అనువాద సాహిత్యం

గ్యాస్‌ కోయినేకు ఐదుగురు పిల్లలు. వాస్తవంగా పిల్లలేనని గ్యాస్‌ కోయినే అనేవాడు. చాలావరకు ఐదు పిల్ల మొసళ్ళ వలె ఉన్నారు. ఆమె అన్నది నిజమే. ఆ ఐదుగురు ఉదయం నుండి రాత్రి వరకు కోట్లాడుతూ తలలు పడిపోయేంత అరుపులు అరుస్తూ తగిలించుకున్న దెబ్బలు చూపించేందుకు కన్నీరుతో ఒకరి తరువాత ఒకరు ఇల్లు చేరేవారు. చేతులీడ్చుకుంటూ గ్యాస్‌ కోయినె భార్య ఇలా అయితే మేము ఉండలేము అన్నది. నాకు ఒక్కక్షణం శాంతి దొరకడం లేదు. నేను త్వరలో నా బలహీనమైన నరాలు కోల్పోతాను. మిస్టర్‌ గ్యాస్‌ కోయినె ఆమె అన్నది అంగీకరించాడు. అది ఆమె బాధను ఎప్పటికన్న ఎక్కువ చేసింది. తల ఊపుకుంటూ కూర్చోకు. ఏదో ఒకటి చెయ్యి అని అతని మీద అరిచింది. కానీ అతను ఏమి చేయాలో తోచక, ఏదో ఒకటి చేయాలని ఆలోచించాలి. ఎందుకంటే పిల్లల అల్లరి, గులిగే భార్యను భరించలేకపోయాడు.

ఆ రోజు అతను పిల్లలులేని మిత్రుడిని కలవడం జరిగింది. అతను ఏదో ఉద్యోగం కోసం చూస్తున్నాడు. వెంటనే, గ్యాస్‌ కోయినేకు ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ఆ టౌన్‌ లో ఒక ప్రత్యేకమైన ఇల్లు కట్టించి, దాంట్లో కనీసం ఒక సగం రోజు ఊరి వారి పిల్లలను ఉంచి, తన మిత్రుడు వాళ్ళను చూసుకుంటూ ఉండొచ్చు కదా? వాళ్లకు చిరాకు కలగకుండా తన మిత్రుడు వాళ్ళకు ఏదో ఒకటి బోధించ వచ్చు గదా. చదివించడం, రాయించడం, లెక్కలు చేయించడం చేయవచ్చు కదా. అది ఆ పిల్లలకు చాలా ఉపయోగకరం కూడా. ఆ రకంగా అదే మొదటి పాఠశాలగా ఆరంభించారు. ఆ టౌన్‌ పిల్లలకు మొదటి ఉపాధ్యాయుడు దొరికాడు. ఉపాధ్యాయుని తల త్వరలోనే నెరిసిపోయింది. ప్రత్యేకంగా ఆ ఐదుగురు గ్యాస్‌ కోయినె దయ్యాలవంటి పిల్లల అల్లరితో.

వేన్‌ రైట్సు అనే అతనికి ఒక కోళ్ళగుంపుతో పాటు ఒక హాట్‌ స్టర్‌ అనే పుంజు మరియు గ్లోవర్సు అనే అతనికి కోళ్ళ గుంపుతో పాటు గర్వం కల ఒక పుంజు వుండెను. కోళ్ళు తిరిగే రెండు జాగల మధ్య ఒక పెద్ద చెత్తకుప్ప వున్నది. చాలాకాలం వరకు రెండు పుంజులకు ఆ చెత్తకుప్ప గురించి ఏమీ తెలియలేదు. కానీ అవి వాటి పెట్టలను దూరం దూరం తీసుకపోయినావో ఒకరోజు ఆ రెండు చెత్తకుప్పపైన కలవడం జరిగింది. ఆ రెండు ఒక దాని ముందు రెండవది కోపంగా ముక్కు ముందరికి అంటూ రెక్కలు ఆడించాయి. ఆ పెట్టలు వాని యజమానులు ఎట్లు సదురుకుంటారో ఎదిరి చూసాయి. ఈ చెత్తకుప్ప వేన్‌ రైట్సుకు చాలాకాలం నుండి చెందియున్నదని హాట్‌ స్టర్‌ గట్టిగా అంది. మేము ఇక్కడ మేత మేయుటకు అర్హులం అంది. కానీ గర్వం కలది తిప్పికొట్టింది. అది శుద్ధ అబద్ధం. ఆ చెత్తకుప్ప గ్లోవర్సుకు చెందినదని, ఇది మాది అని గట్టిగా అంది. చాపమొహం దానా ఇది మాది అని అరిచింది హాట్‌ స్టర్‌. ‘ఇది మాది, బలిసిన తలదానా!’ అని ప్రౌడ్‌ కోంచ్‌ నోరు మూయించింది. ఒకవేళ నీ గుంపును వెంటనే, ఇక్కడినుండి తీసుకపోకపోతే కోపంగ హాట్‌ స్టర్‌ నీ కంటి గుడ్లు పీకేస్తా నంది. నీ గుంపును ఇక్కడినుండి వెంటనే తీసుకపోకపోతే నీ రెక్కలను పీకేస్తాను మరియు నీవు మొండి శరీరంతో నడవగలవు అని ప్రౌడ్‌ కోంచ్‌ నోరు మూయించింది. ఈ తీరుగ అవి నోటికి వచ్చినట్లు ఒకదాని మీద ఒకటి అవమాకరమైన తిట్లు మరియు భయంకరమైన బెదిరింపులు చేసుకున్నాయి. ఇది ఒక గంట తరువాత మరో గంట సాగింది. ఈ రెండు పుంజులు అలసిపోయి చుట్టూ చూశాయి. అప్పుడు అక్కడ చెత్తకుప్ప మొదట్లో వేన్‌ రైట్సు మరియు గ్లోవర్ల పెట్టలు పక్కపక్కనే కలిసి గింజలు సంతోషంగా ఏరుకుని తింటున్నాయి. అప్పుడు ఆ పుంజులు సిగ్గుపడి తలలు వంచుకొని అక్కడినుండి ఇంటివైపు వెళ్ళాయి. వాటిలో ఎవరు గెలిచారో, ఎవరు ఓడారో తెలుసుకోండి.

”కలిసి ఉంటే కలదు సుఖం”.

హిల్దా అనే యువ వయసులో ఉన్న అమ్మాయి, అంత తెలివైనది కాదు. ఇంకా దానికితోడు అత్యాశాపరురాలు. ఒకరోజు తన మేనత్త తన ఇంటికి రమ్మని ఆహ్వానించింది. తన వద్ద నీకోసం వివాహ డ్రెస్సు ఉంది. అదేగాక ఇంకో అదనపు డ్రెస్సు కూడా నీకే ఇవ్వాలనుకుంటున్నాను. నేను రెండు పెట్టెల్లో ఒక్కో వస్తువు పెట్టాను. దానిలో ఏదో ఒకటి నీవు ఎంచుకోవాలి. మొదటి పెట్టెలో ఈకలతో చేసిన బహుమతి. రెండవ దానిలో లోహంతో చేసినది. ఒకటి ఖరీదయినది, రెండవది కాదు. తూకంలో రెండూ ఒకేలా ఉంటాయి. జాగ్రత్తగా విచారించు నీకు ఏది కావాలో. అది నిర్ణయించేందుకు హిల్దాకు ఎక్కువ సమయం పట్టలేదు. ఆమెకు ఈకల కన్న లోహము విలువైనదని మరియు బరువైనదని కూడా ఆమె నిర్ణయించుకుంది. ఎక్కువ విచారించకుండా ఆమె రెండవ పెట్టెను ముట్టుకుంది. ఆమె మేనత్త రెండు పెట్టెల మూతలు తెరిచింది. ఒకదానిలో ఏ పెండ్లికొడుకైనా ఇష్టపడే మెత్తని ఈకలు ఉన్నాయి. రెండవ దానిలో ఒక పాత రంద్రాలు పడిన చారు గిన్నె ఉన్నది. హిల్దా తొందరపడ్డది మరియు అప్పటినుండి కొద్దిగా ఎక్కువగా జాగ్రత్త పడటం చేస్తుంది. ఆమె వివాహం జరిగాక ఆమె మేనత్త ఎలాగూ ఆ మెత్తని దిండు ఆమెకే ఇచ్చింది.
ఏ పనికైనా తొందరపడటం మంచిది కాదు.

ఒకరోజు ఉదయం ఒక అమాయకపు పిల్లి ఒక ఇంట్లో వంట సామాను గది ముందర ఒక ఎలుకను పట్టుకుంది. పిల్లి తన పెద్ద పంజాలో దాన్ని పట్టుకున్నప్పుడు ఎలుక అంది ”నీవు నన్ను తినే ముందు నన్ను నా తిండి తిననీయవా?” అని. ముఖ్యమైన విషయం, అమాయకపు పిల్లి తన పండ్లు చూపుతూ అదా నా తిండి అంది. నేను ఎంత అందంగా ఉన్నానో చూడలేవా? అని ఎలుక పలికింది. ఇంత అందమైన ప్రాణిని చంపేయడం దారుణం కాదా? ఆ పిల్లి తన చేజిక్కిన ఆహారాన్ని కిందా, మీదా చూచి అది చాలా అందంగా ఉందనుకుంది. ఆ ఎలుక అమాయకపు పిల్లిని ఇష్టపడుతున్నట్లు నటించింది కూడా. మోసపూరితంగా అది మనిద్దరం ఒకే సైజులో లేకపోవడం ఎంత దారుణం అంది. మనిద్దరం ఒకే సైజులో ఉంటే చాలా బాగుంటుందని ఆ ప్రయత్నం మొదలు పెట్టుమని ఎలుక, పిల్లికి సలహా ఇచ్చింది.

అప్పటి నుండి ఎలుక వెనుక గదిలో ఒక మెత్తని దిండుపై హాయిగా కూర్చుండిపోయింది. ఆ అమాయకపు పిల్లి ఎలుకకు తినేందుకు ఎన్నో మంచి మంచి తినుబండారాలు తెచ్చి ఇస్తూ పోయింది. ఆ పిల్లి సన్నబడేందుకు తిండి బాగా తగ్గించింది. చివరకు తిండి తక్కువై పిల్లి అనారోగ్యం పాలయ్యింది, బాగా బక్కచిక్కింది. అందువలన ఎలుకే స్వయంగా వెళ్ళి ఆహారం సంపాదించుకొని తింటూ బాగా లావై తినే వస్తువుల గది తలుపుకింది బొరియలో ఇరుక్కుపోయింది. అప్పుడు ఇంటి యజమానురాలు దాన్ని పట్టుకుని బోన్లో వేసింది. ఎప్పుడైతే పిల్లి కొంత బాగైందో బోన్లో ఉన్నదాన్ని చూసేందుకు వచ్చింది. పుస్సీ, నన్ను దయతో బయటికి తీయవా అని ఎలుక బ్రతిమాలింది. నువ్వు బోన్లో వున్నందుకు, అదృష్టవంతురాలివనుకో అని కోపంగా అంది పిల్లి. నీవు బాగా బలిసావు, నేను బాగా చిక్కిపోయాను. నీవు ఒకవేళ బయట ఉంటే తప్పకుండా నిన్ను మింగేసేదాన్ని.

రాజు వాలెన్‌ టైన్‌ తన శవయాత్ర ఎలా ఉంటుందో తెలుసుకోవాలని ఎప్పుడూ ఆలోచిస్తుండే వాడు. వాస్తవానికి అతనికి చనిపోవాలని లేదు, కానీ ప్రజలు ఎలా దుఃఖిస్తారో తెలుసుకోవాలని ఆశ పడుతున్నాడు. అతను వాస్తవంగా చనిపోయాక ఏమి జరుగుతుందో తను ఏమీ చూడలేనని గ్రహించాడు. ఒకవేళ నేను చనిపోతే ప్రజలు ఎలా దుఃఖిస్తారో తెలుసుకోవాలంటే నేను బ్రతికుండగానే నా శవయాత్రను ఏర్పాటు చేయాలి. అందుకు అతను చనిపోయినట్లు ప్రకటించాడు. సిటీ మొత్తం ప్రజలు నల్ల జెండాలు పట్టుకొని, వెయ్యి నల్ల జెండాలు దారి పొడుగునా ఏర్పాటు చేయాలని, తనకు శవపేటికలో పడుకో బెట్టాలని ఆజ్ఞాపించాడు. అది ఎవరు తెలుసుకోకుండా తను మాత్రమే ప్రజలు బాధపడటం చూడాలని అనుకున్నాడు.
అది కేవలం ముఖ్యమంత్రికే చెప్పి శవయాత్ర తీయుటకు ఆదేశించాడు. శవయాత్ర మొదలయ్యింది. కానీ ఇది ఏమిటి? వాలెన్‌ టైన్‌ చనిపోతే ఒక్క చుక్క కన్నీరు కూడా, ఏమాత్రం బాధ కూడా ప్రజల్లో చూడలేదు. ప్రజలు వారివారి దినచర్యల గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు. శవం వెంట నడిచేవారు, దారి ప్రక్కన నిలబడ్డవారు కూడా. ప్రజలు ఎన్నోసార్లు వీడు పోవడం మంచిదయింది, పీడ విరగడయిందని అనుకోవడం విన్నాడు రాజు. వచ్చేవాడు ఇంతకన్న చెడ్డవాడు కాకూడదని ఊహించసాగారు. ఇంతకన్న చెడ్డవాడు ఉండడు. వీరితో ఇంకా కొందరు కలిశారు. శవపేటికలో పడి వుండి తడి చెమటల్లో మునిగిపోయాడు రాజు. కాబట్టి అతను ఈ ప్రపంచాన్ని బాధలో ఉంచి మరణించ దలచలేదు. దానికి వ్యతిరేకంగా తన ప్రజలు తను చనిపోతేనే సంతోషిస్తారని ఎప్పుడైతే అతను ఇది గ్రహించాడో వాలెన్‌ టైన్‌ వాస్తవంగా చనిపోవాలని అనుకున్నాడు.
రాజు వాలెన్‌ టైన్‌ ఎంతో విచారపడినప్పటికీ శవ పేటికలో మరణించలేదు. మొదట్లో అతనికి చాలా కోపం వచ్చింది. తనను దూషించిన వారందరినీ చంపించాలనుకున్నాడు. కానీ అప్పుడు రాజ్యంలో పనులు చేసేవారు ఉండరు కదా! అతను ఆలోచించే కొద్ది అతనే చెడ్డవాడని తెలుసుకుని మారాలను కున్నాడు. అప్పుడు ముఖ్యమంత్రితో తను మంచిగా పరిపాలించడం మొదటినుండి నేర్చుకోవాలని చెప్పాడు. కానీ ఎలా? అది చాలా సులభం, నవ్వాడు ముఖ్యమంత్రి. మీరు చేయవలసింది మారు వేషంలో ఆ ప్రజల్లోకి వెళ్ళండి, వారితో కలిసి పని చేయండి, వారు అనేది వినండి. అప్పుడు మీకు తెలుస్తుంది. వాళ్ళకు ఏది ఇష్టమో, ఏది అయిష్టమో? రాజు ఏమి తప్పు చేసేవాడో వారు చెప్పినది మరిచిపోనట్లయితే నీవు తిరిగి వచ్చాక చాలా తెలివిగా పరిపాలించగలవు. వారు నన్ను గుర్తించకపోతే ఎలా? అని రాజు అడిగాడు. మీరు విచారించకండి! వారు ఎల్లప్పుడు మీ కిరీటం, మీ మెత్తని పొడుగాటి కోటును మాత్రమే చూశారు. మీ ముఖాన్ని ఎప్పుడు జ్ఞాపకం ఉంచుకోలేరు అని ముఖ్యమంత్రి నమ్మ బలికాడు. కానీ ఈ మధ్యన ఎవరు పాలిస్తారు? అని రాజు అడిగాడు. రాజు లేకుండా దేశం ఉండలేదు కదా! ఓహో, అవును అది సాధ్యమే, ముఖ్యమంత్రి హేళనగా నవ్వాడు. ఇదో సమస్యా అని. మీరు వచ్చేంతవరకు ప్రజల విచారం (దుఃఖం) ప్రకటిస్తాను. ఒకవేళ ఏమైనా నిర్ణయించవలసి వస్తే నేను ఎప్పుడూ చిన్న శబ్దం చేసి మిమ్మల్ని అడుగుతాను. అందుకు వాలెన్‌ టైన్‌ అంగీకరించి, పాలించడం నేర్చుకోవడానికి వెళ్ళాడు.

ఒకానొకప్పుడు ఓ ముగ్గురు అన్నదమ్ములు ఉండేవాళ్ళు. వాళ్లు మంచి పెయింటర్లు. వాళ్లలో ఒకతను మంచి మనిషి బొమ్మలు వేసేవాడు. రెండవతను వాటికి మంచి ముఖాలు చేసేవాడు. మూడవ తమ ఆ బొమ్మల్లో ని ఇళ్ళూ , చెట్లు అందంగా పెయింట్ చేసేవాడు. అలా వాళ్ళు ముగ్గురూ కలిసి పెయింట్ చేసిన పటాలు చాలా అందంగా ఉండేవి. ఎంతో మంది ఆ పటాలను చూసి సంతోషంతో కొనుక్కొని వెళ్లేవారు. దాంతో ఆ సోదరులు తృప్తిగా ఉంటుండేవాళ్ళు.

కానీ కొన్నాళ్ల తర్వాత పెద్దతను తను వేస్తున్న మనిషి బొమ్మలు చాలా అందంగా ఉండడం వల్లనే ఈ పటాలన్నీ అమ్ముడుపోతున్నాయి అనుకుంటూ…
“నేను అనవసరంగా నాకు వచ్చే డబ్బులు ఇద్దరు సోదరులకు ఇస్తున్నాను కదా ! కాబట్టి నేను వేరుగా బొమ్మలు వేసి పెయింటింగ్ లను తయారు చేయడం మంచిది’ అనుకొని అలా మొదలుపెట్టాడు.
రెండవతను ఆ బొమ్మలకు తను పెయింట్ చేసిన అందమైన ముఖాల వల్లనే పెయింటింగ్స్ అందంగా ఉండి అవన్నీ బాగా అమ్ముడుపోతున్నాయనుకొంటూ,
” నేను ఒక గొప్ప పెయింటర్ను !నాకు అర్థం అవడం లేదు…. నేను ఇద్దరు సోదరులకు ఎందుకు డబ్బు ఇస్తున్నానో !! ఇప్పటినుండి నేనే స్వయంగా ముఖాలు పెయింట్ చేస్తే సరి. ముఖాలు మనిషిలోని భావాలను తెలిపేవి. ఆ పెయింటింగ్ లకు మంచి గిరాకీ ఉంటుంది” అనుకొని తను విడిగా పెయింటింగ్ వేయడం మొదలుపెట్టాడు.
ఇక మూడవ తను కూడా తను పెయింటింగ్ చేసే ఇల్లు చెట్లు ఉండడంతోనే ఆ పెయింటింగ్ లకు సంపూర్ణత వచ్చి ఎంతో అందంగా ఉంటున్నాయి, ఆదర్శనీయంగా ఉంటున్నాయి, దాని వల్లనే ఎక్కువగా అమ్ముడుపోతున్నాయని అనుకొని, తను విడిగా ఇల్లు చెట్లు వేస్తూ పెయింటింగులు వేయడం మొదలుపెట్టాడు.” తన గొప్పతనానికి వచ్చే డబ్బు అనవసరంగా ఇద్దరు సోదరులకు ఇవ్వడం మూర్ఖత్వం” అని అనుకున్నాడు
ఇలా విడివిడిగా ఉన్న పెయింటింగ్ లను చూసి ఎవ్వరు ఇష్టపడక కొనేవాళ్లు రాలేదు. ఇట్లా ముగ్గురు అన్నదమ్ములు విడివిడిగా ఉండి అసంపూర్ణమైన పెయింటింగులను వేయడం వల్ల రాబడి లేక ముగ్గురికీ ఇల్లు గడవడమే ఇబ్బంది అయిపోయింది .
కొన్నాళ్ల తర్వాత ఈ పద్ధతి ఏమీ బాగోలేదు ముగ్గురం కలిసే ముందు లాగే ఒక్క పెయింటింగ్ లో ముగ్గురి నైపుణ్యత చూపించడమే మంచిదని నిర్ణయానికి వచ్చారు. అప్పటినుండి మళ్లీ వాళ్ల పెయింటింగులు బాగా అమ్ముడుపోవడం మొదలై రాబడి పెరిగింది.
అప్పుడు వాళ్లకు అర్థమైంది కలిసి ఉంటే కలదు సుఖం అని,
United we stand, divided we fall అని!!

⁠గ్యాస్ కోయిన్ కు ఐదుగురు పిల్లలు. అతని భార్య అంటుండేది…” వీళ్లు ఆశ్చర్యం కలిగించే ఒక రకమైన మొసలి లాంటి జంతువులు” అని. ఆమె చెప్పేది వాస్తవమే.( కథల్లో ఆశ్చర్యానికి ఈ మొసలి పేరు వాడుతుంటారు).
ఈ ఐదుగురు పిల్లలు
ఉదయం నుండి చాలా రాత్రి వరకు బయట కీచులాడుతూ, కొట్లాడుతూ, బొడుపులు గాయాలు చేసుకొని తల్లికి చూపించేందుకు ఒకరి తరువాత ఒకరు ఏడ్చుకుంటూ ఇల్లు చేరుతుంటారు. ఈ విషయం గురించి తల్లి చేతులు జాడించుకుంటూ ,” తనకు ఒక్క క్షణం కూడా ప్రశాంతత లేకుండా చేస్తున్నారు ఈ దురుసు పిల్లలు త్వరలోనే నా తల నరాలు చిట్లిపోవడంలో సందేహం లేదు ” అని అనేది.
ఆమె అన్నదంతా వాస్తవమే అని ఆమె భర్త అంగీకరించాడు. ఆ అంగీకారం ఆమెకు మనసుకు ఎప్పటికన్నా ఎక్కువ బాధ కలిగించింది.
” అలా కూర్చొని తల ఊపకుండా బయటికి వెళ్లి ఏదైనా ఉపాయం చెయ్యి” అంది చికాకుగా.
ఇంట్లో పిల్లల అల్లరి, భార్య గులుగుడు భరించలేక భర్త ఏదైనా చేయాలనుకుని బయటికి వెళ్ళాడు.
ఆరోజు ఆయన అనుకోకుండా ఒక మిత్రుని కలుస్తాడు. పాపం ఆ మిత్రునికి పిల్లలు లేరు, ఉద్యోగం లేదు. ఆయన ఉద్యోగ వేటలో తిరుగుతున్నాడు. అతన్ని చూడగానే గ్యాస్ కోయిన్ మనసుకు ఒక ఆలోచన తట్టింది.
“ఒక ప్రత్యేకమైన బిల్డింగ్ కట్టించి గ్రామస్తుల పిల్లలందరిని కనీసం సగం రోజైనా దాంట్లో కూర్చోబెట్టి తన మిత్రుడిని అక్కడ పిల్లలను జాగ్రత్తగా చూసుకునేందుకు ఎందుకు ఏర్పాటు చేయకూడదు? పిల్లలు విసుగు చెందకుండా నా మిత్రుడు వాళ్లకు ఏదో బోధించవచ్చు. మధ్య మధ్యన చదివించడం, రాయించడం , సంగీతం బోధించడం చేయవచ్చు. అది పిల్లలకు చాలా ఉపయోగకరం అవుతుంది కూడా ! ” అనుకున్నాడు. ఆ తీరుగా అదే ప్రథమ పాఠశాల గా మొదలైంది. ఆ టౌన్ పిల్లలకు అతనే ప్రథమ ఉపాధ్యాయుడు అయినాడు. అందరికీ పిల్లలతో సమస్య లేకుండ అయింది. కానీ గ్యాస్నోయన్ ఐదుగురు చిచ్చర పిడుగులను అదుపులో ఉంచడంతో ఆ ఉపాధ్యాయుని తల త్వరలోనే నెరిసిపోయింది.
ఈ విధంగా మొదటి పాఠశాల అనే విశాల భావం గ్యాస్ కోయిన్ తెలుసుకున్నాడు. ( How Mr.Gascoyne invited school?
Internet కొత్త విషయాలను ఆవిష్కరిస్తుంది.)

మూలం : వారాల ఆనంద్

న దహలీజ్ ఘర్కె సామ్నే
న పీఛే పిచ్వాడే మే

న చార్ దివారోంకో నీవ్
దేఖాతో న ఊపర్ ఛత్ మేరా

కిసీకో న బరోసా

ఘర్ మే న హవా

హైతో సిర్ఫ్ వైఫై

సబ్ అపనే అపనే కమ్రేమే

ఘూమ్ రహీహై ఆశాయే

భడక్ రహీ హై ఇఛ్ఛాయేఁ

సన్నాట ఛా జాతా హై సబ్ మే

శబ్దోఁ నే ఫాంసీ కర్లియా హై దివారోంపే

బజ్ రహే హై అలార్మ్ కి తరహ్ సెల్ ఫోనేఁ

అభివాదన్ వాట్స్ప్ మే

చమక్ రహే హై పోస్టే ఇన్టాగ్రామ్ మే

నాచ్ తే రహతే హై యూ ట్యూబ్ ఓర్ ఓటిటి

గుసా ఆయా హై షహర్ మేరే ఘర్ మే

ఆతే ఆతే దునియాఁకో అపనీ ముట్టీమే జకడ్ కర్ లాకే ఘర్ కే ఆంగన్ మే డేర్ దాలే హై

మైనే డర్తే హువే మేరేహి ఘర్ మే పరాయా పన్ క ఛఠాయి బిచాకే ఛుప్ కర్ హాత్ పాఁవ్ బాంద్ కే బైఠా హూఁ ఏక్ కోనే మే

There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep Sea, and music in its roar:
I love not Man the less, but Nature more.
– Lord Byron

దట్టమైన అడవిలో సంతోషముంది
నిర్జనతీరం మీద తన్మయత్వముంది
అగాధమైన అంబుధి దగ్గరికి ఎవరూ రాకపోయినా
అక్కడ సాంగత్యం తాలూకు శాంతి ఉంది
సముద్రపు హోరులో సంగీతం కూడా ఉంది
మనుషుల పట్ల నాకున్న ప్రేమ స్వల్పమైంది కాదు
కానీ, ప్రకృతిమీద మరింతగా మరులుగొన్నాను నేను

ఛందోబద్ధమైన పద్యాలు (తేటగీతులు) గా…
సాంద్ర విపినములోనుండు సంతసమ్ము
పారవశ్యము గలదొంటి తీరమునను
జనులు లేనట్టి లోతైన జలధి చెంత
సాహచర్యము యొసగెడి శాంతి గలదు

అంతియే కాదు ఆమూలమరసి చూడ
దాని హోరులో నున్నది గానలహరి
నరులపై నాదు ప్రేమలో కొరత లేదు
కాని ప్రకృతిపై నున్నది గాఢరక్తి

(Lord Byron రాసిన Childe Harold’s Pilgrimage అనే కవితలోని ఒక స్టాంజాకు అనువాదం)

అల్లెన్ అనే వడ్ల గిర్నీ యజమానికి విలియం అనే ఒక కుమారుడు పుట్టాడు. కొడుకు చంటివాడుగా తొట్లెలో ఉన్నప్పటినుండి చూస్తూ తన ఏకైక వారసుడని సంతోష పడుతుండేవాడు. నువ్వు పెద్ద పెరిగాక మిల్లు యజమానివి అవుతావు నావలనే. నేను మా తండ్రి దగ్గర నుండి ఈ వృత్తిని తీసుకొన్నాను.వడ్లు పట్టే గిర్నీ వృత్తి వాళ్ళం అయ్యాము అని అనుకుంటుండేవాడు.
అల్లెన్ చాలా కాలం నుండి గిన్నివాడని పిలువబడుతుండేవాడు.కానీ విలియం కర్ర పనిని ఇష్టపడేవాడు. అప్పటినుండి ఎప్పుడూ ఒక కత్తి పట్టుకొని కర్రను చెక్కడం ఇష్టపడేవాడు అతను పెరిగాక కర్ర పని తప్ప వేరే ఏదీ చేయనని అనేవాడు. అతని తండ్రి అలా అయితే ఇంటి నుండి వెళ్లగొడతానని భయపెట్టేవాడు. ఆ మాట ప్రభావం పడినప్పుడు ఎన్నో రకాలుగా ఆశపెట్టాడు అయినా ఆ బుజ్జగింపులు పనిచేయలేదు అప్పుడు తండ్రి మన వృత్తి మారిపోతుందని కొడుకును బాగా తిట్టాడు. తండ్రిని మెప్పించే కన్నా తను ఇష్టపడిన వడ్రంగి వృత్తినే అవలంబించాడు విలియం.అతని మాట విననందుకు గిర్నీ నుండి కొడుకును తీసివేశాడు. నువ్వు అన్నీ బయట ప్రపంచంలో నేర్చుకుంటావు అని బాగా దుర్భాషలాడాడు. విలియం బయటికి వెళ్లాడు తన గ్రామంలో కార్పెంటర్ పని వంటివి బయట కూడా దొరుకుతుందని తను తన కత్తితో బయటికి వెళ్లిపోయాడు.
ఆ రోజు నుండి అల్లెన్ ముందు లాగా పని చేసే శక్తి క్రమంగా కోల్పోయాడు. వెంటనే అతను పని చేసి సంపాదించి దాచవలసిన అవసరం కూడా లేదనుకున్నాడు. అందువల్ల మిల్లు పనిపై శ్రద్ధ తగ్గించేశాడు.దానివల్ల మిల్లు కు ధాన్యం తెచ్చేవాళ్ళు తగ్గిపోయారు ఇంతే కాకుండా ఆ మిల్లుకు కొంత దూరంలో ఇంకో మంచి మిల్లుకు వెళ్లిపోయేవారు అల్లెన్ తాగుడుకు కూడా అలవాటు పడ్డాడు.అందుకే మిల్లు అధ్వాన్నమైపోయింది.
అప్పటినుండి అల్లెన్ చేతకాకుండా అయిపోయినాడు.అతడు దేశమంతా తిరిగాడు. కానీ ఎక్కడా ఏ పని దొరకలేదు. అతని గుడ్డ సంచి ఎప్పుడు ఖాళీయే! అంతే కాదు, అతని చేత కర్ర బిచ్చగాని చేత కర్రలా అయింది. దయగల వారు పెట్టినప్పుడు మాత్రమే తినగలిగేవాడు.అలా అతని జీవితం దుర్భరమైంది. తిరిగి తిరిగి అతను రాష్ట్ర రాజధాని చేరాడు ,ఏదైనా పని దొరుకుతుందోనని! చివరకు ఒక పెద్ద కర్ర పని చేసే కొట్టు ముందుకు చేరాడు.
ఆ కర్ర మిల్లు దగ్గర చాలామంది పనివాళ్ళు పని నేర్చుకునే వాళ్ళు ఉన్నారు. అందమైన వస్తువులు కర్రతో చేసినవి అక్కడ కనిపించాయి. వాటికి మంచి గిరాకీ కూడా ఉన్నది .అక్కడ వ్యాపారం మూడు పూలు ఆరు కాయలుగా ఉన్నది.
అక్కడి యజమాని ఈ ముసలతని చూశాడు.ఇతడు ఓ ముద్ద అన్నానికి నేల ఊడుస్తానని అంటూ కన్నీరు పెట్టుకొని తన రెండు చేతులను ముందుకు చాచాడు. “నాన్నా నన్ను గుర్తు పట్టలేదా మీరు,?”అని తన చేతులు బోర్లా ముందుకు చాపాడు.
“మీరు ఇక్కడ, మీ ఇంటి ముందు ఉన్నారు” అన్నాడు .అప్పుడు ఆ ముసలి వాడు అల్లెన్ తన కొడుకు ముందే ఉన్నానని గ్రహించాడు.
” నా మీద కోపం లేదా విలియం” అని అడిగాడు .”నా ఇంటి నుండి నిన్ను వెళ్ళగొట్ట లేదా ?
“అదంతా చాలా కాలం క్రితం “అని కొడుకు జవాబు ఇచ్చాడు. “కానీ నన్ను మీరు క్షమించాలి కూడా! నాకు తెలిసింది ‘మనిషి తనకు ఇష్టమైన పనే చేయాలి.అప్పుడే అతను ఆ పనిలో రాణించగలడు’. అన్నాడు విలియం.
” కానీ నేను ఇక్కడ ఏమి పని చేయాలి?” అని‌ ముసలి తండ్రైన అల్లెన్ రంధి గా అడిగాడు.
“మీకు చాలా పని ఉంది.” అని ఆ కార్పెంటర్, అల్లెన్ కొడుకు విలియం అంటూ,” నాకు ముగ్గురు కొడుకులు.అంటే మీకు ముగ్గురు మనుమలు. బహుశా వారిలో ఒకడిని మీరు మిల్లర్ను చేయవచ్చు”.