బాల‌సాహిత్యం

         అది నరసింహపురం లోని ఒక పాఠశాల.   అక్కడికి రంగయ్య తాత  వచ్చి రాఘవయ్య మాస్టారుతో  “మాస్టారూ! మీ తరగతిలో అందరికన్నా ఎక్కువ మార్కులు సాధించిన  ఒకే ఒక్క ఉత్తమ  విద్యార్థికి నేను బహుమతిని ఇవ్వదలుచుకున్నాను.   వారెవరో మీరు నిర్ణయించండి “అని అన్నాడు.   రాఘవయ్య మాస్టారు ఆలోచనలో పడి  సరేనన్నాడు . 
        ఆయన తరగతి మాస్టారుగా ఉన్న ఐదవ తరగతిలో   రాము ,సోము అనే ఇద్దరు విద్యార్థులు  ఉండేవారు. వారు అన్నదమ్ములు మరియు కవలలు కూడా!   వారిద్దరూ  పోటీపడి చదివే వారు.    వారితో పాటు ఆనంద్ అనే విద్యార్థి  కూడా వీరికి పోటీగా నిలిచేవాడు.   రాఘవయ్య మాస్టారు రంగయ్యతో “సరేనండీ!  వారెవరో  నిర్ణయించిన తర్వాత మీకు కబురు చేస్తాను “అని అన్నాడు.   రంగయ్య తాత  అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు .
       రాఘవయ్య మాస్టారు పిల్లలకు ఎన్నో రకాల పరీక్షలు పెట్టాడు.   అన్నింటిలో రాము ,సోము ప్రథములుగా నిలిచారు.     వారిలో ఎవర్ని  ప్రథములుగా నిర్ణయించాలో మాస్టారుకు అంతుపట్టలేదు.  చివరికి  ఆయన ఒక గదిలో  ఒంటరిగా కూర్చుండి రామును  పిలిపించాడు.  ” ఒరేయ్ !  నేను ఒక బహుమతిని నీకు ఇప్పించాలని అనుకుంటున్నాను .  అది నీకు ఇప్పించాలా!  మీ తమ్మునికి ఇప్పించాలా!” అని అడిగాడు.  అప్పుడు రాము ” మాస్టారూ!  ఆ బహుమతిని  మా తమ్మునికే  ఇప్పించండి”అని అన్నాడు.  అప్పుడు రాఘవయ్య మాస్టారు ” అది నీకు ఎందుకు వద్దురా!” అని ప్రశ్నించాడు.  అప్పుడు రాము ” మాస్టారూ! మా తమ్ముడు  చాలా మంచివాడు.   నేను చెప్పింది వింటాడు. అందువల్ల అతనికే ఇప్పించండి ” అని అన్నాడు. 
        ఆ  తర్వాత మాస్టారు సోమును తన గదికి పిలిపించి అతనిని  ఇదే ప్రశ్న అడిగాడు.   అప్పుడు సోము  “మాస్టారూ!  ఈ బహుమతి నాకు వద్దు.  మా అన్నయ్యకే ఈ బహుమతిని ఇప్పించండి.   ఎందుకంటే మా అన్నయ్య నాకు తాను తినకుండా చాక్లెట్లు,  ఐస్ క్రీములు నాకోసం దాచిపెట్టి  ఇస్తాడు .  తాను డబ్బుతో ఏమి  కొనుక్కున్నా లేదా ఎవరైనా అతనికి తినుబండారాలు ఇచ్చినా  వాటిలో ఎక్కువ భాగం  నాకే ఇస్తాడు” అని అన్నాడు.   మాస్టారుకు  ఏమి చేయాలో పాలు పోలేదు. 
          వెంటనే  మాస్టారుకు   ఒక ఆలోచన వచ్చింది .   అతడు వెంటనే  రంగయ్య తాతను పిలిపించి  తాతతో ” తాతా!  వారిద్దరూ సమానస్కందులే.   వారిద్దరిలో ఈ బహుమతిని ఎవ్వరికీ ఇవ్వాలో  నాకు అర్థం కావడం లేదు.  మీరే నిర్ణయించండి .  ఎందుకంటే వారిద్దరికీ మార్కులు సమానంగా వచ్చాయి.    దానితోపాటు వారిద్దరి స్వభావం కూడా  ఇతరులకు ఆదర్శంగా  ఉంది . వారిద్దరిలో ఒక్కరిని నిర్ణయించడం  నాకు చాలా కష్టంగా ఉంది “అని అన్నాడు.    అప్పుడు రంగయ్య తాత ”   అయ్యో మాస్టారూ!  ఈమాత్రం దానికి నన్ను అడగడం దేనికి?   ఆ ఇద్దరికీ  బహుమతులను ఇవ్వండి.   నేను నాకు తెలియక ముందు ఒక్కరికే అన్నాను.   ఎలాగూ ఆర్థిక సాయం చేసెందుకు   నేను ఉన్నాను కదా! పిల్లలను అలా నిరాశపరచకండి .  వారిద్దరూ చాలా ఉత్తములైన విద్యార్థులు.   అంతేకాదు. ఇతరులకు  ఆదర్శంగా ఉండే అన్నదమ్ములు.  అన్నదమ్ములంటే అలా ఉండాలి “అని ఆ ఇద్దరికీ బహుమతుల కొరకు డబ్బును ఇచ్చి వెళ్ళాడు .  మరునాడు  మాస్టారు  ఆ బహుమతులను రాము ,సోములకు ఇస్తూ  ”  వీరిద్దరూ అన్నదమ్ములందరికీ  ఆదర్శం ” అని అన్నాడు.  అప్పుడు తరగతి పిల్లలు  వారిద్దరిని  కరతాళ ధ్వనులతో మిక్కిలి అభినందించారు.

అనగ గనగా ఒక ఊరు ఉండేది.ఆ ఊరి పేరు ఇబ్రహీంనగర్ అక్కడ తేదీ 4-4-2024 న రాత్రి 7.30.ని.షా.లకు ఎల్లమ్మ జాతర మొదలైంది.
ఎల్ల-అమ్మ అంటే ప్రపంచానికి తల్లి కాబట్టి. ఆమె బిడ్డలుగా అన్నం పెట్టే బాధ్యత ఆమె పిల్లలుగా మనందరి బాధ్యత అని బోనం పట్టుకుని…పోతారు. అలా
అప్పుడు మేము ఆ ఊరికి వెళ్లాము. మేము ఉదయమే లేచి తయారై బోనం తలపైన పెట్టుకొని హారతులు పట్టుకొని డప్పులు చాటింపులతో ఎల్లమ్మ గూడికి పోయినం. ఎందుకంటే ? నీటినుండి-ధూళి నుండి పుట్టిన ఎల్లమ్మ ఆరెండింటి తోనే పంటలు పండి మన ఆకలి తీరుస్తుందని, అంటురోగాలు రాకుండా కాపాడు తుందని,కృతజ్ఞతగా బోనాల పండగ చేస్తాము.
అక్కడ చాలా జనాలు ఉన్నారు. మేము గుడికి పోగానే కొద్దిసేపు నిలుచున్నాం. ఆ తర్వాత మాకు కూర్చోవడానికి స్థలం దొరికింది. అప్పటికే అయ్యగారు అక్కడ పూజ మొదలు పెట్టారు అక్కడ తిరునాళ్లు కదా చాలా బొమ్మలు అమ్మడానికి వచ్చినవి, మా తమ్ముడు చూచి బొమ్మలు కావాలని ఏడ్చినాడు. అప్పుడు మా అమ్మ వెళ్లి వాడికి కావలసిన బొమ్మలు కొనిచ్చింది. ఆ తరువాత కొద్దిసేపు కూర్చున్నాం. కొద్దిసేపటికి పోతరాజు వచ్చాడు ఆయన మేకను కొరికి ఆ మేక యొక్క రక్తం తాగాడు. ఎందుకలా చేస్తారంటే ఇంటి పనులలో ఏవో కొన్ని చేయలేదనే కోపంలో ఎల్లమ్మ భర్త అయిన జమదగ్ని కొడుకు పరుశురాముడి తో అమ్మ ను చంపేయమని అంటాడు. పరుశురాముడు తండ్రి మాటతో ( ఎల్లమ్మ) నరికేస్తాడు. ఆ కథ అందరికీ తెలిసేందుకు ఈనాటికీ దాన్ని ఒక ఆచారంగా చేస్తున్నారు.
ఆ తర్వాత గుడి చుట్టూ తిరిగి ఇంకా అక్కడ ఉన్న భక్తుల మీదికి ఉరికాడు.అప్పుడు నాకు చాలా భయమేసింది.బాధ కూడా కలిగింది. అలా ఆచారాల పేరుతో మూగ జీవాలను హింసించడం నాకు నచ్చలేదు.ఈ ఆచారాలను ఆపితే బాగుండనిపించింది.ఆ గుడి పక్కనే ఒక పెద్ద ఫంక్షన్ హాల్ ఉంది మేము ఆ హాల్లోకి పోయి అక్కడి నుంచి పోతరాజును చూసినం కానీ కొంతమంది అదే ఫంక్షన్ హాల్ లో కూర్చున్నారు. ఆ తర్వాత మా అక్క పెద్దమ్మ అన్న పెద్ద బాపు అక్కడే ఉన్నారు మేము ఇంటికి వచ్చి అన్నం తిని పడుకున్నాము. అప్పటికే సమయం ఒకటి అయింది. కొద్దిసేపటి తరువాత మా వాళ్లు కూడా ఇంటికి వచ్చి తిని పడుకున్నారు. మళ్లీ పొద్దున లేచి ఆటో కి ఫోన్ చేసి మా ఇంటి పక్కన ఉన్న పెద్దమ్మ వాళ్లతో కలిసి ఇంటికి వచ్చాము.

నీతి:- ఏ కుటుంబంలోనైనా వెనుకటి నుండి వచ్చిన ఆచారాలు సంతోషకరమైనవైతే పాటించాలి…అలా కాకుండా ప్రాణులను హింసించేవైతే కొంచెం మార్పులు చేసుకొని పండగను ఆనందంగా జరుపుకోవాలి.

ఒక జంతు ప్రదర్శన శాల (జూ,zoo)లో ఏనుగులు, మొసళ్ళు, రైనోసిరస్ లు (ఖడ్గమృగాలు) ఇంకా ఎన్నో ఎన్నో వేరే జంతువులు చాలా ఉన్నాయి. అక్కడ ఒక గొరిల్లా కూడా ఉన్నది. అది చూడటానికి చాలా భయంకరంగా ఉన్నది. దాన్ని చూసి అందరూ భయపడేవాళ్లు. ఆ గొరిల్లా ఎవరితో కూడా స్నేహం చేయలేదు. దాని పేరు పీట్ ( Pete) అని ఎవరికీ చెప్పలేదు. ఒకరోజు ఒక చిన్న పాప వాళ్ళు ఈ జూ కు వచ్చారు. ఆ పాప పేరు జోసఫైన్. జోసఫైన్ తన తల్లి తో కలిసి గొరిల్లా బోను(cage) దగ్గర ఆగింది, వెళ్దాం రమ్మంటే అక్కడ నుండి కదలనే కదలని అన్నది.
” రా డియర్ వెళ్దాము” అని తల్లి పిలిచినా వెళ్లలేదు.
“మనం ఇంకా బ్యూబన్లను(Baboons), కంగారులను ( Kangaroos),జిరాఫీలను ( Giraffes) చూడాలి అని ఎంతగానో పిలిచింది. కానీ జోసెఫ్ తలను అడ్డంగా ఊపింది. “గొరిల్లా అన్నింటికంటే ఆహ్లాదకరమైంది.నాకు ఇతనితో … ఈ గొరిల్లా తో ఆడుకోవడమే ఇష్టం”అని అన్నది . గొరిల్లా ఈ మాటలు విన్నది. దాని మనసు ఈ చిన్న అమ్మాయి వైపు తిరిగింది.
మర్నాడు ఉదయం జూ కాపరి గొరిల్లా వెళ్లిపోయిందని తెలుసుకున్నాడు.అది మామూలుగా బోను ద్వారాన్ని నెట్టి తెరిచి జూ గోడ ఎక్కింది, అలా టౌన్ లోకి వెళ్లి పోయింది. వెంటనే అలారం మోగింది. అగ్నిమాపక దళం నిచ్చెనలతో బయటకు బయలుదేరింది.పోలీసులు వాళ్ళ లాఠీలతో, సైనికుల గుంపులు ట్యాంకులతో, కొద్దిమంది మిలిటరీ డాక్టర్లు, పశువుల డాక్టర్లు అందరూ గొరిల్లాను కనిపెట్టాలని బయలుదేరారు.
వెంటనే లౌడ్ స్పీకర్ వ్యాన్లు బజార్లో పెద్ద సంగీత ధ్వనులతో బయలుదేరాయి.
“ఎవ్వరూ ఇండ్ల నుండి బయటికి రావద్దు! జాగ్రత్త!! బయట భయంకరమైన గొరిల్లా తిరుగుతున్నది. ఎవరైనా చూస్తే వెంటనే మీ దగ్గరలో ఉన్న పోలీస్ స్టేషన్ కు ఫోన్ చేయాలి ” అని అనౌన్స్ ఇది విని బలహీనమైన గుండె ఉన్న అమ్మాయిలు కొందరు మూర్ఛిల్లిపోయారు.ఎక్కడి వారు అక్కడనే భయపడిపోయారు.

కొందరు ఔత్సాహికులైన గొప్ప వేటగాళ్లు ఇండ్ల మీదికి గుండ్లు నింపిన రైఫిల్స్ తో ఎక్కారు. కానీ ఎక్కడా గొరిల్లా జాడలేదు. అది గాల్లో ఎగిరిపోయిందా అన్నట్లు అనిపించింది వాళ్ళ కు.
ఓ ఐదారు గంటలు గొరిల్లా కొరకు వెదికారు. కానీ అది ఎక్కడ కనిపించలేదు అప్పుడు ఒక జనరల్ కు ఒక బ్రహ్మాండమైన ఆలోచన వచ్చింది.
AI. ఆల్సేషన్ ( శునకం, కుక్క) . అది ఎప్పుడైనా వాసన చూసి పసిగట్టేదొక దాన్ని తెప్పించారు.అది గొరిల్లా ఉంటున్న బోను వాసన చూసి, కాసేపు మొరిగింది.వెంటనే పరిగెత్తడం మొదలుపెట్టింది. దాని వెంట శాశ్వత సైనిక విభాగ సైనికులు ఒక ప్లాటూన్ పోలీసులు,ఇంకా ఒక అగ్నిమాపక దళం , ఎవరైతే వాళ్ల నిచ్చెన్లను దారిలో పోగొట్టుకున్నారో వాళ్లంతాను పరిగెత్తారు.
AI . ఆల్ సెషన్ వాసన పసిగట్టి ఒక అపార్ట్మెంట్ బిల్డింగ్ దగ్గరికి చేరింది.వెంట ఉన్న డాక్టర్లు,పశు వైద్యులు అందరూ దాన్ని వెంబడించారు.ఈ శునకాన్ని పట్టుకున్న పోలీస్ ట్రైన్డ్ కేర్టేకర్ భయపడుతూ కుక్క చూపిన ఒక ఇంటి డోర్ బెల్ కొట్టాడు,అది మొరగడం ఆపింది. పోలీసు వాళ్ళు వాళ్ళ కర్రలతో రెడీగా… గట్టిగా పట్టుకొని నిలబడ్డారు.
జోసఫైన్ డోర్ తెరిచి అల్లరి చేయవద్దని పెదవులపై వేలు పెట్టుకుంది. అతి నెమ్మదిగా ” నేను ఇప్పుడే ఒక కథ చెప్పి నిద్రపుచ్చాను. ఎవరు మీరంతా ? ఆగండి” అన్నది.
పోలీసులు, సైనికులు ,అగ్నిమాపక దళాలు అందరూ 475 మంది మెట్లపై ఇరుక్కుని నిలబడ్డారెందుకో గ్రహించి ,
అమాయకపు గొరిల్లాను నిద్ర నుండి లేపి,
జోసఫైన్ గొరిల్లాతో ” నేను రోజు వచ్చి కలుస్తాను నిన్ను.. ఇప్పుడు వాళ్లతో వెళ్ళు “అని మెల్లిగా వివరించింది. అలా ప్రతిరోజు వెళ్లి దాన్ని కలుస్తానని వాగ్దానం చేశాక అది అల్లరి చేయకుండా నెమ్మదిగా వాళ్ళ వెంట జూకు తిరిగి వెళ్ళింది.

“సాధారణంగా మనం ఎంతోమంది తో మాట్లాడుతూ ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకుంటాం కానీ కొందరు చెప్పే మాటలు మనకు ఆనందం తోపాటు ఆదర్శభావాల్ని ఆలోచనలను రేకెత్తిస్తాయి.అదే మనం తెలుసుకోవాలి” శివా మాష్టారు పాఠం చెప్పేముందు ఇలా కొన్ని మాటలు చెప్పి ఆలోచించమని పిల్లలకు చెప్తారు.అప్పుడు ఆసక్తికరంగా ఆయనపాఠంసజావుగా సాగుతుంది.బెల్లు ఐనా ఇంకా ప్రశ్నలు అడుగుతూ ఉంటారు.” కులం అంటే ఏంటి?” ” అదే సర్! క్యాస్ట్!” పొలోమని అరిచారు.
“అసలు అర్థం నివాసం అని.వృత్తులు ఎవరి శక్తి సామర్థ్యాలను బట్టి వారు చేసేవారు.అలా సంఘంలో ఒకరిపై ఒకరు ఆధారపడి సహజీవనం గడిపేవారు.ఒకసారి శ్రీరామానుజులవారు స్నానం ముగించుకుని తిరిగి వస్తూ ధనుర్దాసు అనే శిష్యుడు భుజంపై చేయి వేసి నడిచారు.ఒక చుప్పనాతి శిష్యుడు అడిగేశాడు “వాడు తక్కువ కులంవాడుకదా? మీ మడికి భంగం కలగదా?”అని.
దానికి ఆయన ఇలా జవాబిచ్చారు” పిచ్చివాడా! చదువు డబ్బు గొప్ప వంశం కులంలో పుట్టాను అనేవి అహంకారం మదమాత్సర్యాలకి మూలం.వినయవిధేయతలున్నవాడే మానవత్వంతో సాయపడే వాడే దేవుని దృష్టిలో అసలుసిసలు భక్తుడు.శుచిశుభ్రత ముఖ్యం.” అన్నారట శ్రీ రామానుజులు . అంతెందుకు? మనమిసైల్ మాన్ అబ్దుల్ కలాం ని
బడిలో అయ్యర్ అయ్యవార్లు తమ ఇంటికి పిలిచి వంటింట్లో తమతోపాటు భోజనానికి కూచోబెట్టేవారు.మడి తో ఉన్న మాష్టారు భార్య
మామి కూడా కన్నకొడుకు లా బాల కలాం కి అన్నం కొసరి కొసరి వడ్డిస్తూ వినిపించేది.మీరు కూడా మధ్యాహ్నం లంచ్ అందుకే పక్కపక్కనే కూచుని తినాలి.మీరు తెచ్చినవి ఇతరులతో పంచపకుంటూ,వారివి మీరు పుచ్చుకోవడం లోనే ప్రేమ ఆప్యాయతలు బంధాలు పెరుగు తాయి.” అని శివా మాస్టారు చెప్పారు. అది వింటున్న బడి ఛైర్మన్ మనవడు రాము అన్నాడు” 
సార్! ఇవాల్టినుంచి నేను కూడా అందరితో కలిసి తింటాను.ఆగట్టుమీద కూచోను.మానౌకరు దగ్గర కూర్చుని తినిపిస్తాడు.మా అమ్మ మాట ప్రకారం.”
“సెభా‌ష్ రాము! మీనౌకరుకి చెప్తానులే లంచ్ బాక్స్ ఆయాకిచ్చి
వెళ్లిపొమ్మని.నీవుకూడా మీక్లాసుపిల్లలతో కల్సికూచుని తిను.అందరూ తమ ఇంట్లోంచి రకరకాల వెరైటీవంటకాలు తెస్తారు. అవి పక్కవారితో పంచుకొని తింటారు.వంకాయని రకరకాలుగా వండవచ్చు.కొందరుఅల్లంపచ్చిమిర్చి కొబ్బరివేసి గుత్తికూర చేస్తారు, కొందరు ఉల్లిగడ్డ వేసి ముద్దగా కూర చేసుకుంటారు, కొందరు వేపుడు గా చేసుకుని తింటారు. మరికొందరు వంకాయ పులుసు వండుతారు, కొందరు చట్నీ లా చేసుకుని తింటారు. వాటిలాగానే మనుషుల స్వభావాలుకూడా. చూడండి …. మన రాము ఎంత బాగా సరేనన్నాడో చూడండి.” శివాసార్ మాటల్తో పిల్లలంతా పొలోమని అరిచారు” హాయ్! రేపట్నించి రాముకూడా మనతోకల్సి చెట్టుకింద కూచునే తింటాడు.వాడి లంచ్ బాక్స్ లోని వెరైటీలు మనం కూడా రుచి చూడొచ్చు” .చప్పట్లతో రాముని పిల్లల అభినందించారు🌷

అనగా అనగా ఒక ఊరు, ఆ ఊరి చివర్లో ఒక చిన్న ఇల్లు. ఆ ఇంట్లో నెల్ అనే మేక తన కూతురు నెల్లితో ఉంటుండేది.
ప్రతిరోజు నెల్ క్యాబేజీ కొనడానికని దుకాణానికి వెళుతూ ఉండేది. ఆమె బయటికి పోయినప్పుడు నెల్లీ తో ” నువ్వు నేను వచ్చి తలుపు కొడితే తప్ప ఎవ్వరికీ తలుపు తీయవద్దు నెల్లీ” అని చెప్పేది.
నెల్లి తలుపు బోల్ట్ పెట్టేసి తల్లి తిరిగి వచ్చేవరకు ఎదురుచూస్తూ ఉండేది.
ఒకరోజు తోడేలు వచ్చి ” తలుపు తెరువు నా ముద్దుల మేకపిల్ల నేను నీ తల్లి నెల్ ను” అన్నది.కాని, నెల్లికి ఆ గొంతు కొద్దిగా వేరుగా అనిపించి తలుపు తెరవలేదు.
మర్నాడు కూడా తోడేలు అలాగే మళ్ళీ వచ్చింది. ఈసారి కీచు గొంతుతో దాదాపు మేక గొంతు లాగానే మాట్లాడుతూ
” పాపా! తలుపు తెరువు .ఇది నేనే! నేను ఇంటికి క్యాబేజీ తెచ్చాను.” అన్నది. నెల్లీ బోల్ట్ తీసి తలుపు తెరిచింది. వెంటనే ఒక నల్ల తోడేలు పంజా తలుపు నెట్టి లోపలికి రాబోయింది.
” నువ్వు నా తల్లివి కాదు”అని అరిచి నెల్లీ తలుపును గట్టిగా మూసేసింది. అలా అప్పుడైతే ప్రమాదం తప్పించుకుంది.
నెల్ ఇంటికి రాగానే ఆ చిన్న పాప నెల్లి జరిగిందంతా తల్లితో చెప్పింది.
‘ కొద్దిగా ఆగు పాడు బుద్ధి ముసలి తోడేలా’ అని తల్లి మనసులో అనుకున్నది తల్లి నెల్.
మర్నాడు ఆమె ఇంటి దగ్గరే ఉండి, ఎదురు చూస్తూ ఉన్నది.
ఒక మధురమైన గొంతు ” లోనికి రానివ్వండి” అని అన్నది.
ఎప్పుడైతే మేక పిల్ల తలుపు కొద్దిగా తెరిచిందో తోడేలు తన పిండి పడిన రెండు పంజాలు పాపను మోసం చేద్దామని లోపలికి చాపింది కానీ అది లోపలికి పోయే ప్రయత్నం చేయకముందే తల్లిమేక ఒక దుడ్డు కర్ర చేతిలో పట్టుకొని ఎట్లా కొట్టిందంటే…..
మేక పిల్లను తినేసి తన ఆకలి తీర్చుకుందామనుకున్న సంగతే తోడేలు మరిచిపోయింది, పరుగులెత్తింది.

   సుందరవనం అనే అడవిలో ఒక బుజ్జి కుందేలు ఆహారం కొరకై బయలుదేరింది.   అది పెద్దపులి గాండ్రింపు విని  భయంతో పరుగెత్తి  పొరపాటున  ఒక పెద్ద గోతిలో పడింది.  ఆ పెద్దపులి అక్కడికి రానే లేదు. అది ఎటో వెళ్లి పోయింది.  అయినా ఆ బుజ్జి కుందేలు ప్రాణభయంతో    ” కాపాడండి! కాపాడండి!” అని గట్టిగా అరచింది. అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన ఒక జిత్తులమారి  నక్క దానిని చూసి కూడా చూడనట్టు నటించి దానిని ఎవరు కాపాడుతారో అని అక్కడనే వేచి ఉంది.  
          అప్పుడే ఆ కుందేలు పిల్ల అరపులు విని  అక్కడికి పరుగున వచ్చిన ఏనుగు అది చూసి   ఆ బుజ్జి కుందేలును తన తొండంతో లాగి  ఆ గోతి నుండి కాపాడింది.   తర్వాత అది ఆ నక్కతో ” ఓ నక్కా! ఈ  పిల్ల కుందేలు ఆపదలో ఉంటే నీవు  కాపాడకుండా ఎటో చూస్తున్నావు. ఇది నీకు తగునా!   అది కాపాడమని అంటే వినరానట్టు ఉంటావా !”అని అంది. అప్పుడు నక్క ఏమి మాట్లాడకుండా మౌనంగా అక్కడి నుండి  వెళ్ళిపోయింది.
         కొన్ని రోజులకు ఒక బుజ్జి నక్క కూడా  దూరంగా ఒక చిరుతపులి అరపు విని భయంతో పరుగెత్తి  ఇదే చోటకు వచ్చి అదే గోతిలో పొరపాటున పడింది. అది కూడా తనను  కాపాడమని  గట్టిగా అరిచింది.   దూరం నుండి ఇది చూసిన ఒక పెద్ద కుందేలు పరుగున వచ్చి ఆ బుజ్జి నక్కను ఒక కర్రను అందించి దాని  సాయంతో కాపాడింది .  వెంటనే దాని తల్లి  పెద్దనక్క పరుగున అక్కడికి వచ్చింది.  అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన ఇదివరకటి ఏనుగు ఇది చూసి  ” ఓ కుందేలా! నీవు ఈ బుజ్జి నక్క ప్రాణాలు కాపాడి దానికి   చాలా మేలు చేశావు.  ఈ నక్కనే గతంలో నీ బిడ్డను కాపాడలేదు. అయినా అది మనసులో పెట్టుకోకుండా ఒక తల్లి మనసును అర్థం చేసుకున్నావు.   అపకారికి ఉపకారమంటే ఇదే  “అని అంది.  అప్పుడు కుందేలు ” ఓ గజమా! ఆపదలో ఉన్న ఎవరినైనా కాపాడడం మన ధర్మం. అందులో అది చిన్న పిల్ల.  పొరపాటున ఆ గోతిలో పడింది.  మరేదైనా క్రూర మృగం చూస్తే దీని ప్రాణాలు దక్కవు.  అందువల్లనే నేను దానిని కాపాడాను.  అది సాయం చేయలేదని నేను కాపాడకుంటే  ఒకవేళ దాని ప్రాణం పోతే  తిరిగి వస్తుందా! అందుకే ఈ చిన్న మేలు చేశాను” అని అంది.
      అప్పుడు నక్క తాను గతంలో  కుందేలు బిడ్డకు చేసిన అపకారం గురించి చెప్పి కన్నీళ్లు కార్చింది.   తన బిడ్డను బ్రతికించినందుకు ఆ కుందేలుకు తన ధన్యవాదాలు తెలిపింది. ఆ  కుందేలు ఆ నక్క కన్నీళ్లను తుడిచింది.  తర్వాత    ఆ నక్క పశ్చాత్తాపపడి  మరోసారి ఎటువంటి తప్పు చేయలేదు. అంతేకాదు. ఆ కుందేలుతో అది  చాలా   స్నేహపూర్వకంగా మెలగింది.    అందుకే అపకారికి ఉపకారం చేస్తే  స్నేహం పెంపొందుతుంది. 

(ఆర్మీ లో సైనికుడిగా పని చేస్తూ దేశానికి సేవ చేస్తున్న ఒక తండ్రి కూతురు కథ ఇది.సైనికుడికి ప్రియా అనే ముద్దుల కూతురు ఉంది.దూరంగా ఉంటూ జీవనం కొనసాగిస్తున్నారు తల్లి కూతుర్లు. స్కూల్ కి వెళ్ళినపుడు తనకి కూడా మిగతా పిల్లల లాగా వాళ్ళ నాన్న స్కూల్ లో దింపాలని , అందరిలా వాళ్ళ నాన్న భుజం పైన ఎక్కి ఈ ప్రపంచాన్ని చుట్టేయాలని ఉండేది.కానీ నాకు ఆ అదృష్టం లేదు అని ప్రియా బాధపడుతూ వాళ్ళ నాన్న ప్రేమ గురించి ఇలా వర్ణించింది.)
తండ్రి అంటే కూతురిని కంటికి రెప్పలా కాపాడే వాడు,ఎల్లపుడు తనకి ప్రేమని పంచివాడు,కష్టం వచ్చినపుడు నేనున్నా అంటూ దైర్యం ఇచ్చేవాడు,నేను ఏడ్చినప్పుడు నన్ను నవ్వించడానికి జోక్స్ చేసేవాడు.మా నాన్న నాకు దూరంగా ఉన్న ఎపుడూ నా చుట్టే నీడలా ఉన్నట్టు ఉంటుంది.మా నాన్న ఆర్మీ లో ఉండడం నా జీవితం లో చాల గర్వాంగా అనిపిస్తుంది.నేను మా అమ్మ ఇద్దరం కలిసి నాన్న ఎప్పుడు మాతో కలిసి ఉండే రోజులు రావాలని కోరుకుంటాము.మా నాన్న పుట్టిన రోజు అంటే నాకు చాల ఇష్టం.
చూస్తుండగానే మా నాన్న పుట్టిన రోజు రానే వచ్చింది. ఎవరో తలుపు కొడుతున్నారని వెళ్లి చుస్తే ఒక్కసారిగా నేను నివ్వెరపోయాను, వచ్చింది ఎవరో కాదు మా నాన్న.నేను పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి నాన్నని బిగ్గరగా హత్తుకొని ముద్దులతో ముంచెత్తాను. “ఎన్ని రోజులైంది నాన్న నిన్ను చూసి నాకు చాల సంతోషంగా ఉంది ఐ లవ్ యు నాన్న ” అని చెప్పి , “అమ్మ నాన్న వచ్చాడు ” అని గట్టిగ అరిచి పుట్టిన రోజు కోసం నేను తయారు చేసిన గ్రీటింగ్ కార్డు ఇస్తుండగా ఎదో శబ్దం విన్పించింది.కళ్ళు తెరిచి చుస్తే నేను ఎంతో ఇష్టంగా మా నాన్న కోసం కొన్న బొమ్మ , గ్రీటింగ్ కార్డు కింద పడి ఉన్నాయి.ఇదేంటి అని చూసేసరికి నాన్న రాలేదు . ఇదంతా నేను కన్న కలలో జరిగింది అని అర్ధం అయింది. నాన్న వచ్చారని సంతోష పడిన నా మనసు ఒక్కసారిగా ముక్కలైంది,ఏడ్చాను,చాల బాధపడ్డాను.అందరి పిల్లల లాగ నాకు మా నాన్న పుట్టిన రోజు చేయాలనీ ఉంది కానీ నాకు అదృష్టం లేదు అనుకున్నాను.
మా నాన్న గుర్తుకు వచ్చినపుడల్లా రాలేదు కాబట్టి నేను మా నాన్న గుర్తొచ్చినపుడు అయన ఫోటో తీసుకోని చూసుకుంటూ సంతోషపడతాను.నాకు బాధనిపించింది కానీ, మా నాన్న దేశానికి సేవ చేస్తున్నాడు కాబట్టి ఒకవైపు గర్వాంగానే ఉంది.ఐ లవ్ యు నాన్న.
(తండ్రి తో కలిసి తండ్రి ప్రేమను ప్రతి రోజు పొందాలని ఆరాటపడ్తున్న ఈ చిన్నారి కోరిక తీరుతుందా అందరి లాగా ప్రియా కూడా వాళ్ళ నాన్న బుజం పైన ఎక్కి పరపంచాన్ని చుట్టేస్తుందా చూడాలి..)
**_

  సుందర వనం అనే అడవిలో ఒక కోతి వర్షంలో తడుస్తూ దారిలో  నిలబడింది .  ప్రక్కనే చెట్టుపై ఉన్న కాకి దానిని చెట్టు కిందకు రమ్మని ప్రేమతో  పిలిచింది.   కానీ కోతి ఆ మాటలు వినిపించుకోలేదు.  ఆ కాకి తిరిగి దానిని రమ్మని పిలిచింది.  అప్పుడు ఆ కోతి కోపంతో కాకి వైపు వచ్చి ఆ చెట్టును ఎక్కి దాని గూడును లాగి  క్రింద పడవేసింది.  అదృష్ట వశాత్తు అందులో దాని పిల్లలు లేవు. ఆ కోతి కోపానికి కాకి ఆశ్చర్య పోయింది.
         అది గమనించిన ఒక పావురం “ఓ కాకీ!  అటువంటి మూర్ఖురాలైన  కోతిని నీవు రమ్మనడం, దానికి ఉపకారం చేయాలని అనుకోవడం   పెద్ద తప్పు. నీవు మంచి చెప్పినా అది వినే స్థితిలో లేదు” అని అంది.  ఈ మాటలను విన్న కోతి కోపంతో ఆ పావురంపై దాడికి వచ్చింది.  ఆ పావురం వెంటనే ఆకాశంలోకి ఎగిరింది.
       అది చూసిన కాకి ” ఓ కోతీ! నీ ప్రతాపం నీకన్నా చిన్నగా ఉన్న  మా పక్షులపైన కాదు .  నీకు  బలం ఉంటే అదిగో  ఆ  కనబడుతున్న ఆ పెద్ద జంతువు ఆ గాడిదపైన నీ ప్రతాపం చూపించు” అని అంది. వెంటనే కోతి ” నాకేం భయమా ! దాని సంగతి కూడా నేను తేలుస్తాను. దాని  వెనుక కాలును లాగుతాను. చూడు” అని ఆ  గాడిద వైపు వెళ్ళింది. 
         అది అక్కడికి వెళ్లి గాడిద వెనుకవైపు వెళ్లి ఆ గాడిద కాలును లాగింది. ఆ గాడిదకు కోపం వచ్చి ఆ కోతిని తన వెనుక కాళ్లతో  బలంగా ఒక్క తన్ను  తన్నింది. దాని బలానికి ఆ కోతి కళ్లు బైర్లు కమ్మి   గాలిలో గిరగిరా మూడు తిరుగుళ్లు తిరిగి క్రింద పడింది.  ఆ కోతికి నడుం విరిగినంత పని అయింది. 
      వెంటనే తేరుకున్న కోతి ” అమ్మో! ఈ గాడిద జోలికి  మనం వెళ్లకూడదు. దీనికి చాలా బలం ఉంది.  ఇదే కాదు. మరొకసారి ఎవరి జోలికి పోకూడదు. నాకు తగిన శాస్తి జరిగింది ” అని అనుకొని ఇంటి దారి పట్టింది. అప్పుడు ఆ  పావురం, కాకులు దానికి బుద్ది వచ్చినందుకు సంతోషించి  ఆ గాడిదతో ” మిత్రమా! ఆ పొగరుబోతు కోతికి తగిన గుణపాఠం చెప్పావు. అది మరొకసారి ఎవ్వరి జోలికి పోకుండా చేశావు. నీకు మా ధన్యవాదాలు” అని అన్నాయి.
        అప్పుడు ఆ గాడిద” నా జోలికి వస్తే నేను ఊరుకుంటానా! అది మీతో దురుసుగా ప్రవర్తించడాన్ని నేను ఇక్కడి నుండి  కళ్లారా  చూశాను.  పాపం! మీరు చిన్న ప్రాణులు.  అందుకే దానికి తగిన గుణపాఠం చెప్పాను” అని అంది.   అందుకే పొగరు ఉన్న వారికి ఎప్పటికైనా భంగపాటు తప్పదు. 

పూర్వం ఒక క్రూరమైన మారుతల్లి. ఆమె భర్తపేరు మ్యాలెట్‌. ఆమెకు ఇద్దరు కూతుర్లు. రోజీ ఆమె స్వంత కూతురు. జానీ ఆమె చనిపోయిన సవతి కూతురు. పొద్దున్నే ఆమె కూతురు రోజీకి కడుపు నిండా రుచికరమైన కోడి కూర, మాంసముతో నింపబడిన పావురము తినడానికి ఇచ్చింది. ఏదో మిగిలింది చాలీ చాలనిది జానీకి ఇస్తుండేది.
రోజీ ఏ చిన్న పని కూడా ముట్టుకోకపోయేది. మొత్తం ఇంటిపని ఉదయం నుండి సాయంత్రం వరకు జానీతో చేయించేది మారుతల్లి. అయినా మెచ్చుకోకపోయేది.
రోజీ ఎప్పుడు మంచి సిల్కు మరియు ఖరీదైన వులన్‌ దుస్తులు ధరించేది. జానీకి మాత్రం మామూలు కాటన్‌ దుస్తులు ఉండేవి.
అది జనవరి మాసం. బయట మొత్తం మంచు, విపరీతమైన చలి. చాలా మటుకు అందరు చలికి తాళలేక మంటల దగ్గర కూర్చునేది. ఒకసారి మారుతల్లి బయటికి తొంగి చూసేవరకు చలికి ముక్కు ఎర్రబడింది.
ఎంతో ప్రేమ నటిస్తూ నోట్లో పంచదార ఉన్నట్లు ఓ నా ముద్దుల జానీ అని పిలిచి నాకు మన ఇంట్లో టేబుల్‌పై గాజు వేజులో లిల్లీ పూల సువాసన ఆనందించాలని ఉంది. నీవు వెళ్ళి అడవి లోయలో పూసే లిల్లీ పూలు తీసుకరా అని అంది. అందుకు జానీ అమ్మా ఇది జనవరి మాసం, ఇప్పుడు లిల్లీలు వుండవు కదా. ఆ మాట పట్టించుకోకుండా జానీని డోర్‌ తీసి బయటికి నెట్టి వెనుక నుండి డోరు ఢబీల్న మూసేసింది. విధిలేక జానీ ఆ చలిలో అడుగుపెడితే జారే మంచుపై, అతి కష్టంగా నడుస్తూ అడవిలోకి చేరింది. ఆ అడవిలో ఆమె పన్నెండు మంది యువకులను చూసింది. వారు వేసవికాల దుస్తుల్లో వున్నారు. ఒకడు మాత్రం మేకతోలు కోటు వేసుకొని ఉన్నాడు. అతనే వారి లీడరు. వాళ్ళు ఈ అమ్మాయిని చూసి ఆశ్చర్యపడి జాలితో ఎక్కడికి వెళ్తున్నావని అడిగారు. ఆమె కథంతా వాళ్ళకు చెప్పింది. అప్పుడు వారిలో ఒకతని జేబు నుండి లిల్లీ పూలు తీసి ఇచ్చాడు. అవి పట్టుకొని ఇల్లు చేరింది. మారుతల్లికి ఈమె తిరిగి వచ్చినందుకు కోపమే కాని లిల్లీలు తెచ్చిందని లోనికి రానిచ్చింది.
మరుసటి రోజు ఎంతో ప్రేమను నటిస్తూ నా ప్రియమైన జానీ, నాకు బాస్కెటు నిండా స్ట్రాబెర్రీసు అడవి నుండి తీసుకురా అంది మారుతల్లి. దాదాపు కన్నీరు పెట్టుకుని జానీ అంది, అమ్మా అవి జనవరిలో అవి పండవు కదా. నోరు ముయ్యి అని గద్దించింది మారుతల్లి. నీవు లిల్లీసు తెచ్చినవు గదా. అదే మాదిరిగ స్ట్రాబెర్రీసు తే అని జానీని బయటికి నెట్టి తలుపు మూసేసింది. పాపం అమ్మాయి  మోకాళ్ళ మటుకు మంచులో, చలి గాలిలో మామూలు దుస్తుల్లో అడివికి చేరింది. అక్కడ ఆ పన్నెండు మంది యువకులు కలిశారు. వారితో ఆమె తన మారుతల్లి చెప్పిన విషయం చెప్పింది. ఆ యువకులకు కోపం వచ్చింది. మేకతోలు కోటు వేసుకున్నతను సరే నీకు స్ట్రాబెర్రీసు ఇస్తాను, కాని నీ మారుతల్లి జాగ్రత్త పడాలి. అతను తనవారిలో ఒకతనితో అమ్మాయి బ్యాగ్‌ నిండా రుచికరమైన స్ట్రాబెర్రీసు నింపమన్నాడు. నింపినాక వాటిపై అతను ఊదాడో, అదేంటో తెలియదు కానీ ఇది నీ మారుతల్లిని బాగు చేస్తుందన్నాడు. జానీ వారికి కృతజ్ఞతలు తెలిపి ఇల్లు చేరింది. ఆమె దారిలో వెచ్చదనం అనుభవించింది. మారుతల్లికి జానీ తిరిగి రావడం ఇష్టంలేక కోపించింది, కానీ స్ట్రాబెర్రీసు బాగా ఇష్టమైనవి. వాటిని తీసుకుని ఆమె, ఆమె కూతురు రోజీ గబగబా ఒక్క పండు మిగలకుండా తినేశారు. జానీకి పాపం ఒక్క పండు కూడా ఇవ్వలేదు. కానీ తల్లి బిడ్డ ఆ రాత్రి వానరాళ్ళు తిన్నట్లు చాలా కడుపునొప్పితో బాధపడ్డారు.
మరునాడు ఉదయం రోజీ మరియు ఆమె తల్లికి కొంత ఆరోగ్యం బాగయ్యింది. మారుతల్లి  జానీని బయటకు పంపేందుకు ఏదో ఉపాయం ఆలోచించసాగింది. ప్రేమ ఒలకపోస్తూ ఓ నా ప్రియమైన జానీ, నువ్వు గోనెసంచీ తీసుకొని అడవికి అవతలివైపు వెళ్ళి అక్కడ పండే మంచి వెరైటీ వోర్‌ సిస్టర్‌ పియర్‌ మేన్స్‌ ఆపిల్సు సంచీ నిండ తెంపుక రా. జానీ ఈసారి ఏ అడ్డూ చెప్పకుండా ఒక నిట్టూర్పు తీసి బయటికి వెళ్ళింది. మంచులో మూడుసార్లు జారిపడింది. కాళ్ళకు దెబ్బలు తగిలి గాయాలయినాయి. ఎలాగో అడవి చేరింది. అక్కడ ఆ 12 మంది యువకులు కలిశారు. ఈమె చెప్పినట్లు సంచి నిండా ఆపీల్సు పెట్టించాడు మేకతోలు కోటులో ఉన్నతడు. ఓహో ఆమె గార్కి మంచి వెరైటీ ఆపిల్సు కావలసి వచ్చిందా అన్నాడు. సంచిలో పండ్లు నింపిన తరువాత వాటి మీద మూడుసార్లు చల్లని ఆవిరి వచ్చేట్లు ఊదాడు. ఇప్పుడు మారుతల్లి వీటిని అంతగా ఆనందించకపోవచ్చు అన్నాడు అతడు. ఆ బరువైన సంచి జానీకి ఒక ఈకవలె తేలికగా ఉండి ఆమె మంచు మీద మెత్తటి దారి మీద నడిచినట్లు నడిచి ఇల్లు చేరింది. అతను మీ చెల్లెలును వీటిని తినవద్దని చెప్పమన్నారు. ఆమె ఆ విషయం చెప్పినందుకు చెల్లెలు ఆమెను నెట్టివేసి తామే తినేశారు గబగబా. వారికి కడుపులో బాగా నొప్పి లేచింది. ఈ విశ్వాసం లేని అమ్మాయి దయ్యంతో కలిసి మనమీద కుట్ర చేసిందని మారుతల్లి అంది. వారి కడుపులో పేగులకు ఏమీ తెలీదు. కానీ వారు దూదిపింజల లాగ ఇంటి పొగ గొట్టం నుండి బయటపడి ఎంతో దూరం తేలిపోయారు. ఇంటిదారి ఎప్పటికీ దొరకలేదు. ఇంటి వద్ద తండ్రి, కూతురు వివాహమై తన మంచి భర్తతో కలిసి ముగ్గురు ఎప్పటికన్నా ఎక్కువ సంతోషంగా వుండిపోయారు. మారు తల్లికి తగిన శాస్తి జరిగింది.

జిల్లా పరిషత్తులో గుమాస్తాగా పనిచేస్తున్న గంగాధర్ పిల్లలే అరుణ ఆనంద్ లు. పదవ తరగతి చదువుతున్న అరుణ ఎప్పుడూ ఏదో ఒక పని చేసుకుంటూ, చదువుకుంటూ ఉంటుంది. ఆరో తరగతి చదువుతున్న ఆనంద్ కేమో స్నేహితులంటే ప్రాణం. వాళ్ళ పాత ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు ఆ చుట్టుపక్కల ఆడుకోవడానికి తన ఈడు పిల్లలు లేక చిన్నబోయి ఉండేవాడు. ఇప్పుడు గంగాధర్ కొత్తగా ఇల్లు కట్టుకున్నాడు. ఆ ఇంట్లోకి మారాక అక్కడ తన ఈడు పిల్లలు కొందరు ఉండడంతో ఆనంద్ తన కొత్త మిత్రులతో సంతోషంగా గడపసాగాడు. ముఖ్యంగా ఆనంద్ కి పక్కింటి రియాజ్ కి మంచి స్నేహం కుదిరింది.

 ప్రత్యేక తరగతులు ఉన్నందున ఆనంద్ అక్క అరుణ రోజూ బడికి ముందు వెళ్ళిపోతుంటుంది.  అందువల్ల ఆనంద్, రియాజ్ ఇద్దరూ కలిసి బడికి వెళ్తున్నారు. పెరట్లో జామచెట్టు కింద చాప వేసుకుని కూర్చుని కలిసి హోమ్ వర్క్ చేసుకుంటున్నారు. పోటీ పడి చదువుకుంటున్నారు. హాయిగా ఆడుకుంటున్నారు. పాలపాకెట్టో, కూరగాయలో ఎవరు తెమ్మన్నా ఇద్దరూ కలిసి వెళ్ళి తెస్తున్నారు. రియాజ్ వాళ్ళ నాన్న ఖాదర్ చెప్పుల షాప్ లో పనిచేస్తాడు. వాళ్ళ ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంత మాత్రంగా ఉంటుంది. తల్లిని ఒప్పించి ఆనంద్ తన నోట్సులు కొన్ని రియాజ్ కి ఇచ్చాడు. అప్పుడప్పుడు పెన్సిల్లు, పెన్నులు కూడా ఇస్తుంటాడు.. ఇక తల్లి సుదతి పండ్లూ పలహారం ఏమిచ్చినా రియాజ్ తో పంచుకుని తినడం అలవాటయ్యింది ఆనంద్ కి. రియాజ్ వాళ్ళ అమ్మ జరీనా ఏమి వండినా ఆనంద్ ని పిలిచి  మరీ పెడ్తుంటుంది. కొన్ని నెలలు గడిచి ఆనంద్ రియాజ్ ల స్నేహం మరింత బలపడింది. కొత్తవా వాళ్ళెవరైనా  ఖాదర్ ఇంట ఈ ఇద్దరు పిల్లలను చూస్తే.. ఖాదర్ కి ఇద్దరు మొగపిల్లలు ఉన్నారేమో అనుకుంటారు. గంగాధర్ ఇంట ఆ పిల్లలిద్దరినీ చూసిన వాళ్లు గంగాధర్ కి ఇద్దరు మొగపిల్లలు ఉన్నారేమో అనుకుంటారు.

 “ఆనంద్ కి ఇదివరకు తినడానికి ఏది పెడ్తే.. ఒక్కటి ఇస్తే ఇంక చాలు చాలు అనేవాడు. ఇప్పుడు ఏది ఇచ్చినా ఇంకొకటి కావాలి అంటున్నాడు” అని భర్తకు  చెప్పింది సుదతి. “పిల్లవాడు పెద్దవాడు అవుతున్నాడు వాడికి ఆకలి పెరుగుతుంది. వాడు తినగలిగినన్ని ఇవ్వు” అని చెప్పాడు గంగాధర్. ఎవరు ఏమీ పెట్టినా జామ  చెట్టు వెనకకు వెళ్ళి పంచుకుని తింటున్న మిత్రులిద్దరినీ చూసి ఆనంద్ కి ఆకలి ఎందుకు పెరిగిందో అర్థమై నవ్వుకున్నది అరుణ.

ఇప్పుడు దసరా పండగ వచ్చింది. గంగాధర్, సుదతి పిల్లలకు కొత్త బట్టలు కొనుక్కోవడానికి వెళ్దాం తయారుకండి  అని చెప్పారు. “నాన్నా నాకు రెండు జతల బట్టలు కొనిపెట్టవా?” అని అడిగాడు ఆనంద్.  “రెండు నెలల తరువాత నీ పుట్టినరోజు ఉంది కదా. అప్పుడు మళ్ళీ నీకు కొత్త డ్రెస్ కొనాలి. ఇప్పుడు నేను రెండు జతలు కొనలేను” అని చెప్పేశాడు గంగాధర్. “నాన్నా.. నాకు పుట్టినరోజుకు కొత్త బట్టలు కొనకపోయినా పరవాలేదు.. ఇప్పుడు మాత్రం రెండు జతలు కొనండి నాన్నా” అని బతిమిలాడాడు. గంగాధర్ కి బాగా కోపం వచ్చింది. “ఎందుకు ఎంత జిద్దు చేస్తున్నావు ఆనంద్..”అని కోపంగా అరిచాడు.

“నాన్నా! పాపం రియాజ్ కి సరైన బట్టలు లేవు. బడిలో సివిల్ డ్రెస్ వేసుకునే రోజున మంచి బట్టలు లేక ఆ రోజు బడి మానేస్తున్నాడు. నాకు ఖరీదైన బట్టలు వద్దు. మామూలు ధరలోనే మా ఇద్దరికీ చెరో జత కొనండి నాన్నా.. వాడు చిరిగిపోయిన బట్టలు వేసుకుంటుంటే.. నేను కొత్త బట్టలు వేసుకోలేను నాన్నా!” అని చెప్పాడు.  స్నేహితుని పై కొడుకు చూపిస్తున్న ప్రేమకు కరిగిపోయాడు గంగాధర్.

పక్కింటికి వెళ్ళి ఖాదర్ ని జరీనాని ఒప్పించి, అరుణా ఆనంద్ లతో పాటు రియాజ్ ని కూడా తీసుకుని.. బట్టల షాప్ కి బయలుదేరారు గంగాధర్ సుదతి దంపతులు.

                                                   ***