అడవిలోని పక్షులన్నీ సమావేశమై తమ తమ శారీరక అందాన్ని గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాయి. ఒక తెల్లని కొంగ “నేను తెల్లగా చాలా అందంగా ఉంటాను. మీరు ఎవరూ కూడా నా అందానికి సాటి రారు .మల్లె పూవులా ఉన్న నా శరీరం చూడండి ” అని అంది.ఆ తర్వాత రామచిలుక “నేనూ అందమైన దానినే. నా ఎర్రని ముక్కు, ఆకుపచ్చని శరీరం అంటే అందరూ ఇష్టపడతారు!” అని అంది . “నేను కూడా అందమైన దానినే “అంది మైనా.ఇలా అన్నీ పక్షులు తమ తమ శారీరక అందాన్ని పొగడుకున్నాయి. కానీ కాకి ,కోయిల మొదలైనవి మాత్రం “అయ్యో! మనం నల్లగా అందవికారంగా ఉన్నాము కదా ” అని తమ మనసులోనే బాధపడ్డాయి.
ఇంతలో అక్కడికి వచ్చిన ముగ్గురు వ్యక్తులలో ఒకడు ఈ పక్షులను అన్నింటినీ చూసి ” ఆహా! ఈ కోకిల ఎంత మధురంగా పాడుతుంది ” అని అన్నాడు. మరొకడు ” అవును. ఈ నెమలి ఎంత అద్భుతంగా నాట్యం చేస్తుంది” అని అన్నాడు.ఇంకొకడు ” ఈ కాకులు కూడా గుంపులు గుంపులుగా ఎంత మంచిగా కలసి ఉంటాయిరా!” అని అన్నాడు.
అవి అన్నీ విన్న కొలనులోని హంస మిగతా పక్షులతో” చూశారా!మీరు మీ అందాన్ని చూసి తెగ మురిసి పోతున్నారు.మీరు వారిచే కీర్తింపబడినారా! ఈ మనుష్యులచే కోయిల,నెమలి, కాకి ప్రశంసించబడినాయి. అవి వాటి గొప్పతనం వలననే కీర్తింపబడ్డాయి తప్ప శారీరక అందంతో కాదు. మనం ఇతరులకు చేసే మంచి పనుల వలననే మన అసలైన అందం పెరుగుతుంది!” అని అంది
ఇంతలో అక్కడకు ఒక కొంగ వచ్చి “అయ్యో! అనుకోకుండా తెల్లగా ఉన్న నాపై ఒక గోడపై నున్న నల్లరంగు పడి నేను నల్లగా అందవికారంగా మారిపోయాను. ఈ రంగు పోయేలా లేదు.నా అందం అశాశ్వతం అని తేలిపోయింది “అని బావురుమంది.అది విన్న హంస “చూశారా పక్షులారా! ఒక్క క్షణంలోనే దీని అందం మాయమైంది. ఇకనైనా మంచి పనులు చేసి మీరు అసలైన అందాన్ని పెంచుకోండి. ఆ అందం చెరిగిపోనిది “అని అంది.
ఒక చీమ వెళ్లి ఏనుగుతో స్నేహం చేస్తానంది. అప్పుడు ఏనుగు నవ్వి” నీవెక్కడా! నేనెక్కడా! మన ఇద్దరికీ స్నేహం ఎలా కుదురుతుంది చీమా” అని అంది. ఇంతలోనే ఏనుగుకు ఒక పాము చుట్టుకుంది. వెంటనే ఏనుగు అరచింది. చీమ వెంటనే తన దండునంతా పిలిచింది .ఆ చీమలన్నీ ఒక్కసారిగా పామును చుట్టుకున్నాయి. పాము ఆ చీమల దాడికి ఏనుగు కాలు విడచి కిందకి వెళ్ళింది .అయినా దానిని చీమలు కుట్టాయి. పాము చీమల దండు నుండి తప్పించుకొని ఎట్టకేలకు వెళ్ళిపోయింది. అప్పుడు ఏనుగు ఆ చీమ తనకు చేసిన ఉపకారానికి ఎంతో సంతోషించింది. అంతేకాదు. ఏనుగు ఆ చీమతో స్నేహానికి సంతోషంగా ఒప్పుకుంది .
అప్పటినుండి ఏనుగు చీమ సంతోషంగా కలిసి ఉన్నాయి. ఒకసారి చీమ ఒక ప్రవహించే వాగు పైభాగాన ఒడ్డున ఉన్న చెట్టు పైకి పాకి పొరపాటున జారి ఆ వాగు నీటిలో పడి కొట్టుకొని పోసాగింది. అది
” రక్షించండి !రక్షించండి” అని అరవ సాగింది. ఆ వాగు క్రింది భాగాన ఉన్న ఏనుగు ఇది గమనించి ఒక చెట్టు కొమ్మను తన తొండంతో విరిచి చీమ కొట్టుకుపోతూ తన దగ్గరకు రాగానే దానిని ఆ నీటిలో పడవేసింది. చీమ ఆ చెట్టు కొమ్మను అందుకొని ఒడ్డు పైకి వచ్చి ఏనుగుకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది .
ఆ తర్వాత మరొక సారి ఏనుగు పొరపాటుగా ఒక పెద్ద గుంతలో పడి పోయింది. అది తనను కాపాడమని బిగ్గరగా అరిచింది . దానికి దగ్గర్లోనే ఉన్న చీమ పరుగుపరుగున వచ్చి ఏనుగుకు ధైర్యం చెప్పి అలాగే ఉండమని తన స్నేహితుడైన గాడిదను కలసి కలప దుంగలను దాని వీపుపై మోయమని వేడుకుంది. అందుకు గాడిద ఒప్పుకొని వాటిని తన మీద ఎత్తి ఎవరైనా వేయడానికి పిలుచుకొని రమ్మని చెప్పింది. అప్పుడు చీమ పరుగెత్తి తన మిత్రులైన ఎలుగుబంటి, కోతులను పిలుచుకొని వచ్చింది. వాటి సాయంతో ఆ దుంగలను గాడిద పైన వేసి ఏనుగు ఉన్న గుంత వద్దకు అవి వెళ్లాయి. ఆ గుంతలో ఏనుగును ప్రక్కకు జరగమని చెప్పి ఆ కలప దుంగలను అందులో వేశాయి.అంతే కాకుండా అవి కొంత మట్టి ,ఇసుక కూడా ఆ గుంతలో పోశాయి. ఏనుగు మెల్లగా ఆ దుంగలపై నున్న ఇసుక పైకి ఎక్కి మీదకు వచ్చి చీమను సంతోషంగా కౌగలించుకుంది .చీమ తన మిత్రులైన గాడిద, ఎలుగు ,కోతులకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది.
ఆ తర్వాత మరొక సారి ఏనుగు వేటగాడు పన్నిన వలలో చిక్కుబడిపోయింది .చీమ దాని దగ్గరకు వచ్చి ఏనుగుకు ధైర్యం చెప్పింది .ఆ సమయంలో వేటగాడు లేడు. చీమ వెంటనే తన మిత్రురాలైన ఒక ఎలుకను తీసుకొని వచ్చింది . ఆ ఎలుక ఏనుగు యొక్క వలత్రాళ్లను కొరికింది . ఏనుగు బయటకు వచ్చి ఎలుకకు ,చీమకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది. ఆ తర్వాత అవి అక్కడనుండి దూరంగా వెళ్లాయి. తర్వాత వచ్చిన వేటగాడు వలంతా కొరికి ఉండడం చూసి నిట్టూరుస్తూ వెళ్ళిపోయాడు. ఆ వేటగాడు వెళ్లి పోవడం చూసి ఎలుక ఆ చీమ, ఏనుగుల స్నేహాన్ని చూసి చాలా అభినందించింది . ఎలుక అప్పటి నుండి ఏనుగుకు కూడా మిత్రురాలైంది. అలాగే చీమ మిత్రులైన గాడిద, కోతి, ఎలుగు కూడా ఏనుగుకు మిత్రులైనాయి. అప్పటి నుండి అవి అన్ని కలిసి ఎంతో అన్యోన్యంగా ఉండ సాగాయి. ఎవరికి ఏ ఆపద వచ్చినా అవి కలిసి ఉపాయంతో తప్పించుకో సాగాయి.
ఇలా ఉండగా ఒకసారి చీమ ఒక మట్టిగుంటలో పడింది .దానికి పైకి ఎక్క రావడం లేదు. అది ఎంత ప్రయత్నించినా జారుతూ పైకి ఎక్కలేక పోయింది .తిరిగి ఆ గుంటలోనే పడిపోతున్నది. అప్పుడు ఇది చూసిన ఏనుగు చీమకు ధైర్యం చెప్పి ఒక కర్రను తెచ్చి ఆ గుంటలో నిలువుగా వేసింది. దానిని పట్టుకున్న చీమ పైకి ఎక్కి సునాయాసంగా మీదకు వచ్చింది. అది సంతోషంతో ఏనుగుపైకి ఎక్కి నృత్యం చేయసాగింది. అదే కాకుండా దానితోటి చీమలను కూడా ఏనుగు పైకి ఎక్కమని పిలచింది. అవి అన్నీ ఏనుగు పైకెక్కి నృత్యం చేయసాగాయి. ఏనుగు కూడా సంతోషంతో తొండాన్ని ఊపి అదికూడా నృత్యం చేసింది .
అప్పటినుండి మిగతా చిన్న ప్రాణులు చీమకు ఏనుగు అండ ఉన్నదని గ్రహించి దాని జోలికి పోవడం మానేశాయి. ఏనుగు, చీమల మైత్రి చిరకాలం వర్ధిల్లింది. తమ స్నేహానికి ఆకారాలు అడ్డురావని, చిన్న పెద్ద తేడా లేదని అవి రెండూ నిరూపించాయి. అంతేకాకుండా ఆపద సమయంలో అవి ఒకదానికొకటి చేదోడువాదోడుగా నిలిచి మిగతావాటికి ఆదర్శంగా నిలిచాయి.
రచన: సంగనభట్ల చిన్న రామ కిష్టయ్య, ధర్మపురి.
మొబైల్: 9908554535.
——————————
చింటూ చిన్న పిల్లవాడు. అతడు ఆడుకోవడానికి వాళ్ళమ్మ చాలా బొమ్మలు తెచ్చి యిచ్చింది. వాటితో కొద్దిసేపు ఆడుకున్న చింటూకు చిరాకు కలిగింది. అవి అన్ని తీసి బయట పడవేశాడు. వాళ్ళ అమ్మ అప్పుడు వంట ఇంట్లో ఉంది.
చింటూ ఇంటి ముందుకు వచ్చి పూల చెట్ల వద్దకు వెళ్ళాడు. అక్కడ చెట్లకు పూసిన పూలు చాలా అందంగా ఉన్నాయి. అక్కడ ఒక తూనీగ ఎగురుతున్నది .వెంటనే దాని రెక్కలను అందుకొని భూమి పైన ఉన్న ఒక చిన్న రాయి పైన దానిని ఉంచాడు. అది ఆ చిన్న రాయిని అమాంతంగా తన కాళ్లతో పట్టుకుంది. చింటూ దాన్ని పైకి లేపి ఆనందంతో కేక వేశాడు. ఇంతలోకే పక్కింటి పిన్ని అది చూసి” బాబూ! అలా తూనీగ రెక్కలు పట్టుకోకూడదు. వదిలిపెట్టు “అని అంది. ఆమెకు భయపడిన చింటూ దానిని వదిలి పెట్టాడు .అది ఎగురుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆ తర్వాత మరొక రోజు చింటూ వారి పెరట్లోకి వెళ్ళాడు .అది వర్షాకాలం. ఆ పెరట్లో అతనికి ఎర్రగా ఆరుద్ర పురుగు కనిపించింది. ఆ పురుగును చేతితో ముట్టాడు .అది తన కాళ్లను ముడుచుకుంది. మెత్తగా ఉన్న దానిపైన చేతితో నిమిరి ఒక ఖాళీ అగ్గిపెట్టెలో దాన్ని బంధించాడు. ఆ తర్వాత మరి నాలుగు ఆరుద్ర పురుగులను అలాగే అగ్గిపెట్టెలో వేసి బంధించి పక్కింటి పిన్నిగారికి చూపించాడు. ఆమె చింటూను కోప్పడి
” బాబూ! అలా వాటిని అగ్గిపెట్టెలో బంధించ కూడదు. వదిలిపెట్టు !”అని అంది .చింటూ తన అగ్గిపెట్టెలోని ఆ ఆరుద్ర పురుగులను కూడా వదిలి పెట్టాడు .
ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకు చింటూ ఒక సీతాకోక చిలుక రెక్కలను పట్టుకున్నాడు .అతడు దాని రెక్కల అందం చూసి” అమ్మా! ఈ సీతాకోకచిలుక అందంగా ఎంత బాగుందో” అని తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె” అలా చేయకూడదురా! దాన్ని వదిలిపెట్టు. అది దాని అమ్మ దగ్గరకు ఎగిరి వెళ్ళిపోతుంది” అని అంది .చింటూ అమ్మ యొక్క మాటను వినలేదు .ఇంటి బయటకు వచ్చాడు. అప్పుడు పక్కింటి పిన్ని” చింటూ! దాన్ని వదిలి పెడతావా! లేదా!”అని గద్దించింది. వెంటనే చింటూ ఆ సీతాకోక చిలుకను కూడా వదలిపెట్టాడు.
మరొక రోజు చింటూ ఈగను పట్టుకోవాలని ప్రయత్నించాడు. అది దొరకకుండా తప్పించుకొని పోయింది. చింటూ వెంటనే అక్కడ పాకుతున్న ఒక ఎర్ర చీమను పట్టుకున్నాడు. అది చింటూను కుట్టింది. ” అమ్మా! చీమ కుట్టింది “అని ఏడుపు లంకించుకుంటూ తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె “అయ్యో !మా బాబే ! ఎక్కడ కుట్టింది?” అని అంటూ అది కుట్టిన వ్రేలును బాగా మర్దన చేసింది. కొద్దిసేపటికి ఏడుపును ఆపిన చింటూతో వాళ్ళ అమ్మ ” చీమను పట్టుకోకూడదురా! చూసావా!అది నిన్ను కుట్టింది “అని అంది. “ఇకముందు దాని జోలికి పోనులే” అన్నాడు చింటూ. “అమ్మా! నాకు ఆటలు ఆడుకోవడానికి ఎవ్వరూ లేరు. పక్కింటి పిన్నిగారు ,నీవు ఆ కీటకాలతో ఆడుకోవద్దని అన్నారు.మరి నేను వేటితో ఆడుకోవాలి?”అని ప్రశ్నించాడు?
ఇంతలోకే వారి ఇంటికి ఎదురుగా కొత్తగా వచ్చిన చిన్న పాప వారి ఇంటికి వచ్చింది.చింటూ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకున్నాడు. ఆ పాప ఏడుపు లంకించుకుంది. వెంటనే చింటూ అమ్మ “ఆ పాపను వదలు బాబూ!” అని అంది .కానీ చింటూ ఆ పాపను అలాగే పట్టుకున్నాడు. వెంటనే పక్కింటి పిన్ని వచ్చి చింటూ చేతిలో నుండి ఆ పాపను విడదీసింది .ఆ పాపకు చింటూ అమ్మ ఒక బొమ్మను తెచ్చి ఇచ్చింది .ఆ పాప వెంటనే ఏడుపును ఆపి నవ్వసాగింది. చింటూ” అది నా బొమ్మ ” అని అన్నాడు. అప్పుడు చింటూ అమ్మ
” ఇది నీ బొమ్మనే !ఈ చెల్లి నీ కన్నా చిన్నది కదూ!ఆడుకోనీ!” అని అంది .
ఇంతలోనే ఆ పాప అక్కడ మండుతున్న నిప్పు వద్దకు వెళ్ళబోయింది. అది గమనించిన చింటూ యొక్క అమ్మ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకుంది. ఆ పాప గట్టిగా ఏడవసాగింది. అది చూసిన చింటూ “అమ్మా! నేను ఆ పాపను పట్టుకుంటే వద్దని అన్నావు .మరి నీవు కూడా ఆ పాపను ఎటూ వెళ్లకుండా పట్టుకున్నావుగా! “అని అడిగాడు.” ఆ పాపకు ఈ నిప్పు కాలుతుందని తెలియదురా! అందుకే పట్టుకున్నాను” అని అంది.
వెంటనే అక్కడకు వచ్చిన పక్కింటి పిన్ని గారు ఈ మాటలను విని ” ఒరేయ్ !ఈ పాపనూ, చిన్న ప్రాణులైన తూనీగ, ఆరుద్ర పురుగులు, సీతాకోకచిలుక, ఈగ ,చీమలను పట్టుకోగూడదురా!తెలిసిందా! ఎందుకంటే వాటి స్వేచ్ఛను మనం అరి కట్టరాదు. ఈ పాపకు నోరు ఉంది కాబట్టి అది ఏడ్చింది. కానీ అవి మూగజీవులు. అందుకే వాటి ఏడుపు నీకు వినిపించలేదు. వాటిని చూసి ఆనందించాలి తప్ప పట్టుకోకూడదు! అర్థమైందా!” అని అంది. చింటూకు అప్పుడు అర్థమైంది. “అయితే వాటిని ముట్టుకోకుండా ఆడుకోవచ్చు కదా !”అని అడిగాడు.”ఓ! భేషుగ్గా ఆడుకో” అని అంది చింటూ అమ్మ .వెంటనే చింటూకు తనను నిన్న తన మిత్రుడు గోపి వదలకుండా, ఎక్కడికీ పోకుండా గట్టిగా పట్టుకున్నందుకు తాను కూడా బాధపడి ఏడ్చిన అనుభవం సంగతి జ్ఞాపకం వచ్చింది.
” అవును పిన్ని గారూ! నన్ను కూడా గోపి నిన్న గట్టిగా పట్టుకుంటే నేను కూడా ఏడ్చాను” అని అన్నాడు.వాడి మాటలు విని చింటూ అమ్మ ,పక్కింటి పిన్ని నవ్వుకున్నారు.
Older Posts