బాల‌సాహిత్యం

3. చిలుకమ్మ అందం

ఒక అడవిలో మేడిచెట్టు కొమ్మపై క చిలుక గోరింక కాపురమున్నాయి. అనుకోకుండా చిలుక అనారోగ్యానికి గురైంది. చిలుక మేతకు వెళ్ళలేకపోయింది. గోరింకనే బయటకు వెళ్లి చిలుకకు తగినంత మేత తెచ్చేది. ఇంకా గోరింక చిలుకకు ఎన్నో సపర్యలు చేసింది. కొన్ని రోజులకు చిలుక కోలుకుంది.

ఒకరోజు చిలుక గోరింక తీరిగ్గా కూర్చొని మాట్లాడుకుంటున్నాయి.  మాటల మధ్యలో గోరింక చిలుకమ్మ నేను నీకు ఎంతో సేవ చేశాను కదా నాకొక బహుమతి ఇవ్వరాదూ అంది. అదేమిటో అడుగు అంది చిలుక. ఏం లేదు నువ్వు పచ్చని రంగులో చాలా అందంగా ఉంటావు కదా. ఒక ఈక ఇవ్వవా అంది గోరింక. అమ్మో ఒక ఈక ఇస్తే నా అందం చెడిపోతుంది.  నేనివ్వను అని చిలుకమ్మ కోపంతో గోరింక మీదకు గయ్యుమని లేచింది. అంతేకాకుండా ఈక అడిగినందుకు నేను నీ దగ్గరుండనని గూటిని విడిచి చిలుక ఎటో ఎగిరిపోయింది. గోరింక ఎంత బ్రతిమాలినా చిలుక వినిపించుకోలేదు.

అట్లా వెళ్తూ వెళ్తూ ఉన్న చిలుకకు ఒక జోష్యం చెప్పుకనేవాడు కనిపించాడు. చిలుక అతని దగ్గరకు వెళ్లి నేను నీకేమైనా ఉపయోగపడాతానేమో నన్ను నీ దగ్గర ఉంచుకోరాదు అనడగింది. అందుకు ఆ జ్యోతిష్కుడు కొంచెం ఆలోచించి సరే నిన్ను నా దగ్గర ఉండనిస్తాను కాని అందుకు పర్యవసానంగా నీ అందమైన ఈక ఒకటి ఇవ్వాలి అన్నాడు. ఆ మాటతో చిర్రెత్తుకొచ్చిన చిలుక కోపంతో అక్కడ నుండి వెళ్లిపోయింది.

అట్లా వెళ్తూ వెళ్తూ ఉన్న చిలుక బాగా అలసిపోయి ఒక చెట్టు కొమ్మపై వాలింది. అదే చెట్టు కొమ్మపై ఒక కోతి కాపురముంటున్నది. ఏం చిలుక గారు ఎటు నుండి ఎటు ప్రయాణిస్తున్నారు? అనడిగింది. చిలుక జరిగిన సంగతంతా చెప్పి ఈక ఇమ్మన్నందుకు తాను అలిగి వచ్చేశానని చెప్పింది. విషయమంతా విన్న కోతి చిలుకను ఓదార్చింది. సరే నువ్వు ఇక నుండి నా దగ్గరే ఉందువుగాని నేను నిన్నేమీ అడగనులే అంది కోతి. ఆ రోజు నుండి చిలుక కోతి హాయిగా కలిసి ఉంటున్నాయి.

ఒకసారి చిలుక ఒక స్వచ్ఛమైన , నిర్మలమైన చెఱువుగట్టుపై ఉన్న వేప చెట్టుకొమ్మపై వాలింది.  అదే చెటు కొమ్మపై ఒక కోతి కాపురముంటున్నది. ఏం చిలుకగారు ఎటు నుండి ఎటు ప్రయాణిస్తున్నారు? అనడగింది. చిలుక జరిగిన సంగతంతా చెప్పి ఈక ఇమ్మన్నందుకు తాను అలిగి వచ్చేశానని చెప్పింది. విషయమంతా విన్న కోతి చిలుకను ఓదార్చింది, సరే నువ్వు ఇక నుండి నా దగ్గరే ఉందువుగాని నేను నిన్నేమీ అడగనులే అంది కోతి. ఆ రోజు నుండి చిలుక కోతి హాయిగా కలిసి ఉంటున్నాయి.

ఒకసారి చిలుక ఒక స్వచ్ఛమైన, నిర్మలమైన చెఱువు గట్టుపై ఉన్న వేప చెట్టుకొమ్మపై వాలింది. చిలుక నీళ్లవైపు చూసి ఆహా నీళ్లు ఎంత నిర్మలంగా ఉన్నాయి అనుకుంటున్నత లోపే ఆ నీళ్లలో వికృతంగా, అసహ్యంగా ఉన్న పక్షి ఒకటి చిలుకకు కనిపించింది. చిలుక ఆశ్చర్యంగానూ, భయంగానూ ఆ పక్షిని తదేకంగా చూడసాగింది. చిలుక రెక్కలు టపటప లాడించింది. ఆ నీళ్లలోని వికృత పక్షి కూడా రెక్కలు టపటప లాడించింది. చిలుక ముక్కును ఇటూ అటూ అంది. ఆ వికృత పక్షి కూడా అట్లాగే ముక్కును ఇటూ అటూ అంది. ఆ వికృత పక్షి చిలుక ఎట్లా చేస్తే అట్లాగే చేస్తుంది.  ఏమీఅర్థంకాని చిలుక కొంచెంసేపు ఆలోచించింది. ఓ! ఇది వేరే పక్షి కాదు తన ప్రతిరూపమే అని అనుకున్న చిలుక నా అందమైన రూపం ఇంకా వికృతఁగా ఎట్లయింది అని బాధపడుతూనే కోతి దగ్గరకు వెళ్లింది. ఆ సమయానికి ఆ చెట్టుపై కోతి లేదు. అక్కడే కోకిలమ్మ, ఒకటి ఉంది. చిలుక ఎంతో మర్యాదతో కోకిలగారు కోతిగారు ఎక్కిడికి వెళ్ళారు? అనడిగింది. ఏమో అలా బయటకు వెళ్లినట్టున్నారు అంది కోకిల.  చిలుక ఏడుస్తూ కొమ్మపై కూచుంది. ఏమైంది, చిలుకగారు విచారంగా ఉన్నారు అంది కోకిల, చిలుకు ఆప్యాయంగా పలుకరిస్తూ. ఏం లేదు, కోకిలగారూ నా అందమైన ఈకలన్నీ ఎలా ఊడిపోయినాయి, నను ఇంత వికృతంగా ఎట్లయినాను అంది చిలుక ఏడుస్తూ. ఓ అదా! చిలుకగారు, మీకు ఒక విషయం చెప్పాలి. మీరు రోజూ నిద్రబోయే సమయానికి మీకేమాత్రం నొప్పి కలుగకుండా రోజుకో ఈక పీక్కుంది కోతి. ఆ ఈకలన్నీ జమజేసి అదిగో పిల్లలు అడుకుంటున్నారో వాళ్ళకమ్మడానికి వెళ్లింది, అని చెప్పింది కోకిల. కోతి చేసిన మోసానికి చిలుకకు కోపం ముంచుకొచ్చింది. కానీ ఏం చేయగలదు. కోతి తనకన్నా బలవంతుడాయే, ఏమీ చేయలేని చిలుక ఎగురుతూ ఎటో వెళ్లిపోయింది.

ఎగురుతూ ఎగురుతూ అలా వెళ్లిన ఒక జంతు ప్రదర్శన శాలకు వెళ్లి అక్కడే ఉన్న యజమాని దగ్గరకు వెళ్లింది. అయ్యా మీ జంతు ప్రదర్శన శాలలో నాకు స్థానమిస్తారా? అనడిగింది. ఏం మొహం పెట్టుకుని అడుగుతున్నావే చిలుకా! నీకు ఈకలే లేవు అందమే లేదు. నిన్ను చూస్తే ఇతర చిలుకలు పొడచి చంపినా చంపుతాయి, వెళ్లు, ఇక్కడి నుంచి అని తరిమికొట్టాడు ఆ జూ యజమాని.  చిలుకకు కళ్లలో నీళ్లు తిరిగాయి. చిలుకకు తన మొదటి నేస్తమయిన గోరువంక గుర్తొచ్చింది. నన్ను గోరువంక ఎంతగా ఆదరించింది, ఎంత సేవలు చేసింది అయినా నేను మూర్ఖంగా ఒక్క ఈక ఇవ్వలేకపోయాను. ఇప్పడు చూడు ఈకల్నీ పోగొట్టుకుని నా గతేమయ్యిందో అని వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. చిలుక పశ్చత్తాపముతో తిరిగి గోరింక వద్దకు వెళ్లింది. అక్కడ గోరింక మరో అందమైన చిలుకతో స్నేహం చేసింది. ఆ రెండు చిలకా గోరింకలు ఎంతో హాయిగా ఉన్నాయి. చిలుకమ్మ గోరింకతో నేను ఇక నుండి నీ దగ్గర ఉండవచ్చా అనడిగింది. క్షమించు చిలుకమ్మా గూటిలో మా ఇద్దరికే చోటుంది, నువ్వేటైనా వెళ్లు అంది గోరింక. చేసేదేమి లేని చిలుక శివుని ధ్యానించుటకై హిమాలయాలకు ఎగిరిపోయింది.

        రంగడు సోమరి.  అతడు  ఏ పనీ పాటా లేకుండా స్నేహితులతో తిరిగేవాడు . అతనికి ఒక్క అవ్వ తప్ప నా అన్న వాళ్లెవరూ  లేరు .  ఆమె వృద్ధురాలు.    ఆమె ” నా మనవడు కష్టపడి వృద్దిలోకి రాకపోతాడా!” అని ఇన్నేళ్లు ఎదురు చూసింది.   కానీ రంగనిలో మార్పు రాలేదు . ఒకరోజు ఆమె ” ఒరేయ్!   ఈ సోమరితనం వదిలిపెట్టరా! కష్టించి పనిచేయడం నేర్చుకో” అని అంది.   అప్పుడు రంగడు “అవ్వా!   నేనేం చేయాలో నీవే చెప్పు” అని అన్నాడు.  అప్పుడు ఆమె ” ఒరేయ్! నీకు ఇష్టమైన పని చేయరా! అది మన కడుపు నింపేదైతే చాలు ” అని అంది.  “సరేలే అవ్వా! నాకు చేపలు పట్టడం అంటే చాలా ఇష్టం .  నేను రేపు చేపలు పట్టడానికి పొరుగూరిలో గల  చెరువుకు వెళతాను” అని అన్నాడు. ఆ అవ్వ ఎంతగానో  సంతోషించింది.   
         మరునాడు  అతడు తన అవ్వ బాధ పడలేక  పొరుగు గ్రామంలోని చెరువుకు తన వలను తీసుకొని చేపలు పట్టడానికి వెళ్ళాడు .  అతడు  చేపలు పట్టడానికి  ఆ వలను నీటిలో  వేశాడు.    అప్పుడు ఆ వల కొంచెం బరువుగా అనిపించి రంగడు ఎంతో సంతోషపడ్డాడు.  కానీ ఆ వలను తీసి చూస్తే  అందులో అన్ని కప్పలు కనిపించాయి.  ” అయ్యో! ఇక్కడ పెద్ద పెద్ద చేపలు ఉన్నాయని ఎవరో చెప్పగా విన్నాను. కానీ నాకు ఒక్క చేప కూడా  వలలో పడలేదు. ఈ  కప్పలను నేను ఏం చేసుకోను” అని వాటిని తీసి తిరిగి నీటిలోకి వదిలి మళ్లీ వలను వేశాడు.   ఈసారి వల ఇంకా బరువుగా అనిపించింది.  అతడు  తన పంట పండిందని అనుకున్నాడు.   కానీ ఈసారి కూడా అతనికి నిరాశనే ఎదురైంది.   అందులో పెద్ద తాబేలు పడింది .  “అయ్యో! ఈ తాబేలును నేను ఏం చేసుకోను “అని దాన్ని కూడా నీటిలోకి వదిలాడు. 
        ఆ  తర్వాత  అతడు ఈసారి తప్పకుండా తనకు పెద్ద చేప పడుతుందనే ఆశతో తన వలను మళ్ళీ నీటిలోకి వేశాడు.   ఈసారి ఆ వల చాలా బరువుగా అనిపించింది. దాన్ని అతి కష్టం మీద లాగాడు .  అందులో ఒక చిన్న మొసలి పిల్ల కనిపించింది .  “అమ్మో !మొసలీ “అని భయపడి రంగడు ఆ వలను మొసలితో సహా  నీటిలోకి వదిలిపెట్టి ఇంటికి పరుగెత్తి జరిగిన విషయం తన అవ్వకు చెప్పాడు.   ఆమె అతడిని ఊరడించి ఉత్సాహపరచి  ” ఒరేయ్! ఆ వల పోతే పోని! మరొక వలను తీసుకొని వెళ్లు. నీ ప్రయత్నం మానకు.  కష్టపడితే తప్పకుండా నీకు  ఫలితం వస్తుంది  చూడు!” అని అంది.
           మరునాడు  రంగడు పట్టువీడకుండా ఎలాగైనా కష్టపడి ఆ పెద్ద చేపను పట్టుకుంటానని తలచాడు.  వెంటనే  పొరుగింటి వారిని మరొక వలను అడిగి తీసుకొని అదే చెరువుకు వెళ్లి  ఆ వలను నీటిలో  వేశాడు . ఈసారి ఆ వలలో  ఒక పెద్ద చేప పడింది .  అక్కడే ఉన్న గ్రామస్థులు అది  చూసి “అబ్బో! నీ పంట పండింది .  మాకు ఎవ్వరికీ  వలలో పడని పెద్ద చేప నీకు పడింది.  ఈ రకం చేప కొరకు చాలా మంది ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఎవ్వరికీ ఇది దొరకలేదు.  నీవు చాలా అదృష్ట వంతుడివి. ఇది  చాలా ఖరీదు చేస్తుంది.   దీన్ని  అంగడిలో అమ్ముకో!” అని అన్నారు.   రంగడు సంతోషించి వెంటనే వెళ్లి ఆ చేపను  అంగడిలో  విక్రయించాడు.   దానికి చాలా డబ్బు వచ్చింది . అతడు తన అవ్వకు ఆ డబ్బును చూపాడు. ఆమె ఎంతో సంతోషించింది.  తర్వాత   అతడు” మా అవ్వ చెప్పినట్లు ఎంతో కష్టపడితేనే  చివరకు ఫలితం దక్కుతుందన్నమాట .  ఎన్నిసార్లు వేసినా నన్ను కరుణించని ఆ పెద్ద చేప ఈసారి మాత్రం నాకు దొరికింది . పట్టుదల ఉంటే సాధించలేనిది అంటూ  ఏమీ లేదు ” అని ఆనాటి నుండి  తన సోమరితనాన్ని వీడి కష్టపడడం నేర్చుకున్నాడు .    అతడు సోమరితనం  వదలిపెట్టినందుకు   అతని  అవ్వ ఎంతగానో సంతోషించింది. 

అడవిలో ఒక గున్నమామిడి చెట్టు ఉన్నది. ఆ చెట్టు చాలా గుబురుగా ఉన్నది. చాలా పక్షులు నివాసం ఉంటున్నాయి. ఒక కోయిల కుటుంబం కూడా నివసిస్తోంది. ఉదయాన్నే కోయిలలు కమ్మగా రాగాలు తీస్తుండేది. మిగతా పక్షులన్నీ చక్కని పాటలు వింటూ పనులు చేసుకునేవి. కోయిలలు అంటే అందరికీ ఎంతో ఇష్టం.
కోయిలలు చాలా మంచివి. ఎవరికి సహాయం కావాలన్నా ముందుండేది. ఎవరికైనా ఆరోగ్యం బాగాలేకపోతే కష్టపడి ఆహారాన్ని తెచ్చిచ్చేవి. వాళ్ళింటి పనులన్నీ చేసి పెట్టేవి.
ఆ చెట్టు మీద ఒక కాకి కుటుంబం కూడా నివసిస్తోంది. చెట్టు మీద అన్ని రకాల పక్షులు గేటెడ్ కమ్యూనిటీ అపార్ట్ మెంట్స్ లాగా రకరకాల భాషలతో కలిసి ఉండేవి.
కోయిలలు ఉదయం లేవగానే అందర్నీ చక్కగా పలకరించేవి. ఎక్కడ కనిపించినా చక్కగా నమస్కారం పెట్టేవి. ఎంతో మర్యాద, మన్నన తెలిసిన కుటుంబమని పేరు పొందాయి. మంచి సంగీత పరిజ్ఞానం గల పక్షులని పేరు తెచ్చుకున్నాయి.
వీటికిలా పేరు రావడం కాకికి అస్సలు నచ్చలేదు. ఎక్కడ చూసినా కోయిల పేరు వినబడడంతో కాకి మనసు రగిలిపోయేది. కోయిల ఏమీ చేయక పోయినప్పటికీ కాకికి కోయిల నచ్చేది కాదు. కోయిల కన్న అద్భుత గాత్రం చూసి వళ్ళంతా కారం రాసుకున్నట్లుగా ఉండేది. కోయిల కాకికి సహాయం చేసి పెట్టినా ఒక్కసారి కూడా థాంక్యూ అనేది కాదు. అయినా కోయిల ఏమీ పట్టించుకునేది కాదు.కాకి సరిగా మాట్లాడకపోయినా కోయిల మాత్రం ఎంతో ప్రేమగా పలకరించేది.
ఒక రోజు సింహం అడవిలో ఆటాపాటా ఏర్పాటు చేద్దామని అనుకున్నది. పాటాలు పాడేవాళ్ళనీ, నాట్యం చేసే వాళ్ళనీ పిలవమని నక్కకు చెప్పింది. నెమలి బాగా నాట్యం చేస్తుందని అందరూ చెప్పటంతో నెమలిని పిలిచింది. అలాగే “పాటలు ఎవరు బాగా పాడుతారు” అని నక్క వెతకసాగింది. అంతలో కాకి కనిపించింది. “మీ చెట్టు మీద చాలా పక్షులుంటాయి. కదా! ఎవరైనా పాటలు పాడతారా అని వాకబు చేసింది. కాకి గతుక్కుమన్నది. కోయిల సంగతి తెలుసా? అనుకున్నది. అయినా సరే చెప్పకూడదనుకుంది. ‘ఎవరూ లేరు’ అన్నది కాకి వెంటనే. సరేలే అని వెళ్లిపోయింది నక్క. హమ్మయ్య కాకి ఊపిరి పీల్చుకుంది. కోయిలకు పేరు రాకుండా చూశానని సంబరపడింది.
అడవిలో కార్యక్రమం అయిపోయింది. కోయిల పాట పాడలేదు. కాకి మనసులో చాలా ఆనందించింది. అందరూ వేడుకల్లో పాల్గొని ఇంటికి తిరిగి వచ్చారు. తను అబద్ధం చెప్పిన విషయం ఎవరికైనా తెలుస్తుందేమోనని కాకి మధన పడుతూ ఉంది. ఎవరికైనా తప్పు చేస్తే మనసులో సంతోషం ఉండదు కదా! అదీకాక ఎవరు తెలుసుకుంటారో అని దిగులు. ఈ దిగులు ఆలోచనల వల్ల కాకి సరిగా తినలేకపోయింది.
కోయిల మాములుగానే ఉన్నది. ఇవన్నీ తెలియవు కదా! కాకి మాత్రం సంతోషంగా ఉండలేకపోతుంది. కాకికి లోపల ఏం జరుగుతుందో తెలియడం లేదు. సరే అనుకుంటూ ఇంటికి వెళ్ళిపోయింది.
అర్దరాత్రికి కాకికి కడుపులో మంట వస్తుందని పించింది. గుండెలో భుజాల్లో నొప్పి పెరుగుతున్నట్లుగా అనిపించి అరుద్దామనుకుంది.నోరు పెగల్లేదు. స్పృహ కోల్పోయింది.
కాకి మరల కళ్ళు తెరిచేసరికి నెమలి గారి వైద్యశాలలో ఉన్నది. పక్కనే భార్య కూతురు ఉన్నారు. వాళ్ళిద్దరూ ఏడుస్తూ నిలబడి ఉన్నారు. నాకేమైంది? అని కాకి అడిగింది. “అంతా బాగానే ఉంది.ఎక్కువగా మాట్లాడకు” అని నెమలి భుజం మీద చెయ్యేసి అన్నది.
తర్వాత కాకి భార్య విషయమంతా చెప్పింది. అర్దరాత్రి కాకి స్పృహ తప్పగానే వైద్యశాలకు తిసుకేల్లడానికి ఎవరూ రాలేదు. కోయిల ముందుకొచ్చి కాకికి ఆసుపత్రికి తీసుకువచ్చింది. అంతేకాక కాకి కుటుంబానికి ధైర్యం చెబుతూ మనోస్థైర్యాన్ని నింపింది. నెమలిని నిద్ర లేపి విషయమంతా వివరించింది.
కాకి మనసు పశ్చాత్తాపంతో నిండిపోయింది. తాను కోయిలకు పేరు రాకుడదని ప్రయత్నించినా కోయిల మాత్రం కాపాడింది. ఛీ నా మనసు ఎంతా ఈర్శగా మారిపోయింది. ఈ ఈర్షను వదిలించుకోవాలి. తన మనసు చేస్తున్న ఘోషను వినకుండా ఇలాగే ఉంటుంది.
వెంటనే కోయిలను క్షమించమని అడిగింది. తను చేసిన తప్పును చెప్పి పశ్చాత్తా పడింది. కోయిల క్షమించేసింది. నీవు చేసిన తప్పు తెలుసికున్నావు. అదే చాలు అని కోయిల నవ్వి ఊరుకున్నది. కాకి కోయిలకు నమస్కరించింది.

      అదొక అడవి .   ఆ అడవికి రాజులేడు.   అప్పుడు మరొక  అడవి నుండి ఒక  చిరుత పులి అక్కడికి  వచ్చింది. అది తన ఇష్టము వచ్చినట్లు జంతువులపై దాడి  చేయ సాగింది .దాని బాధ పడలేక జంతువులన్నీ తప్పించుకొని తిరగసాగాయి. ఆ చిరుత పులి ఆగడాలకు అంతే లేదు.
        ఇలా ఉండగా ఆ జంతువులన్నీ ఈ  చిరుతపులి బాధలు భరించలేక  అవి  కుందేలుతో మొరపెట్టుకున్నాయి. అప్పుడు ఆ  కుందేలు” మీరు నేను చెప్పినట్లు చేయండి. మీ బాధలు నివారణ అవుతాయి” అని వాటికి ఒక ఉపాయం చెప్పింది. అవి సరేనన్నాయి. 
       కుందేలు చిరుతపులి వద్దకు వెళ్లి “ఓ  చిరుతపులి రాజా !నీవు పరిగెత్తి వేటాడే అవసరం లేకుండా  ఆ జంతువులు నీ ముందరే ప్రత్యక్షమయ్యే మంత్రం నా వద్ద ఉంది. ఒక మునీశ్వరుడు ఈ మంత్రాన్ని పఠించగా నేను దానిని విని నేర్చుకున్నాను.   ఇదిగో చూడు “అని తన కళ్ళు మూసుకుని ” టుర్ర్ ర్ర్  కాంజి” అని అంది.  వెంటనే అక్కడ ఒక జింక ప్రత్యక్షమైంది .అప్పుడు చిరుతపులి దానిని వేటాడబోయేంతలో కుందేలు దానిని ఆపి “ఆగండి చిరుత పులిరాజా! ఇంకా కొన్ని జంతువులు కూడా ఇలాగే మీ ముందు ప్రత్యక్ష మవుతాయి.  మీరు దేనిని కోరుకుంటారో  చెప్పండి.  ఆ జంతువు   ఇక్కడ మీ ముందు వెంటనే  ప్రత్యక్షమవుతుంది. చూడండి .  మీకు ఇంకా ఏ జంతువు  కావాలి “అని  అడిగింది .  అప్పుడు చిరుతపులి” కోతి” అని అంది.  వెంటనే కుందేలు ” టుర్ర్ ర్ర్ తికో ”  ”  అని అంది.   వెంటనే ఒక కోతి వాటి ముందు ప్రత్యక్షమైంది.
         తర్వాత చిరుతపులి “అడవి దున్న” అని కోరింది. అప్పుడు కుందేలు ” టుర్ర్ ర్ర్  న్నదువిడఅ  ”  అని అంది .వెంటనే అక్కడ  అడవిదున్న  ప్రత్యక్షమయింది. అలాగే ఎలుగుబంటి, దుప్పి, జిరాఫీ కూడా కుందేలు ఆ మంత్రం చదవగానే  ప్రత్యక్షమైనాయి.  చిరుతపులి సంతోషించి” ఓ కుందేలా! నాకు ఈ మంత్రం చెప్పవా! నేను నిన్ను ఏమీ చేయనులే!” అని అంది.
        అప్పుడు కుందేలు “చిరుతపులి  రాజా! ఈ మంత్రం చాలా మహిమ గలది.  ఇది  పనిచేయాలంటే  మీరు  కొన్ని నియమాలు పాటించాలి.   ఒక నెల రోజుల వరకు మీరు  ఏ జంతువును చంపకూడదు.  అలా చేస్తేనే మీకు ఈ మంత్రం  పనిచేస్తుంది “అని అంది. అందుకు చిరుత పులి  సరేనంది .
            ఇలా నెల రోజులు గడిచాయి.   తర్వాత  ఆ చిరుతపులి ఆ మంత్రాలను చదివింది.  కానీ ఒక్క జంతువు దాని  ముందర నిలువలేదు. ఇదేదో కుందేలు తనను మోసగించిందని దానికి అప్పుడు అర్థమైంది.  వెంటనే అది కోపంతో  కుందేలు కోసం ఎంత వెదికినా  అది కనబడలేదు.  అదే కాదు. ఆ  అడవిలో ఒక్క జంతువు కూడా కనిపించలేదు .
          అవి అన్నీ పక్క అడవికి పారిపోయి మృగరాజు సింహాన్ని శరణు వేడాయి .  వెంటనే ఈ చిరుతపులి ఆ అడవికి కుందేలును వెదకుటకై వెళ్లింది.    ఆ అడవికి వెళ్ళిన చిరుతపులిని సింహం తరిమి తరిమి కొట్టింది.   చివరకు ఆ చిరుతపులి తన అడవికి తిరిగి వచ్చి  అక్కడ ఒక్క జంతువు కూడా  లేకపోవడంతో చేసేది లేక  అది  అక్కడనుండి మరొక కొత్త అడవిని  వెతుక్కుంటూ బయలుదేరింది .
        ఈ సంగతి తెలిసిన జంతువులన్నీ తిరిగి ఆ అడవికి వచ్చి సుఖంగా ఉండసాగాయి. అవి కుందేలుతో ” ఆ మంత్రం ఏమిటి? మాకు కూడా చెప్సవా!” అని అడిగాయి. అప్పుడు కుందేలు నవ్వి ” అయ్యో! అది మంత్రం కానే కాదు. అక్షరాలను తలక్రిందులుగా చేసి అన్నాను. అంతే! ఆ తెలివి తక్కువ చిరుత పులి నమ్మింది ” అని అంది.
        ఆ తర్వాత  అవి తమను కాపాడిన సింహాన్నే తమ అడవికి  రాజుగా ఉండమని కోరాయి .  అందుకు సింహం అంగీకరించి ఈ రెండు అడవుల్లో ఏ జంతువుకు ఆపద వచ్చినా తాను ఆదుకుంటానని హామీ ఇచ్చింది.  కుందేలు తెలివి వల్ల  చిరుతపులి బాధ తొలగి జంతువులన్నీ ఊపిరి పీల్చుకున్నాయి. అందుకే పిల్లలూ! ఆపద వచ్చినప్పుడు ఇతరులకు చెప్పి వారి  సాయాన్ని కోరాలి.

నీతి కథ

ఒక అడవి లో ఒక  జామతోట నోరూరించే చక్కని ఫలాలతో ఎప్పుడూ రకరకాల పక్షులతో సందడిగా ఉండేది. ఆతోటలో అన్ని పక్షులతో పాటు రామచిలుక లు కూడా ఉండేవి. ఆకలి వేసినప్పుడు చెట్టు పండ్లు తింటూ ఏ చీకూచింతా లేకుండా ఉండేవి. తోటలో పండ్లు కోయడానికి వచ్చే తోటపని  వాళ్ళు జామ పండ్లను దగ్గరలో ఉన్న నగరం లో అమ్మితే చాలా గిట్టుబాటు అవుతుంది అంటూ” నగరాన్ని అక్కడి వాతావరణాన్ని గొప్పగా చెప్పుకునే వారు. “

ఆ పక్షుల గుంపు లో ఉన్న సోమూ ,భీమూ అనే రెండు రామచిలుక లు వారి మాటలు విన్నాయి.

వాటికి నగరాన్ని చూడాలని ఆశ కలిగింది.

ఒక రోజు ఆపక్షుల తల్లిదండ్రి పక్షులు మేము అలా బయటకువెళ్ళొస్తాము అని సోము,భీమూ లను “జాగ్రత్తగా ఇంటి దగ్గరే ఉండండి తోట దాటి బయటకు వెళ్ళొద్దని  చెప్పి విహారానికని వెళ్ళాయి.”

వాటికి ఇదే మంచి సమయం అనుకున్నాయి.

“మనం ఈ పనివాళ్ళు వెళ్ళే దిశగా మనమూ వెళ్ళి నగరమంతా చుట్టి వద్దామనుకుని

జామకాయలు తీసుకుని వెళ్ళే వాహనంపై కూర్చుని వెళ్ళాయి.”

*

పెద్దపెద్ద మేడలు, క్షణం తీరిక లేకుండా తిరిగే వాహనాలు, పెద్దపెద్ద సెల్ఫోన్ టవర్లు, ఎక్సిబిషన్ లో తిరిగే చక్రాల వాహనాలు,అన్నీ చిత్రవిచిత్రంగా కనిపించాయివాటికీ.

ఎగురుతూ వెళ్ళి ఒక చెట్టు కొమ్మపై కూర్చుని అన్నీ చూస్తూ ఆస్వాదిస్తూ మైమరచిపోయాయి. కాస్తా చీకటి పడేసమయానికి

సోము, భీముతో ” నాకు ఆకలేస్తుంది భీము …” అంది. నాకు కూడా ఆకలేస్తుంది సోము అని భీమూ అంది, చుట్టూ చూసాయి.

అప్పుడు కానీ వాటికి గుర్తుకు రాలేదు. అవి ప్రయాణం చేసి వచ్చిన వాహనం దరిదాపుల్లో కూడా లేదని …. వాటికి ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు.

కిందికి చూసాయి.

ఆ రెండు పక్షులు కూర్చున్న చెట్టు కింద ఒక వ్యక్తి కూర్చుని ఉన్నాడు.అతని ముందు ఒక  పంజరం దాని ముందు కొన్ని కార్డు లు వేసి ఉంచాడు.

పక్కనే రెండు జామపండ్లు ఉన్నాయి. ఎవరో కొందరు వ్యక్తులు ముందు కూర్చుని ఏవో అడుగుతుంటే పంజరం లోని చిలుక బయటకు వచ్చి కార్డు తీసి లోపలికి వెళ్తుంది. చిలుక తీసిన కార్డులోని విషయం ఆ వ్యక్తి చదివి వాళ్ళకు చెప్తున్నాడు. పరిహారాలు కూడా చెప్పి పాటించమని సలహా ఇస్తున్నాడు.

భీమూ,సోము లు  మాత్రం ఏమీ ఆలోచించకుండా పక్కనున్న జామకాయలు చూసి అవి మనవాళ్ళవే కాబోలు వెళ్ళి తిందాం అని ఎగురుతూ కిందికి వాలాయి.

****

జామకాయ ను కొరుకబోతున్న సోము ను జ్యోతిష్యుడు  ఒడుపుగా పట్టి తన పంజరం లోని ఒక అరలోకి నెట్టాడు.

“ఒక్కసారి గా అతని చేతికి చిక్కిన సోము భయపడిపోయి వణకసాగింది.

బయట ఉన్న భీము ” రక్షించండీ రక్షించండీ” అని అరుస్తుంది.

“దాని భాష అర్థం కావడానికి ఎవరైనా వచ్చి రక్షించడానికి అది తన నివాసం దగ్గర ఉందా…?”మానవారణ్యంలో ఉంది.

ఇక్కడున్నవారందరూ మనుషులు.

లోపలున్న సోము మాత్రం” మిత్రమా ఇతను చిలుక లను బందించి పంజరం లో పెట్టిన జోస్యం చెప్పుకుని బ్రతికేవాడు మనం మోసపోయాం.

నేను వీడికి బందీగా చిక్కి ఇలాగే ఉండవలసిందే అన్నది  ఏడుస్తూ…!!

మనం అమ్మానాన్నలకు చెప్పకుండా వచ్చినందుకు తగిన శాస్తి జరిగింది. అని భీమూ ఏడవసాగింది ఏంచేయాలో పాలుపోలేదు వాటికి.

***

పంజరం లోని మరో చిలుక కల్పించుకుని ” నాపేరు రాము ” నేనుకూడా మీలాగే నామిత్రునితో కలిసి అడవిలో తిరుగుతుంటే ఇతనికి దొరికి పోయాను.

అప్పటినుండి ఈ పంజరం లో నన్ను బంధించి రోజుకు రెండు జామపండ్లు పెట్టి నాతో జాతకం చెప్పిస్తూ  రెండు వేలు సంపాదిస్తున్నాడు.

ఇంట్లో చెప్పకుండా వచ్చి వీడి చెరలో చిక్కాను అంటూ బోరున ఏడ్చింది.

ఇప్పుడు ఏం అనుకున్నా ఏం లాభం ఇంకా మన గతి ఇంతేనా ..!!

అనుకున్నాయి.

వాటికి ఆలోచన రావడం లేదు.

మిత్రమా నీవు భయపడకు నీకు నేనున్నాను ఏదైనా ఉపాయం ఆలోచిస్తాను అంటూ భీము ధైర్యం చెప్పింది.

దానికి ఒక ఆలోచన తట్టింది.

హా ఐడియా…. నీవు ఇలా చేయి అని దూరం నుంచే తన భాషలో చెప్పింది.

లోపలున్న రాము నన్నుకూడా మీతో తీసుకుని వెళ్ళండి .అని బతిమలాడింది. మరి మాకు మా  ఇంటికి వెళ్ళే దారే తెలియదు కదా …?

అంది సోము.

ఈ జ్యోతిష్యుడు రోజూ ఊరిబయట ఉండే ఒక జామతోటమీదుగా వస్తాడు.

అది మీరుండే ప్రాంతమో కాదో నాకు తెలియదు… కానీ అక్కడ చాలా పక్షులు ఉన్నాయి.

 ఆదారి నాకు బాగా తెలుసు అంది.

సరే మరి  నీవు చెప్పినట్లే చేద్దాం అనుకున్నాయన్నీ…!!

***

జ్యోతిషం చెప్పించుకోవడానికి వచ్చిన వారికి చిలుక తో కార్డులు తీయిస్తున్నాడు జ్యోతిష్యుడు.

అది మెల్లిగా కార్డులు కిందిది ఒకసారి పైది ఒకసారి తీస్తూ కన్ఫ్యూజ్ అయినట్లు పరిశీలించసాగింది.

ఎదుటి వారితో జ్యోతిష్యుడు “మీకు ఎంతో కష్టం వచ్చేటట్లు ఉంది” అందుకే మా చిలుక ఏంతీయాలో అర్థం కానట్లు చూస్తుంది అన్నాడు.

బాబ్బాబు ఎంత డెబ్బై నా సరే మంచిగా తీయించండి పరిహారాలు చెప్పండి అన్నారు వాళ్ళు ….!

అంతలోనే సోము గిలగిలా కొట్టుకోసాగింది.

అరరే కొత్త రామచిలుక కు ఏమయ్యింది…?

ఆలా పడిపోయి కొట్టుకుంటుంది… అనుకుంటూ పంజరం సందులోంచి వేలితో కదిపాడు.

అది కదలలేదు. పంజరం తెరిచి చేతితో బయటకు తీసి అంటూ ఇటూ కదిపాడు.

ఇంక లాభం లేదు దాన్ని పక్కనే ఉంచి. నీళ్ళు చల్లి చూద్దామని

తన బస్తాలోని నీళ్ళ సీసా బయటకు తీయడానికి వొంగాడు అంతే ఇదే అదను అనుకుని రాము సోము బుర్రున లేచి తుర్రున ఎగిరిపోయాయి.

****

ఇది మేముండే తోటనే రా రాము అంటూ సోమూ, భీము రాము ను తీసుకుని వెళ్ళి తోటి పక్షులకు పరిచయం చేసి జరిగిందంతా చెప్పాయి.

అక్కడున్న పెద్ద పక్షులు “పెద్దలమాట చద్ది మూట అన్నారు” పెద్దలు మీకింకా లోక జ్ఞానం రాలేదు

ఇప్పటికి తప్పించుకుని బయటపడ్డారు ఎప్పుడూ ఇలాగే ఉండదు.ఇలాంటి పనులు మరెప్పుడూ చేయకండి అని కోప్పడ్డాయి.

దూరపు కొండలు నునుపు అనుకుని అపోహ పడకూడదు అన్నాయి.

తప్పైందమ్మా మరోసారి ఇలా చేయుము మీకు చెప్పకుండా ఎక్కడికీ వెళ్ళము మమ్మల్ని క్షమించండి అన్నాయి మూడు చిలుకలు

మరో కొత్త స్నేహితుడిని పరిచయం చేస్తూ……!!

(నీతి:- చెప్పుడు మాటలు విని మోసపోకూడదు , దూరపు కొండలు నునుపు అని గుర్తుంచుకోవాలి.)

అనగనగా ఒక చెట్టుంది. ఆ చెట్టుకేమో పెద్ద తొర్ర ఉంది. ఆ తొర్రలో ఉడుత జంట కాపురం ఉంటున్నది. 

ఉడుత త్వరలో తల్లి కాబోతున్నది.  బిడ్డల్ని కనబోతున్నది.  నార, మెత్తటి గడ్డి లాంటివి ఏరుకొచ్చి సన్నగా చీల్చి మెత్తగా దూదిలాగా చేసి, గుండ్రంగా సర్ది,  గూట్లో పరుపులా తయారు చేసాయి ఉడుత జంట. పిల్లలకు ఒత్తిడి తగలకుండా, సౌకర్యంగా ఉండటం కోసం ఆ ఏర్పాటు చేసాయి. 

ఆ ఉడుత జంటకి నాలుగు పిల్లలు పుట్టాయి.   

ఆ తొర్ర ఇంట్లో పిల్లలతో కాపురం ఉంటున్నాయి ఆ జంట. 

ఉడుత పిల్లలు చాలా చిన్నవి. బుజ్జి బుజ్జి గా ఉన్నాయి. వాటిని ముందే తయారు చేసి పెట్టుకున్న మెత్తటి గడ్డి పరుపుపై వాళ్ళమ్మ పడుకోబెట్టింది.  

చిట్టి చిట్టి ఉడుతలు అమ్మని కరుచుకు పడుకున్నాయి. 

అవి వాళ్ళ అమ్మ దగ్గర పాలు తాగుతాయి.  తర్వాఉడుతా ఉడుతాత నిద్దుర పోతున్నాయి.

పిల్లలు పడుకున్నాయి కదా…  అవి లేచే లోపల తన పిల్లలకు ఆహారం తెద్దామని అమ్మ ఉడుత బయటకు చూసింది. 

తనను ఎవరు గమనించడం లేదు అని నిర్ధారించుకుంది.  బయటకు  వెళ్ళింది. 

టమాటో తోటలో టమాటా కొద్దామని చూసింది. తియ్యటి పెప్పర్ మెంట్ వాసన వస్తోంది . మొహం ఎట్లాగో పెట్టుకుని దూరం జరిగింది. 

వెల్లుల్లి వాసనంటే గిట్టదు . మిరియాల ఘాటు అంటే కూడా ఉడుతకి అస్సలు నచ్చదు.   జాగ్రత్తగా వెతికి వెతికి కూరగాయలు, పళ్ళు తెచ్చింది అమ్మ. 

పగలంతా మొక్కజొన్న, పుట్టగొడుగులు, ఆకుకూరలు, జామకాయలు వెతికి తెచ్చాడు నాన్న.  అన్నిటినీ తెచ్చి చక్కగా ఆ తొర్రలో  భద్ర పరిచారు అమ్మానాన్న.

ప్రతిరోజూ అంతే.  

వెలుతురు ఉన్నప్పుడు ఆహారం, నీళ్లు తెస్తారు.  వెలుతురు పోయే లోపల పనులు ముగించుకుని ఇంటికి చేరుతారు. రాత్రిపూట ఇంట్లో నుంచి బయటకు రారు. విశ్రాంతి తీసుకుంటారు. 

ఉడుత పిల్లలు రోజు రోజుకు పెరిగి పెద్దగా అవుతున్నాయి.  నిద్ర లేచిన పిల్లలు అమ్మ కోసం వెతుక్కోవడం మొదలు పెట్టాయి.  తొర్రలో అమ్మ కనిపించటం లేదు . నాన్న లేడు.  

పిల్లలు నిద్ర పోకుండా అమ్మ నాన్న ఎటు వెళుతున్నాయో చూడాలని అనుకున్నాయి. రెండు రోజులు పిల్లలు నిద్రపోవడం లేదని వాటికి జాగ్రత్తలు చెప్పి అమ్మ నాన్న ఉడుతలు బయటికి వెళ్లడం మొదలు పెట్టాయి. 

ఓ రోజు “అమ్మ నాన్న రోజు ఎటో వెళ్లి వస్తారు. కానీ మనకు మాత్రం ఇక్కడ నుంచి కదలొద్దు అని చెబుతున్నారు. బయటకు తొంగి చూడవద్దని చెప్పి వెళ్తున్నారు.  

బయట ఎలా ఉంటుందో, ఏమి చేస్తారో చూడాలని ఆత్రంగా ఉంది” అన్నది ఓ ఉడుత పిల్ల. 

“అవును నిజమే, రోజంతా గూట్లో కూర్చుంటే విసుగు వస్తున్నది.  మనం కూడా ఎంచక్కా బయటకు పోతే..  ” అన్నది మరో ఉడుత పిల్ల.  

“అబ్బ !.. బయటికి పొతే… ” కళ్ళు మెరిపిస్తూ అన్నాయి మిగతా రెండు ఉడుత పిల్లలు.  

“ఇంకేం, అయితే పదండి పోదాం” ఉత్సాహంగా అన్నది మొదటి పిల్ల 

అంతలో ఒక పిల్ల అదిగో అమ్మ అటు వెళ్ళింది అంటూ తొర్ర పైకి చూపింది 

అందరూ తొర్ర పైకి వచ్చారు. అంతలో అమ్మ ఆహారం తీసుకుని వచ్చింది.  

పిల్లల్ని చూసి “అయ్యో .. మీరు  ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చారు” కంగారుగా అడిగింది 

“నువ్వు ఇటే వెళ్లావుగా .. అందుకే నీకోసం మేము బయలు దేరాం” అని చెప్పారు పిల్లలు.  

“మీరింకా చిన్న పిల్లలు. అట్లా రాకూడదు. ఇంట్లోనే ఉండాలి” బుజ్జగింపుగా చెప్పింది అమ్మ 

“ఏం ఎందుకని ..? ” మొదటి పిల్ల వెంటనే ప్రశ్నించింది. 

“బయట ఎలా మెసలాలో మీకు తెలియదు. మిమ్మల్ని మీరు రక్షించుకోవడం మీకు తెలియదు.  రకరకాల ప్రమాదాలు వెన్నంటి ఉంటాయి. ఇంకా కొన్నాళ్ళు పోయాక నేనే తీసుకుపోయి అన్నీ చూపిస్తా, సరేనా ..  ” అని చెప్పింది అమ్మ ఉడుత. 

అంతలో తండ్రి ఉడుత తోక తో ఏదో సంకేతాలు పంపింది .  నోటితో ఏవో శబ్దాలు చేసింది. తల్లి ప్రమాదం పసికట్టింది . 

గప్ చిప్ గా పిల్లల్ని లోపలికి తీసుకుపోయింది తల్లి. 

ప్రతి రోజూ చెట్టు తొర్రలో ఉండే ఉడుతలను గమనించే చిన్నూకి చాలా ఆశ్చర్యంగా ఉంది.  

తండ్రి ఉడుత తోక ఊపగానే తల్లి పిల్లల్ని ఎందుకు లోపలికి  తీసుకుపోయిందో అర్థం కాలేదు.  

“ఉడుత ఉడుతా ఊచ్ .. ఎక్కడికెళ్ళావోచ్ ” పాడుతూ చెట్టు తొర్ర కేసి చూస్తున్నాడు చిన్నూ. 

చెట్టు తొర్ర దగ్గర లో పాము కనిపించింది.   కొమ్మ పైన ఉన్న తండ్రి తోక ఊపుతూ మళ్ళీ ఏదో శబ్దం చేసింది.  

ఇప్పుడర్థం అయింది తండ్రి ఉడుత ఎందుకు తోక ఊపిందో .. 

మరి మీకు అర్ధమైందా .. 

చెప్పండి చూద్దాం .

స్పృహకి ఐదేళ్లు. ఈ మధ్యనే బడికి పోవడం మొదలు పెట్టింది. 
ఆ రోజు ఉదయం బద్దకం గా లేచింది. 
అమ్మ లేపగా లేపగా లేచింది.  వెళ్లి హాల్ లో  అటు ఇటు పచార్లు చేసింది.  
అబ్బా.. ఇప్పుడు తయారై బడికి పోవాలా .. ! 
ఏంటో .. అమ్మానాన్న రోజు బడికి పోవాలని చెప్తారు. బడి అంటేనే బోర్.  ఎంచక్కా ఆడుకుంటే ఎంత బాగుంటుంది. టీవీ చూస్తే ఎంత బాగుంటుంది… ఈ పెద్ద వాళ్లకేం తెలియదు
వెళ్లి టీవీ ముందు కూర్చుంది స్పృహ.  ఆ వేళ బడికి పోవద్దు అని నిర్ణయించుకుంది. 
“బడికి టైమ్ అవుతున్నది.  గబగబా తయారవ్వు” అని అమ్మ తొందర పెట్టింది. 
“నేను ఈ రోజు బడికి పోను. ఇంట్లోనే ఉంటా”. ఎదురుగా కనిపించిన రిమోట్ తీసుకుని టీ వీ పెట్టింది.  సోఫాలో కూలబడింది స్పృహ. 
అమ్మ నాన్న మారు మాట్లాడలేదు.  స్పృహని ఒక సారి అలా చూసి వదిలేశారు. 
పది నిమిషాలు ఆగితే తానే బయలుదేరుతుంది అనుకున్నారు. 
కానీ స్పృహ  కదలడం లేదు. 
అమ్మ నాన్న ఉదయం పనుల్లో బిజీగా ఉన్నారు. ఇద్దరూ ఆమెని  పట్టించుకోలేదు. 
స్పృహ సంతోషంగా టీవీ చూడడంలో బిజీగా ఉంది .  కిడ్స్ ఛానెల్ లో కార్టూన్స్ చూసింది కాసేపు. ఆ తర్వాత ఛానెల్స్ అటు ఇటు పైకి కిందకి తిప్పింది. 

కాసేపటికి పొట్టలో ఆకలి మొదలైంది.  కిచెన్ లోంచి కమ్మటి వాసన వస్తున్నది.  స్పృహకి ఆకలి మరింత పెరిగింది.  నెమ్మదిగా లేచి వెళ్లి బ్రష్ చేసుకుంది . 
అప్పటికే అమ్మ తమ్ముడికి టిఫిన్ పెట్టింది. వాడు తింటున్నాడు. 
తనకి కూడా పెడుతుందేమోనని కొంచెం సేపు  ఎదురు చూసింది. టిఫిన్ ప్లేట్ అమ్మ ఇవ్వలేదు. 
డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చోవడం స్పృహకి ఇష్టం ఉండదు.  అయినా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్లి తమ్ముడు పక్కన కూర్చుంది. 
అప్పుడు కూడా అమ్మ టిఫిన్ పెట్టలేదు. తన ప్లేట్ తీసుకుని పెట్టుకుందామని చూసింది. కానీ ఆ గిన్నె టేబుల్ పై లేదు . 
ఎలా .. ?
నాన్న కిచెన్ లోంచి ప్లేట్ లో పెట్టుకొచ్చుకున్నాడు. వచ్చి స్పృహ పక్కనే కూర్చుని తిన్నారు. కానీ స్పృహని పలకరించలేదు. టిఫిన్ తినమని అనలేదు. 
రోజు ప్లేట్ లో పెట్టి పిలిచే అమ్మ పిలవడం లేదు.  తినకపోతే బతిమాలి తినిపించే నాన్న పట్టించుకోవట్లేదు. స్పృహకు ఏడుపొచ్చింది.  
ఆకలితో పొట్టలో పేగులు అరుస్తున్నాయి. ఆఖరికి పాలు కూడా తాగలేదు. 

అంతలో తమ్ముడు పాలగ్లాసుతో అక్కడికి వచ్చాడు.  అది చూసి ఉక్రోషంతో ఉడికిపోయింది స్పృహ. 
పాపం అక్క.  అమ్మ అక్కకి ఏమీ పెట్టలేదు.  
అక్క మొహంలోకి చుశాడు. అయ్యో..  అక్కకి ఆకలేస్తుంది అని బాధపడ్డాడు. 
అక్కా.. పాలు తాగు అంటూ తన పాల గ్లాస్ ఇవ్వబోయాడు. 

ఉక్రోషంతో ఉడికిపోతున్న స్పృహ ఆ పాల గ్లాస్ ని  ఒక్క తోపు తోసింది. పాలు కింద పోయాయి . 
తమ్ముడు భయంతో కెవ్వు అన్నాడు.  ఆ ఏడుపుకి ఏమైందని అమ్మ నాన్న అటు చూశారు. 
 
ఇల్లంతా చెల్లాచెదురైన పాలు .. 
తమ్ముడు ఏడుస్తూనే వెళ్లి ఇల్లు తుడిచే పాత గుడ్డ తెచ్చాడు.  చిట్టి చేతులతో తుడుస్తున్నాడు. 
అమ్మ నాన్న ఏమి అనలేదు.  అక్కడేమి జరగనట్లే తమ పనిలో వాళ్ళున్నారు. 

స్పృహ నెమ్మదిగా వెళ్లి తమ్ముడికి సారీ చెప్పింది.  ఆ తర్వాత, తమ్ముడితో కలిసి తాను కూడా బట్టతో శుభ్రం చేసింది. 
ఆ పని చేస్తూ తనను అమ్మ నాన్న చూస్తున్నారో లేదో అని ఓరగా చూసింది. 
అమ్మ నాన్న అదేమీ పట్టించుకోనట్టు ఉన్నారు.  
అమ్మ మరో గ్లాసులో పాలు తెచ్చి తమ్ముడికి ఇచ్చింది.  

అక్కడే ఉన్న స్పృహని ఒక్క మాట కూడా అనలేదు. కోప్పడలేదు. తినమని చెప్పలేదు. బడికి పంపలేదు. 
తనను నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నారని  ఆమె కి అర్థమైంది . 
హూ .. నేను కూడా వాళ్ళని పట్టించుకోను అనుకుంది.  మూతి మూడు వంకర్లు తిప్పుకుంటూ విసవిసా ఇంట్లోంచి బయటకు నడిచింది. 
 
ఇంటి వెనుక జామ చెట్టు కింద కూర్చుంది.  ఆకలి వేస్తుంది కదా.. !
చెట్టుపై చూసింది. జామపండు కోసం కళ్ళతో వెతికింది స్పృహ. 
  
“చిట్టి తల్లీ .. ఆకలేస్తుందా ..  అయ్యో ఒక్క పండు కూడా లేదే తల్లీ.. నీ కడుపు నింపడానికి” అని జామచెట్టు  స్పృహని చూసి బాధ పడింది.  
జామ చెట్టు మాటలకు స్పృహ లోపలున్న దుఃఖం పొంగి పొర్లింది. 
ఏదో అయినట్టు బిగ్గరగా  ఏడ్చేసింది. అయినా అమ్మ నాన్న తనని పట్టించుకోలేదు. 
స్నానం చేసి శుభ్రంగా తయారయ్యాడు. తమ్ముడు పొట్టనిండా తిన్నాడు. పాలు తాగాడు. 

అమ్మకి నాన్నకి నేనంటే అస్సలు ఇష్టం లేదు అని బాధ తన్నుకొచ్చింది. కుమిలి కుమిలి ఏడ్చింది.  వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. 

ఆ  ఏడుపు విని “ఎందుకు పాపా ఏడుస్తున్నావ్? అమ్మ కొట్టిందా .. నాన్న తిట్టారా ..? ” అని అడిగింది చెట్టుపై ఉన్న రామచిలుక . 
వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూనే  చెప్పింది స్పృహ . 
“అయ్యో .. మీ అమ్మ నాన్నలకి నీమీద ప్రేమ లేదని ఎవరన్నారు?” అడిగింది రామచిలుక  
“నేనే అంటున్నా. లేకపోతే నన్ను బతిమాలి తినిపించాలి గా.. బడికి పంపాలిగా..” కళ్ళనుండి కారుతున్న నీరు గౌను తో తుడుచుకుంటూ అన్నది  స్పృహ. 
“ఒక్కసారి ఆలోచించు. వాళ్ళు నిన్ను ఒక్క మాటైనా అన్నారా.. ఒక్క దెబ్బైనా వేశారా.. కనీసం కోపంగా చూశారా..?” ప్రశ్నించింది రామచిలుక 
“ఊహూ .. లేదు” అంటూ తల అడ్డంగా ఊపింది స్పృహ
“అంటే నీ పై కోపం లేనట్లేగా.. “అన్నది రామచిలుక  
“మరి నాకు స్నానం చేయించలేదు. నాకు పాలు కలిపి ఇవ్వలేదు. టిఫిన్ పెట్టలేదు” దిగులుగా చెప్పింది పాప. 
“నువ్వు అమ్మ నాన్న చెప్పిన మాటలు వినలేదు.  బడికి పోవాల్సిన సమయంలో టీవీ ముందు కూర్చున్నావు. అది తప్పు కదా. 
ఎప్పుడు చేయాల్సిన పనులు అప్పుడు చేయాలి. లేకపోతే నీకే కష్టం. నష్టం  ” అన్నది జామచెట్టు. 
అవును, నేను తప్పు చేశాను, నేను తప్పు చేశాను. 
పరుగు పరుగున ఇంట్లోకి వెళ్ళింది. అమ్మకి, నాన్నకి సారీ చెప్పింది.  
నా తప్పు నాకు తెలిసింది. ఇంకెప్పుడు అలా చేయను మాట ఇచ్చింది స్పృహ. 
నవ్వుతూ దగ్గరికి తీసుకుని ముద్దిచ్చారు అమ్మా నాన్న. చప్పట్లతో అక్క పక్కన చేరాడు తమ్ముడు.