శిధిలమైన మట్టిగోడలు ఇల్లు
ఆశలు కోరికలు లుప్తమైన కళ్లు
తుట్టెలుగట్టిన
పిట్టగూడోలే బిరుసెక్కిన కురుల మొగం
అపుడపుడవుతుంది ఆమె ఆగం
నిరుత్సాహంతో కృంగి వంగిననడుము దేహం
నింగిని ఆసాంతం చూట్టం ఒక సందేహం
వాలుగా చూస్తుంది
పుడమికి అభిముఖమై అడుగేస్తుంది
విధి వింతగా రాశాక
భర్త కనుమూశాక
సుఖం ఎండమావి
దుఃఖమయగుండె ఒక ఆరని దుబాయ్ చమురుబావి
మోసాలు మోహాలు
కలలు కలతలు ఎరుగని ఎద
అమాయకపు అఙ్ఞానం
తెల్సీతెలియనితనం కధ ఆమె
రోడ్డువార మైలురాళ్లలాగా
కష్టాలు కన్నీళ్లు స్వాగతం చెబుతుంటే
ఆకులు రాల్చిన చెట్టులాగా
గ్రీష్మం కాల్చిన కొండలాగా
నిల్చుంది మౌనంగా జీవితంలో
కాస్తంత మాతృత్వం
కాస్తంత బంధుత్వం సివా ఏమీ తెలియని వెర్రిమాలోకం ఆమె
ఏ ఆశాపాశాలకు
ఏ ఆరాటపోరాటాలకు తావీయని ఆమె
చిల్లిగవ్వలేని
చింతించ పనిలేని
ప్రపంచం గురించి ఊసేలేని
ఒక వింతమాలోకం ఆమె
మన హడావిడి అలజడికి ఆమడదూరం
మన ఆధునిక వలముడికి బహుదూరం ఆమె
వసంతం ముంగిట శిశిరం
శప్తమయజీవిత విపంచిక శోక స్వరం ఆమె.