మూగ జీవులు

చింటూ చిన్న పిల్లవాడు. అతడు ఆడుకోవడానికి వాళ్ళమ్మ చాలా బొమ్మలు తెచ్చి యిచ్చింది. వాటితో కొద్దిసేపు ఆడుకున్న  చింటూకు చిరాకు కలిగింది. అవి అన్ని తీసి బయట పడవేశాడు. వాళ్ళ అమ్మ అప్పుడు వంట ఇంట్లో ఉంది.
చింటూ ఇంటి ముందుకు వచ్చి పూల చెట్ల వద్దకు వెళ్ళాడు. అక్కడ చెట్లకు పూసిన పూలు చాలా అందంగా ఉన్నాయి. అక్కడ ఒక తూనీగ ఎగురుతున్నది .వెంటనే దాని రెక్కలను  అందుకొని భూమి పైన ఉన్న ఒక చిన్న రాయి పైన దానిని   ఉంచాడు. అది ఆ చిన్న రాయిని అమాంతంగా తన కాళ్లతో పట్టుకుంది. చింటూ దాన్ని పైకి లేపి ఆనందంతో కేక వేశాడు. ఇంతలోకే పక్కింటి పిన్ని అది చూసి” బాబూ! అలా తూనీగ రెక్కలు పట్టుకోకూడదు. వదిలిపెట్టు “అని అంది. ఆమెకు భయపడిన చింటూ దానిని వదిలి పెట్టాడు .అది ఎగురుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆ తర్వాత మరొక రోజు చింటూ వారి పెరట్లోకి వెళ్ళాడు .అది వర్షాకాలం.  ఆ పెరట్లో అతనికి ఎర్రగా ఆరుద్ర పురుగు కనిపించింది. ఆ పురుగును చేతితో ముట్టాడు .అది తన కాళ్లను ముడుచుకుంది. మెత్తగా ఉన్న దానిపైన చేతితో  నిమిరి ఒక ఖాళీ అగ్గిపెట్టెలో దాన్ని బంధించాడు. ఆ తర్వాత మరి నాలుగు  ఆరుద్ర పురుగులను అలాగే అగ్గిపెట్టెలో వేసి బంధించి పక్కింటి పిన్నిగారికి చూపించాడు. ఆమె చింటూను కోప్పడి
” బాబూ! అలా వాటిని అగ్గిపెట్టెలో బంధించ కూడదు. వదిలిపెట్టు !”అని అంది .చింటూ తన అగ్గిపెట్టెలోని ఆ ఆరుద్ర పురుగులను కూడా వదిలి పెట్టాడు .
ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకు చింటూ ఒక సీతాకోక చిలుక రెక్కలను పట్టుకున్నాడు .అతడు దాని రెక్కల అందం చూసి” అమ్మా! ఈ సీతాకోకచిలుక అందంగా ఎంత బాగుందో” అని తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె” అలా చేయకూడదురా! దాన్ని వదిలిపెట్టు.  అది దాని అమ్మ దగ్గరకు ఎగిరి వెళ్ళిపోతుంది” అని అంది .చింటూ అమ్మ యొక్క  మాటను వినలేదు .ఇంటి బయటకు వచ్చాడు. అప్పుడు పక్కింటి పిన్ని” చింటూ! దాన్ని వదిలి పెడతావా! లేదా!”అని గద్దించింది. వెంటనే చింటూ ఆ సీతాకోక చిలుకను కూడా వదలిపెట్టాడు.
మరొక రోజు చింటూ ఈగను పట్టుకోవాలని ప్రయత్నించాడు. అది దొరకకుండా తప్పించుకొని పోయింది. చింటూ వెంటనే అక్కడ పాకుతున్న  ఒక  ఎర్ర చీమను పట్టుకున్నాడు. అది చింటూను కుట్టింది. ” అమ్మా! చీమ కుట్టింది “అని ఏడుపు లంకించుకుంటూ తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె “అయ్యో !మా బాబే ! ఎక్కడ కుట్టింది?” అని అంటూ అది కుట్టిన వ్రేలును బాగా మర్దన చేసింది. కొద్దిసేపటికి ఏడుపును ఆపిన చింటూతో వాళ్ళ అమ్మ ” చీమను పట్టుకోకూడదురా! చూసావా!అది నిన్ను కుట్టింది “అని అంది. “ఇకముందు దాని  జోలికి  పోనులే” అన్నాడు చింటూ. “అమ్మా! నాకు ఆటలు ఆడుకోవడానికి ఎవ్వరూ  లేరు.  పక్కింటి పిన్నిగారు ,నీవు ఆ  కీటకాలతో  ఆడుకోవద్దని అన్నారు.మరి నేను వేటితో ఆడుకోవాలి?”అని  ప్రశ్నించాడు?
ఇంతలోకే వారి ఇంటికి ఎదురుగా కొత్తగా వచ్చిన చిన్న పాప వారి ఇంటికి వచ్చింది.చింటూ ఆ పాపను  గట్టిగా కదలకుండా  పట్టుకున్నాడు.  ఆ పాప ఏడుపు లంకించుకుంది. వెంటనే చింటూ అమ్మ “ఆ పాపను వదలు బాబూ!” అని అంది .కానీ చింటూ ఆ పాపను అలాగే పట్టుకున్నాడు. వెంటనే పక్కింటి పిన్ని వచ్చి చింటూ చేతిలో నుండి ఆ పాపను విడదీసింది .ఆ పాపకు చింటూ అమ్మ ఒక బొమ్మను తెచ్చి ఇచ్చింది .ఆ పాప  వెంటనే ఏడుపును ఆపి నవ్వసాగింది. చింటూ” అది నా బొమ్మ ” అని అన్నాడు. అప్పుడు చింటూ అమ్మ
” ఇది నీ బొమ్మనే !ఈ చెల్లి నీ కన్నా చిన్నది కదూ!ఆడుకోనీ!” అని అంది .
ఇంతలోనే ఆ పాప అక్కడ మండుతున్న నిప్పు వద్దకు వెళ్ళబోయింది.  అది గమనించిన చింటూ యొక్క  అమ్మ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకుంది. ఆ పాప గట్టిగా ఏడవసాగింది. అది చూసిన చింటూ “అమ్మా! నేను ఆ పాపను పట్టుకుంటే వద్దని అన్నావు .మరి నీవు  కూడా ఆ పాపను ఎటూ  వెళ్లకుండా  పట్టుకున్నావుగా! “అని అడిగాడు.” ఆ పాపకు ఈ నిప్పు కాలుతుందని తెలియదురా! అందుకే పట్టుకున్నాను” అని అంది.
వెంటనే అక్కడకు వచ్చిన పక్కింటి పిన్ని గారు ఈ మాటలను విని ” ఒరేయ్ !ఈ పాపనూ, చిన్న ప్రాణులైన తూనీగ, ఆరుద్ర పురుగులు, సీతాకోకచిలుక, ఈగ ,చీమలను పట్టుకోగూడదురా!తెలిసిందా! ఎందుకంటే వాటి స్వేచ్ఛను మనం అరి కట్టరాదు. ఈ పాపకు నోరు ఉంది కాబట్టి అది ఏడ్చింది. కానీ అవి మూగజీవులు. అందుకే వాటి ఏడుపు నీకు వినిపించలేదు. వాటిని చూసి ఆనందించాలి తప్ప పట్టుకోకూడదు! అర్థమైందా!” అని అంది. చింటూకు అప్పుడు అర్థమైంది. “అయితే వాటిని ముట్టుకోకుండా ఆడుకోవచ్చు కదా !”అని అడిగాడు.”ఓ! భేషుగ్గా  ఆడుకో” అని అంది చింటూ అమ్మ .వెంటనే చింటూకు తనను నిన్న తన మిత్రుడు గోపి వదలకుండా, ఎక్కడికీ పోకుండా గట్టిగా పట్టుకున్నందుకు తాను కూడా బాధపడి ఏడ్చిన అనుభవం  సంగతి జ్ఞాపకం వచ్చింది.
” అవును పిన్ని గారూ! నన్ను కూడా గోపి నిన్న గట్టిగా పట్టుకుంటే నేను కూడా ఏడ్చాను” అని అన్నాడు.వాడి మాటలు విని చింటూ అమ్మ ,పక్కింటి పిన్ని నవ్వుకున్నారు.