ఇంటి వాడి కోపము ఇంగిలీకమోలె
భగ్గుమంటే సంతు సదురుకున్నట్టు…
ఆకలై కాలు చేయి;పెయ్యి కదలనట్టు… కాలమసలు కదలడమే లేదు!
పేదవాని ఆలోచనోలె! పగలు సెగలు
తెగుత లేదు ముడిపడుతులేదు!
ఉద్దెరకు సామానియ్యడని తెలిసీ
దుకాణానికి పోయినట్టు-
ఉత్తరానికి తిరిగే సూర్యుడేమో!
చేతగానోణి కోపమోలె
రోజురోజుకు ఎండ మండిపోయె!
సగటు ఆడదాని నిట్టూర్పు వలె,
వేడి గాడ్పులు వీయబట్టె!
చెప్పులు లేని కాళ్ళకు
ఇసుక సెగలై తాకె!
అప్పులున్నోడికి అరువు పుట్టనట్టు…దప్పి తీర్చుకొన…
బావులు -చెరువులెండిపోయె! చెలిమెలే కరువాయె
బాటసారులొచ్చి నీడకని ఆగంగ-
పుకడుకొచ్చే నీళ్లు- పుడిసెడుకు
పిరము చేసి అమ్మబట్టె!అంగడోడు!
చెట్టు – చేను చెలుకలెండిపోయె!
అధికారి ముందు నౌకరోలె
మాడ మంట పుట్టి-నోట మాట రాక పాయె!
నాలుగు తలలోడికి – నెగులెందుకో?
మింట మంట పెట్టి- నీళ్ళు మసలబెట్టి,
కర్వరిమీద…కుమ్మరించె!
ఆలిమీద మగడు అరచినట్టు,
అడవి మీద అంగారాలే ఆరబోసె!
అమ్మ-అయ్య పంచాయితీ పెట్టుకుంటే
పోరగాండ్లు బొంతల -దూరినట్టు;
పుట్టల్ల మంట బుట్టంగ -పాములన్ని పొదల దూరిపోయె!
ఇంటోడి కోపం ఇంగిలీకమోలె
భగ్గుమంటే – సంతు సదురుకున్నట్టు..
ప్రకృతి అంత వాడిపోయి ముడుచుకొనె!
ఇది అది అని చెప్ప నలవి కాదు!
గ్రీష్మ తాపమింతింత కాదయా!
రంగరాజుపద్మజ.
