చలితం చరితం గమనం మన
ప్రయాణం.
మర్మం మననం మధురం ఇవే
జ్ఞాపకాల ప్రమోదం.
విరహం వియోగం వినిమయం గాయం
నిరసనై నన్ను నేను కోల్పోగా ముసురుకుంది
ఆది అంతం అంతా శూన్యంలా!
వలపు విరుపు మలుపు ఎన్నో చూసాను.
కోపం తాపం నిగ్రహం మనిషి తత్వం
నింగి తావి తనువు మనసు గాయాల కుప్పైంది.
నిద్ర కల కాలం నిరీక్షణ శిక్ష విధించింది.
మంచి చెడు స్నేహం శత్రుత్వం పెరిగే అంతరాలు
కలిమి కొలిమి బలిమి లేమి అశాశ్వతం.
మంట మింట కంట తడిలా కురుస్తుంది.
ప్రకృతి ప్రేమ కథ చిత్రం విచిత్రం.
కళ్ళు భాష మౌనం ఎన్నో ప్రశ్నలు
మస్తిష్కంలో ఆలోచనలై ప్రవహించే సాగరం
శృతి తప్పిన జీవన రాగం.
తానొక చుక్కలను కప్పుకున్న ఆకాశం
నేనొక రాలిపడిన నక్షత్రం.
-ప్రమోద్ ఆవంచ
