Bhavani

హిందీమూలం: డా. విష్ణు సక్సేనా, తెలుగు సేత: డా.సీ.భవానీదేవి

జ్వలన రాత్రులుగానీ

కన్నీటితో తడిసే పగళ్లుగానీ ఉండవు

ప్రేమకు బదులుగా

నువ్వు ప్రేమను ఇవ్వటం నేర్చుకుంటే!

ఎప్పుడైనా గుసగుసలాడితే

ప్రభాత ప్రేమగానమై

స్వతఃస్సిద్ధంగా ప్రవహించసాగింది

శబ్ద గోదావరిలో

ఆహ్లాదస్సర్శను పొందిన దేహం

అసంఖ్యాక గీతాలుగా మారిపోయింది

శరీరమైతే మేలుకొని ఉందిగానీ

మననూ….ఆత్మా… రెండూ నిద్రించాయి

చీకటి వెలుగుల నుండి

మొహం దాచుకుని సంతోషించలేవు

ప్రేమకు బదులుగా

నువ్వు ప్రేమను ఇవ్వటం నేర్చుకుంటే…

ఆహ్లాదస్పర్శను పొందిన దేహం

అసంఖ్యాక గీతాలుగా మారిపోతుంది!

ఒడిలో సేద తీరిన నా తలపై

మెల్లగా నువ్వు నిమురుతున్నప్పుడు

కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటాయి

వెక్కిళ్ళు ఆగిపోతాయి

గుండెచప్పుళ్ళు…. శ్వాస నిశ్వాసలు… చూపులు

అన్నీ…. అతి సహజంగా మారిపోతాయి

కానీ… నీ ఒకే ఒక్క మాట

అన్ని భ్రమలనూ తొలగించింది

పువ్వులు పెడమొహం చేయవు

కంటకాలు కొంగుల్ని లాగవు

ప్రేమకు బదులుగా

నువ్వు ప్రేమను ఇవ్వటం నేర్చుకుంటే!

కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటాయి

వెక్కిళ్ళు ఆగిపోతాయి!!

పూల చెవిలో

సీతాకోక చిలుక ఏదో చెప్తోంది

ఇక ఋతువును అర్థం చేసుకో!

అన్నింటితోబాటు వసంతం కూడా వచ్చేసింది

నువ్వు రాతిని తాకితే కూడా

దేవతలూ మారిపోతుఁది

నిన్న రేపటి పొరపాట్లన్నీ….

లోన దాగిన గాయాలన్నీ….

నిన్ను చూడగానే మాయమవుతాయి!

ప్రేమకి బదులుగా

నువ్వు ప్రేమను ఇవ్వటం నేర్చుకుంటే

నువ్వు రాతిని తాకితే కూడా

దేవతలా మారిపోతుంది!

సర్గ : 2

అక్కడే మేలుకొన్నది ఆలోచనాలోకం ,

ఎక్కడికో పరిగెడుతున్నది మానసం ;

భిన్నభ్రమలను కూడదీసుకుని ,

తనకుతానే నిలిచెను ఒంటరిగా  !

 నిత్య వికసిత యవ్వనదీప్తి ,

ముగ్ధవసంత బాల్యవిముక్త ;

అరుణచాప అపురూప విలసిత,

ఎగిసిపడినది యజ్ఞజ్వాలలా!

 కలత చెందిన కోరికలు ,

క్రూర వాస్తవ విలోకనలు;

సర్వం కరిగిన కాలంతెరలు,

                                       -2-

స్వరబద్ధాలంకృత శిధిల వాద్యాలు!

 లోపలి సూర్యుని నిద్రలేపెను,

వడిగా చీకటి పారిపోయెను ;

ఎప్పటినుంచో హత్తిన నీడ ;

అన్నిటినుండీ లిప్తను వీడెను!

 సకల అస్మితలు ఓడిపోయినవి,

మాన్యతాయుత  ముకుటము తొలగె ;

యాచన  కోరిన శరణాగతిగా,

వికృతరూపము దీక్షగబూనె!

 అటు ఇటు ఏవో ఆలోచనలు,

అతులిత సమయస్మృతి కదలె;

స్వయంవరం అది ఎవరి కోసమో ,

ఆమెయే నేడు అభిశప్త భాగ్య!

                                     -3-

జనకుడు వరుని వెదకిన వేళ ,

ఆహ్వానించెను రాజవీరులను;

చివరకు పడినది దావానలమున,

నూతనరూప శపిత మోసమున!

 పరమ ప్రియతముని వరించవలయు,

అయినను కానదు మనోహరుని;

పాండుపుత్రుని ప్రతిష్ట వెలిగె,

సూతపుత్రుడు కళంకమొందె!

 అచ్చట నిలిచిరి ఇద్దరు వీరులు, అద్వితీయ దీప్తిమంతులు,

విజయునే  వరింపవలసె , రాధేయుని  వెడలగద్రోసె;

క్షాత్రతేజమున విరాజిల్లినా, నాధుడుమాత్రం కాలేడు,

కిరీటికి  సరిసమానుడు , వివశవదనుడై వెనుదిరిగె!

                         ******

గుజరాతీ మూలం , హిందీ అనువాదం : డా. వినోద్ కుమార్ జోషి