ఎన్నాళ్ళైంది వాన
వానాకాలం పొడవునా కురిసి
నేల దాహం నీ దాహం తీరేదాకా కురువు
మీ ప్రేమ పరిపూర్ణత సాధించే దిశగా
పరుగు పరుగున వచ్చి
చెరువు కట్ట రాతి ని ముద్దాడాలని
ప్రవాహ పరువం తహ తహ
సంద్రమెరుగని పల్లె పడుచు
రాతి ని తాకి కట్ట మీద పడే జల్లు లో తడిసి
పరవశించే
ఎప్పుడెప్పుడు దూకుదామని
ఆతృతలో వాగు
అలుగు రాళ్ళ లెక్కెట్టుకుంటూ
ఒంట్లు నేర్చుకుంటుంది
అలుగు పారితే నమ్మకం తో
కోసే యాట కోసం మైసమ్మ
కళ్ళల్లో వత్తులు వేసుకుని
ఎదురు చూస్తుంది
మోట బొక్కెన లో
నాన బోసిన వడ్లు మొలకెత్తి
ఎప్పుడు అలుకుతావని రైతుని
మడి దున్నమని అడుగుతున్నాయి
ముసురు లో
జారుతున్న కట్ట తోవ మీద
విన్యాసాలు చేస్తూ
కొక్కెరలు తల మీంచి కింది దాకా వేసుకుని
బడి బాట పడుతున్న పిల్లలు
ఎదురెక్కే చేపల కోసం
ఎర గాలాలతో వాగొడ్డున
సోపతి గాళ్ళు ముచ్చట్ల మురిపాల్లో
మంచు ముత్యమెరుగని మర్రి
ఆకాశాన్నంటిన తాటాకు కొసన
రాలనా వద్దా అని ఆలోచిస్తున్న వాన బిందువును
ఒడిసిపట్టుకుందామని నిరీక్షణ లో మర్రి ఆకు
కలిసి పెరిగిన
వేప రావి సహజీవనం లో
రాలే చినుకులు కొత్త దనాన్ని
సృష్టిస్తున్నాయి
మోదుగు పువ్వుపై
రాలిన చుక్క ఎరుపు రంగు పులుముకుని
తంగేడు పూల జత కలిసి
కొత్త సంధ్య కోసం దారి పరుస్తున్నాయి