ఓ ముసలి వాసిల్‌ తన వలలో ఏమి పడిందో చూద్దామని సముద్ర ఒడ్డుకు వెళ్ళాడు. ఎప్పుడైతే అతను తన వలను పరిచిండో, దాంట్ల ఒక బంగారు చేపను చూసాడు, దాన్ని పట్టుకున్న వెంటనే ఆ చేప అంది, ఒకవేళ నీవు నన్ను మరల సముద్రములో వదిలిపెడితే నీ కోరికలన్ని తీరుస్తాను అని. ముసలి వాసిల్‌ కొద్దిసేపు ఆలోచించి అన్నాడు, చాలా మంచిది, నీవు సముద్రములోకి వెళ్ళు. కాని ఏమి వరం కోరుకోవాలో నాకు తెలియడం లేదు. అందుకు నేను ఇంటికి వెళ్ళి నా భార్యను అడగాలి. అతను ఇంటికి వెళ్లి భార్యతో జరిగినదంతా చెప్పిండు. ఆ ముసలి ఆడది అతడ్ని బాగా తిట్టింది. వెంటనే వెళ్ళి నేను వేసుకోవడానికి మంచి కొత్త బట్టలు అడుగమంది. నా వద్ద కేవలం చిరిగిపోయిన పాత బ్లౌజు మాత్రమే ఉంది. ఆ ముసలతను కొత్త బట్టలతో ఇల్లు చేరాడో వెంటనే తిరిగి పంపిస్తూ తనను బంగారు బండిలో ఎక్కించి తిప్పు, ఎందుకనగా ఇంతకుముందు ఎన్నడూ బండిలో ఎక్కలేదు. కాని అది కూడా ఆమెకు తృప్తినివ్వలేదు.
ఇప్పుడు ఆమె సముద్రపు ఒడ్డున ఒక అందమైన మేడ కావాలని కోరింది, దాని చుట్టు విశాలమైన అందమైన తోటలు, చాలామంది నౌకర్లు ఉండాలని అంది. కాని అది కూడా ఆమెకు తృప్తినివ్వలేదు. చివరకు ఆమెకు విచిత్రమైన భావన కలిగింది. ఆ బంగారు చేప వచ్చి ఆమెకు సేవ చేయాలని తలచింది. ఆ చేప ఇది విని వెంటనే ఆగ్రహించి ఇచ్చిన బహుమతులన్ని తిరిగి తీసేసుకుంది. ఆ ముసలామె తన పాడుబడిన గుడిసె ముందు, తన పాత చిరిగిపోయిన బ్లౌజు వేసుకొని వలను బాగు చేసుకుంటూ మరల నిలబడింది. ఇప్పుడు నీవు మొదట ఎక్కడ ఉన్నావో అక్కడనే ఉన్నావు.
ఒకవేళ నీవు అతిగా కోరాలని ప్రయత్నిస్తే, చివరకు నీవు ఏమి లేకుండా మిగిలిపోతావు.
”అతి ఆశ కొంపకు చేటు”
