అమ్మ రూపం మారినా….

వృద్ధాప్యపు గూటిలో ‘అమ్మ’
ఒంటరిపక్షి
దానిది కరకు గుండె కాబోలు
అమ్మ రూపం మార్చేసింది
రంగువెలిసి కళాత్మకత కోల్పోయిన పాతబడిన చిత్తరువులా
అమ్మరూపం వెలవెల బోతోంది
గుండ్రని మోములో
కాసంత బొట్టుతో
కళకళలాడిన ‘అమ్మమోము’
గ్రీష్మంలో ఎండిన మానులా
వాడిపోయింది
తోడుండే ‘నాన్న’
సుదూర తీరాలకు తరలిపోతూ
నుదుటి బొట్టును
ఆమె గుర్తుగా
తాను పట్టుకు పోయాడు

ఆమె ముఖం
వాడిన మల్లెలా
తనువు
ఆకురాల్చి
ఎండిన మానులా
మారిపోయింది

తరువు
పచ్చగా ఉన్నపుడు..
పూలు పండ్లతో
ఎన్నింటికో ఆశ్రయం
ఎందరికో నీడనిచ్చినట్లు
అమ్మ మాకూ …
ఎందరికో
బతుకుదెరువు నేర్పింది
బతుకుదారి చూపింది

ఆమె
కరుణ చిందించే
చూపులతో ప్రేమతో పెంచింది
తన రెక్కలబలంతో
మా భవిష్యత్తుకు రెక్కలు తొడిగింది

ఇప్పుడు….
అమ్మ వృద్దాప్యపు గూటిలో ఒంటరి

అమ్మ మోముపై వాలిన వార్థక్యపు ఛాయలు ముడతల చారికలు
చూపులు మసకబారి
వెలుగు తగ్గింది
కాళ్ళు చేతులు పట్టుదప్పి
ఆసరాకోసం చూస్తున్నాయి
పండుటాకులు రాలినట్లు
నోటపండ్లు ఊడిపడి
అమ్మరూపమే మారింది
అయినా..
చిన్నప్పడు..చూసిన
అమ్మరూపం
హృదయంలో
అందంగా పదిలంగానే ఉంది
అమ్మ మాట .. పిలుపులో మాత్రం
వృద్ధాప్యం దరిజేరలేదు
అమ్మమాట
ఆ పిలుపు కమ్మగా
మధురంగా
‘నాయినా’ అని
ఎప్పుడూ పిలిచినట్టగానే
వణుకులేక వార్థక్యం జాడ ఇసుమంతలేక
వాత్సల్యంగా పిలుస్తోంది
అమ్మప్రేమ వసి వాడలేదు
సతతహరితమై సజీవంగానే ఉంది