు.
జీవితం లో కొన్ని సందర్భాల్లో ఎవరమైనా అంతే !
పెద్దవాళ్ల ముందు వినయంగా వుంటాం.
వాళ్లు మాట్లాడే వరకు మనమేమీ మాట్లాడకుండా వారి స్పందన కోసం ఎంతో ఆతృతగా ఎదురు చూస్తుంటాం.
మనకంటే వయసులో పెద్దవారు..పదవిలో ఉన్నతస్థాయిలో ఉన్నప్పుడు
వారు మన పట్ల చూపే ఆప్యాయత అణువంతైనా అదే కొండంత గా భావిస్తూ ..
వారు మన కి అండగా వున్నారన్న ధైర్యంతో జీవితంలో సంబరంగా సాగిపోతుంటాము.
తడబడుతూనే అడిగాడు సురేంద్ర..
కొద్ది సమయం నిశ్శబ్దంగా వున్న అయ్యర్..
“”అరే ! రెండు నెలల వరకు అయితే నా దగ్గర ఉన్నాయి!
సారీ సురేంద్ర !
మారు మాట్లాడకుండా మౌనంగా వచ్చి తన సీట్లో కూర్చున్నాడు సురేంద్ర .
అతను అలా సీట్లో కూచున్నాడో లేదో..
అతడి రాక కోసం నిరీక్షిస్తున్న శ్రవణ్ వచ్చి ..
“సార్! మిషన్ టూల్ బ్రేక్ అయ్యింది. మీరు వస్తే ఇద్దరం కలిసి టూల్ మారుద్దాం!” అన్నాడు.
టూల్ విరిగింది అన్న మాట వినడంతోనే కోపం వచ్చింది సురేంద్రకి .
మిషన్ టూల్ విరిగింది అంటూ ఆపరేటర్ శ్రవణ్ రావడం అతడికి విపరీతమైన కోపం రావడానికి కారణం అయ్యింది.
ఎందుకో తమాయించుకున్నాడు.
ఏమనుకున్నాడో శ్రవణ్ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
సురేంద్ర మనసంతా ఆందోళనగా ఉంది.
“సురేంద్ర సార్! మిమ్మల్నోసారి గణేష్ అయ్యర్ సార్ రమ్మంటున్నారు..” అన్నాడు అటెండర్ మస్తానయ్య.
“లంచ్ చేశాక సార్ ని కలుస్తాను లే !” అన్నాడు.
ఇరవై రెండేళ్ల సురేంద్ర డిప్లమా ఇన్ మెకానికల్ ఇంజనీరింగ్ చదువు కున్నాడు.
ఇంటర్మీడియట్ చేశాక..
అప్పటికి ఇంకా సెల్ ఫోన్లు మార్కెట్లోకి విరివిగా రాలేదు.
తండ్రి వెంటనే బయలుదేరి రమ్మంటూ ఫ్యాక్టరీ ల్యాండ్ లైన్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పడంతో రెండు రోజుల క్రితం ఇంటికి హుటాహుటిన బయలుదేరి వెళ్ళాడు.
లంచ్ రూమ్ లో ఒంటరిగా కూర్చున్న అతడి కళ్ళ ముందు రెండు రోజుల క్రితం జరిగిన సంఘటనలు ఒక్కోటిగా గుర్తుకు రాసాగాయి .
నటరాజ్ థియేటర్ కి దగ్గరలో వున్న “ఆదిత్య హాస్పిటల్” కి చేరుకున్నాడు.
నల్గొండ లో పాలిటెక్నిక్ చదువుకున్న అతడికి ఆ ఊరిలోని ప్రతి గల్లీ సుపరిచితమే.
సురేంద్ర కి ఒక తమ్ముడు,చెల్లి ఉన్నారు.
తమ్ముడు ఇంటర్మీడియట్ పూర్తిచేసి డిగ్రీ లో ఇటీవలే చేరాడు.
చెల్లి ఇప్పుడు పదో తరగతి.
నువ్వు ఉద్యోగం చేస్తున్నావు కదా.. ఇంత కాలం నువ్వు దాచింది ఇదేనా..
ఆయన ఫేస్ ఫీలింగ్ అది అన్నట్టుగా అర్థం అయ్యింది అతడికి .
ఉద్యోగంలో చేరాక వస్తున్న జీతం..అతడి జల్సాలకు ,సినిమాలు ,షికార్ల కి ఖర్చవసాగాయి.
తన ఫ్రెండ్స్ ని సాయం చేయమని అడిగాడు.
వాళ్ళు తమ వద్ద అంత డబ్బులు లేవని చేతులు ఎత్తేశారు.
ఆదాయం నామమాత్రంగానే వుంది.” అన్నాడు రాఘవరావు కొడుకు ని ఉద్దేశించి.
మరుసటి రోజు ఉదయం నల్గొండ బస్ స్టాప్ కి తెల్లవారుజామున నాలుగున్నరకు చేరుకున్నారు తండ్రి కొడుకులు.
తన నిస్సహాయ స్థితి ని తలచుకుని తనలో తనే బాధ పడ్డాడు.
కానీ జీవితం పరీక్ష లు పెట్టి పాఠాలు నేర్పుతుంది.”
తగిన సూచనలు,సలహాలు ఇచ్చి సందేహ నివృత్తి చేస్తారు.
మనం ఎదుర్కున్న కష్టం..
మనం అనుభవించే బాధ ..
మనని వెంటాడుతున్న అవమానం
మన స్థితి మన కే ఇబ్బందికరంగా అనిపించినా ..
వెనకడుగు వేయొద్దు ..సవాళ్లను ఎదుర్కోవడమే జీవితం అనిపించేలా చేస్తాయి !
లంచ్ రూం దగ్గర వున్న అద్దం ముందు నిలబడ్డాడు.
కళ్ళని కమ్మేసిన సన్నని కన్నీటి పొర ని కర్చీఫ్ పెట్టి తుడిచాడు.
చల్లని నీరు మొహాన్ని తాకగానే హాయిగా అనిపించింది.
భోజనం చేయాలని అనిపించకపోయినా ..ఏదో కాస్త తిన్నాడు.
దూరంగా ఉన్న ఆంజనేయ స్వామి పటం ఏదో సందేశాన్ని అందిస్తున్నట్లు గా అనిపించడంతో పెదవులపై చిరునవ్వు కదిలింది.
ఆ కష్టాన్ని చేదించి గెలిచే మార్గాన్ని సూచించమని !
“చెప్పండి సార్”
“నువ్వు మన ఆఫీస్ లో చేరి సంవత్సరం పూర్తయింది.
అంటే నీకు ముప్పై వేల వరకు లోన్ వస్తుంది.వెంటనే అప్లై చేయి రేపే మనీ ఇస్తారు.
రెండు చేతులెత్తి తననే మొక్కుతున్న భక్తుడు సురేంద్ర వైపు !
రచన : గొర్రెపాటి శ్రీను ( హైదరాబాద్) 9652832290
1 comment
గొర్రెపాటి శ్రీను గారి కథ దుబారా చేసే ఈనాటి కొందరు యువతీయువకులకు గుణపాఠం. అభినందనలు.