బాల‌సాహిత్యం

తాతగారూ! మాకు ఓ ఒక మంచి కధ చెప్పరూ!
సరేరా పిల్లలూ !మనకు మంచి అవకాశముఈ లాక్ డౌన్ సెలవులు. రండి.డిస్టెన్స్ పాటిస్తూ అందరూవచ్చి కూర్చోండి..
సరే తాతగారూ అంటూ బిల బిలా వచ్చి చేరారు పిల్లలు..
అనగా అనగా ఓ రాజు
తాతగారూ’! తాతగారూ! మాకు ఆ రాజుల కథలు వద్దు .
మీకు ఎలాంటి కథలు కావాలి?
మాకు జంతువుల కథలు కావాలి
.సరే సరే.
ఓ వీధిలో కుక్క ఎంతో ఠీవిగా చెవులను నిక్క పొడుచుకొని తోకను నిటారుగ ఎత్తి రోడ్డు అంతా తనదే
అన్నట్టుగ నడవసాగింది.
.అటుగావస్తున్న పిల్లి దాని ,పిల్లలు నవ్వుకోసాగాయి.
ఏమిమిత్రమా నవ్వు కొనుచున్నారు?
లేదుమిత్రమా మీ రాచఠీవి చూచి ముచ్చటపడుతున్నాము.
అవును మిత్రమా, మా బతుకులనుచూచి ఏమి కుక్క బతుకురా అనిఅనుకొనేదాన్ని.ఈకరోనా అనే వైరసు వల్ల మనుష్యులంతా ఇంటి కే పరిమితమైనారుమనకు మంచిగా స్వేచ్చ దొరికింది .లేచింది మొదలు స్కూళ్ళ బస్సులు ,కార్లు అనేక రకమైన వాహనాలు వాటి నుండి వచ్చేపొల్యూషన్ తో ఉక్కిరిబిక్కిరై ఎన్నో కష్టాలు పడ్డాం . ఎప్పుడుఏ ట్రక్కు వచ్చి మననుఎక్కించుకు పోయి ప్రాణాలకు హాని తలపెడతారోనని ఎక్కడెక్కడో తప్పించుక తిరగాల్స వచ్చేది .ఇప్పుడు హాయిగా ఉంది .
మిత్రమా అల్పాహారం అయినదా?
లేదుమిత్రమా !ఇదివరకు పనుల తొందరలలో మనుష్యులు చాలా తినుబండారాలను వదలివేసేవారు ప్రస్తుతం వారికి పని పాటా లేక తినడం ఒక్కటే పనిగా పెట్టుకున్నారు
గిన్నెలు కంచాలు శుభ్రంగా నాకి పెడుతున్నారు. పాలు ,పెరుగు, పుష్కలంగా దొరికేవికాఫిలు ,టీలు పెరుగు ,అన్నాలు ఎక్కువగ తింటున్నారు మన పిల్లలు ఆకలి ఆకలి అని ఏడుస్తున్నారు.
అటుగా వచ్చిన ఎలుక ఛీ ,ఛీ ఇక మన బ్రతుకులు మారవా ?ఎంగిలి మెతుకులు తిని బతకాల్సిందేనా? ఈ కరోనా వైరసు ఎవరెవరికి ఉందొ మన కేం తెలుసు .నేనుఇప్పుడే రైతుబజారువద్ద నుండి వస్తున్నాను .అక్కడ ఒక్క మనిషి కూడా లేడు.కుప్పలు కుప్పలు గా కూరగాయలు రకరకాలైన పండ్లు ఉన్నవి.మనమందరంకలిసి ఎంచక్కా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తినివద్దాం రండి.ఇంతలో ఓ కోతి నవ్వుతూ అక్కడికి చేరింది
ఏం కోతిబావా అలా నవ్వుతున్నావు?
ఏం లేదు కుక్కబావా !ఈ మనుష్యులు ఎంతో బిజీ బిజీ గా తిరిగేవాళ్లు కదా ఈ లాక్డవును తో ఇండ్ల లోనే ఉండి ఉండి నాలాగ గంతులు వేసుకుంటూ నీ లా భౌ భౌ అని పిల్లిలా మ్యావ్ మ్యావ్ అనిఅరుస్తారేమో న ని అలా వారిని ఊహిం చు కుంటే చాలా నవ్వువస్తుంది అనిఅదే పనిగా నవ్వసాగింది
చాలు చాలు బావా! ఊరుకో! నీ కోతి బుద్ది పోనిచ్చుకోవుకదా!
ఎలుక “నాకు ఓ సందేహము “అంది .
అడుగు అడుగు అంటూ ముక్తకంఠముతోఆతృుతగా అడిగాయి జంతువులన్ని.
ఈ మనుష్యులంతా వేల సంఖ్యలలో చనిపోతుంటే మనంఇలా స్వేచ్ఛగా తింటూ తిరుగుతుంటే వారికంటె మనవారి సంఖ్యపెరిగిపోతుందికదా ?
కరక్టేకదా !మనను ఎలా కిరాతకంగా చంపుతున్నారు ?చెట్లను ఎలా నరుకుతున్నారు.? చెరువులను ఎలాఆక్రమిస్తున్నారు ?డబ్బుకొరకు ఎన్నెన్నో అకృత్యాలకు పాల్పడుతున్నారు. పూర్వము కోడికూతలు ,ఆకాశంలో పక్షుల కిలకిలలు,కోకిలలకుహూకుహూలు ,నెమళ్ళనాట్యాలతోఎంతోహయిగా ఉండేవి.
ఆ రోజులుమచ్చుకైన కానరావు ఇప్పుడు.పాపంపెరిగిపోతుందని చెప్పసాగింది కుక్క.
మరిమనకు ఇలాంటి రోగం రాదా మామా?ముక్తఖంఠం తో అడిగారు.
“మానవులు వారిలో వారే ఒకరి. నొకరు చంపుకుంటారు మనంఅలాకాదు వేరేజాతి జంతువులను చంపుతాము. “వారికి డబ్బు పై మమకారం ఎక్కువైఎదుటివారి నాశనాన్న కోరుతారు ఎలాగంటే చైనా వారు అమెరికావారిని నాశనం చేసే ప్రయత్నం లో వారు నాశనంఅయినారుమిగతా అన్ని దేశాలనుా అపారంగా నష్టపరిచారు.
మనకు అలాంటి పరిస్తితి రాదు.
వారికి సుఖాలపై మక్కువ ఎక్కువ కారులో నుండి కాలుక్రిందపెట్టరు. ఏ సి గదులనుండి బైటకు రారు మనకుఅవి అవసరము లేదు మనము ఎంత దూరమైనా కాలి నడకతోనే వెళ్ళగలుగుతాము
ఆరు బయట నద్రిస్తాము ఆకలి అయినప్పుడు మాత్రమే దొరికిన కొంచము ఆహారం తోనేతృప్తి గా ఉండగలుగుతాము.మాంసము తింటే క రోన వస్తుందని తెలిసిందిగా మనం ఒకరినివొకరం చంపి తినటాలు మానుదాంకలసి మెలసి ఉందాం.మనకు రమ్మన్నా రాదు కరోనా.
ఇదిఅంతా విన్న చిన్న పిల్లిపిల్ల తల్లి చాటుగా దాక్కొని అమ్మా అమ్మా ఈ కుక్క మామ చెప్పినదంత నిజమేనా మనను దూరంనుండి చూస్తేనే భయంకరంగా అరుస్తూ వెంబడించేది ఎలుకలు మనను చూస్తేనే ఆమడదూరం పరిగెత్తేవి ఇలాఏలా కలుస్తాము ?
అటుగావస్తున్న ఏనుగు తన మూతికి మాస్కుధరించినది చూసి ఈ జంతువులు అన్నీ ఆశ్చర్యం గా ఏమిటి మామాఇది ?
ఏమీలేదు స్నేహితులారా!ఇప్పుడే తెలిసిన వార్త అమెరికా జూ లో ఓ పులికి కరోనాలక్షణాలుబయటపడ్డాయనట. మానవుల లాగా అశ్రద్ద చేయకుండ మనమందరం ముందునుంచే జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలని మన రాజుగారైన సింహం గారి ఆజ్ఞ .జంతువుకు జంతువు దూరంగా ఉండాలని పరిశుభ్రంగా ఉండాలన్నది ఎక్కువగ తిరగరాదని వీటిని పాటించని జంతువును కఠినంగా దండిస్తారనితెలుపమన్నారు. భయంభయంగా సరే సరే అని ఎవరి దారినవారు వెళ్ళిపోయారు.
పిల్లలూ ఈ కథ వలన నీతి.ఎదుటి వారి పై అసూయ పడకూడదు .ఎవ్వరి నాశనాన్ని కోరకూడదు.కుక్క ఎంత గర్వం గా మాకు రోగము రాదు అందిచివరకు తోక ముడిచింది.
ఏపనిఐనా సరియైన సమయంలోనే చెయ్యాలి లేకుంటె మంచి ఫలితం దొరకదు.
ఇదేనీతి

అనగాఅనగా చాలా కాలం క్రితం ఒక రాజు వద్ద ఒక అందమైన రామచిలుక ఉండెను. ఆ రామచిలుక తెలివైనది మరియు రాజుతో మాటా్లడుతుఁడేది. రాజుకు ఏదైన తోచనపుడు రామచిలుకను అడిగేవాడు. రామచిలుక తోలూ అని పిలువబడేది. రాజు దరా్బరుకు పోయే ముఁదు ఆ రోజు ఏ విషయం ఎట్లు చేయాలో అడిగేవాడు.

ఒకరోజు తోలూ దర్బారులో కూర్చుంటుండెను. రాజభవన తోటలో ఒకచెటు్టపై రామచిలుకల మంద కనబడెను. తోలూ రాజువైపు లుంగి అనెను. మహారాజా అవి మా జాతివి. నేను పుట్టి పెరిగిన చోటుకు నన్ను ఆహ్వానించేందుకు వచ్చాయి. దయతో నాకు ఒకరోజు శెలవు ఇవ్వండి. నేను నా జన్మభూమికి వెళ్ళి మా తల్లిదండ్రులను మరియు బంధువులను చూచి రాగలను.

“రాజుకు ఆశ్చర్యం అయింది మరియు అతను విచారంలో పడినాడు” తోలూ, నీవు ఒకవేళ అక్కడికి పోతె కొన్ని రోజులు నాకు దినదినం ఎవరు సలహాలు ఇస్తారు, మరియు సహాయపడుతుంటారు. నీవు దూరాన వున్న నీ పుట్టిన స్థలం నుండి త్వరగా రాగలవని ఎట్లు నమ్మగలను అని వాదించాడు.

“రాజా! నేను నమ్మదగిన దానినని నీకు తెలుసు. నేను నా మాట నిలబెట్టుకుంటాను. నేను త్వరగా రాగలనని వాగ్దానం చేయగలను. నేను ఆలస్యం చేయను. నేను తిరిగి వచ్చేపుడు ఒక విచిత్రమైన పండు తేగలను. ఆ పండు సామాన్యమైన పండు కాదు. ఎవరు దాన్ని తిన్నా వారికి మరణం ఉండదు. వారు సజీవుగా ఉంటారు” తోత అన్నది.

రాజు ఆ పండు తిని చిరంజీవిగా ఉండగలనని తోతా వెళ్ళుటకు అంగీకరించాడు.

తోతా తన స్నేహితులతో ఎగిరిపోయింది. తోతా తండ్రి అక్కడి పక్షులన్నిటికి రాజు. అతను మరియు అతని భార్య కొడుకును చూచి చాలా సంతోషించారు.

అతను గొప్ప విందు ఏర్పాటు చేశాడు. తోతాకు మంచి డిన్నరు దొరికింది. తోతా తన జన్మభూమిలో వారం రోజులు ఉన్నాడు. అప్పుడు అతను తన రాజును జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు. అప్పుడు అతను తన తండ్రితో తను తిరిగి రాజు వద్దకు పోవాలని, రాజు తను వస్తాడని ఎదురు చూస్తుంటాడు.  “నా ప్రియమైన కొడుకా,  నీవు నీ ఆఫీసుకు నమ్మినవాడివని తెలుసు. దయతో వెళ్ళు. మీ రాజును మరి కొన్ని రోజులు సెలవు అడుగు మరియు మరొకసారి మా వద్దకు రా.

“సరె నాన్నా, నేను అట్లే చేస్తా. ఇప్పుడు నీవు నాకు ఒక సహాయం చేయాలి. నేను రాజుకు సజీవంగా ఉండేందుకు ఒక ఫలము తెస్తావన్నాను, మన దేశంలో పండేది.

ఆ పక్షుల రాజు అట్టి విచిత్రమైన ఫలము తోటాకు ఇచ్చినాడు.

ఆ రామచిలుక తను పనిచేసే స్థలానికి తిరిగి వెళ్ళింది మరియు తన యజమానిని కలిసింది.

“ఓహ్! తప్పక! దాన్ని తిన్నవారికి మరణం రాదు, ఎన్నటికి. నా రాజా! మీరు దయతో దీన్ని గ్రహించండి” ఆ రామచిలుక అంది.

అక్కడి మంత్రులు మరియు కౌన్సిలర్లు పండును చూసి ఎల్లపుడు జీవించి ఉండేందుకు దాన్ని తినాలనుకున్నారు.

ఈ మధ్యలో రాజు స్వయంగా అన్నాడు, తోతా ఈ విలువైన పండును వృధా చేయవద్దు. మనం దీన్ని వాడుదాము. దాని నుండి వచ్చే చెట్టుకు ఎక్కువ ఫలాలు వస్తాయి. దానివలన ఎక్కువ ప్రజలకు లాభం కలుగుతుంది”.

రాజు తోట మాలిని పిలిచి ఆ ఫలాని్న నాటి వచ్చే మొక్కను జాగ్రతగా చూడు.

ఆ తోటమాలి ఆ ఫలాన్ని నాటాడు, దాని నుండి మొలకపెరగటం మొదలయింది. కొంతకాలం తరువాత ఆ చెట్టుకు ఫలాలు రావడం మొదలయింది. ఏ ఫలాన్ని తెంపలేదు. ఒకరోజు ఓ ఫలం కింద పడింది. దానిపై నుండి పాము పోయింది. దాన్ని ఆ పాము నాకింది కాబట్టి అది విషతుల్యమైంది. తోటమాలికి ఏమి జరిగింది తెలియదు. దాన్ని మామూలుగా తీసి బుట్టలో పెట్టాడు. తరువాత దాన్ని రాజుగారికి ఇచ్చాడు.

మొదటి ఫలాన్ని చూసి రాజు సంతోషించాడు. అతను తోతాను మరియు ప్రధానమంత్రిని పిలిచాడు. వారు వచ్చారు.

“ఇది మొదటి ఫలము. నన్ను తిననీయండి” రాజు అన్నాడు.

ప్రధానమంత్రి మధ్యలో మాట్లాడాడు. “మహారాజా! దాన్ని తినకండి. సామాన్యంగా మొదటి ఫలాన్ని దేవునికి అర్పిస్తారు”. రాజు అంగీకరించి దాన్ని గుడికి పంపించాడు. పూజార్లు దాన్ని మధ్యకు కోసి రెండు ముక్కలు చేశారు. ఒక ముక్కను దేవునికి అర్పించారు. మిగతా భాగాన్ని వారు తిన్నారు. వారు గాఢ నిద్రలోకి జారుకున్నారు. వాస్తవముగా వారు ఎప్పుడు తెలివిలోకి రాలేదు.

రాజుగారికి సమాచారము అందించారు. రాజు చాలా విచారపడి తన మంత్రంతో విచారించారు. ఆ శాశ్వత జీవాన్నిచ్చే పండు తిని వారు మరణించవచ్చు అన్నాడు మంత్రి. వెంటనే రాజు తోతాని పిలిపించాడు. మరియు అడిగాడు. “తోతా, ఇదా నేను నీతో ఆశించినది? నీవు ఎవరి కోసం ఆ పండును తెచ్చావు?”

తోతా అన్నాడు, “ఎందుకు సార్? మీ కోసమే దాన్ని తెచ్చాను”.

“నన్ను చంపుటకు గదా? మిమ్ములందరిని ఇన్నాళ్ళు రక్షించాను. నిన్ను ఉచ్చ స్థితిలో ఉంచాను. దాని కోసం బదులు నాకు మరణ నోటీసు తెచ్చావు”.

అట్లు అని కత్తితో చిలుకను నరికేసాడు.

ఆ చెట్టు చుట్టు కంప పాతియ్యమని ఆజ్ఞ ఇచ్చాడు, మరియు పట్నవాసులను అటువైపు వెళ్ళవద్దని ప్రకటించాడు.

ఒకరోజు ఒక చాకలతను జీవితంతో విసిగి ఆ పండు తిన మరణించాలని నిశ్చయించారు. అతని భార్య కొడుకు అతనితో కొట్లాడుతుండేది. ఓ రాత్రి ఆ  పండును దొంగిలించి తినేశాడు. తన భార్య, కొడుకుకు గూడా ఇచ్చాడు, వారు కూడా మరణించాలని.

కానీ వారి ఆశ్చర్యానికి వారందరు యువకులైనారు. ఆ ముసలి చాకలి తను చాలావరకు వయసులో ఉన్నట్లు గ్రహించారు. ఆ వార్త అగ్నిలాగా నీటిలో వ్యాపించింది. రాజుకు కూడా వార్త అందింది. అతను తోటమాలిని పిలిపించి మొదటి పండు ఎక్కడి నుండి తెచ్చావని అడిగాడు. తోటమాలి ఆ పండును చెట్టుపై నుండి తెంపలేదు. భూమి మీద పడియున్న పండును తెచ్చాను.

అప్పుడు రాజు ఆ పండు పాము వలన విషతుల్యమైనదని గ్రహించాడు.

రాజు రంథి పడినాడు. అతను తన ప్రియమైన తోతా మరణం గురించి జాలిపడినాడు.

“నా తోతా, ఎంత బుద్ధిహీన పనిచేశాను? నీవు నాకు చాలా మంచి మిత్రుడివి. నేను నిన్ను నమ్మలేదు. నీవు నన్ను క్లిష్ట పరిస్థితులలో రక్షించావు. కాని నేను సరీగ విచారించకుండా నిన్ను చంపేశాను. నేను నిన్ను మరల ఎక్కడ చూడగలుగుతా?” ఆ రాజు చాలా దుఃఖించాడు. అతను గుండె బలిగినాడు.

అప్పటి నుండి అతను ఒక శాసనం తీశాడు. ఆ శాసనం “పాలకులు ఎవరిని కూడా బాగా విచారించకుండా శిక్షించవద్దు. దూషుడు అని నిర్ణయమైన తరువాతే శిక్షించాలి”.

మూలం :  Bed time stories the wise Parrot

నారాయణ, పద్మ ఇద్దరి పిల్లల తల్లితండ్రులు. రష్మికి ఏడేళ్ళు, రాకేష్ కు ఐదేళ్ళు. నారాయణ మెకానిక్ గా పని చేస్తాడు. పద్మ ఇంట్లోనే ఉంది పిల్లల్ని చక్కగా చూసుకుంటుంది. ఇంటి పనంతా చక్కగా చేసుకుంటుంది పిల్లల్ని కూడా జాగ్రత్తగా చూసుకుంటుంది. నారాయణ తల్లిదండ్రులు వారి సొంత ఊరిలో ఉంటుంటారు. ఎప్పుడైనా వచ్చి పోతుంటారు.
రాత్రి పిల్లల్ని పడుకోబెట్టేటపుడు రాకేష్ చెవి నొప్పిగా ఉందన్నాడు. “ఎం లేదులే స్కూలు ఎగ్గొట్టటానికి ఎదో ఒకటి చెప్తావ్” అని పద్మ పడుకోబెట్టింది. కాని లోపల ఆలోచిస్తోంది. మూడు, నాలుగు రోజుల్నుంచి ఇలాగె చెపుతున్నాడు. రేపు చెవిలో టార్చి లైటు వేసి చూడాలి అనుకున్నది.
పొదున్న రాకేష్ లేస్తూనే “అమ్మా! నా చెవిలో నుంచీ ఏదో కారుతోంది” అన్నాడు. పద్మ దగ్గరకొచ్చి చూసింది. చెవిలో నుంచీ చీము కారుతున్నది. వెంటనే భర్తకు చెప్పింది. నారాయణ ఆసుపత్రికి వెళదమన్నాడు.
రాకేష్ ను తీసుకొని భార్యాభర్త లిరువురు సృజన్ పిల్లల ఆసుపత్రికి వెళ్లారు. చెవిలో నుంచీ చీము కారుతున్నదని మందులు ఇవ్వమని అడిగారు పద్మ, నారాయణలు.
డాక్టరు టార్చి లైటు చెవిలో వేసి పరీక్షించాడు చీము పట్టిపోయి ఉన్నది. మందు వేసి మొత్తం చెవిని శుభ్రం చేసి మరల పరీక్షించాడు. లోపల అగ్గిపుల్ల ముక్క కనిపించింది కానీ తియ్యటానికి రావటం లేదు. మత్తిచ్చి చిన్న ఆపరేషన్ చేసి తియ్యాలి అసలు చెవి లోపలికి ఆగ్గిపుల్ల ఎన్నిరోజుల క్రితం పెట్టుకున్నాడో అనుకుంటూ డాక్టరు వివరాలడిగాడు.
ఏమో డాక్టరు! నాకేమి తెలియదు మూడునాలుగు రోజుల్నుంచి చెవి నొప్పిగా ఉందని చెపుతున్నాడు కానీ నేనే వినలేదు చూడలేదు అంటూ పద్మ చెప్పింది డాక్టర్ తో.
మీరు ఇంట్లో అగ్గిపుల్లలు చెవిలో పెట్టుకొని గులిమిని తీసుకుంటుటారా? అది చూసి పిల్లవాడు కూడా చేసుంటాడు. అగ్గిపుల్ల తల విరిగిపోయి చెవిలోనే ఇరుక్కు పోయింది. పెద్దవాళ్ళు ఏ పని చేస్తే పిల్లలు చూసి అదే చేస్తుంటారు అన్నాడు డాక్టర్.
అంతలో పద్మ “ఇదిగో ఈయన అగ్గిపుల్లలతోనే గులిమి తిసుంటాడు సార్. నేనేన్నో సార్లు చెప్పాను పిన్నిసులతో తీసుకోవాలని వినలేదు” అంటూ భర్త మీద చెప్పింది.
“ ఏయ్ ఊరుకో మీ ఆడోళ్ళ దగ్గరంటే పిన్నిసులుంటాయి మా మగాళ్ళ దగ్గర ఎందుకుంటాయి. అగ్గిపెట్టెలో పుల్లలే ఉంటాయి” అంటూ నారయణ భార్యను గద్దించాడు.
“ సరే లేమ్మా ఇప్పుడు పిల్లవాడికి కొద్దిగా మత్తిచ్చి చిన్న ఆపరేషన్ చెయ్యాలి భయపడవద్దు. లోపల ఉన్న పుల్లను తిసేస్తా” అంటూ డాక్టరు ఆపరేషన్ థియేటర్ కు వెళ్ళాడు.
కాసేపటి తర్వాత డాక్టరు బయటకు వచ్చి “ పిల్లవాడి చెవిలో నుంచీ పుల్లను తిసేశాం. ఒక వారం రోజులు చెవిలో చుక్కల మందు వేసుకోవాలి చెవిలోకి నీళ్ళు పోకుండా చూసుకోవాలి జాగ్రత్త” అని నారయణ కు చెప్పాడు.
తర్వాత పద్మ వైపు తిరిగి “ చూడమ్మా, చిన్నపిల్లలు వేరుశనగ గింజలు, శనగపప్పు విత్తులు వంటికి కూడా చెవిలో పెట్టుకుంటుటారు. పిల్లల దగ్గర ఏ వస్తువు కనపడకపోయినా అనుమానించాలి. నోట్లో, ముక్కులో, చెవిలో పెట్టుకొని దాదాపు వారం రోజులు దాటి ఉండవద్దు. అది చెవిలో ఉండి, ఉండి ఇన్ఫెక్షన్ వచ్చేసింది. ఇంకా ఎక్కువైతే లోపల కర్ణభేరి పాడాయి పోయి చెవుడు వచ్చే అవకాశముంటుంది. అందువలననే చాలా జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. నీకు ఇద్దరు పిల్లల్ని చూసుకోవటం కష్టమైతే మీ అత్తా మామల్ని తెచ్చి ఇంట్లో ఉంచుకోండి. పసి పిల్లల్ని పెంచేతపుడు పెద్దవాళ్ళ సలహాలు, అనుభవాలు చాల అవసరం. ప్రతి చిన్న సమస్యకు డాక్టరు దగ్గరకు పరుగెత్తలేరు కదా! పిల్లలు ఇలా ఎవరి చెవుల్లో వాళ్ళు పెట్టుకోవటమే కాదు వేరే పిల్లల చెవుల్లోనే, ముక్కుల్లోనే కూడా పెడుతుంటారు. ఇంట్లో ఉన్నా సోదరుల, సోదరికో ప్రమాదాలు తెచ్చిపెడుతూ ఉంటారు. జాగ్రత్తగా చూసుకోండి” అని వివరంగా చెప్పి పంపించాడు డాక్టరు.

చింటూ చిన్న పిల్లవాడు. అతడు ఆడుకోవడానికి వాళ్ళమ్మ చాలా బొమ్మలు తెచ్చి యిచ్చింది. వాటితో కొద్దిసేపు ఆడుకున్న  చింటూకు చిరాకు కలిగింది. అవి అన్ని తీసి బయట పడవేశాడు. వాళ్ళ అమ్మ అప్పుడు వంట ఇంట్లో ఉంది.
చింటూ ఇంటి ముందుకు వచ్చి పూల చెట్ల వద్దకు వెళ్ళాడు. అక్కడ చెట్లకు పూసిన పూలు చాలా అందంగా ఉన్నాయి. అక్కడ ఒక తూనీగ ఎగురుతున్నది .వెంటనే దాని రెక్కలను  అందుకొని భూమి పైన ఉన్న ఒక చిన్న రాయి పైన దానిని   ఉంచాడు. అది ఆ చిన్న రాయిని అమాంతంగా తన కాళ్లతో పట్టుకుంది. చింటూ దాన్ని పైకి లేపి ఆనందంతో కేక వేశాడు. ఇంతలోకే పక్కింటి పిన్ని అది చూసి” బాబూ! అలా తూనీగ రెక్కలు పట్టుకోకూడదు. వదిలిపెట్టు “అని అంది. ఆమెకు భయపడిన చింటూ దానిని వదిలి పెట్టాడు .అది ఎగురుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఆ తర్వాత మరొక రోజు చింటూ వారి పెరట్లోకి వెళ్ళాడు .అది వర్షాకాలం.  ఆ పెరట్లో అతనికి ఎర్రగా ఆరుద్ర పురుగు కనిపించింది. ఆ పురుగును చేతితో ముట్టాడు .అది తన కాళ్లను ముడుచుకుంది. మెత్తగా ఉన్న దానిపైన చేతితో  నిమిరి ఒక ఖాళీ అగ్గిపెట్టెలో దాన్ని బంధించాడు. ఆ తర్వాత మరి నాలుగు  ఆరుద్ర పురుగులను అలాగే అగ్గిపెట్టెలో వేసి బంధించి పక్కింటి పిన్నిగారికి చూపించాడు. ఆమె చింటూను కోప్పడి
” బాబూ! అలా వాటిని అగ్గిపెట్టెలో బంధించ కూడదు. వదిలిపెట్టు !”అని అంది .చింటూ తన అగ్గిపెట్టెలోని ఆ ఆరుద్ర పురుగులను కూడా వదిలి పెట్టాడు .
ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకు చింటూ ఒక సీతాకోక చిలుక రెక్కలను పట్టుకున్నాడు .అతడు దాని రెక్కల అందం చూసి” అమ్మా! ఈ సీతాకోకచిలుక అందంగా ఎంత బాగుందో” అని తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె” అలా చేయకూడదురా! దాన్ని వదిలిపెట్టు.  అది దాని అమ్మ దగ్గరకు ఎగిరి వెళ్ళిపోతుంది” అని అంది .చింటూ అమ్మ యొక్క  మాటను వినలేదు .ఇంటి బయటకు వచ్చాడు. అప్పుడు పక్కింటి పిన్ని” చింటూ! దాన్ని వదిలి పెడతావా! లేదా!”అని గద్దించింది. వెంటనే చింటూ ఆ సీతాకోక చిలుకను కూడా వదలిపెట్టాడు.
మరొక రోజు చింటూ ఈగను పట్టుకోవాలని ప్రయత్నించాడు. అది దొరకకుండా తప్పించుకొని పోయింది. చింటూ వెంటనే అక్కడ పాకుతున్న  ఒక  ఎర్ర చీమను పట్టుకున్నాడు. అది చింటూను కుట్టింది. ” అమ్మా! చీమ కుట్టింది “అని ఏడుపు లంకించుకుంటూ తల్లి వద్దకు పరిగెత్తాడు. ఆమె “అయ్యో !మా బాబే ! ఎక్కడ కుట్టింది?” అని అంటూ అది కుట్టిన వ్రేలును బాగా మర్దన చేసింది. కొద్దిసేపటికి ఏడుపును ఆపిన చింటూతో వాళ్ళ అమ్మ ” చీమను పట్టుకోకూడదురా! చూసావా!అది నిన్ను కుట్టింది “అని అంది. “ఇకముందు దాని  జోలికి  పోనులే” అన్నాడు చింటూ. “అమ్మా! నాకు ఆటలు ఆడుకోవడానికి ఎవ్వరూ  లేరు.  పక్కింటి పిన్నిగారు ,నీవు ఆ  కీటకాలతో  ఆడుకోవద్దని అన్నారు.మరి నేను వేటితో ఆడుకోవాలి?”అని  ప్రశ్నించాడు?
ఇంతలోకే వారి ఇంటికి ఎదురుగా కొత్తగా వచ్చిన చిన్న పాప వారి ఇంటికి వచ్చింది.చింటూ ఆ పాపను  గట్టిగా కదలకుండా  పట్టుకున్నాడు.  ఆ పాప ఏడుపు లంకించుకుంది. వెంటనే చింటూ అమ్మ “ఆ పాపను వదలు బాబూ!” అని అంది .కానీ చింటూ ఆ పాపను అలాగే పట్టుకున్నాడు. వెంటనే పక్కింటి పిన్ని వచ్చి చింటూ చేతిలో నుండి ఆ పాపను విడదీసింది .ఆ పాపకు చింటూ అమ్మ ఒక బొమ్మను తెచ్చి ఇచ్చింది .ఆ పాప  వెంటనే ఏడుపును ఆపి నవ్వసాగింది. చింటూ” అది నా బొమ్మ ” అని అన్నాడు. అప్పుడు చింటూ అమ్మ
” ఇది నీ బొమ్మనే !ఈ చెల్లి నీ కన్నా చిన్నది కదూ!ఆడుకోనీ!” అని అంది .
ఇంతలోనే ఆ పాప అక్కడ మండుతున్న నిప్పు వద్దకు వెళ్ళబోయింది.  అది గమనించిన చింటూ యొక్క  అమ్మ ఆ పాపను గట్టిగా కదలకుండా పట్టుకుంది. ఆ పాప గట్టిగా ఏడవసాగింది. అది చూసిన చింటూ “అమ్మా! నేను ఆ పాపను పట్టుకుంటే వద్దని అన్నావు .మరి నీవు  కూడా ఆ పాపను ఎటూ  వెళ్లకుండా  పట్టుకున్నావుగా! “అని అడిగాడు.” ఆ పాపకు ఈ నిప్పు కాలుతుందని తెలియదురా! అందుకే పట్టుకున్నాను” అని అంది.
వెంటనే అక్కడకు వచ్చిన పక్కింటి పిన్ని గారు ఈ మాటలను విని ” ఒరేయ్ !ఈ పాపనూ, చిన్న ప్రాణులైన తూనీగ, ఆరుద్ర పురుగులు, సీతాకోకచిలుక, ఈగ ,చీమలను పట్టుకోగూడదురా!తెలిసిందా! ఎందుకంటే వాటి స్వేచ్ఛను మనం అరి కట్టరాదు. ఈ పాపకు నోరు ఉంది కాబట్టి అది ఏడ్చింది. కానీ అవి మూగజీవులు. అందుకే వాటి ఏడుపు నీకు వినిపించలేదు. వాటిని చూసి ఆనందించాలి తప్ప పట్టుకోకూడదు! అర్థమైందా!” అని అంది. చింటూకు అప్పుడు అర్థమైంది. “అయితే వాటిని ముట్టుకోకుండా ఆడుకోవచ్చు కదా !”అని అడిగాడు.”ఓ! భేషుగ్గా  ఆడుకో” అని అంది చింటూ అమ్మ .వెంటనే చింటూకు తనను నిన్న తన మిత్రుడు గోపి వదలకుండా, ఎక్కడికీ పోకుండా గట్టిగా పట్టుకున్నందుకు తాను కూడా బాధపడి ఏడ్చిన అనుభవం  సంగతి జ్ఞాపకం వచ్చింది.
” అవును పిన్ని గారూ! నన్ను కూడా గోపి నిన్న గట్టిగా పట్టుకుంటే నేను కూడా ఏడ్చాను” అని అన్నాడు.వాడి మాటలు విని చింటూ అమ్మ ,పక్కింటి పిన్ని నవ్వుకున్నారు.

రమ – సుమ అనే ఇద్దరు స్నేహితులు ఉండేవారు . రమ మంచి గుణం కలది . కాని సుమ మాత్రం అత్యాశ కలది . ఒక రోజు రమ వాళ్ళ నాన్నకి చాలా జ్వరం వచ్చింది . పొలం దగ్గరికి వెళ్ళలేకపోయాడు . స్కూల్ నుంచి రాగానే రమ వారి నాన్నను చూసి చాలా బాధపడింది . ఆమె నాన్న రమను చూసి
” రమ ,కాస్త పొలం దగ్గరికి వెళ్ళి రామ్మా “అని అన్నాడు .
“అలాగే నాన్నా ” అంది రమ.
రమ సుమ ఇంటికి వెళ్ళి “సుమ , మా బావి దగ్గరికి వెళ్లి పోలానికి నీళ్ళు పెట్టి వద్దాము, వస్తావా “. అని అడిగింది .
” సరే వెళ్ళి వద్దాం “అని ఇద్దరువెళ్ళసాగారు. పాలానికి చేరుకున్నారు . పొలానికి నీళ్ళు పెట్టి వచ్చేటప్పుడు ఒక పక్షి కాలు విరిగి ఉండడం రమ చూసింది . ఆ పక్షి బాధను చూస్తూ తను చాలా జాలిపడింది . వెంటనే రమ ఆ పక్షిని చేతిలోకి తీసుకొని అక్కడే ఉన్న చెట్ల నుండి రసం మందు తయారు చేసి కాలికి కట్టు కట్టింది . అలాగే ఒక మూడు రోజులు పసరు రాసింది . మూడు రోజుల్లో గాయం తగ్గిపోయింది . దానికి కృతజ్ఞతగా పక్షి ఒక చిన్న పెట్టె ఇచ్చింది .
రమ దాన్ని తెరిచి చూసింది . అందులో గుమ్మడికాయ విత్తనాలు ఉన్నాయి .వాటిని తీసుకెళ్ళి పక్కనున్న పెరట్టిలో నాటింది.అవి ఒక మూడు నెలలో కాయలు కాసాయి .రమ కాయలను పగలగొట్టి చూసింది . అందులో బంగారు నాణాలు కనిపించాయి . రమ వీటిని చూసి చాలా ఆశ్చర్యపోయింది . ఈ విషయము వెళ్ళి సుమ కి చెప్పింది . సుమ మనసులో వెంటనే దురాశ కలిగింది . అదే పక్షి వచ్చి సుమ వాళ్ళ ఇంటి గోడ పైన వాలింది . వెంటనే సుమ పక్షిని చేతిలోకి తీసుకుని దాని కాలు విరగగొట్టింది .
తరువాత దానికి రమ వలె మందు తెచ్చి మళ్ళీ కట్టు కట్టింది. ఇప్పుడు కూడా దానికి ఒక మూడు రోజులకీ తగ్గిపోయింది .అలా సుమకి కూడా ఆ పక్షి ఒక చిరు పెట్టె ఇచ్చింది . అందులో కూడా గుమ్మడికాయ విత్తనాలు ఉన్నాయి.వాటిని తీసుకెళ్ళి సుమ కూడా పెరట్లో నాటింది.అలానే మూడు నెలలకి చెట్టుకి కాయలు కాసాయి సుమ ఎంతో ఆనందంతో ఆ కాయను పగలగొట్టింది . వెంటనే వాళ్ళ ఇల్లు పేలి పోయింది.
అప్పుడు అర్థమయింది సుమకు అత్యాశ పనికిరాదు అని . అందుకే అత్యాశ వల్ల ఎన్నో నష్టాలు జరుగుతాయి .
నీతి : – అత్యాశ అంధకారానికి దారితీస్తుంది .

***
వెన్నెల అమూల్య
9 వ తరగతి
జిల్లా పరిషత్ ఉన్నత పాఠశాల
జక్కాపూర్, సిద్దిపేట జిల్లా
సెల్ : 9963864140

బంగారంగా బతుకమ్మ
ఆతృతతో పిల్లలు
సంబరంలో ఆడపిల్లలు
మమకారంతో మగపిల్లలు
సిరినవ్వులతో ఆడవాళ్ళు
ఆనందం తో మగవాళ్లు
ముచ్చట్లతో ముసలివారు
అందమైన ఆడపడుచులు
నీరు నిండుగా చెరువు
పండుగ సందడిలా ఊరు
అనురాగాలతో కుటుంబం
గౌరమ్మ దీవెనకై వేడుకోలు

రామా పురం అనే గ్రామంలో రాజు అనే ఒక అబ్బాయి ఉన్నాడు. అతనికి అమ్మ,నాన్న ఎవరు లేరు .అతను ఒక అనాధ. రోజు ఊరివారందరి దగ్గర అడుక్కుని తినేవాడు. ఒక రోజు అతనికి చాలా ఆకలి వేసింది.అతనికి ఎవరు ధర్మం చేయలేదు. పాపం ఆ అబ్బాయి వీదులన్ని తిరిగాడు .అయినా తనకు ఎవరూ ధర్మం చేయలేదు .
ఆకలితోనే నడుచుకుంటూ ఆ గ్రామం చెరువు ఒడ్డుకు వెళ్లాడు .అక్కడికి వెళ్ళగానే తను కళ్లు తిరిగి పడిపోయాడు .అప్పుడే అక్కడికి ఒక పెద్దావిడ వచ్చింది. అతనిని చూసి చాలా జాలివేసి వెంటనే అతని పైన కొన్ని నీళ్ళు చల్లింది .అతను వెంటనే లేచి చాలా కృతజ్ఞతలు అని ఆ పెద్దావిడకు చెప్పాడు .
అప్పుడు ఆ పెద్దావిడ ” నీవు ఎవరు బాబు, ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చావు ,కళ్లు తిరిగి ఎందుకు పడిపోయావు “అడిగింది.. అప్పుడు ఆ అబ్బాయి నేను ఒక అనాధ నని చెప్పాడు . తనకున్న కష్టం అంతా చెప్పాడు.అప్పుడు ఆ పెద్దావిడ
” అయ్యో పాపం ,జరిగినదంతా ఒక పీడ కలలా మర్చిపోయి నువ్వు నాతో వస్తే, నేను నీకు ఏది కావాలంటే అది కొనిస్తాను .పాఠశాలలో మంచి చదువు చదివిస్తాను.ఇంకా నువ్వు సంతోషంగా బ్రతుకచ్చు “అని చెప్పి అతనిని తీసుకొని వెళ్ళింది.
అతను ఆ పెద్దావిడ తో కలిసి ఆమె ఇంటికి వెళ్ళాడు. పెద్దావిడ రాజు ను పాఠశాలలో చేర్పించింది.కొన్ని సంవత్సరాలలో అతని జీవితం మారిపోయింది.తరగతిలో ఎంతోమంది స్నేహితులు పరిచయమయ్యారు.ఆ అబ్బాయిని పెద్దావిడ తల్లి లా పెంచుతుంది. ఇప్పుడు అతను అనాధ కాదు.

***
పర్స మౌనిక
8 వ తరగతి
ZPHS జక్కాపూర్
సిద్దిపేట జిల్లా, తెలంగాణా
సెల్ :9989488156

గీతా, ఎక్కడున్నవు? నా మెడిసిన్ కొరకు నువ్వు మెడికలం షాపుకు త్వరగా వెళ్ళి రావాలి, రా, నా దగ్గరికి, అని గీత తాతగారు గీతను పిలిచాడు. గీత ఎక్కడ ఉండింది? ఆమె ఓ పుస్తకం చదువుతూ బెడ్లో ఉండెను. చాలాసేపు వరకు ఆమె ఏమి విననట్టు నటించింది. ఆ పుస్తకం చాలా ఉద్రేకపరిచేట్టు ఉండెను. దీనికి తోడు బయట చాలా వేడిగా నుండెను, అందుకు ఆమె బెడ్ నుండి కదలదలచుకోలేదు.

గీతా! ఈసారి తన తల్లి మాట కూడా వినవచ్చింది రమ్మన్నట్లు. అమ్మాయి ఒక నిట్టూర్పు తీసి బెడ్ నుండి బయటికి వచ్చి ఏం కావలెనో తెలుసుకోదలచింది. ఆమె తాతగారు కొంత డబ్బు చేతిలో పెట్టి, తనకు చాలా తలనొప్పి బాధ ఉదయం నుండి ఉందని చెప్పాడు. నాకు ఈ మందులు తేగలవా? అన్నాడు.

గీత డబ్బులు తీసుకొని మెడికల్ స్టోర్ వైపు వెళ్లింది. దారిలో ఒక స్పీట్ షాపు పక్క నుండి వెళ్ళుతుండెను. ఓహ్, ఏం చెప్పాలి, ఎంతమంచి గులాబ్ జామున్, లడ్డూలు, జిలేబిలు ఘుమ ఘుమ వాసనలు. ఆమె కొన్ని తీసుకోదలచింది. ఆమెకు చెప్పిన పని మరిచిపోయి షాపులోకి వెళ్ళి స్వీట్లను తీసుకొని తన ఒడిలో పెట్టుకోసాగింది. అప్పుడే ఓ ఫ్రెండు అటు వచ్చి ఈమెతో కలిసింది. ఆ ఇద్దరు అమ్మాయిలు స్వీట్లు తిని చాలాసేపువరకు మాట్లాడుకున్నారు. గీత తన దీన తాతగారి తలనొప్పి గురించి పూర్తిగా మరిచిపోయింది. ఆమె ఇంటి నుండి బయటికి వచ్చిన పని జ్ఞాపకం వచ్చేవరకు మధ్యాన్న నుండి సాయంత్రం అయి మెడికల్ షాపు ఆ రోజుకు మానేశారు. ఆమె ఇంటికి త్వరపడిపోయిందో, తన తాతగారు ఎంతో బాధపడినాడు. ఎప్పుడు పెద్దదానివి మరియు బాధ్యత రాలువు అవుతావు గీతా అని అతను నిట్టూర్చి అడిగాడు.

గీతా వాస్తవంగా చాలా బాధపడింది, కాని తన పద్ధతులు మార్చుకుందా? లేదు. ఆమె ఎప్పటిలాగే మతిమరుపు మనిషి. ఎప్పుడైతే ఆమె తల్లి బయట ఆరేసిన బట్టలు తెమ్మందో, ఆమెకు మరుసటి రోజు ఉదయాన జ్ఞాపకం వచ్చింది. అప్పటివరకు రాత్రంతా కురిసిన వానకు బట్టలు తడిసి ముద్దయినాయి. మరొక రోజు తన చెల్లెలుకు లంచ్ బాక్సు స్కూలుకు తీసుకపోవలసియుండె.  దారిలో సర్కస్ డేరాలను చూసింది. ఉదయమంతా సర్కస్ టెంటు చుట్టు తిరుగుతూ జంతువులు తినగా మరియు అవి చేయవలసిన పాత్రలకు జరిగే ట్రేనింగ్ కుతూహలంగా చూస్తూ గడిపింది.

కేవలం తనకు ఆకలి అయినపుడే తన చేతిలోని బాక్సు చూసి తన చెల్లెలు స్కూలులో దినమంతా ఏమీ తినకుండా ఇల్లు చేరి ఉంటుందని అనుకుంది.

ఇంకకసారి తన తండ్రి పనికి పోయే తొందరలో షర్టు ఇస్తే చేయమని గీతకు చెప్పిండు. గీత షర్టు తీసుకని వేడి ఇస్తీపెట్టె దగ్గర పెట్టింది. ఇంతలో బజారులో పెద్దవి రుచికరమైన మామిడి పండ్లు బుట్టలో పెట్టుకుని అమ్మేవాడి కూత వినిపించింది. వెంటనే అక్కడికి వెళ్ళి పండ్లు ఏరడం మదలు పెట్టింది. ఇంతలో షర్టు కాలుతున్న వాసన వచ్చింది. ఆ రోజు తండ్రి చాలా విచారపడినాడు.

ఈ సంఘటన తరువాత కొన్ని రోజులకు స్కూలు నుండి వచ్చి మరుసటి రోజు స్కూలు నుండి పిక్ నిక్ వెళ్ళగలమని చెప్పింది గీత. పిక్ నిక్ కు వెళ్ళేటప్పుడు తలా ఒక అయిటమ్ తీసుకెళ్ళాలని, తను సాంబారు తేగలనని నిర్ణయించింది. తన తల్లి మంచి రుచికరమైన సాంబరు చేస్తుందని తన ఫ్రెండ్సు బాగా సంతోషిస్తారని అనుకుంది. తల్లి పెద్ద కుండలో సాంబరు చేస్తానని ఒప్పుకుంది. గీత రాత్రి సంతోషంగా పడుకుంది, మరునాటి మంచి పిక్ నిక్ రోజు బాగుంటుందని ఊహిస్తూ.

మరుసటి రోజు ఉదయం తల్లి త్వరగా లేచి సాంబారు చేయడం మొదలు పెట్టింది. ఆమె పప్పు ఉడకపెట్టింది. కూరగాయలు, కొబ్బరి మరియు అన్ని మసాలాలు వేసి కుండను మండే స్టౌపై పెట్టింది. గీత బెడ్ లో ఉన్నపుడే మంచి ఘుమ ఘుమ వాసన రాబట్టింది. గీత కదలికలను చూసి, నా ప్రియమైన గీతా లేవమ్మా ఇప్పుడు. చూడు, సాంబారు దాదాపు కావచ్చింది. నేను గుడికి పోతున్నాను, కాబట్టి కొద్దిసేపు అయ్యాక ఐదూ స్పూన్ల ఉప్పు దాంట్లో వెయ్యి. మరిచిపోకు ఇప్పుడు. లేచి త్వరగా తయారుగా అంది.

తిట్లు అనుకుంటూ హడావిడిగా ఆమె వెళ్లిపోయింది. గీత నాయనమ్మ ఎవరైతే వంట గదిలో వుండెనో. అదంతా విన్నది మరియు తనలోనే తానే అనుకుంది, తన కోడలు ఎప్పుడు గీత మతి మరుపు పిల్ల అని తెలుసుకుంటుందో యని. నాకు గట్టి నమ్మకం ఉంది, ఆ అమ్మాయి ఉప్పు వేయడం మరిచిపోతుందని. అప్పుడు అమ్మాయిని ఆమె ఫ్రెండ్సు ఆట పట్టిస్తారు. జాగ్రతగా ఉండటమే మేలు అనుకుంటూ వెళ్ళి కుండలో ఉప్పు కలిపింది.

గీత తాతగారు వరండాలో కూర్చొని వార్తా పత్రిక చదువుతుండేది. అతనికి గీత తన తల నొప్పికి మెడిసిన్ తెమ్మని పంపుతె ఆమె మరిచి పోవడం తను బాగా తలనొప్పితో బాధపడటం జ్ఞాపకం ఉంది. గీత ఏదైన జ్ఞాపకం ఉంచుకోవడమే? అది కాని పని, అని తనలో తానే ్నుకుంటు వంట గదిలోకి వెళ్ళి సాంబరులో ఉప్పు వేశాడు.

గీత చెల్లెలు తల దువ్వుకుంటుండెను. స్కూలుకు పోయేందుకు తయారు అవుతూ ఆమెకు గుతా గీత లంచ్ బాక్సు తేవడం దారిలో సర్కస్ డేరాలు చూస్తూ మరిచిపోయి తను ఆ రోజు ఆకలితో ఇల్లు చేరడం బాగా జ్ఞాపకం ఉండింది. గీత ఉప్పువేయడం తప్పక మరిచిపోయే ఉంటుంది, దానితో తన స్నేహితురాళ్ళు నవ్వుతారు. అనుకుంటూ తను త్వరగా వంటగదిలకి వెళ్ళి ఐదు స్పూన్ల ఉప్పు సాంబరులో కలిపింది.

గీత తమ్ముడు పండ్లు తోముకుంటూ తల్లి తన అక్కకు చెప్పిన మాటలు ఉప్పు గురించి తప్పక మరిచే ఉంటుంది. అతను కిచెన్ లోకి వెళ్ళి కొన్ని స్పూన్ల ఉప్పు కుండలో వేసి వెళ్ళిపోయాడు.

గీత తండ్రి బహు జాగ్రత్తగా తన షర్టును ఇస్త్రీ చేసుకుంటుండెను. అందరి వలె అతను కూడా కిచెన్ లోకి వెళ్ళి సాంబారు కుండలో ఉప్పు వేశాడు.

ఇప్పటికి గీత లేచింది, ఆశ్చర్యంలో ఆశ్చర్యం ఉప్పు వేయడం ఆమెకు జ్ఞాపకం ఉండింది. అందుకు ఆమె కూడా వెళ్ళి ఐదు స్పూన్ల ఉప్పు తల్లి చెప్పినట్లు కలిపింది.

ఇప్పటివరకు తల్లి వచ్చి సాంబారు ఒక కంటే నీరులో పోసింది. దాన్ని తన కూతురుతో పిక్ నిక్కు పంపించింది.

పిక్ నిక్ ప్రాంతంలో పిల్లలు బాగా సంతోషంగా ఆడుకున్నారు కొంతసేపు. కాబట్టి ఇక ఏమి చేయలేక ఆకలితో ఉండిరి. ప్లేట్లు, స్పూన్లు బయటికి తీశారు. కంటెనర్సు పదార్థాలతో నిండి వుండెను. ప్లేట్లలో రైసు, చట్నీలు, కూరలు, పూరీలు, మరియు తీరు తీర్ల మిఠాయిలతో నిండిపోయినవి. అందరు ఎక్కువ ఎక్కువ గీత చేతితో సాంబారు పోయించుకున్నారు. కాని ఒక స్పూను నోట్లో పెట్టుకున్నారో లేదు, హా, హా, నీళ్లు, నీళ్లు అని మొత్తుకోవడం మొదలయింది. ఆశ్చర్యపడింది. గీతకు ఏమైందో తెలుస్తలేదు. అల్లం వాసన రైసం మరియు సాంబరు తన ప్లేటుతో వచ్చిన కూలి. అది చాలా అయిష్టంగా ఉండెను. అది తన తల్లి సముద్రంలోని ఉప్పంతా సాంబరులో వేసినట్లు తోచింది. అప్పుడు గీతకు జ్ఞాపకం వచ్చింది.  తన తల్లి ఉప్పు కలుపలేదు, తనే కల్పింది. అయితే ఎక్కడ తప్పు జరిగింది?

ఆ రోజు గీత ఇంట్లో అందరు ఆతురతతో గీత స్కూలు నుండి వచ్చి సంతోషానికి బయటికి వెళ్ళిన సమాచారం కొరకు ఎదిరి చూస్తుండేది. కాని ఇదేమిటి? ఆమె చాలా అలసిపోయినట్లు, ఆమె ముఖం రంధితో మరియు కన్నీరు పెట్టుకున్నట్లు కనిపించింది. ఏం జరిగింది? గీత వారిమీద అరిచింది, ఇంకెవరయిన సాంబరులో ఉప్పు వేశారా?

నేను వేసిన, నాయనమ్మ అంది

నేను వేసిన, తాతగారు అన్నారు

నేను వేసిన తండ్రిగారు అన్నారు

నేను కూడా అన్నాడు తమ్ముడు

మరియు నేను అంది చెల్లెలు.

భయంతో అందరూ ఒకరి ముఖం చూసుకుంటూ కూర్చున్నారు. గీత రంధితో ఉండటం ఆశ్చర్యం కాదు. ఆమె ఫ్రెండ్సు ఆమెను సాంబరులోని ఉప్పు గురించి హేళణ చేసి యుండవచ్చు!

‘’మీరంతా అలా ఎందుకు చేశారు? అమ్మనా ఒక్కతికే గదా చెప్పంది’’ అని ఏడ్చింది గీత.

ఓహో ప్రియమైన గీత, నీకు ఏది చేయమని చెప్పినా మరిచిపోతవు గదా అని, ఈసారి కూడా మరిచిపోతావని, అనుకొని… అందరు విచారం వ్యక్తపరిచారు.

ఇప్పుడు తల్లి గీతను దగ్గరకు తీసుకని కన్నీరు తుడిచి నీవు ఏదైనా నాల్గు సార్లు జ్ఞాపకం చేయండి మరిచిపోగలవని ఇట్లు జరిగింది. ఇక ముందు జాగ్రతగా వుంటానని వాగ్ధానం చెయ్యి. మేమంతా నీవు నీ పనులు సక్రమంగా చేయగలవని నమ్ముతాము.

గీత ముక్కు చీదుకని, సరేనని తల ఊపింది. అటు తరువాత తమ తమ పనులు చాలా జాగ్రతగా చేసుకుంటుండేది. ఎంతో సదిరి చెప్పాక తన ఫ్రెండ్సు తన ఇంటికి ఒక నాడు లంచ్ కు వచ్చారు. తల్లి చేసిన రుచికరమైన సాంబరుతో లంచ్ బాగా ఆరగించి, ఇంత రుచికరమైన సాంబరు అన్నం ఎన్నడు తినలేదని ఒప్పుకున్నారు. అందరూ బాగా ఆనందించారు.

రచయిత రెండు మాటలు

మా నాయనమ్మ క్రిష్ణ, అందరు కిష్టక్క అని పిలిచేవారు. ఆమె చాలా తెలివయినది మరియు చాలా దయగలది. ఆమె కథలు గొప్పగా చెప్పేది కూడా ఆమె మాకు ఎప్పుడూ నీతులు చెప్పేది కాదు. కాని జీవిత విలువలను కథల రూపంలో చెప్పేది. మేము చిన్నపుడు చాలా ఫ్రీగ కుటుంబంలోని తోటి అమ్మాయిలతో మరియు తాతయ్య, నాయనమ్మలతో ఉత్తర కర్నాటకలోని హడావిడి లేని నగరం షిగాన్ (Shiggaon), లో ఉంటిమి. ఏదైన మేమందరం సంతోషంగా పంచుకునేవారము.  మా అందరి కలయికకు మా నాయనమ్మే మూలం (Binding force). నాయనమ్మ చెప్పిన కథల ప్రభావం నా మీద ఇప్పటికి ఉంది. ఏవో చిన్న చిన్న మార్పులతో ఈ కథల పుస్తకం వ్రాశాను. కానీ చాలావరకు వాటి ప్రభావమే.

ఎప్పుడైతే నా మనుమరాలు క్రిష్న పుట్టిందో ఆమె నన్ను అమ్మమ్మ స్థాయికి లేపింది. నేను అన్నీటికన్న కథల విలువ ఎక్కువని గ్రహించాను. అవి పిల్లల విజ్ఞానం పెంపుదలలో ఎంతో సహాయపడుతాయి. అందుకే ఈ పుస్తకం.

ఈ కథలు పిల్లలు, తల్లిదండ్రులు, తాతయ్య, నాయనమ్మలు మూడుతరాలవారు ఒకరితో ఒకరు ప్రేమతో కలిసి ఉండేందుకు దోహదపడుతాయి.

పెంగ్విన్ బుక్స్ ఇండియా నా పుస్తకాల ప్రచురణకు ఉత్సాహం చూపుతున్నందుకు ధన్యవాదాలు. నేను సుదేశ్నా షోం ఘోష్ కు ధన్యవాదాలు తెలియపరుస్తున్నాను. ఆయన నాకు గత పదేండ్లలో కథలు రాయడంలో ఎడిటర్ గాక మంచి మిత్రుడయినాడు.

సుధామూర్తి

బెంగళూరు

మనిషికి బాల్యం పునాది వంటిది. పిల్లలు కదా వారికి ఏమి తెలుసు అని అనుకోవడం పొరపాటు. వారి పరిశీలన , అవగాహన లోతుగా ఉంటుంది. బాల్యం లో ఏర్పడిన అభిప్రాయాలు, అభిరుచులు, మనిషి వయసుతో పాటు పరిణతి చెందుతుంటాయి. అందుకే వారికి చిన్న వయసులోనే అంటే మూడేళ్ళ వయసు లోపే ఏది , మంచి , ఏది చెడు అనేది చెబుతుండాలి. ఆ వయసులోనే వారి అభిరుచులు ఏమిటో తెలుసుకోవచ్చు . ఈ దిశగా పెద్దలు పిల్లలను అవగాహన చేసుకుని వారి అభిరుచులకు అనుగుణంగా ప్రణాళికలను రూపొందించాలి. అంతే కాకుండా. సాంకేతిక పరిజ్ఞానం అభివృద్ధి చెందుతున్న క్రమం లో పిల్లల మానసిక ఎదుగుదల కూడా పెరిగింది. వారు ఎంత వేగంగా ఆలోచిస్తున్నారు గమనించి వారికి అన్ని ఏర్పాట్లు చేయాలి.
అదే విధముగా రచయితలూ కూడా తమ రచనల్లో మార్పులు తీసుకు రావాలి. బాల్యం లోనే సృజన అమోఘంగా ఉంటుంది. దాన్ని పదును పెట్టడానికి పెద్ద్లు కృషి చేయాలి . కానీ మీరు అనుకున్నది వారు చేయాలి. మీరు చెప్పింది వారు వినాలి అనే ధోరణి ఉంటే వారు రెంటికి చెడ్డ రేవడిగా మారి పోతారు. వారి ఆలోచనలు మారుతున్న కాల పరిస్థితులను అవగాహన చేసుకుని పెద్దలు కూడా తమ రచనల్లో మార్పులు చేసుకోవాలి. ఇప్పుడు చందమామ , బాల మిత్ర కథలు కాదు ఈ తరానికి తగిన రచనలు చేయాలి. ప్రపంచ బాలలతో పోటీ పడి ఎదగాలంటే బాల సాహితీ వేత్తలతో పాటు ప్రభుత్వాలు, సమాజ ఆలోచనల్లో తగిన మార్పు రావలసి వుంది.
ఇలా పెద్దల్లో మార్పు వస్తే భావితరానికి బంగారు బాట వేసిన వారమవుతాము.
ప్రతి ఏటా ఉపాధ్యాయులకు , రచయితలకు కార్యశాలలు ఏర్పాటు చేయాలి. సమాజ ఆలోచనా విధానాలు కూడా మారాలి. మారుతున్న కాలం తో  పాటు మనుషులు కూడా మారాలి. ఆ మేరకు పిల్లల ఆలోచనలకు అనుగుణంగా అవగాహన పెంపొందించడానికి ప్రయత్నాలు ప్రారంభించాలి ,  మొక్కు బడి ఆలోచనల నుంచి బయట పడాలి. రచనలు చేయడం ఒక్కటే సరిపోదు , మీరు రాసేది ఎందరు చదువుతున్నారు , ఎంతమందికి ఉపయోగ పడుతుంది ఆలోచించాలి. లేకుంటే మీ లక్ష్యం నెరవేరనట్టే .