డాక్టర్‌, డాక్టర్‌

ఒకనాడు తీవ్రమైన ఎండలో మధ్యాహ్నం ఒక ముసలతను పల్లెటూరు
బాటెంబడి నడిచి వస్తున్నాడు. అతను అలసిపోయాడు. దాహంతో ఉన్నాడు. రోడ్డు
ప్రక్కనే అతను ఒక చిన్న నిత్యవసరాల కొట్టు చూశాడు. దాని పైకప్పు రేకులది,
గోడలు మట్టివి. దాుకాణ్‌దారు లోపల విసురుకుంటూ ఈగలను పారదోలుతూ
భరించరాని వేడిలో కూర్చొని ఉన్నాడు. కొట్టు ముందాు ఒక బెంచ్‌ వుంది. సాయంత్రం
అయ్యాక గ్రామస్థులు అక్కడకు చేరి కలుస్తుండేవారు. ఆ ముసలతను చేతకాక ఆ
బెంచ్‌ మీదా వాలిపోయాడు. కొద్దిసేపు కూడ మాట్లాడలేనంతగా అలసిపోయాడు.
చివరకు అతను నోరు తెరచి ఒక్కమాట అన్నాడు, ”నీరు!” అని.
ఇప్పుడు ఈ గ్రామం తీవ్ర సమస్యను ఎదాుర్కుంటున్నది. ఇది ఎడరికి
దాగ్గరలో ఉంది. ఇక్కడ వర్షాలు సంవత్సరానికి ఒకసారి వచ్చి కుంటలు, బావులు
నింపుతాయి. కానీ వర్షాలు రాక రెండు సంవత్సరాలు అయ్యింది. గ్రామస్తులు
దాూరాన ఉన్న కాలువ నుండి నీరు తెచ్చుకుంటున్నారు. ప్రతి ఉదాయం మగవారు,
ఆడవారు గుంపులుగా చాలాదాూరం నడిచి ఆ చిన్నకాలువలో వారి కుండలలో నీరు
నింపుకొని వచ్చి రోజంతా ఆ నీరే వాడుకునేవారు. ఆ విలువైన నీటిబొట్టును కూడ
అతి జాగ్రత్తగా వాడుకునేవారు.
అయినప్పటికి దాహంతో ఉన్న ముసలతనికి నీరు లేదాని ఎలా చెప్పగలవు
నీవు? వేరే ఆలోచించకుండ కొట్టతను రవి చాలా దాయగలవాడు, తన కుండ
నుండి ఒక గ్లాసెడు నీరు ముసలతనికి ఇచ్చాడు. ఆ మనిషి అత్యాశతో ఆ నీరు
తాగేశాడు. అప్పుడు అతను ఇంకొక శబ్దం పలికాడు. ‘ఎక్కువ!’ అని, రవి కొరకు
ఆగకుండ అతను ఒక గంతు వేసి కుండను లేబట్టి పెదావులకు ఆనించి మొత్తం నీరు
ఒక చుక్క కూడ రవికి లేకుండ తాగేశాడు.
పాపం రవి ఏం చేయగలడు? అతను కేవలం భయంతో కనురెప్ప
వాల్చకుండ చూశాడు. అప్పుడు అతను తనలోతను అనుకున్నాడు, ‘ఫర్వాలేదాు,
నేను ఒకతని అవసరానికి సహాయం చేశాను, ఇంతే గదా.
ఆ కొత్తతను, ఇంతలో తృప్తిగా కనిపించాడు. అతను కుండను రవికి
తిరిగి ఇచ్చాడు సంతోషంగా. అందాుకు రవికి తృప్తి అయింది. రవితో ఆ వృద్ధుడు,
నా ప్రియమైన అబ్బాయి, ఎల్లపుడు ఇట్లే దాయతో వుండు. నాకు చేసినట్లే నావలె
వచ్చేవారికి సహాయపడు, నిన్ను దీవిస్తారు. అప్పుడు అతని చేతిక్ఱోను తీసుకొని
నెమ్మదిగా రోడ్డు వెంబడి కుంటుతూ నడిచి వెళ్ళాడు. రవి కొత్త ముసలతను కనబడేంత
వరకు చూసి, తను షాపులోకి తిరిగి వచ్చాడు.
ఆ మధ్యాహ్నం వేడి విపరీతంగా ఉంది. కొద్దిసేపయ్యాక రవికి తీవ్రమైన
తలనొప్పి వచ్చింది. అతని పెదావులు ఆరిపోయాయి. గొంతు ఎండిపోయింది,
విపరీతమైన దాప్పిక అయింది. అతనికి వాస్తవంగా తానేరు అవసరమైంది. కాని ఆ
యాత్రికుడు మొత్తం నీళ్ళు తాగేశాడు. ఒకటో, రెండో చుక్కలు దొరకవా అని కుండను
లేపి పెదావుల దాగ్గర వంచాడు. అతనికి ఆశ్చర్యమేసింది. ఎప్పుడైతే కుండలోని
నీటిధార తన ముఖంపై పడిందో ? అది తీయగా ఉంది, కొత్త శక్తినిచ్చే ఆ నీరు
అతని దాప్పిక తీర్చడమే గాక అతని తలనొప్పిని కూడ పోగొట్టింది.
రవి ఆ నీటికుండను కనురెప్ప వాల్చకుండ చూస్తున్నాడు ఏమయిందాని.
అప్పుడే కుంటుకుంటూ షాపుకు చేరాడు కరీం. కరీం యువకుడు. అతనికి కొన్నేండ్ల
క్రితం జరిగిన ప్రమాదాంలో కాలుకు దెబ్బ తగిలి కుంటివాడయ్యాడు. ఎప్పుడైతే
అతను ఆరోగ్యంగా లేక మరియు అలసట చెందాడో, అతని కుంటికాలు చాలా
బాధా పెట్టింది. కరీం కూడ షాపు ముందాు బెంచ్‌పై పడిపోయి, ముసలతని వలె
గాలి పీల్చుకోలేకపోయాడు. అప్పుడు అతను తన జేబు నుండి కావలసిన సరుకుల
లిస్టు రవికి అందించాడు. రవి సరుకులను ప్యాక్‌ చేస్తున్నపుడు కరీం ఒక చిన్నమూట
విప్పి దానిలోని పదార్థాన్ని భోజనంగా తిని బెంచ్‌పై కూర్చున్నాడు. చివరకు అతను
దాస్తీతో మూతి తుడుచుకొని రవి నీటికుండ వైపు చెయ్యి చూపాడు. ‘నేనొక గుటక
నీరు తీసుకోవచ్చా? ఇప్పుడు బాగా వేడిగా ఉంది’.
రవి ఏదో పప్పు కొలుస్తున్నాడు. అతను చూడకుండ, ‘నేను నీకు కొంత
నీరు ఇవ్వడనికి సంతోషిస్తాను. కానీ ఎవరో ఒకతను దానిలోని నీరు చాలావరకు
తాగేశాడు. అప్పుడు నాకు బాగు లేకుండెను, అప్పుడు నేను అందాులోని చివరి
బొట్టు కూడ తాగేశాను.’ అన్నాడు.
‘ఏమంటున్నావు మిత్రమా? నేను కుండ నిండ నీరు నిండి బయటికి
వస్తున్నట్లు చూస్తున్నాను!”
రవి పైకి చూశాడు, నమ్మలేక రెప్పవాల్చకుండ చూశాడు. అతని కండ్ల
ముందే కరీం గ్లాసెడు నీరు తీసుకొని తాగాడు, తరువాత సరుకుల డబ్బులు ఇచ్చి
38
వెళ్ళిపోయాడు.
అతని కుంటితనం దాదాపు పోయిందా? అని రవి కరీం వెళుతుంటే
చూశాడు బయటికి వచ్చి. ఎండ వల్ల అతను సరిగా చూడలేకపోతున్నానని అనుకొని
షాపులోకి తిరిగి వచ్చి చల్లగా ఉన్నందాున కునుకు తీశాడు.
ఎవరో తన పేరుపెట్టి అర్జెంటుగా పిలుస్తున్నట్లు విని లేచాడు. అతను
కండ్లు తెరిచి కరీంను చూశాడు. ఈసారి అతను తన చెల్లెలు ఫాతిమా చెయ్యి
పట్టుకొని ఉన్నాడు. అన్నా, నిద్రా లే, మాకు నీతో అవసరం ఉంది అని కరీం
కోరాడు.
‘ఎ ఎ ఏంటి? ఏమైనా బాగు లేదా?”
‘ఫాతిమా జ్వరంతో మాడిపోతున్నది!’
‘అయితే డక్టర్‌ దాగ్గరికి తీసుకపో, ఆమెను ఈ షాపుకు ఎందాుకు తీసుకు
వచ్చావు?’
కరీం ఇతని వైపు నిలకడగా చూస్తూ అన్నాడు, నీవు నాకు ఎట్లు బాగు
చేశావో తెలియదా? నా కాలు చాలా సంవత్సరాలు నన్ను ఇబ్బంది పెడుతున్నది.
దానంతట అదే బాగయింది, నీ గారడి కుండ నుండి తాగిన నీరుతో, ఫాతిమాకు
కొన్ని నీళ్ళు ఇవ్వు. నాకు నమ్మకం ఉంది, దానితో ఫాతిమా జ్వరం తగ్గుతుందాని.
రవి ఆశ్చర్యపడినాడు. గారడి కుండయా? నయం చేసే నీరా? కరీంకు
ఏమి తోచడం లేదాు. అయినప్పటికి ఫాతిమాకు కుండలో నీరు అందించాడు. ఆమె
కొద్దిగా తాగింది, తరువాత విశ్రాంతి కోసం కూర్చుంది. నిముషాల్లోనే ఆమె తల
ఎత్తి అంది, ఇది నిజమే అన్నలారా! వాస్తవంగా నా జ్వరం తగ్గింది.
త్వరలోనే గ్రామంలో ఈ వార్త వ్యాపించింది. రవి, తినుబండరాల
మామూలు షాపు యజమాని. అతను ఇప్పుడు గారడి కుండ యజమాని. ఆ నీటితో
ఎవరికైనా ఏ వ్యాధినైనా బాగు చేయగలదాు. ప్రతి రాత్రి రవి ఆ కుండను షాపులోనే
వుంచి పోయేవాడు, ఉదాయాన అది తీయటి మరియు చల్లని నీటితో పూర్తిగా
నిండిపోయేది. ప్రతిరోజు అతని షాపు ముందాు రోగులు, వారి బంధాువుల క్యూ
ఉండేది. ఒక్కొక్కరికి రవి కుండలోని కొద్ది నీళ్ళు ఇచ్చేవాడు మరియు వారంతా
ఇప్పుడు బాగున్నాము అనుకుంటూ వెళ్ళిపోయేవారు. ఆ కుండ ఎప్పుడు కూడ
ఖాళీగా లేదాు. రవి, ఆ ముసలతనికి తను సహాయం చేసినందాుకు ఆయన కృతజ్ఞతా
39
పూర్వకంగా ఈ బహుమతి నాకు ఇచ్చి ఉండవచ్చు అని గ్రహించాడు. ఎంత పెద్దా
బహుమతి ఇచ్చాడో అని ప్రతిరోజు ఆయనకు మనసులోనే కృతజ్ఞత చెప్పుకునేవాడు.
త్వరలోనే అతని చిన్నషాపు హాస్పిటల్‌గా మారింది. రవి ఆ నీటికి ఒక్క
పైస కూడ చార్జ్‌ చేసేవాడు కాదాు. ప్రజలు తృణమో, పణమో, కొందారు బహుమానాలు
అతని కొరకు వదాలి వెళ్ళేవారు, కొందారు ఏమి ఇవ్వకనే వెళ్ళిపోయేవారు. అయినా
అతను దానితోనే సంతోషంగా ఉన్నాడు.
ఒకరోజు ఒక ధానికుని నౌకరు వచ్చి ‘నా యజమానికి బాగులేదాు. నా
వెంట వచ్చి అతనికి కొన్ని నీళ్ళు ఇవ్వండి’ అని అన్నాడు.
రవి జవాబు చెప్పాడు. ‘చూడు నీ వెనుక ఎంత లైను ఉందో, వారి వంతు
కొరకు ఎదిరి చూస్తున్నారు. నేను వారికి సహాయం చేయకుండ వదిలేసి నీ యజమాని
వద్దాకు ఎలా రాగలను? ఈ రోగులు ఎండలో చాలాసేపు ఎలా నిలబడగలరు నీవు
ఊహించావా? నీ యజమానిని ఇక్కడికి రమ్మను. నేను అక్కడికి వచ్చిన దానికన్న,
నేను అతనికి ఇక్కడే నీరు యిస్తాను.
ఆ నౌకరు ‘రవి, ఈ బీదావాండ్లకు సహాయం చేయడం వలన నీకేమీ
వస్తుంది? ఏవో కొన్ని రూపాయలు, కొన్ని బియ్యం మరియు కొంత పప్పు? నా
యజమాని ఇంటికి రా. అతను నీకు రూపాయలు, బహుమతులు కురిపిస్తాడు. నీకు
అవసరాలు ఎలా తీరుతాయే అనే ఆవేదాన కనీసం ఒక నెల వరకు కూడ ఉండదాు’.
రవి ప్రేరేపింపబడినాడు. అది నిజమే, ఒక ధానికుడిని బాగు చేసి, తన
రోజు వారి ఖర్చుల సంపాదించుకోవచ్చు గదా? రవి అక్కడ బయట ఎదాురుచూస్తున్న
జనులను మర్నాడు రమ్మని తను భూస్వామి నౌకరు వెంట వెళ్ళాడు.
నెమ్మదిగా, రవి మారిపోయాడు. ఆయన ఎప్పుడైతే ఇబ్బంది పడుతున్న
రోగులను చూసి భరించలేకపోయాడో, ఇప్పుడు ప్రతిరోజు ఒక ధానిక రోగి కోసం
ఎదాురు చూస్తున్నాడు, అందాువలన అతనికి చేతినిండ డబ్బు వస్తుందాని ఊహించాడు.
రోజులు గడిచాయి. ఆ తీరుగ కాలాలు మారాయి, మరల వేసవి వచ్చింది.
రవి తన పాత షాపులో పద్దాులు రాసుకుంటున్నపుడు ఒక ముసలతని వణుకు
పిలుపు ”కుమారా, నీళ్ళు” అని వినిపించింది.
ఆశ్చర్యపడి అతను పైకి చూశాడు. ఇది తనకు బహుమతిగా గారడి
కుండను ఇచ్చిన ముసలతనిదేనా? కాని వచ్చినతని వెనుక రాజు వార్త తెలిపేవాడు
40
ఉన్నాడు. ‘త్వరగా రా!’ రాజుగారి మనిషి గట్టిగా అరిచాడు. ”రాణి గారిని దోమ
కుట్టింది!” అని.
‘నీళ్ళు!’ ఆ ముసలతను మళ్ళీ అడిగాడు.
‘ఆ రాణిగారు మంచిగా లేరు!” రాజు మనిషి మళ్ళీ అరిచాడు.
ఒక బీదా ముసలతను తనకు సహాయపడిన వాడో కాదో లేక తనకు
నీటికుండ ఇచ్చినతనేమో అని ఆలోచిస్తున్నాడు. మరోవైపు రాజు పంపిన మనిషి,
అతను ఊహించాడు, బంగారు నాణాల వర్షం అతనిపై కురుస్తుంది. బాగు చేసే
నీరు రాణి గారి దోమకాటు నొప్పి తగ్గించగానే, ఏది మంచిదో తెలుస్తూనే ఉంది.
అతను కుండను తీసుకున్నాడు మరియు కొత్తతనితో అన్నాడు. ‘ఇక్కడే
వేచి ఉండండి మామయ్యా, నేను వెంటనే తిరిగి వస్తాను’.
వేగంగా పరుగెత్తే రాజు గ్ఱుోాలు రాజభవానికి అతడిని చేర్చాయి. అక్కడ
అతను త్వరగా రాణిగారిని సమీపించాడు. ఆమె చేతిపై దోమ కుట్టినచోటును
ఆశ్చర్యంతో చూశాడు. అతను గ్లాసులో కొన్ని నీళ్ళు వంచాడు, కానీ ఏమీ రాలేదాు!
మరల మరల కుండ వంచాడు. దాన్ని కింది మీదికి చేశాడు, లోతులోకి చూశాడు.
అది ఎముకవలె ఎండి ఉన్నది.
”ఓ మోసగాడ!” అని రాజు అరిచాడు. అయితే నీవు నా రాజ్యంలోని
ప్రజలను ఇలా మోసం చేస్తున్నావు! వెళ్ళిపో, నాకు ఇకముందాు మంత్రపు కుండల
నీరు ప్రభావం గురించి వినరావద్దాు. నీవు ఒకవేళ మరల ప్రకటించావో, నిన్ను
శాశ్వతంగా ఆ ఊరినుండి వెళ్ళగొడతాను. తరువాత అతను రాణిగారి కన్నీరు తుడుస్తూ
ఆమె చేతిపై ఏర్పడిన వాపుపై చేయి రుద్దాుతూ కొంత ఉపశమనం కలిగించాడు.
రవి నెమ్మదిగా తన గ్రామానికి నడిచి వెళ్ళాడు. అతను తన షాపు వద్దాకు
వెళ్ళాడు. అక్కడ ఎవరు లేరు. అతను తనను నీళ్ళడిగిన ముసలతని కోసం వెతికాడు.
అతను అక్కడ ఎక్కడ కనిపించలేదాు. అతను కేక వేశాడు, ‘మామయ్యా, నన్ను
క్షమించు, నేను తప్పు చేశాను. దాయచేసి రండు, నేను మీకు నీళ్ళు ఇస్తాను”. కాని
దానికి జవాబు లేదాు. ఇప్పుడతను గ్రహించాడు, ఈ ముసలతను సంవత్సరం క్రిందా
తనను కలిసినతనే.
అతను దాయతో బాగుచేసిన జనులను మరియు వారు తిరిగి ఇష్టపడి
దీవించిన వారిని గుర్తు చేసుకున్నాడు. వారు చేసిన దాతృత్వం, కొన్ని డబ్బులు
41
ఇవ్వడం మరియు వారి తోటలోని కూరగాయల మూటలను ఇచ్చినవారిని గుర్తు
చేసుకున్నాడు. ఎప్పుడు అతను స్వార్థపరుడైనాడో, అత్యాశ పరుడైనాడో, అతను
చాలా అవసరమైన వారిని అశ్రద్ధా చేశాడో మరియు ఆ ముసలతను ఇచ్చిన శక్తిని
రవి సరీగ ఉపయోగించకపోయాడో తను ఆ శక్తిని తిరిగి తీసేసుకున్నాడు.
ఏం బాధాలేదాు, రవి తనలోతానే నవ్వుకున్నాడు. తనకు నీటి ద్వారా
వచ్చిన డబ్బుతో గ్రామానికి నిజమైన డక్టరును ఏర్పాటు చేస్తాను, అతను మెడిసిన్లు
మరియు రోగాల గురించి బాగా తెలిసినవాడై ఉంటాడు. ఇకపై జనులు గారడివాడు
బాగుచేస్తాడని వేచి చూడల్సిన అవసరం ఉండదాు.
ఆరోజు నుండి రవి తన కుండను మామూలు నీటిని కాలువ నుండి
తెచ్చుకొని తన చిన్నషాపులో పెట్టుకొని ఆ ముసలతని కోసం ఎదాురు చూస్తున్నాడు.
ఏదో ఒకనాడు అతను తిరిగి రావచ్చు. కాని అప్పటివరకు రవి నిజమైన డక్టర్‌ను
తన గ్రామానికి తేవాలని నిశ్చయించుకున్నాడు.
˛˛˛˛˛˛˛˛˛˛˛˛˛˛