రాము మరియు రాణి వ్యవసాయస్థులు. వాళ్ళు వారి చెలుకలో బాగా కష్టపడి బాగా డబ్బు సంపాదించారు. అది వారి పిల్లల తిండి మరియు ఇతర ఖర్చులకు సరిపోయేంత ఉంది. వారు ధనికులు కాదు, కొన్నిసార్లు కొన్న కొత్త బట్టలు మరియు అంత మంచి భోజనం కూడా లేకుండా సర్దుకుపోయేవారు.
ఒకరోజు, రాణి ఆమె తోటలో చెట్టు నాటేందుకు చెలుకలో ఒక మూలన తవ్వుతుండెను. ఆమె లోతుకు తవ్వేవరకు క్లాంగ్ అనే పెద్ద శబ్దం వినపడింది! ఆమె గడ్డపార భూమిలో ఏదో లోహపు వస్తువుకు తగిలింది. ఏదో ఉన్నదన్న సంతోషంతో గబగబ తవ్వింది. అక్కడ ఒక లోహపు పెట్టె దొరికింది. ఎప్పుడైతే ఆమె దాన్ని తెరిచిందో ఆమె కండ్లను ఆమె నమ్మలేకపోయింది. అది బంగారం, వెండి సొమ్ములతో నిండి వున్నది. కొద్దిసేపు రాణి మాటరాక నిలబడిపోయింది. అప్పుడు ఆమె సంతోషంగా ఊహ్ అని పెట్టెను చంకల పెట్టుకొని ఇంటికి పోయింది.
“ రామూ,
రామూ చూడు నాకు మన తోటలో ఏమి దొరికిందో” అని బిగ్గరగా అరిచింది.
రాము ఆ నెల కొరకు అయ్యే ఖర్చులు లెక్క రాస్తుండెను. మరియు కొంతసేపు వరకు అతను భార్య మాటలు పట్టించుకోలేదు. ఎప్పుడైతే ఆమె సమీపానికి వచ్చి సంతోషంగా అతని దగ్గర పడిందో అప్పుడు ఆయన పైకి చూశాడు. ఆయన సొమ్ము పెట్టెను చూసినపుడు ఊహించండి ఆయన నోరు ఆశ్చర్యంతో ఎంత తెరువబడిందో?
త్వరలోనే గ్రామంలో రాము, రాణి అతి ధనవంతులు అయినారు. వాళ్ళు పనికి పోవడం మానేశారు. అయినా ఏమవసరం, వాళ్ళు ఒకరికొకరు చెప్పుకున్నారు. వాళ్ళకు ఇంట్లో కట్టలకు కట్టల డబ్బు ఉన్నప్పుడు వాళ్ళు ఎండలో ఎందుకు పని చేయాలి? వాళ్ళు వాళ్ళ చిన్న ఇల్లు వదిలిపెట్టి అదే ఊరిలో పెద్ద ఇంట్లోకి వెళ్ళారు. వాళ్ళకు నౌకర్లు ఉన్నారు, వారు రేయింబగళ్ళు ప్రతి చిన్న పని చేస్తూండడం వలన రాము, రాణిలకు వేలు కదిలే అవసరం కూడా లేకుండెను. వారికి అన్ని పదార్థాలు రుచిగా వండే వంట మనిషి, ఇంకో మనిషి వడ్డన కొరకు, ఇంకొకరు కేవలం బూట్లు
తుడిచేందుకు మరియు ఇంకో మనిషి దినమంతా రాము అతని నూతన మిత్రులతో తన బెడ్లో కూర్చొని గప్పాలు కొడుతున్నపుడు అతనికి విసురుతూ ఉండేవాడు.
తరువాత రాము గ్రామ జీవితం చాలా చిరాకుగా ఉంటుందని, ఇద్దరు పెద్ద సిటీకి వెళ్ళారు. అక్కడ వారికి ఒక పెద్ద ఇల్లు, ఎక్కువ నౌకర్లు మరియు అనేక పార్టీల్లో వారు సంతోషంగా గడిపారు. వారు ముందు ఇతరులకు సహాయం చేయడం వంటి మంచి పనులు మరిచిపోయారు. వారు బాగా కఠినమయిన పనులు చేయడం, ఇతరులకు అవసరం ఉన్నపుడు సహాయపడటం మరిచిపోయారు. వారు డబ్బుతో ఏదైనా గౌరవంతో సహా కొనవచ్చని అనుకున్నారు. వారు ఇతరులతో మొరటుగా ఉండేవారు. వారు బట్టలమీద, పార్టీలమీద చాలా డబ్బు ఖర్చు పెట్టారు. మరియు వారు ఏ పని చేయనందున డబ్బు తగ్గిపోయింది. వారు ఇతరుల వద్ద అప్పు చేయడం అది తిరిగి ఇవ్వలేకపోవడం జరిగింది. ఒకరోజు రాము తన జమ, ఖర్చుల పుస్తకం చూసి బాధ పడ్డాడు.
దాని నిండా ఇతరులకు ఇవ్వవలసిన బాకీల వివరాలు ఉండెను. అక్కడ అతనికి ఏమాత్రం డబ్బు మిగిలి ఉండలేదు. బరువైన ధ్వనితో భార్యను పిలిచాడు, “ప్రియమైన రాణి, మంచిరోజుల మనవి అయిపోయాయి. నేను అనుకుంటూ మనం లక్ష్మి దేవత ఇష్టపడిన బీదప్రజలను మరిచిపోయాము. ఆమె వేరే ఎక్కడికో పోయింది, మరియు మన వద్ద ఏమి మిగులలేదు”.
రాణి కొద్దిసేపు మాట్లాడకుండ నిలబడి ఉండి, అప్పుడు జవాబు ఇచ్చింది. ఏం విచారించకు రామూ. మనం మన పాఠం నేర్చుకున్నాము. నేను ఇప్పుడు అనుకున్నా, దినం అంతా కష్టపడి పని చేసి బాగా అలసి గాఢనిద్రలకు పోగలను. నేను పక్కమీద వాలంగనే హాయిగ సుఖనిద్రలోకి వెళ్ళిపోతాను. ఇప్పుడు నేను తెలివితో ఉండి రేపు ఉదయం ఏ చీర కట్టుకోవాలి, డబ్బుతో ఏం చేయాలి అనే ఆవేదనతో ఉంటున్నాను. నేను ఇప్పుడు ఇంతకుముందు సొమ్ము తవ్వి తీసినప్పటి వలె వంగకుండా బాగా లావైపోయాను.
రాము నవ్వి అతని భార్యను కౌగిలించుకున్నాడు. “మనం మన ఊరికి తిరిగి వెళ్ళిపోదాము. మరియు మన పాత పద్ధతులే పాటిద్దాం. మనం ఇదివరకు చేసినట్లే బాగా కష్టపడుదాము మరియు మనం పక్కవాళ్ళకు సహాయం చేద్దాం.
మనం అలా చేస్తే లక్ష్మీదేవీ తిరిగి ఒక రోజు మన వద్దకు రావొచ్చు. ఒకవేళ ఆమె రానప్పటికి మనం ప్రయత్నం చేద్దాం మరియు ఉన్నదాంతో సంతోషంగా ఉందాం”.
ఆ తీరుగ రాము మరియు అతని కుటుంబం వారి పాత ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళిపోయారు. మరియు ఏంటో నీకు తెలుసా? అప్పటినుండి వారు సంతోషంగా జీవించారు.
మనం మన ఇంట్లో కష్టపడి పని చేసుకుంటూ, ఇతరులకు సహాయం చేసినపుడే, మన ఇంట్లో లక్ష్మీదేవి తాండవిస్తుంది, లేనిచో వెళ్ళిపోతుంది, అంటే మనకు కష్టాలు వస్తాయన్నమాట.
