అడవిలోని పక్షులన్నీ సమావేశమై తమ తమ శారీరక అందాన్ని గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాయి. ఒక తెల్లని కొంగ “నేను తెల్లగా చాలా అందంగా ఉంటాను. మీరు ఎవరూ కూడా నా అందానికి సాటి రారు .మల్లె పూవులా ఉన్న నా శరీరం చూడండి ” అని అంది.ఆ తర్వాత రామచిలుక “నేనూ అందమైన దానినే. నా ఎర్రని ముక్కు, ఆకుపచ్చని శరీరం అంటే అందరూ ఇష్టపడతారు!” అని అంది . “నేను కూడా అందమైన దానినే “అంది మైనా.ఇలా అన్నీ పక్షులు తమ తమ శారీరక అందాన్ని పొగడుకున్నాయి. కానీ కాకి ,కోయిల మొదలైనవి మాత్రం “అయ్యో! మనం నల్లగా అందవికారంగా ఉన్నాము కదా ” అని తమ మనసులోనే బాధపడ్డాయి.
ఇంతలో అక్కడికి వచ్చిన ముగ్గురు వ్యక్తులలో ఒకడు ఈ పక్షులను అన్నింటినీ చూసి ” ఆహా! ఈ కోకిల ఎంత మధురంగా పాడుతుంది ” అని అన్నాడు. మరొకడు ” అవును. ఈ నెమలి ఎంత అద్భుతంగా నాట్యం చేస్తుంది” అని అన్నాడు.ఇంకొకడు ” ఈ కాకులు కూడా గుంపులు గుంపులుగా ఎంత మంచిగా కలసి ఉంటాయిరా!” అని అన్నాడు.
అవి అన్నీ విన్న కొలనులోని హంస మిగతా పక్షులతో” చూశారా!మీరు మీ అందాన్ని చూసి తెగ మురిసి పోతున్నారు.మీరు వారిచే కీర్తింపబడినారా! ఈ మనుష్యులచే కోయిల,నెమలి, కాకి ప్రశంసించబడినాయి. అవి వాటి గొప్పతనం వలననే కీర్తింపబడ్డాయి తప్ప శారీరక అందంతో కాదు. మనం ఇతరులకు చేసే మంచి పనుల వలననే మన అసలైన అందం పెరుగుతుంది!” అని అంది
ఇంతలో అక్కడకు ఒక కొంగ వచ్చి “అయ్యో! అనుకోకుండా తెల్లగా ఉన్న నాపై ఒక గోడపై నున్న నల్లరంగు పడి నేను నల్లగా అందవికారంగా మారిపోయాను. ఈ రంగు పోయేలా లేదు.నా అందం అశాశ్వతం అని తేలిపోయింది “అని బావురుమంది.అది విన్న హంస “చూశారా పక్షులారా! ఒక్క క్షణంలోనే దీని అందం మాయమైంది. ఇకనైనా మంచి పనులు చేసి మీరు అసలైన అందాన్ని పెంచుకోండి. ఆ అందం చెరిగిపోనిది “అని అంది.
Category:
బాల‌సాహిత్యం
1. గూడు చేరిన చిలుక
ఒక రోజు చిలుకమ్మకు బాగా ఆకలివేసి పండ్లు, గింజలేమన్నా దొరుకుతాయేమోనని అడవిలో చెట్లనీ గాలించింది.
దానికి ఎక్కడా ఆహారం దొరకలేదు. ఇంతలో ఒక చోట చిలుకలగ్నీ చాతుర్మాస దీక్ష చేస్తూ ఒక దగ్గర సమావేశమైనాయి. అవి భజన చేసి భగవంతుడి శిల్పం ముందు రకరకాల పండ్లను నైవేద్యంగా పెట్టినవి. ఇంతలో చిలుకమ్మ ఎగురుతూ ఆ నైవేద్యాన్ని చూసింది. ఆకలికి ఆగలేని చిలుకమ్మ ఎవ్వరినీ అడగకుండా అందులోని కొన్ని పండ్లు తిన్నది. అది చూసిన మిగతా చిలుకలకు బాగా కోపమొచ్చింది. అవి వెళ్లి చిలుకమ్మ అమ్మా నాన్నకు చిలుక ఈ విధంగా చేసిందని చెప్పినాయి. చిలుకమ్మ అమ్మా నాన్నకు చిలుకపైన కోపం వచ్చింది. అవి దాన్ని గట్టిగా కసురుకున్నాయి. చిలుకమ్మ చిన్నబోయింది. అది దాని అమ్మానాన్న మీద అలిగి వాటికి చెప్పకుండా గూటిలోనుండి వెళ్లిపోయింది. చిలుకకు దేవుడి మీద కూడా బాగా కోపం వచింది. అది దేవుడులేనే లేడు, నేను ఇకనుండి దేవుని నమ్మనే నమ్మను అని తీర్మానించుకుంది.
అదట్లా ఆలోచిస్తూ ఓ చెట్టు కొమ్మపై కూచుంది. ఇంతలో అక్కడికి ఒక గద్ద వచ్చి వాలింది. ఒంటరిగా ఉన్న చిలకమ్మతో “గద్ద” మాట కలిపింది. అసలే ఒంటరితనంతో దిగాలు పడ్డ చిలుకమ్మకు గట్టి తనతో మాట్లాడడం ఎర్రటి ఎండలో చల్లటి పిల్లగాలి వీస్తే ఎంతహాయిగా ఉ ంటుందో అంత హాయిగా అనిపించింది. చిలుకమ్మ ఎగిరి గంతేసి గద్దతో స్నేహం చేసింది.
ఒక రోజు “గద్ద” చిలుకతో ఏమే చిలుకమ్మా ఎంత సేపని ఒంటరిగా ఉంటావు. ఎలాగూ మనిద్దరం దోస్తులం గదా నా గూటికే వచ్చేస్తే ఎంత మంచిగ ఇద్దరం కలిసుందాం అని గద్ద చెప్పింది సబబయినదే అనిపించింది. అది గద్దతో సరే నీతో వస్తాను అని పయనమయ్యింది. రెండూ సాయంత్రానికల్లా గద్ద గూటికి చేరుకున్నాయి. చిలుకా, గద్దా హాయిగా కలిసిమెలిసి ఉ న్నాయి.
గద్ద కుటుంబ సభ్యులు గద్దను పిలిచి ఇట్లన్నాయి “గద్ద పెద్దడా, గద్ద పెద్దగా మనందరం నల్ల ఈకలతో ఉంటే చిలుక పచ్చ ఈకలతో ఉంది. ఇది మన గూటిలో ఇముడదు” అన్నాయి.
చిలుకను వెళ్లగొట్టడం గద్దకిష్టం లేదు. ఎందుకంటే చిలుక రోజుకో రకపు పండ్లను ఎక్కడ నుంచైనా సేకరించి తేగలదు. ఆ శక్తి గడ్డలకు లేదు. అందుకే చిలుకను వదులుకోవడం గడకు ఎట్టి పరిస్థితుల్లో ఇష్టం లేదు. అట్లని చెప్పి కుటుంబ సభ్యుల మనస్సు కష్టపెట్టడం కూడా గద్దకు ఇష్టం లేదు. అందుకని అది చిలుకతో “చిలుకమ్మా నువ్వొక్కదానివి వేరే రంగులో ఉ న్నావు నువ్వు కూడా మాలాగా మారితే మాలో ఒకదానివిగా ఉంటావు ఏమంటావ్ అనడిగింది. అందుకు చిలుక ఉన్నట్టుండి నల్లగా నేనెట్లా మారేది? అనడిగింది. ఏం పరవాలేదు. అందుకు నేనొక ఉపాయం ఆలోచించిన నువ్వు నాతో వస్తే చాలు అన్నది గద్ద. సరే పదా అని గద్ద, చిలుక ఎగురుతూ ఎగురుతూ ఒక బొగ్గుగని దగ్గరకు చేరినవి. అక్కడ బొగ్గుపొడి ఒక కుప్పగా పోసి ఉన్నది. “నువ్వెళ్లి ఆ బొగ్గు పొడిలో బాగా పొర్లిరావే చిలుకా” అని గద్ద చెప్పింది. చిలుక అట్లే చేసింది. చిలుక నల్లగా మారిపోయింది.
ఇప్పుడు గద్దకు బాగా సంతోషమయింది. చిలుక కూడా మా కుటుంబంలో ఒకటిగా కలిసిపోయిందని, కానీ గద్ద కుటుంబ సభ్యులకు ఎటువంటి తృప్తి కలగలేదు. “చిలుక పండ్లు తినడం మాకిష్టం లేదు. అది కూడా మన మాదిరి శవాలను పొడుచుకు తింటే బాగుంటుందిరా గద్ద పెద్దాడా” అన్నాయి. “గద్ద” అట్లాగే చిలుకమ్మకు శవాలపై కూచుండి పొడుచుకు తినమని చెప్పింది. ఈ షరతు చిలుకమ్మకు నచ్చలేదు. అది ‘గద్ద’ తో చెప్పకుండా చాలా దూరంగా ప్రయాణించి ఒక చెట్టుకొమ్మపై వాలింది.
ఆ చెట్టు నాశ్రయించి కొన్ని కోతులు జీవిస్తున్నాయి. అవి చిన్నబోయిన చిలుకమ్మను పలుకరించాయి. ,చిలుకమ్మ కష్టాలు విని జాలి చూపించాయి. ఇక నుండీ ఇక్కడనే ఉండు నీకేం బాధలేదు అన్నాయి. చిలుకమ్మ ఆరోజు నుండి అక్కడనే ఉండసాగింది. చిలుకమ్మకు బాగా నిద్రపట్టింది. కానీ కోతులు ఒక కొమ్మ మీద నుండి మరొక కొమ్మకు దూకుతూ ఉంటే చెట్టంతా భూకంపమొచ్చి అదిలినట్టుగా అనిపించింది. మంచి నిద్ర కాస్త చెడిపోయింది. ఇట్లాగే ప్రతిరోజు జరగడంతో చిలుకమ్మకు నిద్రాభంగమై ఆరోగ్యం కాస్తా దెబ్బతిన్నది. దానికి తలనొప్పి రోగం వచ్చింది. దేవుడా అనుకుంటు అది ఆ చోటు నుండి కూడా ఎగిరిపోయింది. పోయి పోయి చిలుక ఒక తంగేడు చెట్టుపై వాలింది. దానిమీద కొన్ని గురుక పిట్టలు ఉన్నాయి. ఒక వేటగాడు గురుక పిట్టలను వేటాడడానికి వచ్చాడు. అతడు పిట్టలను గులేరుకు బండలను పెట్టి కొట్టసాగాడు. అట్లా రాళ్ల దెబ్బలకు కొన్ని పిట్టలు కింద పడిపోయినవి. వాటిని పట్టుకుని వేటగాడు బుట్టలో వేసుకుని పోయినాడు. ఆ రాళ్ల దెబ్బలు అక్కడే ఉన్న చిలుక కాలికి తగిలింది. అది నొప్పితో బాధ పడుతుంది. సరిగ్గా ఎగుర లేకపోతుంది. అది కుంటుకుంటు, కుంటు కుంటూ ఒక దగ్గరలో ఉన్న ఒక పోచమ్మ గుడిలోని దీపపు గూటిలో కూచుంది. ఆ గుడి ముందే జ్యోతిష్యం చెప్పి పొట్ట పోసుకుంటున్న ఒక జ్యోతిష్యుడు కాలు విరిగిన చిలుకను చూసి జాలిపడ్డాడు. అతడు దానికి వైద్యం చేసి నొప్పి తగ్గించి కాలును బాగుచేశాడు. అందుకుగాను చిలుక అతనికి కళ్ల చూపులతోనే కృతజ్ఞతలు తెలుపుకుంది.
వెంటనే జ్యోతిష్కుడు దాన్ని పట్టి పంజరంలో ఉంచాడు. “నేను నీకు ఇంత సహాయం చేసినందుకు నువ్వు నాకు జీవితాంతం సేవ చేయాలి. నా జ్యోతిష్య వృత్తిలో నువ్వు సహకరించాలి” అన్నాడు. జ్యోతిషుని కుటిలత్వానికి చిలుక చాలా బాధ పడ్డది. దానికి రాత్రికి లాలిపాడుతూ నిద్రపుచ్చే అమ్మ, బతిమాలి బతిమాలి జామపండ్లు తినిపించే నాన్న గుర్తుకు వచ్చారు. చిలుకకు దుఃఖం ముంచుకొచ్చింది. అది ఏడ్చి ఏడ్చి పంజరంలో అట్లాగే నిద్రపోయింది.
తమ బిడ్డను వెదకడానికి వచ్చిన చిలుక తల్లి దండ్రులు జ్యోతిష్యుడు కూచున్న చెట్టుపై వాలాయి. అవి పంజరంలో నిద్రపోతున్న చిలుకను చూశాయి. అది తమ బిడ్డే అని గుర్తు పట్టాయి. అవి వెంటనే జ్యోతిష్యుడి దగ్గరకు వెళ్లి వివిధ రకాలుగా బ్రతిమాలి తమ బిడ్డ చిలుకను తమకిచ్చేయమని దీనంగా ప్రార్థించాయి. ఎంతోసేపటికి గాని జ్యోతిష్యుడి మనసు కరగలేదు. చివరికు అతడు ఆ చిలుకను విడిచిపెట్టేశాడు. తల్లి చిలుక తన బిడ్డను ఒడిలోకి తీసుకొని లాలించింది. తండ్రి చిలుక ముద్దులు పెట్టుకున్నాడు.
ఎంత కోపమొచ్చినా తన వారిమీద అలిగి ఎక్కడికీ వెళ్ళిపోకూడదని చిలుక పశ్చాతాప పడింది. అది ఇంకెప్పుడూ అట్లా వెళ్ళిపోనని తల్లిదండ్రులకు మాట ఇచ్చింది. తాను సురక్షితంగా బయటపడ్డందుకు భగవంతుడికి కృతజ్ఞతలు తెలుపుకున్నది.
ఏనుగు- చీమ స్నేహం
written by సంగనభట్ల చిన్న రామ కిష్టయ్య,
ఒక చీమ వెళ్లి ఏనుగుతో స్నేహం చేస్తానంది. అప్పుడు ఏనుగు నవ్వి” నీవెక్కడా! నేనెక్కడా! మన ఇద్దరికీ స్నేహం ఎలా కుదురుతుంది చీమా” అని అంది. ఇంతలోనే ఏనుగుకు ఒక పాము చుట్టుకుంది. వెంటనే ఏనుగు అరచింది. చీమ వెంటనే తన దండునంతా పిలిచింది .ఆ చీమలన్నీ ఒక్కసారిగా పామును చుట్టుకున్నాయి. పాము ఆ చీమల దాడికి ఏనుగు కాలు విడచి కిందకి వెళ్ళింది .అయినా దానిని చీమలు కుట్టాయి. పాము చీమల దండు నుండి తప్పించుకొని ఎట్టకేలకు వెళ్ళిపోయింది. అప్పుడు ఏనుగు ఆ చీమ తనకు చేసిన ఉపకారానికి ఎంతో సంతోషించింది. అంతేకాదు. ఏనుగు ఆ చీమతో స్నేహానికి సంతోషంగా ఒప్పుకుంది .
అప్పటినుండి ఏనుగు చీమ సంతోషంగా కలిసి ఉన్నాయి. ఒకసారి చీమ ఒక ప్రవహించే వాగు పైభాగాన ఒడ్డున ఉన్న చెట్టు పైకి పాకి పొరపాటున జారి ఆ వాగు నీటిలో పడి కొట్టుకొని పోసాగింది. అది
” రక్షించండి !రక్షించండి” అని అరవ సాగింది. ఆ వాగు క్రింది భాగాన ఉన్న ఏనుగు ఇది గమనించి ఒక చెట్టు కొమ్మను తన తొండంతో విరిచి చీమ కొట్టుకుపోతూ తన దగ్గరకు రాగానే దానిని ఆ నీటిలో పడవేసింది. చీమ ఆ చెట్టు కొమ్మను అందుకొని ఒడ్డు పైకి వచ్చి ఏనుగుకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది .
ఆ తర్వాత మరొక సారి ఏనుగు పొరపాటుగా ఒక పెద్ద గుంతలో పడి పోయింది. అది తనను కాపాడమని బిగ్గరగా అరిచింది . దానికి దగ్గర్లోనే ఉన్న చీమ పరుగుపరుగున వచ్చి ఏనుగుకు ధైర్యం చెప్పి అలాగే ఉండమని తన స్నేహితుడైన గాడిదను కలసి కలప దుంగలను దాని వీపుపై మోయమని వేడుకుంది. అందుకు గాడిద ఒప్పుకొని వాటిని తన మీద ఎత్తి ఎవరైనా వేయడానికి పిలుచుకొని రమ్మని చెప్పింది. అప్పుడు చీమ పరుగెత్తి తన మిత్రులైన ఎలుగుబంటి, కోతులను పిలుచుకొని వచ్చింది. వాటి సాయంతో ఆ దుంగలను గాడిద పైన వేసి ఏనుగు ఉన్న గుంత వద్దకు అవి వెళ్లాయి. ఆ గుంతలో ఏనుగును ప్రక్కకు జరగమని చెప్పి ఆ కలప దుంగలను అందులో వేశాయి.అంతే కాకుండా అవి కొంత మట్టి ,ఇసుక కూడా ఆ గుంతలో పోశాయి. ఏనుగు మెల్లగా ఆ దుంగలపై నున్న ఇసుక పైకి ఎక్కి మీదకు వచ్చి చీమను సంతోషంగా కౌగలించుకుంది .చీమ తన మిత్రులైన గాడిద, ఎలుగు ,కోతులకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది.
ఆ తర్వాత మరొక సారి ఏనుగు వేటగాడు పన్నిన వలలో చిక్కుబడిపోయింది .చీమ దాని దగ్గరకు వచ్చి ఏనుగుకు ధైర్యం చెప్పింది .ఆ సమయంలో వేటగాడు లేడు. చీమ వెంటనే తన మిత్రురాలైన ఒక ఎలుకను తీసుకొని వచ్చింది . ఆ ఎలుక ఏనుగు యొక్క వలత్రాళ్లను కొరికింది . ఏనుగు బయటకు వచ్చి ఎలుకకు ,చీమకు కృతజ్ఞతలు తెలిపింది. ఆ తర్వాత అవి అక్కడనుండి దూరంగా వెళ్లాయి. తర్వాత వచ్చిన వేటగాడు వలంతా కొరికి ఉండడం చూసి నిట్టూరుస్తూ వెళ్ళిపోయాడు. ఆ వేటగాడు వెళ్లి పోవడం చూసి ఎలుక ఆ చీమ, ఏనుగుల స్నేహాన్ని చూసి చాలా అభినందించింది . ఎలుక అప్పటి నుండి ఏనుగుకు కూడా మిత్రురాలైంది. అలాగే చీమ మిత్రులైన గాడిద, కోతి, ఎలుగు కూడా ఏనుగుకు మిత్రులైనాయి. అప్పటి నుండి అవి అన్ని కలిసి ఎంతో అన్యోన్యంగా ఉండ సాగాయి. ఎవరికి ఏ ఆపద వచ్చినా అవి కలిసి ఉపాయంతో తప్పించుకో సాగాయి.
ఇలా ఉండగా ఒకసారి చీమ ఒక మట్టిగుంటలో పడింది .దానికి పైకి ఎక్క రావడం లేదు. అది ఎంత ప్రయత్నించినా జారుతూ పైకి ఎక్కలేక పోయింది .తిరిగి ఆ గుంటలోనే పడిపోతున్నది. అప్పుడు ఇది చూసిన ఏనుగు చీమకు ధైర్యం చెప్పి ఒక కర్రను తెచ్చి ఆ గుంటలో నిలువుగా వేసింది. దానిని పట్టుకున్న చీమ పైకి ఎక్కి సునాయాసంగా మీదకు వచ్చింది. అది సంతోషంతో ఏనుగుపైకి ఎక్కి నృత్యం చేయసాగింది. అదే కాకుండా దానితోటి చీమలను కూడా ఏనుగు పైకి ఎక్కమని పిలచింది. అవి అన్నీ ఏనుగు పైకెక్కి నృత్యం చేయసాగాయి. ఏనుగు కూడా సంతోషంతో తొండాన్ని ఊపి అదికూడా నృత్యం చేసింది .
అప్పటినుండి మిగతా చిన్న ప్రాణులు చీమకు ఏనుగు అండ ఉన్నదని గ్రహించి దాని జోలికి పోవడం మానేశాయి. ఏనుగు, చీమల మైత్రి చిరకాలం వర్ధిల్లింది. తమ స్నేహానికి ఆకారాలు అడ్డురావని, చిన్న పెద్ద తేడా లేదని అవి రెండూ నిరూపించాయి. అంతేకాకుండా ఆపద సమయంలో అవి ఒకదానికొకటి చేదోడువాదోడుగా నిలిచి మిగతావాటికి ఆదర్శంగా నిలిచాయి.
రచన: సంగనభట్ల చిన్న రామ కిష్టయ్య, ధర్మపురి.
మొబైల్: 9908554535.
——————————
తాతగారూ! మాకు ఓ ఒక మంచి కధ చెప్పరూ!
సరేరా పిల్లలూ !మనకు మంచి అవకాశముఈ లాక్ డౌన్ సెలవులు. రండి.డిస్టెన్స్ పాటిస్తూ అందరూవచ్చి కూర్చోండి..
సరే తాతగారూ అంటూ బిల బిలా వచ్చి చేరారు పిల్లలు..
అనగా అనగా ఓ రాజు
తాతగారూ’! తాతగారూ! మాకు ఆ రాజుల కథలు వద్దు .
మీకు ఎలాంటి కథలు కావాలి?
మాకు జంతువుల కథలు కావాలి
.సరే సరే.
ఓ వీధిలో కుక్క ఎంతో ఠీవిగా చెవులను నిక్క పొడుచుకొని తోకను నిటారుగ ఎత్తి రోడ్డు అంతా తనదే
అన్నట్టుగ నడవసాగింది.
.అటుగావస్తున్న పిల్లి దాని ,పిల్లలు నవ్వుకోసాగాయి.
ఏమిమిత్రమా నవ్వు కొనుచున్నారు?
లేదుమిత్రమా మీ రాచఠీవి చూచి ముచ్చటపడుతున్నాము.
అవును మిత్రమా, మా బతుకులనుచూచి ఏమి కుక్క బతుకురా అనిఅనుకొనేదాన్ని.ఈకరోనా అనే వైరసు వల్ల మనుష్యులంతా ఇంటి కే పరిమితమైనారుమనకు మంచిగా స్వేచ్చ దొరికింది .లేచింది మొదలు స్కూళ్ళ బస్సులు ,కార్లు అనేక రకమైన వాహనాలు వాటి నుండి వచ్చేపొల్యూషన్ తో ఉక్కిరిబిక్కిరై ఎన్నో కష్టాలు పడ్డాం . ఎప్పుడుఏ ట్రక్కు వచ్చి మననుఎక్కించుకు పోయి ప్రాణాలకు హాని తలపెడతారోనని ఎక్కడెక్కడో తప్పించుక తిరగాల్స వచ్చేది .ఇప్పుడు హాయిగా ఉంది .
మిత్రమా అల్పాహారం అయినదా?
లేదుమిత్రమా !ఇదివరకు పనుల తొందరలలో మనుష్యులు చాలా తినుబండారాలను వదలివేసేవారు ప్రస్తుతం వారికి పని పాటా లేక తినడం ఒక్కటే పనిగా పెట్టుకున్నారు
గిన్నెలు కంచాలు శుభ్రంగా నాకి పెడుతున్నారు. పాలు ,పెరుగు, పుష్కలంగా దొరికేవికాఫిలు ,టీలు పెరుగు ,అన్నాలు ఎక్కువగ తింటున్నారు మన పిల్లలు ఆకలి ఆకలి అని ఏడుస్తున్నారు.
అటుగా వచ్చిన ఎలుక ఛీ ,ఛీ ఇక మన బ్రతుకులు మారవా ?ఎంగిలి మెతుకులు తిని బతకాల్సిందేనా? ఈ కరోనా వైరసు ఎవరెవరికి ఉందొ మన కేం తెలుసు .నేనుఇప్పుడే రైతుబజారువద్ద నుండి వస్తున్నాను .అక్కడ ఒక్క మనిషి కూడా లేడు.కుప్పలు కుప్పలు గా కూరగాయలు రకరకాలైన పండ్లు ఉన్నవి.మనమందరంకలిసి ఎంచక్కా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తినివద్దాం రండి.ఇంతలో ఓ కోతి నవ్వుతూ అక్కడికి చేరింది
ఏం కోతిబావా అలా నవ్వుతున్నావు?
ఏం లేదు కుక్కబావా !ఈ మనుష్యులు ఎంతో బిజీ బిజీ గా తిరిగేవాళ్లు కదా ఈ లాక్డవును తో ఇండ్ల లోనే ఉండి ఉండి నాలాగ గంతులు వేసుకుంటూ నీ లా భౌ భౌ అని పిల్లిలా మ్యావ్ మ్యావ్ అనిఅరుస్తారేమో న ని అలా వారిని ఊహిం చు కుంటే చాలా నవ్వువస్తుంది అనిఅదే పనిగా నవ్వసాగింది
చాలు చాలు బావా! ఊరుకో! నీ కోతి బుద్ది పోనిచ్చుకోవుకదా!
ఎలుక “నాకు ఓ సందేహము “అంది .
అడుగు అడుగు అంటూ ముక్తకంఠముతోఆతృుతగా అడిగాయి జంతువులన్ని.
ఈ మనుష్యులంతా వేల సంఖ్యలలో చనిపోతుంటే మనంఇలా స్వేచ్ఛగా తింటూ తిరుగుతుంటే వారికంటె మనవారి సంఖ్యపెరిగిపోతుందికదా ?
కరక్టేకదా !మనను ఎలా కిరాతకంగా చంపుతున్నారు ?చెట్లను ఎలా నరుకుతున్నారు.? చెరువులను ఎలాఆక్రమిస్తున్నారు ?డబ్బుకొరకు ఎన్నెన్నో అకృత్యాలకు పాల్పడుతున్నారు. పూర్వము కోడికూతలు ,ఆకాశంలో పక్షుల కిలకిలలు,కోకిలలకుహూకుహూలు ,నెమళ్ళనాట్యాలతోఎంతోహయిగా ఉండేవి.
ఆ రోజులుమచ్చుకైన కానరావు ఇప్పుడు.పాపంపెరిగిపోతుందని చెప్పసాగింది కుక్క.
మరిమనకు ఇలాంటి రోగం రాదా మామా?ముక్తఖంఠం తో అడిగారు.
“మానవులు వారిలో వారే ఒకరి. నొకరు చంపుకుంటారు మనంఅలాకాదు వేరేజాతి జంతువులను చంపుతాము. “వారికి డబ్బు పై మమకారం ఎక్కువైఎదుటివారి నాశనాన్న కోరుతారు ఎలాగంటే చైనా వారు అమెరికావారిని నాశనం చేసే ప్రయత్నం లో వారు నాశనంఅయినారుమిగతా అన్ని దేశాలనుా అపారంగా నష్టపరిచారు.
మనకు అలాంటి పరిస్తితి రాదు.
వారికి సుఖాలపై మక్కువ ఎక్కువ కారులో నుండి కాలుక్రిందపెట్టరు. ఏ సి గదులనుండి బైటకు రారు మనకుఅవి అవసరము లేదు మనము ఎంత దూరమైనా కాలి నడకతోనే వెళ్ళగలుగుతాము
ఆరు బయట నద్రిస్తాము ఆకలి అయినప్పుడు మాత్రమే దొరికిన కొంచము ఆహారం తోనేతృప్తి గా ఉండగలుగుతాము.మాంసము తింటే క రోన వస్తుందని తెలిసిందిగా మనం ఒకరినివొకరం చంపి తినటాలు మానుదాంకలసి మెలసి ఉందాం.మనకు రమ్మన్నా రాదు కరోనా.
ఇదిఅంతా విన్న చిన్న పిల్లిపిల్ల తల్లి చాటుగా దాక్కొని అమ్మా అమ్మా ఈ కుక్క మామ చెప్పినదంత నిజమేనా మనను దూరంనుండి చూస్తేనే భయంకరంగా అరుస్తూ వెంబడించేది ఎలుకలు మనను చూస్తేనే ఆమడదూరం పరిగెత్తేవి ఇలాఏలా కలుస్తాము ?
అటుగావస్తున్న ఏనుగు తన మూతికి మాస్కుధరించినది చూసి ఈ జంతువులు అన్నీ ఆశ్చర్యం గా ఏమిటి మామాఇది ?
ఏమీలేదు స్నేహితులారా!ఇప్పుడే తెలిసిన వార్త అమెరికా జూ లో ఓ పులికి కరోనాలక్షణాలుబయటపడ్డాయనట. మానవుల లాగా అశ్రద్ద చేయకుండ మనమందరం ముందునుంచే జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలని మన రాజుగారైన సింహం గారి ఆజ్ఞ .జంతువుకు జంతువు దూరంగా ఉండాలని పరిశుభ్రంగా ఉండాలన్నది ఎక్కువగ తిరగరాదని వీటిని పాటించని జంతువును కఠినంగా దండిస్తారనితెలుపమన్నారు. భయంభయంగా సరే సరే అని ఎవరి దారినవారు వెళ్ళిపోయారు.
పిల్లలూ ఈ కథ వలన నీతి.ఎదుటి వారి పై అసూయ పడకూడదు .ఎవ్వరి నాశనాన్ని కోరకూడదు.కుక్క ఎంత గర్వం గా మాకు రోగము రాదు అందిచివరకు తోక ముడిచింది.
ఏపనిఐనా సరియైన సమయంలోనే చెయ్యాలి లేకుంటె మంచి ఫలితం దొరకదు.
ఇదేనీతి
అనగాఅనగా చాలా కాలం క్రితం ఒక రాజు వద్ద ఒక అందమైన రామచిలుక ఉండెను. ఆ రామచిలుక తెలివైనది మరియు రాజుతో మాటా్లడుతుఁడేది. రాజుకు ఏదైన తోచనపుడు రామచిలుకను అడిగేవాడు. రామచిలుక తోలూ అని పిలువబడేది. రాజు దరా్బరుకు పోయే ముఁదు ఆ రోజు ఏ విషయం ఎట్లు చేయాలో అడిగేవాడు.
ఒకరోజు తోలూ దర్బారులో కూర్చుంటుండెను. రాజభవన తోటలో ఒకచెటు్టపై రామచిలుకల మంద కనబడెను. తోలూ రాజువైపు లుంగి అనెను. మహారాజా అవి మా జాతివి. నేను పుట్టి పెరిగిన చోటుకు నన్ను ఆహ్వానించేందుకు వచ్చాయి. దయతో నాకు ఒకరోజు శెలవు ఇవ్వండి. నేను నా జన్మభూమికి వెళ్ళి మా తల్లిదండ్రులను మరియు బంధువులను చూచి రాగలను.
“రాజుకు ఆశ్చర్యం అయింది మరియు అతను విచారంలో పడినాడు” తోలూ, నీవు ఒకవేళ అక్కడికి పోతె కొన్ని రోజులు నాకు దినదినం ఎవరు సలహాలు ఇస్తారు, మరియు సహాయపడుతుంటారు. నీవు దూరాన వున్న నీ పుట్టిన స్థలం నుండి త్వరగా రాగలవని ఎట్లు నమ్మగలను అని వాదించాడు.
“రాజా! నేను నమ్మదగిన దానినని నీకు తెలుసు. నేను నా మాట నిలబెట్టుకుంటాను. నేను త్వరగా రాగలనని వాగ్దానం చేయగలను. నేను ఆలస్యం చేయను. నేను తిరిగి వచ్చేపుడు ఒక విచిత్రమైన పండు తేగలను. ఆ పండు సామాన్యమైన పండు కాదు. ఎవరు దాన్ని తిన్నా వారికి మరణం ఉండదు. వారు సజీవుగా ఉంటారు” తోత అన్నది.
రాజు ఆ పండు తిని చిరంజీవిగా ఉండగలనని తోతా వెళ్ళుటకు అంగీకరించాడు.
తోతా తన స్నేహితులతో ఎగిరిపోయింది. తోతా తండ్రి అక్కడి పక్షులన్నిటికి రాజు. అతను మరియు అతని భార్య కొడుకును చూచి చాలా సంతోషించారు.
అతను గొప్ప విందు ఏర్పాటు చేశాడు. తోతాకు మంచి డిన్నరు దొరికింది. తోతా తన జన్మభూమిలో వారం రోజులు ఉన్నాడు. అప్పుడు అతను తన రాజును జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు. అప్పుడు అతను తన తండ్రితో తను తిరిగి రాజు వద్దకు పోవాలని, రాజు తను వస్తాడని ఎదురు చూస్తుంటాడు. “నా ప్రియమైన కొడుకా, నీవు నీ ఆఫీసుకు నమ్మినవాడివని తెలుసు. దయతో వెళ్ళు. మీ రాజును మరి కొన్ని రోజులు సెలవు అడుగు మరియు మరొకసారి మా వద్దకు రా.
“సరె నాన్నా, నేను అట్లే చేస్తా. ఇప్పుడు నీవు నాకు ఒక సహాయం చేయాలి. నేను రాజుకు సజీవంగా ఉండేందుకు ఒక ఫలము తెస్తావన్నాను, మన దేశంలో పండేది.
ఆ పక్షుల రాజు అట్టి విచిత్రమైన ఫలము తోటాకు ఇచ్చినాడు.
ఆ రామచిలుక తను పనిచేసే స్థలానికి తిరిగి వెళ్ళింది మరియు తన యజమానిని కలిసింది.
“ఓహ్! తప్పక! దాన్ని తిన్నవారికి మరణం రాదు, ఎన్నటికి. నా రాజా! మీరు దయతో దీన్ని గ్రహించండి” ఆ రామచిలుక అంది.
అక్కడి మంత్రులు మరియు కౌన్సిలర్లు పండును చూసి ఎల్లపుడు జీవించి ఉండేందుకు దాన్ని తినాలనుకున్నారు.
ఈ మధ్యలో రాజు స్వయంగా అన్నాడు, తోతా ఈ విలువైన పండును వృధా చేయవద్దు. మనం దీన్ని వాడుదాము. దాని నుండి వచ్చే చెట్టుకు ఎక్కువ ఫలాలు వస్తాయి. దానివలన ఎక్కువ ప్రజలకు లాభం కలుగుతుంది”.
రాజు తోట మాలిని పిలిచి ఆ ఫలాని్న నాటి వచ్చే మొక్కను జాగ్రతగా చూడు.
ఆ తోటమాలి ఆ ఫలాన్ని నాటాడు, దాని నుండి మొలకపెరగటం మొదలయింది. కొంతకాలం తరువాత ఆ చెట్టుకు ఫలాలు రావడం మొదలయింది. ఏ ఫలాన్ని తెంపలేదు. ఒకరోజు ఓ ఫలం కింద పడింది. దానిపై నుండి పాము పోయింది. దాన్ని ఆ పాము నాకింది కాబట్టి అది విషతుల్యమైంది. తోటమాలికి ఏమి జరిగింది తెలియదు. దాన్ని మామూలుగా తీసి బుట్టలో పెట్టాడు. తరువాత దాన్ని రాజుగారికి ఇచ్చాడు.
మొదటి ఫలాన్ని చూసి రాజు సంతోషించాడు. అతను తోతాను మరియు ప్రధానమంత్రిని పిలిచాడు. వారు వచ్చారు.
“ఇది మొదటి ఫలము. నన్ను తిననీయండి” రాజు అన్నాడు.
ప్రధానమంత్రి మధ్యలో మాట్లాడాడు. “మహారాజా! దాన్ని తినకండి. సామాన్యంగా మొదటి ఫలాన్ని దేవునికి అర్పిస్తారు”. రాజు అంగీకరించి దాన్ని గుడికి పంపించాడు. పూజార్లు దాన్ని మధ్యకు కోసి రెండు ముక్కలు చేశారు. ఒక ముక్కను దేవునికి అర్పించారు. మిగతా భాగాన్ని వారు తిన్నారు. వారు గాఢ నిద్రలోకి జారుకున్నారు. వాస్తవముగా వారు ఎప్పుడు తెలివిలోకి రాలేదు.
రాజుగారికి సమాచారము అందించారు. రాజు చాలా విచారపడి తన మంత్రంతో విచారించారు. ఆ శాశ్వత జీవాన్నిచ్చే పండు తిని వారు మరణించవచ్చు అన్నాడు మంత్రి. వెంటనే రాజు తోతాని పిలిపించాడు. మరియు అడిగాడు. “తోతా, ఇదా నేను నీతో ఆశించినది? నీవు ఎవరి కోసం ఆ పండును తెచ్చావు?”
తోతా అన్నాడు, “ఎందుకు సార్? మీ కోసమే దాన్ని తెచ్చాను”.
“నన్ను చంపుటకు గదా? మిమ్ములందరిని ఇన్నాళ్ళు రక్షించాను. నిన్ను ఉచ్చ స్థితిలో ఉంచాను. దాని కోసం బదులు నాకు మరణ నోటీసు తెచ్చావు”.
అట్లు అని కత్తితో చిలుకను నరికేసాడు.
ఆ చెట్టు చుట్టు కంప పాతియ్యమని ఆజ్ఞ ఇచ్చాడు, మరియు పట్నవాసులను అటువైపు వెళ్ళవద్దని ప్రకటించాడు.
ఒకరోజు ఒక చాకలతను జీవితంతో విసిగి ఆ పండు తిన మరణించాలని నిశ్చయించారు. అతని భార్య కొడుకు అతనితో కొట్లాడుతుండేది. ఓ రాత్రి ఆ పండును దొంగిలించి తినేశాడు. తన భార్య, కొడుకుకు గూడా ఇచ్చాడు, వారు కూడా మరణించాలని.
కానీ వారి ఆశ్చర్యానికి వారందరు యువకులైనారు. ఆ ముసలి చాకలి తను చాలావరకు వయసులో ఉన్నట్లు గ్రహించారు. ఆ వార్త అగ్నిలాగా నీటిలో వ్యాపించింది. రాజుకు కూడా వార్త అందింది. అతను తోటమాలిని పిలిపించి మొదటి పండు ఎక్కడి నుండి తెచ్చావని అడిగాడు. తోటమాలి ఆ పండును చెట్టుపై నుండి తెంపలేదు. భూమి మీద పడియున్న పండును తెచ్చాను.
అప్పుడు రాజు ఆ పండు పాము వలన విషతుల్యమైనదని గ్రహించాడు.
రాజు రంథి పడినాడు. అతను తన ప్రియమైన తోతా మరణం గురించి జాలిపడినాడు.
“నా తోతా, ఎంత బుద్ధిహీన పనిచేశాను? నీవు నాకు చాలా మంచి మిత్రుడివి. నేను నిన్ను నమ్మలేదు. నీవు నన్ను క్లిష్ట పరిస్థితులలో రక్షించావు. కాని నేను సరీగ విచారించకుండా నిన్ను చంపేశాను. నేను నిన్ను మరల ఎక్కడ చూడగలుగుతా?” ఆ రాజు చాలా దుఃఖించాడు. అతను గుండె బలిగినాడు.
అప్పటి నుండి అతను ఒక శాసనం తీశాడు. ఆ శాసనం “పాలకులు ఎవరిని కూడా బాగా విచారించకుండా శిక్షించవద్దు. దూషుడు అని నిర్ణయమైన తరువాతే శిక్షించాలి”.
మూలం : Bed time stories the wise Parrot
నారాయణ, పద్మ ఇద్దరి పిల్లల తల్లితండ్రులు. రష్మికి ఏడేళ్ళు, రాకేష్ కు ఐదేళ్ళు. నారాయణ మెకానిక్ గా పని చేస్తాడు. పద్మ ఇంట్లోనే ఉంది పిల్లల్ని చక్కగా చూసుకుంటుంది. ఇంటి పనంతా చక్కగా చేసుకుంటుంది పిల్లల్ని కూడా జాగ్రత్తగా చూసుకుంటుంది. నారాయణ తల్లిదండ్రులు వారి సొంత ఊరిలో ఉంటుంటారు. ఎప్పుడైనా వచ్చి పోతుంటారు.
రాత్రి పిల్లల్ని పడుకోబెట్టేటపుడు రాకేష్ చెవి నొప్పిగా ఉందన్నాడు. “ఎం లేదులే స్కూలు ఎగ్గొట్టటానికి ఎదో ఒకటి చెప్తావ్” అని పద్మ పడుకోబెట్టింది. కాని లోపల ఆలోచిస్తోంది. మూడు, నాలుగు రోజుల్నుంచి ఇలాగె చెపుతున్నాడు. రేపు చెవిలో టార్చి లైటు వేసి చూడాలి అనుకున్నది.
పొదున్న రాకేష్ లేస్తూనే “అమ్మా! నా చెవిలో నుంచీ ఏదో కారుతోంది” అన్నాడు. పద్మ దగ్గరకొచ్చి చూసింది. చెవిలో నుంచీ చీము కారుతున్నది. వెంటనే భర్తకు చెప్పింది. నారాయణ ఆసుపత్రికి వెళదమన్నాడు.
రాకేష్ ను తీసుకొని భార్యాభర్త లిరువురు సృజన్ పిల్లల ఆసుపత్రికి వెళ్లారు. చెవిలో నుంచీ చీము కారుతున్నదని మందులు ఇవ్వమని అడిగారు పద్మ, నారాయణలు.
డాక్టరు టార్చి లైటు చెవిలో వేసి పరీక్షించాడు చీము పట్టిపోయి ఉన్నది. మందు వేసి మొత్తం చెవిని శుభ్రం చేసి మరల పరీక్షించాడు. లోపల అగ్గిపుల్ల ముక్క కనిపించింది కానీ తియ్యటానికి రావటం లేదు. మత్తిచ్చి చిన్న ఆపరేషన్ చేసి తియ్యాలి అసలు చెవి లోపలికి ఆగ్గిపుల్ల ఎన్నిరోజుల క్రితం పెట్టుకున్నాడో అనుకుంటూ డాక్టరు వివరాలడిగాడు.
ఏమో డాక్టరు! నాకేమి తెలియదు మూడునాలుగు రోజుల్నుంచి చెవి నొప్పిగా ఉందని చెపుతున్నాడు కానీ నేనే వినలేదు చూడలేదు అంటూ పద్మ చెప్పింది డాక్టర్ తో.
మీరు ఇంట్లో అగ్గిపుల్లలు చెవిలో పెట్టుకొని గులిమిని తీసుకుంటుటారా? అది చూసి పిల్లవాడు కూడా చేసుంటాడు. అగ్గిపుల్ల తల విరిగిపోయి చెవిలోనే ఇరుక్కు పోయింది. పెద్దవాళ్ళు ఏ పని చేస్తే పిల్లలు చూసి అదే చేస్తుంటారు అన్నాడు డాక్టర్.
అంతలో పద్మ “ఇదిగో ఈయన అగ్గిపుల్లలతోనే గులిమి తిసుంటాడు సార్. నేనేన్నో సార్లు చెప్పాను పిన్నిసులతో తీసుకోవాలని వినలేదు” అంటూ భర్త మీద చెప్పింది.
“ ఏయ్ ఊరుకో మీ ఆడోళ్ళ దగ్గరంటే పిన్నిసులుంటాయి మా మగాళ్ళ దగ్గర ఎందుకుంటాయి. అగ్గిపెట్టెలో పుల్లలే ఉంటాయి” అంటూ నారయణ భార్యను గద్దించాడు.
“ సరే లేమ్మా ఇప్పుడు పిల్లవాడికి కొద్దిగా మత్తిచ్చి చిన్న ఆపరేషన్ చెయ్యాలి భయపడవద్దు. లోపల ఉన్న పుల్లను తిసేస్తా” అంటూ డాక్టరు ఆపరేషన్ థియేటర్ కు వెళ్ళాడు.
కాసేపటి తర్వాత డాక్టరు బయటకు వచ్చి “ పిల్లవాడి చెవిలో నుంచీ పుల్లను తిసేశాం. ఒక వారం రోజులు చెవిలో చుక్కల మందు వేసుకోవాలి చెవిలోకి నీళ్ళు పోకుండా చూసుకోవాలి జాగ్రత్త” అని నారయణ కు చెప్పాడు.
తర్వాత పద్మ వైపు తిరిగి “ చూడమ్మా, చిన్నపిల్లలు వేరుశనగ గింజలు, శనగపప్పు విత్తులు వంటికి కూడా చెవిలో పెట్టుకుంటుటారు. పిల్లల దగ్గర ఏ వస్తువు కనపడకపోయినా అనుమానించాలి. నోట్లో, ముక్కులో, చెవిలో పెట్టుకొని దాదాపు వారం రోజులు దాటి ఉండవద్దు. అది చెవిలో ఉండి, ఉండి ఇన్ఫెక్షన్ వచ్చేసింది. ఇంకా ఎక్కువైతే లోపల కర్ణభేరి పాడాయి పోయి చెవుడు వచ్చే అవకాశముంటుంది. అందువలననే చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. నీకు ఇద్దరు పిల్లల్ని చూసుకోవటం కష్టమైతే మీ అత్తా మామల్ని తెచ్చి ఇంట్లో ఉంచుకోండి. పసి పిల్లల్ని పెంచేతపుడు పెద్దవాళ్ళ సలహాలు, అనుభవాలు చాల అవసరం. ప్రతి చిన్న సమస్యకు డాక్టరు దగ్గరకు పరుగెత్తలేరు కదా! పిల్లలు ఇలా ఎవరి చెవుల్లో వాళ్ళు పెట్టుకోవటమే కాదు వేరే పిల్లల చెవుల్లోనే, ముక్కుల్లోనే కూడా పెడుతుంటారు. ఇంట్లో ఉన్నా సోదరుల, సోదరికో ప్రమాదాలు తెచ్చిపెడుతూ ఉంటారు. జాగ్రత్తగా చూసుకోండి” అని వివరంగా చెప్పి పంపించాడు డాక్టరు.
చింటూ చిన్న పిల్లవాడు. అతడు ఆడుకోవడానికి వాళ్ళమ్మ చాలా బొమ్మలు తెచ్చి యిచ్చింది. వాటితో కొద్దిసేపు ఆడుకున్న చింటూకు చిరాకు కలిగింది. అవి అన్ని తీసి బయట పడవేశాడు. వాళ్ళ అమ్మ అప్పుడు వంట ఇంట్లో ఉంది.
చింటూ ఇంటి ముందుకు వచ్చి పూల చెట్ల వద్దకు వెళ్ళాడు. అక్కడ చెట్లకు పూసిన పూలు చాలా అందంగా ఉన్నాయి. అక్కడ ఒక తూనీగ ఎగురుతున్నది .వెంటనే దాని రెక్కలను అందుకొని భూమి పైన ఉన్న ఒక చిన్న రాయి పైన దానిని ఉంచాడు. అది ఆ చిన్న రాయిని అమాంతంగా తన కాళ్లతో పట్టుకుంది. చింటూ దాన్ని పైకి లేపి ఆనందంతో కేక వేశాడు. ఇంతలోకే పక్కింటి పిన్ని అది చూసి” బాబూ! అలా తూనీగ రెక్కలు పట్టుకోకూడదు. వదిలిపెట్టు “అని అంది. ఆమెకు భయపడిన చింటూ దానిని వదిలి పెట్టాడు .అది ఎగురుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆ తర్వాత మరొక రోజు చింటూ వారి పెరట్లోకి వెళ్ళాడు .అది వర్షాకాలం. ఆ పెరట్లో అతనికి ఎర్రగా ఆరుద్ర పురుగు కనిపించింది. ఆ పురుగును చేతితో ముట్టాడు .అది తన కాళ్లను ముడుచుకుంది. మెత్తగా ఉన్న దానిపైన చేతితో నిమిరి ఒక ఖాళీ అగ్గిపెట్టెలో దాన్ని బంధించాడు. ఆ తర్వాత మరి నాలుగు ఆరుద్ర పురుగులను అలాగే అగ్గిపెట్టెలో వేసి బంధించి పక్కింటి పిన్నిగారికి చూపించాడు. ఆమె చింటూను కోప్పడి
” బాబూ! అలా వాటిని అగ్గిపెట్టెలో బంధించ కూడదు. వదిలిపెట్టు !”అని అంది .చింటూ తన అగ్గిపెట్టెలోని ఆ ఆరుద్ర పురుగులను కూడా వదిలి పెట్టాడు .
ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకు చింటూ ఒక సీతాకోక చిలుక రెక్కలను పట్టుకున్నాడు .అతడు దాని రెక్కల అందం చూసి” అమ్మా! ఈ సీతాకోకచిలుక అందంగా ఎంత బాగుందో” అని తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె” అలా చేయకూడదురా! దాన్ని వదిలిపెట్టు. అది దాని అమ్మ దగ్గరకు ఎగిరి వెళ్ళిపోతుంది” అని అంది .చింటూ అమ్మ యొక్క మాటను వినలేదు .ఇంటి బయటకు వచ్చాడు. అప్పుడు పక్కింటి పిన్ని” చింటూ! దాన్ని వదిలి పెడతావా! లేదా!”అని గద్దించింది. వెంటనే చింటూ ఆ సీతాకోక చిలుకను కూడా వదలిపెట్టాడు.
మరొక రోజు చింటూ ఈగను పట్టుకోవాలని ప్రయత్నించాడు. అది దొరకకుండా తప్పించుకొని పోయింది. చింటూ వెంటనే అక్కడ పాకుతున్న ఒక ఎర్ర చీమను పట్టుకున్నాడు. అది చింటూను కుట్టింది. ” అమ్మా! చీమ కుట్టింది “అని ఏడుపు లంకించుకుంటూ తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె “అయ్యో !మా బాబే ! ఎక్కడ కుట్టింది?” అని అంటూ అది కుట్టిన వ్రేలును బాగా మర్దన చేసింది. కొద్దిసేపటికి ఏడుపును ఆపిన చింటూతో వాళ్ళ అమ్మ ” చీమను పట్టుకోకూడదురా! చూసావా!అది నిన్ను కుట్టింది “అని అంది. “ఇకముందు దాని జోలికి పోనులే” అన్నాడు చింటూ. “అమ్మా! నాకు ఆటలు ఆడుకోవడానికి ఎవ్వరూ లేరు. పక్కింటి పిన్నిగారు ,నీవు ఆ కీటకాలతో ఆడుకోవద్దని అన్నారు.మరి నేను వేటితో ఆడుకోవాలి?”అని ప్రశ్నించాడు?
ఇంతలోకే వారి ఇంటికి ఎదురుగా కొత్తగా వచ్చిన చిన్న పాప వారి ఇంటికి వచ్చింది.చింటూ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకున్నాడు. ఆ పాప ఏడుపు లంకించుకుంది. వెంటనే చింటూ అమ్మ “ఆ పాపను వదలు బాబూ!” అని అంది .కానీ చింటూ ఆ పాపను అలాగే పట్టుకున్నాడు. వెంటనే పక్కింటి పిన్ని వచ్చి చింటూ చేతిలో నుండి ఆ పాపను విడదీసింది .ఆ పాపకు చింటూ అమ్మ ఒక బొమ్మను తెచ్చి ఇచ్చింది .ఆ పాప వెంటనే ఏడుపును ఆపి నవ్వసాగింది. చింటూ” అది నా బొమ్మ ” అని అన్నాడు. అప్పుడు చింటూ అమ్మ
” ఇది నీ బొమ్మనే !ఈ చెల్లి నీ కన్నా చిన్నది కదూ!ఆడుకోనీ!” అని అంది .
ఇంతలోనే ఆ పాప అక్కడ మండుతున్న నిప్పు వద్దకు వెళ్ళబోయింది. అది గమనించిన చింటూ యొక్క అమ్మ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకుంది. ఆ పాప గట్టిగా ఏడవసాగింది. అది చూసిన చింటూ “అమ్మా! నేను ఆ పాపను పట్టుకుంటే వద్దని అన్నావు .మరి నీవు కూడా ఆ పాపను ఎటూ వెళ్లకుండా పట్టుకున్నావుగా! “అని అడిగాడు.” ఆ పాపకు ఈ నిప్పు కాలుతుందని తెలియదురా! అందుకే పట్టుకున్నాను” అని అంది.
వెంటనే అక్కడకు వచ్చిన పక్కింటి పిన్ని గారు ఈ మాటలను విని ” ఒరేయ్ !ఈ పాపనూ, చిన్న ప్రాణులైన తూనీగ, ఆరుద్ర పురుగులు, సీతాకోకచిలుక, ఈగ ,చీమలను పట్టుకోగూడదురా!తెలిసిందా! ఎందుకంటే వాటి స్వేచ్ఛను మనం అరి కట్టరాదు. ఈ పాపకు నోరు ఉంది కాబట్టి అది ఏడ్చింది. కానీ అవి మూగజీవులు. అందుకే వాటి ఏడుపు నీకు వినిపించలేదు. వాటిని చూసి ఆనందించాలి తప్ప పట్టుకోకూడదు! అర్థమైందా!” అని అంది. చింటూకు అప్పుడు అర్థమైంది. “అయితే వాటిని ముట్టుకోకుండా ఆడుకోవచ్చు కదా !”అని అడిగాడు.”ఓ! భేషుగ్గా ఆడుకో” అని అంది చింటూ అమ్మ .వెంటనే చింటూకు తనను నిన్న తన మిత్రుడు గోపి వదలకుండా, ఎక్కడికీ పోకుండా గట్టిగా పట్టుకున్నందుకు తాను కూడా బాధపడి ఏడ్చిన అనుభవం సంగతి జ్ఞాపకం వచ్చింది.
” అవును పిన్ని గారూ! నన్ను కూడా గోపి నిన్న గట్టిగా పట్టుకుంటే నేను కూడా ఏడ్చాను” అని అన్నాడు.వాడి మాటలు విని చింటూ అమ్మ ,పక్కింటి పిన్ని నవ్వుకున్నారు.
రమ – సుమ అనే ఇద్దరు స్నేహితులు ఉండేవారు . రమ మంచి గుణం కలది . కాని సుమ మాత్రం అత్యాశ కలది . ఒక రోజు రమ వాళ్ళ నాన్నకి చాలా జ్వరం వచ్చింది . పొలం దగ్గరికి వెళ్ళలేకపోయాడు . స్కూల్ నుంచి రాగానే రమ వారి నాన్నను చూసి చాలా బాధపడింది . ఆమె నాన్న రమను చూసి
” రమ ,కాస్త పొలం దగ్గరికి వెళ్ళి రామ్మా “అని అన్నాడు .
“అలాగే నాన్నా ” అంది రమ.
రమ సుమ ఇంటికి వెళ్ళి “సుమ , మా బావి దగ్గరికి వెళ్లి పోలానికి నీళ్ళు పెట్టి వద్దాము, వస్తావా “. అని అడిగింది .
” సరే వెళ్ళి వద్దాం “అని ఇద్దరువెళ్ళసాగారు. పాలానికి చేరుకున్నారు . పొలానికి నీళ్ళు పెట్టి వచ్చేటప్పుడు ఒక పక్షి కాలు విరిగి ఉండడం రమ చూసింది . ఆ పక్షి బాధను చూస్తూ తను చాలా జాలిపడింది . వెంటనే రమ ఆ పక్షిని చేతిలోకి తీసుకొని అక్కడే ఉన్న చెట్ల నుండి రసం మందు తయారు చేసి కాలికి కట్టు కట్టింది . అలాగే ఒక మూడు రోజులు పసరు రాసింది . మూడు రోజుల్లో గాయం తగ్గిపోయింది . దానికి కృతజ్ఞతగా పక్షి ఒక చిన్న పెట్టె ఇచ్చింది .
రమ దాన్ని తెరిచి చూసింది . అందులో గుమ్మడికాయ విత్తనాలు ఉన్నాయి .వాటిని తీసుకెళ్ళి పక్కనున్న పెరట్టిలో నాటింది.అవి ఒక మూడు నెలలో కాయలు కాసాయి .రమ కాయలను పగలగొట్టి చూసింది . అందులో బంగారు నాణాలు కనిపించాయి . రమ వీటిని చూసి చాలా ఆశ్చర్యపోయింది . ఈ విషయము వెళ్ళి సుమ కి చెప్పింది . సుమ మనసులో వెంటనే దురాశ కలిగింది . అదే పక్షి వచ్చి సుమ వాళ్ళ ఇంటి గోడ పైన వాలింది . వెంటనే సుమ పక్షిని చేతిలోకి తీసుకుని దాని కాలు విరగగొట్టింది .
తరువాత దానికి రమ వలె మందు తెచ్చి మళ్ళీ కట్టు కట్టింది. ఇప్పుడు కూడా దానికి ఒక మూడు రోజులకీ తగ్గిపోయింది .అలా సుమకి కూడా ఆ పక్షి ఒక చిరు పెట్టె ఇచ్చింది . అందులో కూడా గుమ్మడికాయ విత్తనాలు ఉన్నాయి.వాటిని తీసుకెళ్ళి సుమ కూడా పెరట్లో నాటింది.అలానే మూడు నెలలకి చెట్టుకి కాయలు కాసాయి సుమ ఎంతో ఆనందంతో ఆ కాయను పగలగొట్టింది . వెంటనే వాళ్ళ ఇల్లు పేలి పోయింది.
అప్పుడు అర్థమయింది సుమకు అత్యాశ పనికిరాదు అని . అందుకే అత్యాశ వల్ల ఎన్నో నష్టాలు జరుగుతాయి .
నీతి : – అత్యాశ అంధకారానికి దారితీస్తుంది .
***
వెన్నెల అమూల్య
9 వ తరగతి
జిల్లా పరిషత్ ఉన్నత పాఠశాల
జక్కాపూర్, సిద్దిపేట జిల్లా
సెల్ : 9963864140
రామా పురం అనే గ్రామంలో రాజు అనే ఒక అబ్బాయి ఉన్నాడు. అతనికి అమ్మ,నాన్న ఎవరు లేరు .అతను ఒక అనాధ. రోజు ఊరివారందరి దగ్గర అడుక్కుని తినేవాడు. ఒక రోజు అతనికి చాలా ఆకలి వేసింది.అతనికి ఎవరు ధర్మం చేయలేదు. పాపం ఆ అబ్బాయి వీదులన్ని తిరిగాడు .అయినా తనకు ఎవరూ ధర్మం చేయలేదు .
ఆకలితోనే నడుచుకుంటూ ఆ గ్రామం చెరువు ఒడ్డుకు వెళ్లాడు .అక్కడికి వెళ్ళగానే తను కళ్లు తిరిగి పడిపోయాడు .అప్పుడే అక్కడికి ఒక పెద్దావిడ వచ్చింది. అతనిని చూసి చాలా జాలివేసి వెంటనే అతని పైన కొన్ని నీళ్ళు చల్లింది .అతను వెంటనే లేచి చాలా కృతజ్ఞతలు అని ఆ పెద్దావిడకు చెప్పాడు .
అప్పుడు ఆ పెద్దావిడ ” నీవు ఎవరు బాబు, ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చావు ,కళ్లు తిరిగి ఎందుకు పడిపోయావు “అడిగింది.. అప్పుడు ఆ అబ్బాయి నేను ఒక అనాధ నని చెప్పాడు . తనకున్న కష్టం అంతా చెప్పాడు.అప్పుడు ఆ పెద్దావిడ
” అయ్యో పాపం ,జరిగినదంతా ఒక పీడ కలలా మర్చిపోయి నువ్వు నాతో వస్తే, నేను నీకు ఏది కావాలంటే అది కొనిస్తాను .పాఠశాలలో మంచి చదువు చదివిస్తాను.ఇంకా నువ్వు సంతోషంగా బ్రతుకచ్చు “అని చెప్పి అతనిని తీసుకొని వెళ్ళింది.
అతను ఆ పెద్దావిడ తో కలిసి ఆమె ఇంటికి వెళ్ళాడు. పెద్దావిడ రాజు ను పాఠశాలలో చేర్పించింది.కొన్ని సంవత్సరాలలో అతని జీవితం మారిపోయింది.తరగతిలో ఎంతోమంది స్నేహితులు పరిచయమయ్యారు.ఆ అబ్బాయిని పెద్దావిడ తల్లి లా పెంచుతుంది. ఇప్పుడు అతను అనాధ కాదు.
***
పర్స మౌనిక
8 వ తరగతి
ZPHS జక్కాపూర్
సిద్దిపేట జిల్లా, తెలంగాణా
సెల్ :9989488156