పేగులు చుట్టే నొప్పిని భరించి
పొత్తిళ్లలో నిండుగా నింపుకున్న
ఆనంద జోల..
మృత్యువును సైతం ఆహ్వానిస్తూ,
మరో ఊపిరిని
మట్టిమీద నిలపడానికి
సిద్ధపడే మమకారం ..
ఆకలిని మరచిపోయి,
స్వచ్ఛమైన పాలధారలతో
పెదవులపై తడి మెరుపులు
దిద్దిన అనురాగం…
ఇప్పుడు…
అనుభవాల రాపిడికి నలిగి,
జవసత్వాలు నీరయి
ముడుతలుగా మిగిలిన దేహం..
కడవరకు తోడుంటానన్న
ప్రమాణం కల్లయి,
బాధ్యతలకు ఎరగా మారి
సాలెగూడుకు చిక్కింది..
కుంగిన రెక్కలను మొదలంటా విరిచి
ఇనుపపాదాలకింద నలిపి
వెళ్లిపోయిన పెంచుకున్న భ్రమ..
బతుకును బలవంతంగా సాగదీస్తూ
కాలుని పిలుపుకై కళ్ళు నిలిపి
ఆత్మవిశ్వాసపు త్రాసులో
బరువుగా తూగుతూ
చిరునవ్వు చిత్రంగా..ఆమె..
అరుణ ధూళిపాళ.
