నిరంతర పరిశోధకుడు
నిత్య సాహిత్య సాధకుడు
స్నేహశీలి బాలన్న
అర్థాంతరంగా
అంతర్ధానమయ్యాడు
వ్యక్తిత్వం , వక్తవ్యంతో
సముజ్వలంగా ప్రకాశించిన
ఉత్తమ అధ్యాపకుడు
సాహిత్య సారాలను శోధించి
వెలికితీసిన బహుగ్రంథకర్త
ఆత్మాభిమానధనుడు
ఆ కృషి మహోన్నతం
ఆయన మార్గం అనుసరణీయం
( ప్రొఫెసర్ గుమ్మన్నగారి బాల శ్రీనివాసమూర్తి స్మృతిలో..
Category:
కవితలు
నీళ్ళల్లో అలజడి కలిగి
జలం జ్వలించి జ్వాల పుట్టదా
తొక్కిన కొధ్ధీ మట్టి
గట్టిపడి రాయిలా మారదా!
నాటిన విత్తనం నేలను చీల్చుకొని
గెలుపును సూచించదా
ఒత్తిడిలో కుక్కర్
ఈల పాట పాడదా!
గాయమైన గుండె
హాయిగొలిపే గేయాలు రాయదా
కాలికి కట్టిన గజ్జె
గుండెల్లో శబ్ధం చేయదా!
బాధలు రోదనల నీడలు కారాదు
అవి జీవితానికి దారిచూపే బోధనలు
భయం పిల్లిని చేస్తుంది
ధైర్యం పులిని ఎదిరిస్తుంది!
అడుగులు ముందుకు వేస్తే
దూరం దగ్గరయి పలుకరిస్తుంది
విజయం బాట వేసి పిలుస్తుంది
ఆనందం ఆలింగనం చేసుకుంటుంది!
అమ్మ
written by Rudrakhala Matam Prabhu linga Shastri
(poem)
She is meant to beget an
Attachment is not known.
From her birth to death
She does breathe for it.
This is not an association
Venerated as Motherhood.
Fatherhood is regarded when
Womanhood is held with pride.
The Cause may not be inferred
Begetting odd ones is visioned.
He might not be attached
To beget whom He caused.
His Love towards Her would
Cause Him to have attached.
Her worshipping Him would
Let Her have attached to Him.
Love can expect this or that
Whereas worshipping doesn’t.
Worshipping Him would grace
Her Motherhood that is unique.
Uniqueness is not only of the
Almighty but of each mother.
పూశిశువుకు పాలపీకనై
జీవరసాలను కుడిపికుడిపి
తల్లి కాని తల్లినవుతాను
కష్టసుఖాల సంవేదనలను
అటుయిటు మోసుకుపోతూ
చెట్టుకూ పూవుకూ నడుమ
పచ్చటి చిరువంతెననవుతాను
పూవును చెట్టునుండి విడదీసే
కఠినమైన బాధ్యతను నాపై పెట్టింది ప్రకృతి
ప్రేగుతో బిడ్డ తల్లిని వీడినట్లు
ఒకనాటికి నాతోపాటు పూవూ
చెట్టును వీడి నేలరాలుతుంది
నన్నే తల్లిగా తలపోస్తూ
గట్టిగా హత్తుకునుండే పూవు
గాలికీ ఎండకూ కమలిపోయి
మట్టిలో కలిసిపోతూ కంటతడిపెట్టుకుంటూ
చివరివరకూ కనిపెట్టుకునున్న నన్ను
ఓరిమికవచంగా కొనియాడుతుంది
జీవితాంతం నన్నంటిపెట్టుకున్న పూవు
తుదిశ్వాస విడిచాక
నా బాధ్యత తీరిపోయినట్లే
ఇక నా పాత్రా చివరి అంకానికి చేరినట్లే
రంగూ రూపం తేనే తావీ
కలగలిసిన భువనైకసౌందర్యం పువ్వు
విత్తుకూ వేరుకూ ఆకుకూ రెమ్మకూ
కొమ్మకూ మానుకూ లేని విలువ
నేను సాకిన పువ్వుకే
చెట్టుకిరీటంలో
మెరిసే అనర్ఘరత్నం పువ్వే
ఆ పూవుకు జీవితాంతం సేవలు చేసిన నన్ను
కనీసం ఆయాగా గుర్తిస్తారా ఎవరైనా
మనసారా ఒక పద్యం రాస్తారా ఎపుడైనా
ఏమిచ్చి నీ రుణం తీర్చుకోను తల్లి
నేనే ప్రపంచమై బ్రతికిన ఓ అనురాగమయీ
ఇది
నవమాసాలు మోసి.
పుట్టు నొప్పులు భరించి
నాకు జన్మనిచ్చిన మాతృ మూ ర్తీ…
లాలీ లాలీ అనే జోల పాటలు పాడి
చందమామను చూపి గోరుముద్దలు పెట్టి
ఒకటి రెండు అంటూ….అంకెలు నేర్పి
చిట్టి పద్యాలు పలికించి
తొలి అడుగులలో తడబాట్లనూ
బతుకు బాటలో పొరపాట్లను
సరిదిద్ది
మమ్ము పరిపూర్ణులుగ చేసే
ఆది గురువయ్యావు
ఓ అమృత వల్లి
నీ మనసు ఆకాశమంత
ఓర్పు భూదేవిని మించి
త్యాగంలో తరువుకు సరిసాటి
అమ్మ!
నీవు నిత్యం శ్రమించే గుప్త కార్మికురాలివి
నేను నీకు ఇవ్వ గలిగేది మనసారా
“పాదాభివందనం”మాత్రమే.
ఎందుకో ఈరోజు కొత్తగా వుంది
పూల గాలి ఒకింత మత్తుగా ఉంది
పుడమి అంతా బంగారు తాపడం చేసినట్టు
నవ కాంతులతో గమ్మత్తుగా ఉంది
కొమ్మలు వింత రంగుల లతాంతాలను ప్రసవించాయి
సూర్యుని లేత కిరణాలు పూలపై ప్రసరించాయి
జగతిలోని సహజ అందాలు నవ్వుతున్నాయి
ధరణిపై దివ్య దీప్తులు ప్రకాశించాయి
చెట్లు కొత్త చిగుళ్ళకు జన్మనిచ్చాయి
ఆకులకు తీగలు ప్రాణమిచ్చాయి
తోట పరిమళపు విరులకు క్రొంగొత్త ఊపునిచ్చాయి
తేటి పాటలకు ఆతిథ్యం ఇచ్చాయి
అగ్నిపూలు అడవంతా ఎర్రని హంగులనద్దాయి
దిరిసెన పూలు పసుపుపచ్చని వింత శోభలు దిద్దాయి
ముందే వచ్చిన వసంతోత్సవ సంబరాలు
వనాలన్నింటికీ ఆకుపచ్చని రంగులు రుద్దాయి
వేపకొమ్మ తెల్లని పువ్వులను సింగారించింది
మామిడి వృక్షం పిందెల హారాలు సవరించింది
చింత చెట్టు వోనగాయల లోలకులు ధరించింది
పొలం చెరుకుగడల వరుసలను అలంకరించింది
పండి వంగిన వరి చేలు పచ్చని శోభలీనాయి
నింగిలోని నక్షత్రాలు మిల మిలలాడాయి
కొమ్మ కొమ్మన కోయిలమ్మలు
కొత్త రాగాలు ఆలపించాయి
మల్లె పూలు మత్తిల్లే సువాసనలు వెదజల్లాయి
ప్రకృతి కాంత వింత శోభతో ఒప్పింది
మావి చెట్టుపై మాధవీలతను
మంచుతెర కప్పేసింది
ఉగాది వచ్చిందని నా మది
పదేపదే చెప్పింది!!!
నీ హృదయ స్పందనకు కారణమై
నీ గుండె లయతాళాలే జీవనగానమై
నవమాసాలు నిను గర్భాన మోయు
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
శారీరక మానసిక ఒత్తిడులెన్నో అనుభవించి
రోయక ఎన్నో సేవలొనర్చి
పెంచి పెద్ద చేసి విద్యాబుద్దులెన్నో నేర్పు
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
ఆమె హృదయమొక మమతల కోవెల
క్షమ ప్రేమలే ఆమె గుండె
లబ్ డబ్ లు
ప్రేమ త్యాగాల ప్రతిరూపమైన
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
చెప్పకుండానే నీ ఆకలి తెలుసుకుంటుంది
అడగకుండానే అవసరాలు తీరుస్తుంది
పెదవి విప్పకుండానే నీ మనసు తెలుసుకునే
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
నీ బాధకు తాను తల్లడిల్లుతుంది
నీవే లోకంగా భావిస్తుంది
ఎల్లవేళలా నీ క్షేమాన్నే కాంక్షించు
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
విసుక్కున్నా సహిస్తుంది
ఎదురుతిరిగినా భరిస్తుంది
నీవు ఒడి చేరితే అమితంగా మురిసే
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
నీ ఆశలకు తాను పల్లకై
నీ ఆనందాలకు వారధై
నీ ఆలోచనలకు సారథి అయిన
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
చెడు పనులను వారిస్తుంది
నీతులను ప్రథమగురువై బోధిస్తుంది
నీ పొరపాట్లను వెనకేసుకొచ్చే
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
ఎవరు నిన్ను తూలనాడినా తాళలేదు
విమర్శలతో గేలిచేస్తే ఊరుకోదు
ప్రపంచాన నీవే మిన్న ఎన్ని
లోపాలు నీకున్నా అనే
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!
ఎవరికీ ఏ లోటూ రానీయక
ఇంటిలోని వారందరి
శ్రేయస్సుకై పాటుపడుతూ
తన గురించి తాను ఆలోచించుకునే
అమ్మ ప్రేమ ముందు ఎవరెస్టు సైతం తలవంచు!!!
పూరిగుడిసె ముంగిటి పుష్పగుఛ్చం
అద్దాలమేడకు అలంకారమైంది
ఆకాశాన విహరించే అందాల చిలుక
బంగారు పంజరాన బందీ అయింది
కొమ్మ వేదికపైని మధుర గాయని కోయిలమ్మ
గొంతుకు పసుపు తాడేదో బిగుసుకున్నట్టుంది
గడప దాటిన కౌమార్యం గంపెడు బరువును తలకెత్తింది
కొంగుముడిలో కొత్త జీవితం కత్తుల బోనులో కాలు మోపింది
విరిసీవిరియని కుసుమం నిప్పుల కుంపటి పాలయింది
ఏటిలోని చేపపిల్ల ఒడ్డున పడి విలవిల్లాడింది
గాండ్రించే పులుల నడుమ లేడికూన గిలగిల్లాడింది
కాలచక్రం కఠిన వేగంతో గిర్రున తిరిగింది
అంతలోనే తలుపు తట్టిన అమ్మతనం
అదనపు బాధ్యతల్ని అప్పగించింది
అగ్ని కీలలకు అంతరంగం ఆహుతి అయింది
నిరసన జ్వాలలకు ఆత్మగౌరవం మాడి మసయింది
దిక్కుతోచని దీనావస్థ సారస్వత సాగరాన సేద తీరింది అనుభవాలే
పాఠాలు అయినవి పరిస్థితులు పాండిత్యాన్ని అలదినవి
తల్లి ప్రేమ అగ్ర పీఠాన నిలిచింది ఆణిముత్యాలని జాతికి అంకిత మిచ్చింది
ఆడ కూతురుగా పుట్టానని
అమ్మే నన్ను చిదిమేస్తుంది
ప్రేమ పెళ్లి చేసుకున్నానని
కన్నవాళ్లే పరువు పేరుతో
నా ఉసురు తీస్తున్నారు
కాముకులు నా జీవితాన్ని
కుక్కలు చించిన విస్తరిచేస్తున్నారు
అత్తింటిలో కట్నదాహం
నన్ను అగ్గికి ఆహుతిచేస్తుంది
మేథావుల్లారా మౌనం వీడండి
మనుషుల్లారా సమాధానం చెప్పండి
ప్రజాస్వామ్య భారతంలో నాకు..
బ్రతికే అర్హతలేదా..?
నేను లేకుంటే..
ఈ సృష్టి ఉంటుందా..?