కవితలు

ఒక నిన్న మన మధ్య గడిచిపోయింది/
అక్కడ నువ్వుంటివి/
నేనూ ఉంటిని/
ఆ నిన్న నేడూ వచ్చింది/
నువూ ఉన్నావు/
నీతో నేనూ, మనతో మన వారూనూ…/
ఈ నేడు రేపూ వస్తుంది/
బహుశా నేనుండక పోవచ్చు/
నువున్నా…
మన వాళ్ళల్లో ఎందరుంటారో…?ఎందరెల్లి పోతారో…?/
ఇక ఎల్లుండికి/ ఎవరి స్థితులు, గతులు, పరిస్థితులూ
ఏమో…? ఏమిటో…?/
శతాబ్దం బ్రతికి
ఎవరికీ ఏమీ కాకుండా పోయేవారు…/
దశాబ్దాలు బ్రతికీ
ఎందరెందరికో ఏమేమో అయ్యేవారు/
ఎందరో కదరా…?/
నిన్నడుగుతున్నా /
సిరాజ్ నీ లెక్కేమిటీ…???.
*****

ఆ.వె : శ్రీ సరస్వతి ఇల సింగార రూపమ్ము
వాసర స్థలి నది వాసమాయె
వ్యాస మునులు నిలుప వాసికెక్కెనుగా
పద్యమాయె నీకు పసిడి అందె         1

పశువు వెంట వెళ్లు పసివాడి చూసిన
పలక లేదు బతుకు పలక పలిగె
బాలలకు చదువు బహు బంగారమాయెనా
పద్యమాయె నీకు పసిడి అందె          2

నన్నయ మరి  తిక్కన ఎర్రన పోతన
కవుల కలము వెలసి కరుణ గాంచి
నట్లు నను కరుణించు నవ్య రీతిగ కళలు పొంగ
పద్యమాయె నీకు పసిడి అందె            3

వేదవాణి వినగ వెలసె రాయి ఒకటి
వాసరందు చిత్ర వాద్యముగను
రాయి కూడ గట్టి రాగ విధము నేర్వ
పద్యమాయె నీకు పసిడి అందె                4

గంగ అన్ననేమి గోదావరి అన్న
నేమి విద్యరూప నదియె చూడ
ఊరు ఊరు చదువు ఊరునట్లు పద్యమాయె నీకు పసిడి అందె                5

— కందాళై రాఘవాచార్య
8790593638

మరీ దూరం కాని దగ్గరలో పరుచుకున్న

ఆకుపచ్చ పుప్పొడి దాకా వెళ్ళాను
తీరా చూస్తే అది జొన్న చేను, మొన్న మొన్న మొలకెత్తింది

పసిపిల్లల్లాంటి మొక్కలు, ఒంటి నిండా మెత్తని చూపులు
చిట్టి ఆకులు నాజూకైన చేతులు, ఉత్సాహపు వుయ్యాలలు

ఆ పక్క నిల్చున్న పెద్ద చెట్టూ, ఇటు నేనూ
చేనునే చూస్తున్నాం  కానీ
నా కన్న చెట్టే చేనుకు చేరువ అనుకుంటా-

చేనునానుకున్న రహదారిమీద
వడివడిగా వాహనాల్లో  వెళ్తున్న కళ్ళలోకి
ఈ చేను మొత్తంగా ఎట్లా చేరుతుంది
కనుక వాళ్ళ ఇళ్లకు దీని సోయగం చేరదు

తానే  ఈ చేనుకు చోటిచ్చానని
నేల ఇక్కడ  ఏ హోర్డింగూ పెట్టుకోలేదు
తానే దున్ని విత్తానని చెప్పడానికి
రైతు ఇక్కడ ఏ ఫలకాన్నీ పెట్టి పోలేదు

తొలిసారి కాదేమో నేను ఈ చేనును దర్శించడం!
ఏ పూర్వ జన్మలోనో  నేనేమో చేను, ఇది మనిషి కాబోలు
మా ఇరువురి సంభాషణ అప్పుడు మొదలై
ఇప్పటికీ  కొనసాగుతున్నట్లున్నది

రైతు పాదముద్రలతో చేను పావనమైంది
అతని రోజూ తన నీడను ఇక్కడ వదిలి వెళ్తాడనుకుంటాను
దానితో మిళితమై ఈ మొక్కల నీడలు చిక్కబడ్డాయి

ఆ  సంగమ ఛాయల్తో  నా నీడ కలిసిపోయిన ఈ క్షణాలు
నా దేహమ్మీద కురుస్తున్న దయాపూరిత దీవెనలు!

1 — సరిగమ పరిమళము నెరిగి
సరిసరి నటనలకు తగిన
సరసత పెంచెన్
నిరతము సుస్వర మధురిమ
పరిపరి విధముల పంచిన
బాలున్ దలతున్

2 — గళమున మధు స్వరాళిని
గలిగి చిలికి నవరసాల
కమ్మగ నొలికెన్
ఇలలో పాడుత-తీయగ
ఎలమిని నేర్పిన మెలపులు
యేపుగ మెరిసెన్
3 — మరిమరి ముసిముసి నగవుల
సరి జేయుచును దొసగులను
సౌమ్యత దిద్దెన్
అర విరిసిన సరిగమలను
పసి గళముల పరచినట్టి
బాలున్ దలతున్
4 — సరిగమ పదనిస గమ్యము
నెరుగుచు సుగీత నినదము
నిటు నటు తేల్చెన్
సురుచిర మృదుపద సంపద
మెరుపుల రస భావఝరి
దుమికి భువి తరలెన్

5 — సరిసరి పదముల గలగల
ఝరి సరి గతులను గళమున
జలజల రాల్చెన్
పరిపరి విధముల జనములు
మరిమరి మురిసిరి యెదలను
మరతురె బాలున్
———-×——–

ఇప్పుడంతా తవ్వకాలు
జరుగుతున్నాయి
లోలోకి-లోలోతుల్లోకి

యోగం క్షేమం
కనుక్కుంటున్నారు
జ్ఞాపకాల చిత్తర్వులని
మనసు తెరపై వెతికి వెతికి
అతికించుకుంటున్నారు

మారుతున్న ప్రాధాన్యాలు
అవసరార్థ మిత్రుత్వాలు
వెలిసిపోతున్న ప్రేమలు
మనసు నింపని స్నేహాలతో
ఎవరి వలయాల్లో వారు
నిమిషాల ముళ్ళపై పరిగెడుతూ….

ఉప్పెనలై విరుచుకుపడుతున్న విద్వేషాలు
పొగలు గక్కుతున్న ప్రపంచం
మనిషి చుట్టూ హింస
మరెంత రక్తపాతం
ఇంకెంతో నిర్దయ
ఈ భూమి పైని
ఏ పుణ్యజలాలతో శుభ్రపడతాయో
తెలియని ….
ఎడతెగని యుద్ధాలు

కరాళకాలపు కుదుపుకు
ప్రాణాలు క్షణాల్లో వాయులీనమై
బంధాలు అకస్మాత్ నిష్క్రమణలై
సప్తవర్ణాల జీవితం
ఒకే దు:ఖవర్ణంగా మారిపోయి
నిర్వేదపు పెను నిశ్శబ్దం
ఫెటిల్మని పేలిన
ఈ కాలాన….

మరపు మడతల్లో మడిచి
ఉపేక్షించిన అపేక్షలను
ఆర్తిగా తిరగదోడుకుంటున్నారు
మరణం పిదప మనతో
వచ్చేదేమిటన్న ఎరుకతో

దయగా మన్నించి
దరి చేర్చుకోవడంతో
మానవజీవితాల్లో కొంతైనా
కొత్తదారులు వెలుగుతున్నాయి
మనిషి మనిషికి మధ్య

దశాబ్దాలుగా వాడి చుట్టూ వుంటూనే
వాణ్ని తప్పించుకు తిరుగుతున్నాను

నా వోడేనని తెలుస్తున్నా, పోవోయ్ అంటూ
దారి మార్చి తిరుగుతున్నా
అయినా వాడు నాలో
ఎక్కడో తిష్ట వేసుకు కూర్చున్నాడు

అకస్మాత్తుగా ఒక రోజు
నా దేహం పై కత్తి పడింది
శరీరం తో పాటు మనసూ గాయ పడింది

వాడు లేచి గాయాల్ని తడిమాడు
కళ్ళల్లోకి చూసి కన్నీటి పర్యంతమయ్యాడు

హృదయం లోకి దూరి
బాధలకు మలాం రాసాడు

నా చేయందుకుని అక్షరమై
తెల్ల కాగితం పై వాలాడు

వేదనంతా దూదిపింజై
గాల్లోకి ఎగిరింది

ఇన్నేళ్ళూ నేను తప్పించుకు తిరిగినా
ఇవ్వాళ తప్పించుకోలేని స్థితికితెచ్చాడు

అవును
ఈ కవిగాడూ నేనూ కవలలం

అమ్మ గర్భం లోంచి ఒకేసారి పుట్టాం

అక్షరాలమై కలవడానికి ఇన్నేళ్ళు పట్టింది

నేరం నాదా…కవి దా….

చోద్యం ! శిక్షలు ఎంతో సరలమై
నేరస్థుడి దోషాలు మాఘవేసినట్లే ఉంటాయి
ముఖం పై ఏ మాత్రం భయం సెగ ఉండదు
రిమాండులు కోర్టులు చెరసాలలూ
కీచకులకు సేదగా ఒయసిస్సులేనేమో
శిక్షా కాలంలోనూ గుడ్లు మాంసం తింటూ
అత్తవారిల్లు వైభవంగా గోవా ఊటిలాగే జైల్లా !!

శిక్షలు ఎంత సుఖమో !
శిక్షా స్మృతులు రాసేవారికి
ఆడ పడుచులున్నారా ??
శోధనగా మా ఆవేదనా ప్రకరణము

అల్లా ! మీ దేశాలలోని శిక్షలే శిక్షలు
అమ్మాయిల పై చేయి వేయడానికి
మరణ భయంతో వెనుకంజ వేసి
అక్కడికక్కడే పక్షవాతం వచ్చి పడిపోతారు
ఖబరస్తాన్ వాడి అడ్రస్

అసలు న్యాయంగా
వీధి వీధికి ఉరితాడు వేలాడుతూ
మదన కామరాజులకు అనగొండ దృశ్యం కావాలి
తల్లులు తమ  కొడుకు పెరుగుతుంటే
గల్లీలోని ఉరితాడును
చూపుడు వేలితో ముక్కు సూటిగా చూపించి
గుణ పాఠాలు చెప్పాలి  మరి మరీ
వాడికి భవిష్యత్తు దర్శనంగా !!

పగలైతేనేం అర్ధరాత్రి ఐతేనేం
సిక్కు వీరుల్లా మా అమ్మాయిలు
ఎక్కడైనా ఖడ్గాలు ధరించిన
వైనమే వైభవమే కావాలి మరి
స్వీయ చరిత్రకు స్వీయ రక్షణ

తల్లులూ ! వంటింట్లో రుచికరంగా
పరాటాలు చేయడమే కాదు
చేతి వాటంగా కరాటే చేయాల్సిందే
దెబ్బకు సీసా మత్తు దిగి
శాశ్వతంగా మగ పుట్వడిని మరువాల్సిందే

ఇక అమ్మాయి అంటే ఆయుధ పాణిగా
మనకెంతో నిర్భయం నిమ్మలం

వేలు పట్టుకుని నీతో నేను నడవాలని
నీ గొప్పతనం తెలిసినప్పటి నుంచీ కోరిక
అదేమిటో అసహనమో
ఆధిపత్యమో
ఇలా విదిలించుకుని అలా
గోడకు వేలాడే క్యాలెండర్
చెట్టువై
ఒడిసిపట్టుకుందామనుకున్న
రోజుల ఆకుల్ని విదిలిస్తూ వదిలేస్తూ
నవ్వుతూ
ఏమీ తెలియనట్టుగా వెళ్ళిపోతావు..

నేననుకుంటాను..
నీతో నేను ఆగకుండా నడిచి
జయించిన విజయాలేవో గతం సంచిలో
అపురూపంగా దాచుకుని
మురుద్దామనీ..

చేయి ఎప్పుడు వదుల్తావో తెలీదు
ఓ బద్దక నేస్తం నాతో ముచ్చటించినప్పుడో
ఓ నిర్లక్ష్యం నన్ను నీడలా వెంటాడి లోబరుచుకున్నప్పుడో…

కనీసం ఓ హెచ్చరిక అలారమైనా మోగించకుండా
నన్ను మోసగించి వెళుతూ ఉంటావని ఉక్రోషంతో..

అంతరంగం ముందు నిన్ను నిలదీయిస్తే
ప్రభాత కిరణాల సాక్షిగా
నిశీధి వెలిగే చుక్కల ముందు
చిత్రంగా నన్నే దోషిని చేస్తావు…

నాకంటూ ఓ రోజు రాకపోతుందా
ఏకాగ్రతతో నిన్నే ధ్యానిస్తే
ఏమరుపాటుగా నైనా నిన్ను వదలకుండా ఉంటే…

ఏదో ఒకటి సాధించి
రాలిపోయే రోజుపై చెరగని సంతకమొకటి చేయకపోతానా
నీవిచ్చిన ఈ తరపు కానుకనై మిగలక పోతానా..
కాలమా!…అప్పుడు నువ్వే
నా జయంతినో వర్ధంతినో
కొందరికైనా గుర్తొచ్చేలా చేస్తావు..
నీపై నాకా నమ్మకం ఉంది