మిస్టరు గ్యాస్‌ కోయినె ఎలా పాఠశాలను ఆవిష్కరించాడు

గ్యాస్‌ కోయినేకు ఐదుగురు పిల్లలు. వాస్తవంగా పిల్లలేనని గ్యాస్‌ కోయినే అనేవాడు. చాలావరకు ఐదు పిల్ల మొసళ్ళ వలె ఉన్నారు. ఆమె అన్నది నిజమే. ఆ ఐదుగురు ఉదయం నుండి రాత్రి వరకు కోట్లాడుతూ తలలు పడిపోయేంత అరుపులు అరుస్తూ తగిలించుకున్న దెబ్బలు చూపించేందుకు కన్నీరుతో ఒకరి తరువాత ఒకరు ఇల్లు చేరేవారు. చేతులీడ్చుకుంటూ గ్యాస్‌ కోయినె భార్య ఇలా అయితే మేము ఉండలేము అన్నది. నాకు ఒక్కక్షణం శాంతి దొరకడం లేదు. నేను త్వరలో నా బలహీనమైన నరాలు కోల్పోతాను. మిస్టర్‌ గ్యాస్‌ కోయినె ఆమె అన్నది అంగీకరించాడు. అది ఆమె బాధను ఎప్పటికన్న ఎక్కువ చేసింది. తల ఊపుకుంటూ కూర్చోకు. ఏదో ఒకటి చెయ్యి అని అతని మీద అరిచింది. కానీ అతను ఏమి చేయాలో తోచక, ఏదో ఒకటి చేయాలని ఆలోచించాలి. ఎందుకంటే పిల్లల అల్లరి, గులిగే భార్యను భరించలేకపోయాడు.

ఆ రోజు అతను పిల్లలులేని మిత్రుడిని కలవడం జరిగింది. అతను ఏదో ఉద్యోగం కోసం చూస్తున్నాడు. వెంటనే, గ్యాస్‌ కోయినేకు ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ఆ టౌన్‌ లో ఒక ప్రత్యేకమైన ఇల్లు కట్టించి, దాంట్లో కనీసం ఒక సగం రోజు ఊరి వారి పిల్లలను ఉంచి, తన మిత్రుడు వాళ్ళను చూసుకుంటూ ఉండొచ్చు కదా? వాళ్లకు చిరాకు కలగకుండా తన మిత్రుడు వాళ్ళకు ఏదో ఒకటి బోధించ వచ్చు గదా. చదివించడం, రాయించడం, లెక్కలు చేయించడం చేయవచ్చు కదా. అది ఆ పిల్లలకు చాలా ఉపయోగకరం కూడా. ఆ రకంగా అదే మొదటి పాఠశాలగా ఆరంభించారు. ఆ టౌన్‌ పిల్లలకు మొదటి ఉపాధ్యాయుడు దొరికాడు. ఉపాధ్యాయుని తల త్వరలోనే నెరిసిపోయింది. ప్రత్యేకంగా ఆ ఐదుగురు గ్యాస్‌ కోయినె దయ్యాలవంటి పిల్లల అల్లరితో.